نمایش نسخه قابل چاپ
سلام . من بخاطر بهانه جوییهای شوهرم از شما راهنمایی می خواهم . او عین بچه ها رفتار میکنه کافی یک کم دیر بهش برسی باهات قهر میکنه . بدبین و کینه توز هم هست من در این 16 سال چقدر توهینها و تهمتها و تحقیرهایی که تحمل نکردم . فقط به خاطر پسرم. به همه شک داره از همه توقع داره که بهش احترام بذارن و درکش کنن ولی خودش دریغ از ذره ای احترام و درک متقابل. من فکر می کنم خیلی ازش دورم . با پسرش و من حسادت میکنه سر هر موردی که پیش بیاد باید حق را به خودش بده میگه من با شماها فرق میکنم.
سلام
شما 16 سال زندگی کردین یعنی مسیر طولانیی رو به یک روند ادامه دادین (تحمل کردن) حالا بعد از 16 سال خیلی سخته که بخواین تغییر رویه بدین و کاری کنید که همسرتون همونطوری بشه که میخواین و این کار انرژی و وقت زیادی میبره تازه معلوم نیست تا چه حد جواب بده چون همسرتون قطعا مقاومت خواهد کرد . انعطاف پذیری همسرتون رو هم باید در نظر بگیرید که معمولا با بالا رفتن سن انعطاف پذیری خیلی کم میشه مخصوصا در آقایون .
بهتره بعد از 16 سال قبل از هرچیز فاصله ای که بینتون افتاده رو کم کنید و کمی صمیمیت بینتون رو بیشتر کنید و متوجه خصوصیات خوب همسرتون هم باشید .
در حال حاضر تا چه حد با همسرتون صمیمی هستین ؟
و اگر پسرتون نبود چقدر به این زندگی دلبستگی داشتید ؟
از خصوصیات خوب همسرتون برامون بگید ؟
دوست عزيز:72:
چيزهايي که گفتي منو بيشتر ترسوند چون فکر ميکنم همش رو همسر من صدق ميکنه،يه کم بيشتر بگو و بگو که تا حالا سعي کردي که تغييرش بدي و همسرت هم بدونه اشتباه کرده،تو اين مدت هيچ تغييري نکرده؟
سلام. من در این چند سال بیشتر سعی کردم هر چی که خودش میگه گوش کنم. ولی بر خلاف میلم بود. هرچی که میخواد باید در اسرع وقت آماده باشه. نباید منتظرش بذاریم. ولی خدا نکنه یه کار ازش بخواهی باید صد دفعه التماسش بکنم. اگه پسرم نبود فکر نمی کنم ادامه میدادم. چون انگیزه ای ندارم. اخلاق خوبش هم موقعی فوران میکنه که خواهراش یا مادر و پدرش خونه ما باشند. ولی اگه از خانواده ما کسی بیاد از زیر زمین هم که شده بهانه در میاره بی دلیل.وقتی هم باهاش صحبت میکنم میگم که بابا برداشت تو اشتباه بود زیر بار نمی ره . و یه مدت قهر میکنه . اوایل قهر کردنش برام سخت بود ولی الان عادت کردم وقتی قهره کمتر حرف می زنه راحت ترم.جرات نمی کنم براش تعریف کنم از کسی یا از چیزی .یا بخاطر حسادت و یا بخاطر بدبینی یه حرفی ازش در میاره.ما با صمیمی نیستیم . خیلی ازهم دوریم . فکر میکنم اصلا نمی شناسمش .
تاج محمد عزیزنقل قول:
نوشته اصلی توسط tagmohammad
وقتی که پدر ومادرش مهمان شما هستند شما هم سعی کن بهت خوش بگذره. و اینو تو چهرت نشون بده و یه جوری رفتار نکن که نشون بدی از بودن اونها معذبی.
به او نگو که برداشت تو اشتباه بوده ، این اولین قفل مذاکره هست ، معنیش اینه که تو حرف شوهرت رو نمی فهمی . این جمله آفت یه مذاکره هست.
من مطمئنم اگه از شوهرت نظرش رو بپرسم میگه که همسرم منو درک نمی کنه.
باید سعی کنی به جای برچسب زدن اونو و حرفهاشو بفهمی ، کار سختیه اما شرط نفوذ در یه فرد فهمیدن نحوه تفکرشه.
سلام خواهر خوبم
اولا که 16 سال زندگی کم نیست تازه یه پسر هم داری پس سعی کن بیشتر برای بهتر شدن زندگیت گام برداری مبادا پسرت هم به مرور زمان وقتی داره بزرگ می شه این رفتارها رو بکنه ونسبت به شما یا پدرش بدبینی یا بی احترامی داشته باشه بلاخره پسرتون هم از شما الگو برداری می کنه رابطه شما قبل از پسرتون باهاش چه جوری بوده آیا بعداز تولد فرزندتون توجه شما نسبت به اون کمرنگ شده؟
رابطه فرزندتون با پدرش چه طوریه؟
همیکه گفتین ازش درین واصلا نمی شناسینش خیلی بده مشکلتون رو بدتر می کنه
اگه ازش دلخور شدی هیچ وقت تحقیرش نکن نگو که حسودی یا کینه توزی واز این حرفها خودش هم جلوی بچت اونم پسر ابهت احترام پدر واجبه
نباید این احساسو داشته باشه که پسرت بیشتر ازاون واست مهمه این سممممه
سعی کن کارهایی که دوست داره ویا از اونها لذت می بره براش انجام بدی
روند زندگیتونو سعی کنین کمی تغییر بدین فکر می کنم زندگیتون خیلی سرد و بیروح شده خانوادگی سعی کنین به بیرون وتفریح ومسافرت برن خلاصه شماهم بی تقصیر نیستین باید محبتشو جلب کنین من فکر می کنم ایشون به محبت وتوجه شما احتیاج زیادی دارند منظورم فرمانبرداری نیست :72::72::72::72::72:
سلام دوست عزیز:72:
به قول دوستان دیگر 16 سال زندگی زمان زیادیه و الان برای تغییر کمی بیشتر از دیگران زمان لازم هست.
کمی زندگیتون و از روال عادی که توش افتادید خارج کنید یه کم تغییر و تحول ایجاد کنیم محیط خانه را شاد کنید. به قول اقای bybyاز بودن در کنار خانواده ایشان احساس رضایت کنید و این حس و انتقال بدید این جوری همسرتون می فهمه وقتی مهمون می ره چقدر همتون شادید به جای غر زدن به جون هم. پس اونم کم کم سعی می کنه همین کار و بکنه.
کمی از نظر ظاهر به خودتون برسید و مثل روزای اول زندیگتون شادی کنید و البته روابط عاطفی شاد و با همسرتون فراموش نکنید . برید پارک و هر سه با هم والیبال بازی کنید یا هر کار دیگه ای که در خانواده شما مرسومه. از ایت حالت کرختی خارج بشید. سعی کنید دوستش داشته باشید به منفی ها نگاه نکیند.:227::310::43:
خواهید دید که همسرتون حال وهواش عوض خواهد شد و همچنین پسرتون .
چون هر چه پسرتون به سن بلوغ نزدیکتر بشه و ببینه توی خونه از شادی و نشاط خبری نیست به سمت دوستان کشیده خواهد شد.:163:
سعی کنید از اتفاقاتی که بین دیگران افتاده چیزی بهش نگید چه خوبیها و چه بدیها چون همسرتون و حساس تر می کنه.
توکل به خدا کنید چکمه های اهنی به پاتون کنید بسم ا... موفق خواهید شد.
موفق باشید:72: