*تمایل یک طرفه برای ازدواج (کمکم کنید )

سلام
من پسری هستم 22 ساله که مدت یک سال است عاشق همکلاسی ام در دانشگاه شده ام و مرتب دو دل بودم که آیا صحیح هست که برم و در این مورد بهش بگم یا نه ! تا اینکه اواخر فروردین ماه امسال موضوع رو بهش گفتم و گفتم که قصد دارم با شما بیشتر آشنا شوم . اونم بعد از یک هفته که فکر کرد قبول کرد که ارتباط تلفنی داشته باشیم. من مستقیما بهش گفتم که شما رو برای ازدواج میخوام و واقعا عاشقت هستم روزای اول زیاد علاقه ای به ارتباط با من نداشت اما پس از یک مدت که متوجه عشق واقعی من به خودش شد اونم نظرش رو داد و گفت هیچ مشکلی برای ازدواج با من نداره و بارها بهم گفت که دوسم داره! ما حتی وارد بحثهای آینده خود نیز شده بودیم که بیشتر در مورد زندگی مشترک و از این جور مسائل بود. قرار شده که چند بار هم یک جائی قرار بذاریم و با هم صحبت کنیم تا بتونیم بیشتر با خصوصیات اخلاقی هم آشنا شویم و اونم هیچ مشکلی نداشت . همه چیز داشت خوب پیش می رفت تا اینکه یه روز SMS داد و گفت که اصلا دوست نداره رو در رو منو ببینه و قرار ملاقات داشته باشیم و یه جورایی یهو سرد شد و وقتی دلیل این کارا و رفتار رو پرسیدم گفت که دوست نداره زیاد صمیمی شویم و چیزی که منو حیرت زده کرد این بود که گفت ما فقط یه دوست هستیم نه بیشتر و نه کمتر و نمیخواد رابطمون از این بیشتر بشه و دوست داره فقط یه دوست و همکلاسی باشیم!!!
من خیلی ناراحت شدم و بعدا فهمیدم که پس از صحبت کردن با خواهرش طرز فکرش عوض شده و اینقدر تغییر کرده ( خواهرش از خودش بزرگتره و ازدواج هم کرده و البته خارج از کشور زندگی می کند )
هر چند بار که ازش می پرسیدم چرا نمیخواد با من ازدواج کنه و آیا از من خوشت نمیاد مرتب پاسخ میداد که نه من اصلا نمیخوام ازدواج کنم و قصد ازدواج ندارم و میخوام برم پیش خواهرم !!!! من مطمئنم که طرز تفکرش کاملا تغییر کرده چون قبلا از اینکه با خواهرش صحبت کنه اون از من بیشتر نسبت به ازدواج راغب بود و مرتب بهم می گفت که کدوم شهر زندگی کنیم و ...

بعد از این اتفاقات خیلی افسرده شدم و چند بار تصمیم گرفتم رابطم رو باهاش کاملا قطع کنم اما عشق و علاقه زیادی که بهش دارم هر بار باعث می شد این کارو نکنم و از اون روز تا حالا که یک ماه گذشته مثل دو تا دوست با هم هستیم و فقط ارتباط تلفنی باهاش دارم . اما من این رابطه رو اینطوری نمیخوام من این دختر رو واسه زندگی آیندم میخوام
نمیخوام فقط دوست دخترم باشه بلکه میخوام باهاش ازدواج کنم . چند بار ازش پرسیدم که تو منو دوست داری ؟ هر بار میگه آره خیلی دوستت دارم و واقعا از تو خوشم میاد اما هر بار که سعی میکنم بحث رو به سمت رابطه ای صمیمانه تر یعنی ازدواج بکشونم دوباره تاکید میکنه که ما فقط یک دوست هستیم!!!

من دیگه واقعا گیج شدم ! نمی دونم باید چی کار کنم!! از طرفی وابستگیم و میزان علاقم روز به روز داره بهش بیشتر میشه از طرفی احساس می کنم اگر همین وضعیت ادامه پیدا کنه و این دختر که واقعا عاشقش هستم روزی منو ترک کنه دچار یک شکست بد در زندگیم میشم و از لحاظ عاطفی ضربه می خورم..

لطفا کمکم کنید و یک راه مناسب بهم بگین

ممنونم

ممنون بابت نظرت
یعنی به نظر شما اگر مدتی ازش دوری کنم احتمال نداره که منو کاملا فراموش کنه یا فکر کنه که من اونو دوست ندارم؟ چند بار خودم هم همین فکر رو کردم که مدتی ارتباطم رو باهاش قطع کنم تا ببینم آیا واقعا منو دوست داره یا نه ولی هر بار این فکر تو ذهنم می اومد که اگر این کارو بکنم احتمال داره به طور کامل منو فراموش کنه!!


من فقط نمی دونم که آیا این دختر واقعا از صمیم قلب منو دوست داره یا خیر ؟! این سوالی هست که هر روز بهش فکر می کنم ... خودش بهم میگه دوسم داره اما بازم خیالم کاملا راحت نیست ! شاید چون عشق من بهش خیلی زیاده انتظارم هم ازش زیاده !! بعد یه سوال دیگر هم داشتم خواستم بدونم چطوری می تونم ارتباطم رو باهاش تا مدتی قطع کنم که اونم ناراحت نشه؟ یعنی چطوری؟ خب اگه SMS بفرسته و جواب ندم اینطوری حالت بدی نداره؟!

ممنون دوست عزیز واقعا داری بهم کمک بزرگی می کنی
من امروز دوست دخترم رو دیدم یعنی یک قرار ملاقات ! این اولین باری بود که در محیط خارج از دانشگاه راضی شد که منو ببینه ! خودش گفت این تنها باری است که همدیگه رو خارج از محیط دانشگاه می بینیم و دیگه تا شروع ترم بعدی یعنی مهر ماه همدیگه رو نخواهیم دید. میگه دوست نداره بیرون قرار بذاریم! من امروز بعد از دیدن مجددش واقعا فهمیدم که حسم بهش خیلی جدی هست و شایدم وابستش شدم !!! احساس می کنم اون یه جورایی دو دله که آیا من می تونم همسر خوبی براش باشم یا نه ! اون همیشه بهم میگه دوسم داره اما میگه پایان این رابطه معلوم نیست ! در حالی که همانطور که قبلا گفتم اون یه مدت روی ازدواج با من هیچ مشکلی نداشت و میگفت محاله از من دور بشه! احساس می کنم خیلی به مادیات و پول اهمیت میده ! به نظر شما با این موضوع چطوری کنار بیام؟ خیلی واسم سخته که ازش کمی فاصله بگیرم و همانطور که گفتید کمتر بهش توجه کنم چون واقعا دوسش دارم ... حاضرم واسش هر کاری بکنم اما من اطمینان از یه عشق دو طرفه میخوام و اینکه آیا اون تغییر پذیر هست یا نه؟ آیا احتمال داره منو فراموش کنه یا نه؟ این سوالات مرتب ذهنم رو درگیر میکنه!

ضمنا یک سوال دیگر هم ازتون داشتم
به نظر شما هر چند مدت یک بار بهتره یه پسر، دوست دخترش رو ببینه؟؟ یعنی فاصله بین قرار ملاقات ها باید چقدر باشه که رابطه مستحکم تر بشه؟

ببینید من از یه چیز تعجبم میشه ! اینکه اگر یه نفر یکی رو دوست داشته باشه به این فکر می کنه که همیشه با اون فرد بمونه و از جدایی می ترسه نه اینکه صحبت از خارج رفتن کنه! دوست دخترم میگه دانشگام تموم بشه میرم خارج پیش خواهرم و بعد به من میگه اگر تو هم منو دوست داری تو هم بیا !!!! خب من دارم اینو میگم که اگر این دختر منو دوست داره چرا باید این حرف رو بزنه ؟! معقولانه تر نیست بیاد بگه که اگر دانشگامون تموم شد با هم دیگه باشیم و دو نفری روی ادامه زندگیمون صحبت کنیم؟ از طریفی این حرفاش منو به این فکر میندازه که واقعا دوسم نداره اما بعضی حرفاش یه جورایی نظرم رو عوض میکنه و همین منو گیج می کنه مثلا بعضی اوقات میگه که من خیلی خوشبختم که پسری مثل تو اینقدر دوستم داره و میگه همیشه منو دوست داشته باش و هیچ وقت از عشقت بهم کم نشه و از این جور حرفها .... نمی دونم چطوری باید این شخصیت رو بشناسم ؟! کاش یه دختر هم می تونست نظر بده که این نوع صحبت کردن از چه احساساتی سرچشمه می گیره ؟!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

یه سوال دیگه : من باید چی کار کنم که علاقه دوست دخترم به خودم رو زیاد کنم ؟ یعنی میخوام همین عشقی که من به اون دارم اونم به من پیدا کنه

آخه تا زمانی که اون میگه ما فقط یه دوست هستیم من چطوری می تونم بهش بگم بیا موضوع رو به خانواده هامون بگیم؟؟!!

نقل قول:

---

من تجربه مشابهی داشتم البته من جای اون خانم بودم! اگه بدونه قضیه اش با شما جدیه دیگه حرفشو عوض نمیکنه.

---

اینو میشه بیشتر توضیح بدین. من بارها بهش گفتم که دوستت دارم و آرزوم اینه که باهات ازدواج کنم و خوشبختت کنم ... یعنی هنوزم نمی دونه که من کاملا جدی روش نظر دارم؟

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Bidam

آخه تا زمانی که اون میگه ما فقط یه دوست هستیم من چطوری می تونم بهش بگم بیا موضوع رو به خانواده هامون بگیم؟؟!!

نقل قول:

---

من تجربه مشابهی داشتم البته من جای اون خانم بودم! اگه بدونه قضیه اش با شما جدیه دیگه حرفشو عوض نمیکنه.

---

اینو میشه بیشتر توضیح بدین. من بارها بهش گفتم که دوستت دارم و آرزوم اینه که باهات ازدواج کنم و خوشبختت کنم ... یعنی هنوزم نمی دونه که من کاملا جدی روش نظر دارم؟

---

خوب شما همون زمان که گفت ما فقط 2 تا دوست هستیم نظرتون رو بگین و بگین اصلا دنبال دوستی با یک دختر به این شکل نیستی و هدفت فقط به دست آوردن شناخت برای ازدواج هست و اگر هدف ازدواج نباشه این دوستی باید خاتمه پیدا کنه.
ببینید..با خودتون روراست باشین. این مشکلی بود که من و پسری که باهاش به قصد آشنایی بودم هم در زمانی داشتیم. اگه واقعا فقط هدفتون ازدواجه، ازش بخواین هدفش رو بهتون بگه و در صورتی که اون واقعا فقط دنبال دوستی هست و میخواد بره] باهاش قطع رابطه کنید. چون این رابطه برای شما بی فایده میشه و نهایتا 2 یا 3 سال دیگه با تحمل سختی های بیشتر مجبورین این جدایی رو بپذیرید
اما من در این مرحله احتمال میدم این فرض درست نباشه و این خانم هم هدفش دوستی نیس. از رو حرفاش که شما تعریف کردی میگم. مثلا اینکه بیرون قرار نمیذاره یا بهتون گفته دوستت دارم. در شرایط معمول یه دختر به این راحتیا به کسی قول ازدواج نمیده و بعد الکی بزنه زیرش. شاید تو ذهنش با خودش درگیره، نمیدونه تصمیمش درسته یا نه. یا مشکلی داره که نمیتونه به شما بگه یا میدونه خانواده مخالفا یا....خیلی چیزای دیگه.
اما دو نتیجه کلی میخوام بگیرم:
- تکلیفتون رو باهاش روشن کنید، یکبار بشینین جدی حرف بزنین و هدفتون و علاقتون رو براش شرح بدین و بهش بگید در صورتی که اون بخواد مشکل با مطرح کردن این قضیه با بزرگترها نداری( این قضیه برای دخترها مهمه، حداقل برای من خیلی مهم بود که بدونم نمیخواد قضیه رو مخفی نگه داره) و دوستانه ازش بخواین صحبت کنه و فکر کنه و نظرش رو درباره حرفاتون بگه
- اگه هدفش رو بعد از این صحبت بازم دوستی بدون قصد ازدواج عنوان کرد با توجه به اینکه این هدف شما نیست، قاطعانه رابطه تون رو قطع کنید. چون به زندگی هر دونفرتون لطمه میزنه و این لطمه رو بعدها متوجه میشین.
موفق باشی

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

معمولا عشق مانع میشه آدم سر حرفش وایسه. اما دوستانه بهتون بگم، با توجه به اینکه به نظر میاد شما احساسی باشید ادامه رابطه به شکل دوستی فقط شرایط رو بدتر میکنه.
بذارین یه مثال بزنم...
اون خانم میگه به ازدواج با شما فکر نمیکنه...درسته؟ اگه چند وقت دیگه بفمید خواستگاری داره و در حال فکر کردن در مورد شرایط اونه چه حالی پیدا میکنید؟براتون قابل قبوله؟
برای همین الان رو این مساله جدی باشین. اون دوستی که اون خانم میگه( یعنی یه دوستی ساده) بین شما دو نفر قابل اجرا نیس چون عشق ( حداقل از طرف شما) به وجود اومده .
البته من کارشناس نیستم! فقط تجربه خودمو گفتم

نقل قول:

---

اما من در این مرحله احتمال میدم این فرض درست نباشه و این خانم هم هدفش دوستی نیس. از رو حرفاش که شما تعریف کردی میگم. مثلا اینکه بیرون قرار نمیذاره یا بهتون گفته دوستت دارم. در شرایط معمول یه دختر به این راحتیا به کسی قول ازدواج نمیده و بعد الکی بزنه زیرش. شاید تو ذهنش با خودش درگیره، نمیدونه تصمیمش درسته یا نه. یا مشکلی داره که نمیتونه به شما بگه یا میدونه خانواده مخالفا یا....خیلی چیزای دیگه

---

ممنون از اینکه پاسخ میدین
با توجه به حرف خودتون و اینکه من با حرفتون موافقم و احتمال میدم که دوست دخترم هنوز برای انتخاب من دو دله ... با توجه به این وضعیت به نظر شما همین الان که 4 ماه بیشتر از رابطمون نگذشته برم و بهش بگم تصمیمش رو بگیره و در مورد ازدواج دوباره باهاش صحبت کنم یا اینکه چند ماه دیگر رابطه رو همینطور پیش ببرم تا بتونه بیشتر فکر کنه و کمی شناختش نسبت به من زیاد تر شد اون موقع برم بهش بگم؟؟!!

این دختر اگر تمایلی به رابطه نداره کاملاً عاقلانه عمل می کنه .

مگر شما شرایط ازدواج رو داری ؟ اگر داری راهش این گونه ارتباط داشتن نیست بلکه رسماً خواستگاری رفتن هست . اگر هم شرایط ازدواج را ندارید رابطه برقرار نکنید و در تنور احساسات ندمید .

ادامه این رابطه به این شکل کلاً عاقلانه نیست و توصیه دارم به ترک رابطه .

یعنی اگر شرایط ازدواج هست که با در جریان قرار دادن خانواده ها اقدام رسمی کنید . اگر هم شرایطش نیست ، از این وابستگی و رابطه دست بکشید که عوارض آسیب زایی براتون خواهد داشت .


این لینک را هم مطالعه کن ، مفیده

اگر شرایط ازدواج ندارید ، دمیدن در تنور احساسات ممنوع

نقل قول:

---

ادامه این رابطه به این شکل کلاً عاقلانه نیست و توصیه دارم به ترک رابطه .

---

ممنون "فرشته مهربان" بابت پاسخگویی ... من یک مدت نبودم امروز اومدم شرمنده که دیر شد.از رضا عزیز نیز ممنونم

ببینید من سربازی رفتم و در حال حاضر دانشجو هستم لذا طبیعتا بی کار هستم! اما "فرشته مهربان " وقتی من این خانم رو ترک کنم و به قول شما رابطه ام رو قطع کنم اگر اونو از دست بدم چی؟ من نمیخوام اونو از دست بدم... من با تمام وجودم دوسش دارم ... خب اگر ارتباطم رو قطع کنم اون موقع اگر خواستگار خوبی واسش بیاد ازدواج کنه چی؟ از طرفی من فعلا شرایط ازدواج ندارم نمی تونم برم خواستگاری ! پیش خودم اینطور میگم که دانشگام که تموم شد و یه کار خوب پیدا کردم اون موقع برم خواستگاری... من میخوام فعلا باهاش دوست باشم و به این فکر میکنم که اینقدر خوب باشم که عاقه اونم به من زیاد بشه و خیالم راحت باشه که عشقی که من به اون دارم اونم به من پیدا کنه. البته اون همیشه بهم میگه عاشقمه

لطفا شرایط و علاقه زیادی که به این خانم دارم رو درک کنید و بگید باید چی کار کنم؟؟

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

در ادامه بگم که من قصدم فقط و فقط ازدواج با این خانومه و واقعا عاشقش هستم و اگر الان شرایط ازدواج رو داشتم صد در صد میرفتم خواستگاری اما با توجه به اینکه شرایط ازدواج رو فعلا ندارم از شما سوال می پرسم باید چی کار کنم؟؟ کدوم یکی از راه های زیر رو برم؟

1 - همین دوستی معمولی رو تا آخر دانشگاه ادامه بدم و بعد از اتمام دانشگاه که شاغل شدم برم خواستگاری ایشون
2 - همین الان برم خواستگاری و اگر ایشون پذیرفتند فعلا نامزد کنیم تا آخر دانشگاه ( اینو بعید می دونم بپذیره !! )
3 - واسه همیشه فراموشش کنم:302: ( چیزی که واسم خیلی خیلی سخته )

راه دیگری هست؟!

سلام بر شما

کم پیدائید برادر!!

از راه هایی که خودت ترسیم کردی اولویت اول با راه شماره 2 و اولویت بعدی با راه شماره 3 در صورت عملی نشدن راه 2 است .

ادامه دوستی و در آب نمک خواباندن تا شرایط شما فراهم بشه کاملاً خودخواهانه و بدور از انسانیت است ضمن این که رابطه دوستی هم آسیب زا است ، گذشته از آنکه کشش های طبیعی بین دو جنس سطح رابطه را گسترده و به آسیب بیشتر می کشاند ، با این احتمالات که ممکنه دیدگاه ها عوض بشه یا وقایع غیر منتظره و پیش آمدی و یا مخالفت خانواده ها موجب عدم تحقق ازدواج بشه ، وابستگی های پیش آمده ، عذاب وجدان بخصوص در دختر از روابط صمیمانه و نزدیک و به مخاطره افتادن ازدواج وی در آینده ( که خواستگاران پیشینه ایشان مبنی بر رابطه داشتن با یک پسر را نپسندند ) و .... همه و همه بخشی از آسیب های جدی ادامه این رابطه به شکل شماره 1 است و اصرار شما بر ادامه ، پشت پا زدن به عقل و ایضاً بی انصافی شما در حق این دختر است با توجه به این که آسیبهای بیشتر را وی متحمل خواهد شد .

اینم توجه داشته باشید ، عشق حقیقی صرفاً در پی وصال نیست بلکه در اصل با فداکاری و در نظر گرفتن مصلحت معشوق همراه است نه خواست خود .

اگر با این تفاسیر آینده و مصلت او را در نظر گرفتی و قطع رابطه کردی یا رسماً به خواستگاری رفتی عاشق واقعی هستی ، اگر نه اینها احساساته که اتفاقاً با وصال فروکش می کنه و سرخوردگی پیش میاره که چرا دیگه مثل قبل همو دوست نداریم ..... ( این حرف بسیاری از عاشقانه ازدواج کرده هاست البته بگذریم از موارد به طلاق روانی یا فیزکی کشیده ها ، که همه بیانگر اینه که اونچه اتفاق افتاده بود عشق نبود تنها نام آنرا برخود داشت )

موفق باشی