ازدواج در سن 21 سالگي

سلام
من 21 سالمه و اتفاقي با اين سايت آشنا شدم.
با خوندن چند تا از اين مطالب اين سايت با خودم فكر كردم شايد بتونين با حرفاتون به منم كمك كنيد.
تقريبا 5 سال پيش با يه پسر همسن خودم آشنا شدم . تا الان هم با هم هستيم. البته تقريبا 6 7 ماه بعد از شروع رابطه مون هم خانواده ايشون هم مادر من مطلع شدن.بعد از 2 سال هم پدرم از اين رابطه با خبر شدن.
الان هر 2 تامون دانشجوييم و ايشون از سربازي معاف شده و چند وقته به شدت اصرار داره كه براي خواستگاري بياد.اما من مخالف بودم. از وقتي اين موضوع مطرح شده زندگيمون كاملا زير و رو شده. بالا خره به خاطر موافقت همه و همينطور صحبت هاي مادرم من هم موافقت كردم. اما هنوز هم ته دلم ميترسم.
اولا من دانشجوي يه دانشگاه دخترونه ام. بقيه بچه هاي كلاسمون هيچكدوم حتي نامزد ندارن.به خاطر همين فكر ميكنم براي من هنوز زوده.البته خودمم ميدونم تفكرم غلطه اما دست خودمم نيست.
دوما به نظرم با اينكه ايشون خيلي فهميده تر از ساير هم سن و سالاشون هستن باز هم كم سن هستندو ميترسم ازاينكه بعد ها از زود قبول كردن مسوليت زندگي پشيمون بشه.
بعدم هنوز براي خودم قبول مسوليت يك زندگي جدا شدن از دنياي بچگي و بي قيدي سخته.
خلاصه يه جورايي ميترسم و گاهي تصميم ميگيرم بزنم زير همه چيز.نمي دونم چيكار بايد بكنم؟
يه چيز ديگه هم بايد بگه اينه كه من ايشون رو واقعا دوست دارم.
كمك كنيد.:325:

سلام

منظورت از زير و رو شدن زندگي چيه؟

سن دوستت چقدره؟وضعيت اش براي تشكيل يه زندگي چه طوره؟
استقلال مالي داره؟

تا حدی ترستون طبیعیه اون هم به دلیل هم سن بودن هست اما مگر نه اینکه میگید ایشون رو میشناسید و میدونید بیشتر از سنش می فهمه .

بهتره که همه چی رسمی باشه اگر شما واقعا قصد ازدواج با همین آقا رو دارید چه الان چه چند سال دیگه اما حالا که شرایط فراهم هست و خانواده ها می خوان که رسمی باشه شما هم باید استقبال کنید .

بدونید که خواستگاری به معنی سرزندگی رفتن و شروع مسئولیت نیست اما باید قبول کنید که از دنیای مجردی خارج بشید .
شما بسته به دوران عقد و اینکه چه زمانی زیر یک سقف برید زمان دارید تا شروع مسئولیت های زندگی مشترک پس میتونید خودتون رو آماده کنید .
به هر حال دیر یا زود باید خودتون رو آماده کنید برای یک زندگی متاهلی و پذیرفتن مسئولیت و همینطور خداحافظی با زندگی مجردی و به قول خودتون بی قیدی .

اما قبل از اون تمام فکرهاتون رو بکنید که آیا این آقا رو برای زندگی می خواید یا خیر
به نظرات خانوادتون در رابطه با ایشون اهمیت بدید چرا که تجربیات ارزشمندی دارند و همینطور متوجه فرهنگ دو خانواده باشید و بیشتر بشناسید

اون هم 21 سالشه. كارت پايان خدمت داره. دانشجوييه. كار هم ميكنه.
از وقتي قضيه ازدواج پيش اومد و من مخالفت كردم. ايشون هم سرد شد. ميگه من از اين وضعيت خسته شدم. هميشه هم ميگه تو با اين كارت باعث ميشي من خراب بشم. هر روز باهم دعوا داشتيم. خيلي كم بهم زنگ ميزد. بيرونم اصلا نمي رفتيم.كلا خيلي بهونه گير شده.
اما حالا كه قبول كردم اوضاع بهتر شده.

سلام
در يك كلام بهتر سن براي ازدواج ،داشتن شرايط ازدواج است؛
مواردي كه شما اشاره كرديد در مورد وضعيت فعلي آقا پسر بد نيست؛ منتها شما بايد به لحاظ بلوغ فكري؛عاطفي؛ ثبات شخصيتي؛بلوغ عقلي؛ و ساير موارد نيز در شرايط ازدواج باشيد.

در ازدواج عجله نكنيد؛ گام به گام پيش برويد؛

توصيه ميكنم؛ و خواهش ميكنم؛هر دوي شما به مشاور مراجعه كنيد؛ قطعا" نتيجه خواهيد گرفت؛

موفق باشيد

سلام
موضوع خوبی هست که مطرح کردید و من هم مثل شمادر همین مشکل گیر کردم ومن 21سالمه[color=#FF69B4]:303: ولی با این تفاوت که من پسر هستم وکسی رو هنوز انتخاب نکردم اماپبشنهادات زیاده
نظره من این هست که شما وکسی رو که دوستش دارید اگه واقعا شرایط ازدواج رو دارید و با این مشکلاتی که در جامعه از قبیل مسکن ومستقل از خانواده زندگی کردن ودرآمد و... ,درشما دیده نمیشه حتما ازدواج کنید چون هر چه سن بالاتر بره مشکلات خودش رو ایجاد میکنه و همچنین مدت عقد ناباید بیشتر از 6 ماه باشه چون واقعا مشکل آفرین هست و همینطور که ازدواج رو به سن بالاتر واگذار کنید اختلاف سنی شما با فرزندانتان هم مشکلاتی رو ایجاد میکنه و خلاصه مشکلاتش بیشتر میشه
ترس شما میتونه ناشی از نا آگاهی شما از جدا از حالات بچگانه و پا گذاشتن به یه دوران دیگری به اسم زن باشه و اگه آگاهیتون رو بتونید در این زمینه افزایش بدین فکر کنم نه گفتن شما کمتر میشه
امیدوارم که تونسته باشم کمکتون کنم
موفق باشید

از نظران خوب و كارساز تون ممنونم.:72: