نمایش نسخه قابل چاپ
سلام
می خواستم بدونم برا ازدواج حسی که نسبت به طرفت داری چه جوری باید باشه؟؟
در حد یه خوش اومدن معمولی کافیه؟؟
آیا اصلاً عشق لازمه ازدواجه؟؟ این دوست داشتنه یا خوش اومدنه تا کجا طبیعیه؟؟
و اصولیش چیه؟؟
یعنی اگه قبلش یه خوش اومدن معمولی باشه و بعد ازدواج بیشتر نشه و ببینی دیگه چاره ای نداری ، باید دوسش داشته باشی اون وقت چی؟
سلام
در ازدواج اول و وسط و آخر عقل و منطق، بعدش هم خوانی عقاید، هم سطحی سطح توقعات و نیازمندیها و مهمتر از همه نگرش مشابه هم به زندگی.
عشق و احساسات فقط باعث بسته شدن چشم شما روی حقایق میشه.
برای ظاهر و شیوه برخورد و رفتار هم بعد از عقل و منطق ، به دل نشستن کافیه.
مطمئن باش بعد از ازدواج ، عشق و دلبستگی طبق قول رب اعلی به وجود می آد.
به نظر من اول باید به نظرت خوب بیاد طرف مقابل
یعنی ظاهرشو ببسندی
بعد با کنترل احساساتت و با استفاده از عقل و منطق شروع کنی به شناخت طرف مقابل خوب بشناسیش
بعد اجازه بدی اونم تو رو بشناسه و ..........
بعد عشق تو زندگی میاد
من اصلا با این قسمت صحبتتون موافق نیستم.نقل قول:
نوشته اصلی توسط morteza-m
عشق، شرط لازم برای ازدواج است ولی کافی نیست.
البته در ازدواجهای سنتی، عشق فرصت بوجود آمدن قبل از ازدواج را نمی کند.
ولی باید بتوان طرف را دوست داشت. حالا این دوست داشتن می تواند بوسیله آمیزه ای از خصوصیات رفتاری، باوری، ظاهری، شغلی و ... طرف مقابل در دل شما بوجود آید.
در هر حال باید مطمئن شوید که می توانید او را دوست بدارید.
بعد از این مرحله باید بروید سراغ باقی معیارها که آنها هم بسیار مهم هستند. همان معیارهایی که مرتضی هم در سطر اول نوشته اش به آنها اشاره کرد.
موفق باشید:72:نقل قول:
بعضی ها می پرسند «باید اول عاشق شد بعد ازدواج کرد یا اول ازدواج کرد بعد عاشق شد؟!»
در جواب باید گفت: اگر بعد از ازدواج بخواهی عاشق بشوی که کار از کار گذشته است و آن فرد هر خصوصیت یا رفتار و یا افکار و احساسی که داشته باشد، باید تحمل کنید، نام این عشق نیست.
از طرف دیگر بدون بررسی ، شناخت ، تحقیق و ارتباط رسمی چگونه می توان عاشق فردی شد تا در پی آن ازدواج کرد؟ ( یعنی روش عاشق شدن قبل از ازدواج چگونه است)
خلاصه اینکه، طی یک فرایند رسمی که خانواده ها در جریان هستند، و ارتباطات شما آشکار و شفاف هست. با مشورت و بررسی شما و خانواده هایتان از فرد مقابل آگاهی به دست می آورید، تناسب رفتارها، نقاط ضعف ، احساسات و افکار یکدیگر را می سنجید و سایر معیارهای مطلوب را دقیقا ارزیابی می کنید. بدیهی است که اگر این موارد مثبت باشد خواه ناخواه شما عاشق فرد می شوید( نه هوس پیدا کنید).
ممنون از همه دوستان!!
در هر حال باید مطمئن شوید که می توانید او را دوست بدارید.
خوب چه جوری باید مطمئن شد؟
ببینید این شناخت خیلی اصولی داره پیش میره. از طرف اون احساس هست و اون مطمین به تصمیمش. ولی من تو این چند جلسه هیچ احساس خاصی ندارم نسبت بهش!!
و این نگرانم میکنه!! به یه اشتراکات نسبی رسیدیم!! از لحاظ اخلاق و طرز تفکر و خونواده ولی پس چرا من هیچ احساسی ندارم پسر خوبیه ،خیلیم به نظراتم اهمیت میده ، خوبی هم دیدم ازش ولی... هیچی نیست!! این طبیعیه؟؟؟؟؟
مطمئن باش بعد از ازدواج ، عشق و دلبستگی طبق قول رب اعلی به وجود می آد.
من اصلا با این قسمت صحبتتون موافق نیستم.
سلام آسمون آبی.
حرف من نیست. حرف خداست.
البته به شرطی که موارد ازدواج صحیح رعایت بشه.
نظری نداشتین؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
آره طبیعیه، نباید انتظار داشته باشید کسی رو که تا دیروز نمی شناختید با 2-3 جلسه صحبت کاملاً رسمی احساس دوست داشتن نسبت بهش داشته باشید. تا اینجا فکر نمی کنم نگرانی داشته باشه.
البته دوست داشتن برای ازدواج لازمه و اگه شما صحبت های منطقیتون رو با هم زدید و به نتایج خوبی رسیدید می تونید تا حدی روی روابط احساسی هم کار کنید. با چند بار بیرون رفتن ، نشست و برخاست، تلفنی صحبت کردن (اونم از هر دری) خیلی راحت متوجه می شید که می تونید دوستش داشته باشید یا نه.
به خدا توکل کنید و ادامه بدید انشاالله که احساسات هم در شما شکل می گیره.