▪ آیا باید دست کم خود را دوست بدارم؟!
بله!کسانی که حتی خود را دوست ندارند ! آدم را عصبی می کنند! خیلی ها از اینکه به خویش عشق بورزند احساس راحتی نمی کنند ، اما همین آدمها از همسران خود انتظار دارند که به آنها عشق بورزند!کمی عجیب نیست ؟ می گوییم من نمی توانم خودم را دوست داشته باشم و بعد از همسرمان عصبانی میشویم که چرا ما را دوست ندارد ؟ من چگونه می توانم چیزی را که ندارم به دیگری بدهم ؟ وقتی تمام توجه ما به خطاها و اشتباهاتمان متمرکز باشد همان خطاها و اشتباهات را در دیگران جستجو می کنیم تا از این طریق حال بهتری پیدا کنیم و وقتی در حال دیگران تجسس می کنیم سرانجام این خطاها را می یابیم ، اما مشکل اینجاست که بر خلاف انتظار، با کشف خطاهای دیگران هم ، حالمان بهتر نمی شود.اگر تمرکز خود را بر خطاهایمان حفظ کنیم جهان هم بی وقفه تنبیه مان خواهد کرد. مادامیکه خود را دوست نداشته باشیم دنیا هم دوستمان نخواهد داشت و بعد ، می نشینیم و دنیا را سرزنش می کنیم !
معنی عشق ورزیدن به خویشتن چیست؟
در ساده ترین کلام، عشق ورزیدن به خویشتن یعنی بخشدن خویشتن ، یعنی اعتراف به این نکته که تا به این لحظه به بهترین نحوی که بلد بوده ام زندگی کرده ام . دیگر کافی است تا کی می خواهید خود را گناهکار ببینید؟ انسان کامل را فقط در قصه ها می توان پیدا کرد . فراموشش کنید، واقع بین باشید و به جای کمال ، پیشرفت راهدف خود قرار دهید. نقص ها و کاستی های خود را ببخشید و مطمئن باشید که دیگران هم به گونه ای کاملا خودکار این کاستیها را ندیده خواهند گرفت. دیگران همچون آینه ای هستند که ما را به خودمان نشان می دهند . اگر خوب در آینه ها بنگریم همواره پیامهایی دریافت می کنیم که برای رشد به آنها نیازمندیم. به خاطر داشته باشید که مشکلات انسان همواره از خود او ریشه می گیرد. ما به خاطر فرزندانمان باید خود را بپذیریم ، ما الگوی بچه هایمان هستیم. اگر زندگی را سخت بگیرید آنها هم زندگی را به خود سخت می گیرند و آنوقت است که زندگی را به شما هم سخت می کنند !
▪ نتیجه:
وقتی خود را عفو می کنیم دست از سرزنش دیگران هم بر می داریم.
سایت ویستا
