ثمره زندگي

ميگن بچه ثمره زندگيه. چيزي كه من ندارم. اشتباه نشه نداشتنش به دليل بودن مشكل در سلامتي نيست. در واقع نخواستيم..
از ازدواجم نزديك نه سال ميگذره و من كودكي ندارم. هميشه بچه ها رو دوست داشتم اما الان خودمم مطمئن نيستم داره چي پيش مياد و قراره چه تصميمي بگيرم.
زندگي خوبي دارم. به خاطر نميارم كه توي زندگيم مشكل سختي پيش اومده باشه و با مديريت و همراهي با همسرم حل نشده باشه. اوايل تصميم بر اين بود كه زندگيمون ثبات پيدا كنه، كار، خونه،ماشين و ... الان همش هست. شغلهامون ثابت نيستند اما با حقوق يك نفر هم ميشه ساخت. مي ترسم دير بشه. ميترسم پشيمون بشم. دوست داشتم با همسرم با هم به توافق برسيم اما نشد. اون مخالفه.منم ديگه نمي دونم چي ميخوام. اگه دير بشه چي؟ من سي ساله ام و گاهي به مادرهاي ديگه حسودي ميكنم:303:

افتاب گردون عزيز چرا شوهرت مخالفه وقتي خدا را شكر همه چيز دارين چرا مخالفه ؟ منتظره چيه ؟
حالا بهترين سن واسه حاملگيت بالاخره بايد روزي مادر شي چه بهتر حالا هر زني ارزو داره روزي مادر شه و شما هم همينطور پس سعي كن علتش را بفهمي و اقدام كنين
بچه شادي اور خونه هست موفق باشين

آفتاب گردون عزیز
اگه تصمیم گرفتید که اصلا بچه دار نشید ، خب این یه بحثه. اما اگه تصمیم گرفتین فعلا بچه نمی خواید بلافاصله این سوال رو برا خودتون باید جواب بدید :

پس کی؟

بنظر من هر چیزی یه زمان بهینه (فصل بهار) داره که اگه ازش بگذره دیگه لطفی نداره. وباز بنظر من یه کم دیر شده ، به اختلاف سنی خودتون با بچه تون هم فکر کنید و اینکه با گذر سن حوصله قبل نیز باقی نمی مونه.
ضمن اینکه جلوگیریهای بدون برنامه و طولانی مدت باعث بروز اختلالاتی در این زمینه میشه.

من بهترین زمان برا بچه دار شدن رو دوسه سال بعد از ازدواج می دونم.

سلام
کاملا حق دارید فرزند یکی از نعمات شیرین وهدیه ی ارزشمندی هست که خدا به صورت امانت به پدرو مادر میدهد . انشالله به زودی خداوند فرزند شایسته و سالم و صالحی به شما عنایت فرماید .:323:

یک نکته !:43:
بعضی اصطلاحات و جملات رایج بین مردم هست که با خودش یه بار منفی نیز داره
مثل اینکه به هر دختر می رسند می گویند الهی خوشبخت بشی و منظورشون صرفا ازدواج هست .یعنی ازدواج با خودش خوشبختی میاره .حال اگر او بعدا در زندگیش رضایت نداشت یعنی بد بخت شده و دیگه خوشبخت نیست .یا اگر به هر دلیلی ازدواج نکرد دیگه خوشبخت نیست و روی خوشبختی رو نخواهد دید !:302:
ثمره یک زندگی ,صرفا آوردن بچه نیست !که با نیامدن بچه, زندگی ما, بی ثمر باشد یا خدایی نکرده اگر بچه ی نا خلفی(پسر نوح) داشته باشیم زندگی ما بیهوده و بی ثمر بوده !
زندگی شما حتما تا کنون ثمرات زیادی داشته است و یکی دیگر از آنها فرزند ی خواهد بود که انشالله در آینده ای نزدیک نصیبتان می شود .
با شوهرتون صمیمانه و بدون فشار و بدون ترس و نگرانی صحبت کنید

نقل قول:

---

دوست داشتم با همسرم با هم به توافق برسيم اما نشد. اون مخالفه

---

دلیل مخالفتش چیه ؟
آیا این رو دقیقا ازش پرسیدی ؟!
دلیل مخالفتش از جنبه ی مالی ,تربیتی , رفاهی , زمانی و....کدام هست ؟

سلام بچه ها و ممنون از همراهي تون
حقيقتش اينه كه اين بحث توي زندگي من تنها موردي بوده كه هيچ وقت نتيجه نداده. يعني هر زمان خواستم با همسرم در اين مورد صحبت كنم يا بحث رو عوض كرده و يا گفته: زندگي ما خيلي خوب و شيرينه و تو با اين حرفها خرابش ميكني. يا دنبال بهانه واسه يه بحث ميگردي!
من هميشه دوست داشتم مثل همه مسائل زندگيمون كه با هم به تفاهم رسيديم روي اين موضوع هم اين طوري بشه اما نشد. ديگه خودمم نميدونم منم بچه ميخوام يا نه.
اگر كسي از خانواده ها در اين مورد حرفي بزنه همسرم سريع واكنش نشون ميده و محترمانه ميگه: اينيه موضوع كاملا شخصيه.
خانواده ها هم گاهي در اين مورد به من ميگن. اقوام، همسايه، دوست... گاهي خسته ميشم از بس همه از من ميپرسن: پس كي بچه دار ميشين! مي دونم نبايد روي حرف ديگران تصميم بگيرم. شايدم به همين دليله كه حتي ديگه روي نظر خودم هم مطمئن نيستم. توي خانواده هم چند زن باردار داريم. با اين كه از تولد و بارداري اونها خوشحالم اما انگار هر چي به تولد نوزاد اونها نزديكتر ميشيم من ناراحت تر و حسودتر ميشم.
همسرم معتقده اصلا چرا بايد بچه دارشد؟ ولي خودش با بچه ها بسيار مهربونه. فرقي هم نميكنه كه بچه از خانواده ما باشه يا اونها.
خدايا! گاهي چقدر چيزايي كه به نظر ساده ميان، سخت ميشن...

سلام :46:
aftabgardone عزیز این مشکل من هم هست طوری که اصلا شوهرم نمیذاره در این مورد صحبتی‌ پیش بیاد من هم کلا در رابطه با حاملگی و زن باردار حساس شدم طوری که هر زن بارداری رو میبینم حسودیم می‌شه :302::302:

سلام آفتابگردون عزیز

احتمالاً شوهر شما می ترسه

می ترسه که وجود فرزند بین شما فاصله ایجاد کنه ،
معلومه زندگی دو نفره شما عجین با آرامش و عشق و صمیمیت وافری هست که برای همسرتون حفظ این وضعیت خیلی مهمه ، و می ترسه که وجود فرزند این آرامش را به هم بزند و موجبات فاصله بین شما ، و ناآرامی در زندگی را فراهم کند .

بررسی کن ، اگر این است با مشاوره حل می شود ، و بخصوص با اطمینانی که شما می توانی به وی بدهی که هیچ کس حتی فرزند جای وی را در قلب شما نخواهد گرفت ، و این که چون او را دوست داری دوست داری ازش فرزندی داشته باشی ، و... تقاضایت همراه با بار عاطفی و اطمینان دادن به حفظ آرامش موجود و حتی ارتقاء آن با وجود بچه است ، بد نیست بهش بگی که دوست دارم مادر بچه ای باشم که خون تو در رگهاش جاریه و...... :163: ( خیلی رمانتیک شد ... نه؟؟ )

موفق باشی

پرديس خانوم سلام. خوب حداقل فهميدم كه اين مشكل من تنها نيست. حالا ميتونيم با هم ببينيم ديگران در اين مورد چي فكر مي كنند.
فرشته مهربانم: شايد حق با شما باشه. ما هر دو دور از خانواده‌هايمان زندگي مي كنيم و به هم وابسته ايم. اما من ميترسم كه بعدا ديگه اگر هم بخوايم، نشه! (همسرم ميگه:بهتر! ديگه دغدغه نداريم!) همسر من بسيار مهربانه با خانواده اش. پسر بزرگ خانواده است. من راههاي مختلفي رو امتحان كردم. به تنهايي مشاوره رفتم. سعي كردم با همسرم صحبت كنم. نظر پزشك رو بهش گفتم.. اما كاملا بي‌نتيجه!
قبلا هميشه ميگفت: اگه باردار بشي بايد بري خونه مامانت و وقتي همه چي تموم شد برگردي. خوب منم ميگفتم: نه! صبر ميكنم تا با هم به نتيجه برسيم. اين بار حتي گفتم باشه من ميرم اما اون به شدت ناراحت شد و خواست ديگه ادامه ندم. (شوكه شد كه گفتم باشه تنهايي ميرم) .
چطور بايد فضاي خونه رو آماده كنم تا اونم خوش و بدون فشار من بچه بخواد. اون از علاقه من به بچه، از اين كه گاهي لباس بچه ميخرم، از اين كه لباس بارداري واسه خودم خريدم، و ... خبر داره اما مخالفه!از خودم بدم اومده از جلوي مغازه لباس بچه ها فرار مي كنم تا نبينمشون! ديگه پارك واسه ديدن بچه ها نمي رم! و همش به خودم ميگم : خودت داري اين كارها رو ميكني! از روي عمد! تو چي ميخواي! تو حسودي! تو بهترين همسر دنيا رو داري كافي نيست؟
اينها حس هاي طبيعيه؟ چرا دارم اين كارها رو ميكنم؟ اينها حس خواستن مادر شدنه يا فقط يك سرگرميه؟ :303:

سلام آفتابگردون عزيز
منم دير ازدواج كردم و الان 33 سالمه و هنوز بچه دار نشدم؛ منم شوهرم از يه طرف ميگه الان بچه نميخوام ولي ميگه چند سال ديگه ميخوام من نميدونم چيكار بايد بكنم، خودمم ديگه نميدونم آيا واقعاً ميتونم مادر خوبي بشم و آيا اصلاً حس مادر بودن رو دارم من كه زن حامله مي بينم و بچه مي بينم هيچ حس خاصي بهم دست نميده و حتي حوصله سر و صدا و گريه بچه رو ندارم، دلشوره دارم از آينده، ميترسم،:302:

سلام نازنينم:
به نظر من اينم از بدي هاي عقب انداختن بارداري است. به قول Baby بايد تصميم بگيري كه اصلا بچه ميخواي يا نه و اگر ميخواي بايد حواست به فاصله سني باشه. همه اين حرفها درسته اما وقتي اين همه تاخير داري ديگه حتي نمي توني راحت تصميم بگيري كه اصلا ميخواي بچه دار بشي يا نه! اصلا گاهي اصل موضوع رو ميبري زير سئوال و ميگي: چرا بايد بچه دار شد!!!
وقتي دونفري توي يه خونه زندگي ميكني كم كم به محيط آروم و بي سر و صدا عادت ميكني و گاهي از صداي بچه ها بدت مياد. اينها همون مشكلات دير تصميم گرفتنه كه ما دچارشيم! چرا تصميم گيري در اين مورد اينقدر مشكله...
تو چه تصميمي داري؟