چهار اثر از فلورانس اسكاول شين
التماسیه : این کتاب را بخوانید
كتاب «چهار اثر از فلورانس اسكاول شين»
ترجمه‌ي :گيتي خوشدل
نشر :پيكان
كتابي كه در ايران از چاپ شصتم فراتر رفته و خوانندگان بسياري را به خود جلب نموده است.نويسنده‌ي آمريكايي اين كتاب، ساليان بسيار در مقام هنرمند (نقاش) و خطيب، نامي بلندآوازه داشت.
افراد بي‌شماري در كلاس‌هايش شركت مي‌جستند و از اين طريق، پيام معنويت را به گروهي وسيع مي‌رساند.
بزرگ‌ترين راز موفقيتش اين بود كه همواره خودش بود: ساده و صميمي و بي‌تكلف و شوخ‌طبع. هرگز نخواست قراردادي و اديب مآب يا داراي نفوذي تحميلي باشد.
زندگي، يك بازي است
بيشتر مردم زندگي را پيكار مي‌انگارند. اما زندگي پيكار نيست، بازي است. زندگي، بازي بزرگ داد و ستد است. زيرا آنچه آدمي بكارد همان را درو خواهد كرد. يعني هر آنچه از آدمي در سخن يا عمل آشكار شود يا بروز كند به خود او باز خواهد گشت؛ و هر چه بدهد بازخواهد گرفت. اگر نفرت بورزد، نفرت به او باز خواهد آمد. و اگر عشق ببخشد، عشق خواهد ستاند. اگر انتقاد كند، از او انتقاد خواهد شد. اگر دروغ بگويد به او دروغ خواهند گفت. و اگر تقلب كند به او حقه خواهند زد. همچنين به ما آموخته‌اند كه قوه‌ي تخيل در بازي زندگي نقشي عمده دارد.
هر آنچه آدمي در خيال خود تصور كند- دير يا زود- در زندگي‌اش نمايان مي‌شود. مردي را مي‌شناسم كه از مرضي معين كه بسيار نادر بود مي‌ترسيد. او آن قدر به آن مرض انديشيد و درباره‌اش مطالعه كرد كه آن بيماري آشكارا بدنش را فراگرفت و مرد. او در واقع، قرباني خيال‌پردازي خود شد.
براي پيروزي در بازي زندگي، بايد نيروي خيالمان را آموزش دهيم. كسي كه به قوه‌ي تخيل خود آموخته باشد كه تنها نيكي را تصور كند و ببيند، خواهد توانست به همه‌ي مرادهاي به حق دلش- خواه سلامت و خواه ثروت و خواه محبت و خواه دوستي و يا هر آرمان بزرگ ديگر - برسد.
در بازي زندگي، كلام نقشي تعيين كننده دارد.
چه بسيارند كساني كه با كلام كاهلانه‌ي خود، به زندگي‌اشان مصيبت فرا خوانده‌اند. مثلاً زني ثروتمند مدام به شوخي مي‌گفت: «دارم خودم را براي زندگي در خانه‌ي مساكين آماده مي‌كنم.» با تصوير نقش تنگدستي و تهيدستي بر ذهن نيمه هوشيار، چند سالي نيز نگذشت كه كارش به همانجا كشيد. خوشبختانه اين قانون در هر دو جهت كار مي‌كند. يعني مي‌توان فقر را نيز به ثروت بدل كرد.
وفور نعمت همواره بر سر راه انسان است. اما از طريق آرزو، ايمان، يا كلام به زبان آمده، مي‌تواند نمايان شود. خداوند آشكارا گفته است كه نخستين حركت را انسان بايد انجام دهد. بخواهيد كه به شما داده خواهد شد. بطلبيد كه خواهيد يافت. بكوبيد كه براي شما باز كرده خواهد شد.
خدا همواره آماده است كه كوچك‌ترين يا بزرگ‌ترين آرزوي انسان را برآورد.
جز ترديد و هراس، هيچ چيز نمي‌تواند ميان انسان و بزرگ‌ترين آرمان‌ها يا مرادهاي دلش فاصله ايجاد كند. به محض اينكه آدمي بتواند بي‌هيچ دلهره‌اي آرزو كند، هر آرزويي بي‌درنگ برآورده خواهد شد. ترس تنها دشمن آدمي است- ترس از تنگدستي، ترس از شكست، ترس از بيماري، ترس از دست دادن- و احساس ناامني براي هر مسأله.
بايد ايمان را جانشين ترس كنيم. زيرا ترس، ايمان وارونه است. ترس يعني ايمان به شر، به جاي ايمان به خير. هر كلام يا انديشه‌اي بر ذهن نيمه‌هوشيار اثر مي‌گذارد؛ و با دقتي حيرت‌آور به عينيت درمي‌آيد. درست مانند ضبط صداي خواننده‌اي بر صفحه‌ي حساس گرامافون كه هر آوا و هر لحن و حتي سرفه يا مكث او نيز ضبط مي‌شود. پس بياييد، همه‌ي آن صفحه‌هاي كهنه‌ي نامطلوب و آن صفحه‌هاي زندگي را كه ديگرنمي‌خواهيم داشته باشيم، در ذهن نيمه هوشيار خود بشكنيم و صفحه‌هايي زيبا و تازه بسازيم.
با صدايي رسا و محكم، و با اعتقادي راسخ اين عبارت را تكرار كنيد: «اكنون به يمن كلامي كه بر زبان مي‌آورم، هر صفحه‌ي غير حقيقي را در ذهن نيمه هوشيارم مي‌شكنم و نابود مي‌كنم. آن‌ها زاييده‌ي خيالات بيهوده‌ي خودم هستند و در واقع وجود ندارد. اكنون به بركت خدايي كه در دل من است، صفحات عالي و كامل خود را مي‌سازم. صفحات سلامت و ثروت و محبت، اين است عرصه‌ي زندگي و غايت بازي.
برگرفته از همین کتاب : ص 3 تا 11 .
