نمایش نسخه قابل چاپ
باسلام
به نظر شما کدام عشق ماندگار تراست ؟
نوع اول : اینکه خودمان طرف مقابل را عاشق خودمان کردیم؟
نوع دوم: طرف مقابل عاشق خودمان شد؟
و آیا همسرمان حق این را دارد که هر وقت که از ما خسته شده باشد ویا ببیند که اون چیزی که می خواست نبودیم درخواست جدایی کند ؟ چه برای آقایان چه برای خانم ها
سلام،
به نظر من، مهم نیست این عشق و علاقه از چه سمتی آغاز بشه،
مهم این هست که با وابستگی همراه نباشه،
با محدود کردن طرف مقابل از روی خودخواهی همراه نباشه...
چنین عشقی به رشد، اعتلا، بالندگی و پیشرفت طرفین کمک میکنه...
و در نتیجه چون منافع متقابل رو بدون خودخواهی در نظر میگیره، هر روز عمیق تر و پایدار تر میشه...
البته این نظر شخصی من هست...
موفق باشین،:72:
کامران
خب طبیعیه که وقتی کسی به خاطر خصوصیات و اخلاقیات ما و آنچه که هستیم ما رو بخواد و عاشقمون بشه باارزشتر و ماندگار تره نسبت به اینکه خود ما تلاش کنیم کسی رو که تمایلی بهمون نداره به سمت خودمون متمایل کنیم.
البته تو هر دو مورد استثنا هم وجود داره .
گاهی کسی که زمانی برای به دست آوردن همسرش تلاش زیادی کرده و به هر دری زده تا اونو به دست بیاره بعد از مدتی عشقش فروکش میکنه و از انتخابش پشیمان میشه یا اینکه دلش هوای کس دیگه ای رو میکنه و عشق رو فراموش میکنه.
در مورد جدایی هم به نظر من از لحاظ اخلاقی و وجدانی که نه کسی حق نداره بعد از مدتی بگه از همسرم خسته شدم و درخواست طلاق کنه مگه اینکه دلیل قانع کننده ای برای جدایی داشته باشه که اون بحثش جداست.
انسان باید قبل از ازدواج خوب چشماشو باز کنه تا کسی رو که هم کفو خودشه و دوستش داره انتخاب کنه و بعدش از ازدواج دیگه باید برای انتهاب خودش ارزش قائل باشه و جا نزنه.
برای همین گفتن قبل از ازدواج باید چشمها رو باز کمرد و بعد از ازدواج چشمها رو بست.
نقل قول:
نوشته اصلی توسط kamran2007
ضمن تایید صحبتهای کامران
به نظرم ذکر یه نکته ضروری میاد
و اون اینکه اگر عشقی با شناخت منطقی بوجود بیاد و بدور از احساسات کورکورانه ،به اضافه
صحبت اقا کامران ،مطمئنا این عشق عشقی پایدار خواهد بود
به نظر من آقایان باید خودشان عاشق بشوند تا کسی عاشقشان کند آقایان قدر کسی را که به زحمت بدستشان آورده را بهتر می دانند ولی متاسفانه برای آقایان در هر دو حالت باید خانم ها همیشه این عشق را تازه نگه دارند چون وقتی آقایان به عشقشان می رسند دیگه زحمتی برای اون نمی کشند
سلام:72:
اگه عشق رو مثل یه گل در نظر بگیری که نیاز به مراقبت داره و وجودش واست مفید و مفرح و ارزشمنده دیگه واست مهم نیست که چطور عاشق اون گل شدی ، واسه بقای اون گل و حفظ سلامتش تلاش خواهی کرد.
پس بهتره قبل از اینکه اسم عشق و عاشقی رو احساساتمون بگذاریم تلاش کنیم ارزش واقعی هر چیزی رو درک کنیم و در حد ارزشش واسش تلاش کنیم.
توی زندگی مشترک طرفین مسئول هستند که نگذارند از هم دیگه خسته بشند .
ولی اگه همسر من فهمید من اونی نیستم که اون می خواسته (قبل از ازدواج تلاش واسه شناخت کرده) ولی ذات واقعی من بعد از ازدواج آشکار شده بله حق ایشون هست که بخوان از من جدا بشن .
** تمام این حرف ها زمانی صادقه که شما از سلامت روان فرد مقابلتون اطمینان داشته باشید.
قبل از اینکه از ماندگاری عشق بگیم اول باید ببینیم عشق حقیقی چیه .
عشق و علاقه حقیقی نه به راحتی به وجود میاد نه به راحتی از بین میره .اگر زمانی دیدید که کسی سریع از عشقش دست کشید بدونید که اون عشق نبوده و احساسی زودگذر بوده .
زمانی علاقه و عشق ، حقیقی است که از روی شناخت باشه نه از سر احساسات .
بله عشق و علاقه نیاز به مراقبت داره و کسی که عاشق حقیقی باشه با جان و دل به دنبال راه های مراقبت از عشق میره و آگاهی کسب می کنه .......
عشق به دور از وابستگی است بلکه عشق دلبستگی است
عشق ، خودخواهانه نیست بلکه دگر خواهانه است .
عشق همراه با تعلق خاطر است نه حس تملک .
عاشق معشوق خود را بسته و محدود نمی کند بلکه تلاش می کند برای رشد و تعالی او چرا که او را از خود می بیند و اعتقادش این است که رشد معشوقش یعنی رشد خودش .
عاشق در مقابل معشوق غرور ندارد و خود را برتر و بالاتر از او نمی بیند بلکه او را از خود می بیند پس با او صمیمی است به دور از هر غروری ....
عاشق از معشوق توقعات بالا ندارد بلکه در هر امر به ظاهر ساده ای از جانب معشوقش ، عشق را جستجو کرده و آن را میابد
و.................
این عشق حقیقی و ماندگار است ، چنین عشقی موجب رضایت و سعادت هر دو طرف است و هر دو به خوبی از چنین عشقی حفاظت کرده و قدر این نعمت را میدانند .
اگر یک طرف عاشق باشه و سعی کنه که از این عشق نگهداری کنه ولی طرف دیگه نخواهد که از این عشق مواظبت کنه چه باید کرد؟به خصوص اگر طرفی که نخواهد مرد باشد؟ آیا باید سوخت و ساخت یا زندگی خود آدم مهم تر از زندگی طرف مقابل است؟
به نظر من شخص عاشق باید عزت نفس داشته باشه ،برای عشقش ارزش قایل باشه ،نذاره عشقش زیر پا خورد بشهنقل قول:
نوشته اصلی توسط ستاره1388
من شخصا اینجور مواقع ترک میکنم (شخص رو ،نه اینکه عشق رو)
عشق را از کسی نمیشه گدایی کرد ....فراموش نکن که عشق یکی از با ارزشترین و والاترین احساس انسانی است .....پس مطمئن باش چیزهای با ارزش را هم کسی به گدا نمی دهد ....تنها چیزی که طلب ان از کسی که تو را نمیخواهد نا درست است عشق است .....عشق باید ...متولد شود....و مردها ذاتا از زنانی که خودشان را به انها تحمیل میکنند و بقولی اویزانشون میشن ....دوری میکنند ....رها کن ..عشق یعنی رهایی ...و نه به بند کشیدن ..!!!..اگر او هم تو را بخواهد خود بخود دنبالت می آید در غیر اینصورت ...رها کن و فراموش ................شاد باشی