مراقب آنچه مي گوييد باشيد

[align=justify]
براي برخي صحبت ها زمان و مكان خاصي وجود دارد. آيا هنگامي كه در حال صحبت هستید، متوجه نگاههاي عجيب ديگران به خود شده ايد و يا تنها كسي هستيد كه ديگران به صحبت ها ي او مي خندند؟ در اين صورت حرف هايي را كه گفته ايد به خاطر داشته باشيد و هيچگاه آنها را تكرار نكنيد.



هر گفتگويي زمان و مكان خاص خود را مي طلبد

بيشترين اشتباهي كه معمولا افراد تحصيل كرده مرتكب مي شوند اينست كه وقتي درگير گفتگوهاي بيش از حد تخصصي مي شوند تحت تأثير آنها قرار مي گيرند. مثلا فرض كنيد داريد درباره اگزيستانسیاليسم صحبت مي كنيد ولي ديگران به شما مي خندند (و يا نگاههاي عجيبي به شما مي كنند) چرا؟ چون كس ديگري نمي تواند آنچه را كه شما مي گوييد دنبال كند. وقتي افراد نمي توانند خود را وارد يك گفتگو يا مكالمه كنند خصوصا اگر موضوع گفتگو فراتر از دانش آنها باشد- احساس مي كنند محيط، دوستانه نيست و نسبت به شما موضع تدافعي مي گيرند. اين رسم زندگي است.

اگر درباره موضوعاتي مانند تمدن مصر باستان، PBS يا كانال هاي يادگيري صحبت مي كنيد و مي بينيد افراد به تدريج از اطراف شما پراكنده مي شوند، صحبت كردن را متوقف كنيد و موضوع صحبت را تغيير دهيد. اين كار لزوما خاص يك گفتگوي بد نيست ولي زمان و مكان بسيار مهم است. صحبت كردن درباره موضوعات دشوار در مدرسه، كلاس يا هنگام خوردن ناهار مناسب نيست. البته اين موضوع، خاص موضوعات دشوار نيست. هر گفتگويي زمان و مكان خاص خود را مي طلبد. در نتيجه از گفتگو درباره برخي موضوعات خاص در مدرسه بايد خودداري نمود. البته شايد اينكه افراد بايد گفتگوي خود را محدود كنند كمي نادرست به نظر بيايد ولي بايد اين كار را انجام دهيد.

اگر نمي دانيد درباره چه موضوعاتي بايد صحبت كنيد، به دوستان خود نگاه كنيد و به حرف هاي آنان گوش كنيد. ببينيد ديگران به آنچه گفته مي شود چه واكنشي نشان مي دهند. اگر شنونده موضوع را بپذيرد و درباره آن وارد گفتگو شود، مي توانيد از آن موضوع به عنوان يك موضوع صحبت استفاده كنيد.

[/align]