نمایش نسخه قابل چاپ
سلام من تقريبا ۱ ماهى هست كه عقد كردم شوهرم از هر لحاظ خوب و مهربون و منو خيلى دوست درِ منم اونو دوستش دارم ولى من قبلا با يه پسرى دوست بودم كه خيلى بهش وابسته بودم ولى رابطه مون به هم خرد من هنوز كامل اون را فراموش نكردم گاهى اوقات احساس ميكنم اون alaghehee رو كه به اون داشتم الان به شوهرم ندارم در حالى كه شوهرم از نظرِ اخلاقى خيلى از اون بهتره من از اين بابت خيلى عذاب وجدان دارم ميتونم اميدوار باشم زمان اين موضوع رو حال كنه؟
به نظرم داري بزرگترين اشتباه زندگيت رو ميکني وقتي ميگي شوهرت ادم خوبيه چرا ميخواي با اين مقايسه ها زندگيت رو خراب کني؟
گذشت زمان در صورتي کارسازه که خودت هم بخواي زندگي خوبي داشته باشي. سعي کن چيزهايي رو که فکر مي کني دوست پسرت توش بهتره بوده از شوهرت بخواي که اينطوري باهات باشه البته اصلن و ابدن جلوي خودش اون رو با کسي مقايسه نکن ... :305:
بّه نظر من شما به دوست پسر قبلیتون وابسته بودید
چون عشق رهایی می طلبه نه خواستن برای خود
شما همونقدر که بدونین دوست پسر قبلیتون خوب و خوش هست کافیه ،
شما با این تفکر بهتر بود که هرگز ازدواج نمی کردین تا کس دیگه ای هم اسیر احساس شما نشه ،ولی الان که ازدواج کرده اید باید بگم که شما فقط و فقط وفقط در مقابل همسرتون مسئولید ،هر موقع که اون اقا یادتون می افته ،بهترین کار اینه که یاد چشمای معصوم همسرتون بیافتید که ایا میتونید بدون شرم بهش نگاه بکنید؟
مشكل حادي نيست و با توجه به اين كه مدت كمي از عقدتون گذشته نميشه اصلا اسم مشكل رو گذاشت اما اگه به خودتون القا كنيد و هر روز بخواين به دوست سابقتون فكر كنيد كم كم از اين مرحله وارد مراحل بدتر و سخت تر خواهيد شد پس از همين حالا با مرور محاسن همسرتون سعي كنيد افكار مخرب رو از ذهنتون بيرون كنيد...
ميتونيد يه ليست از خوبي ها و مهربوني هاي همسرتون بويسيد و هر روز يه دور بخونيد:310:
بيشتر بهش ابراز علاقه كنيد تا اين حس ملكه ذهنتون بشه...
به نظر من هم سعی کنید که لحظات خوشی رو با همسرتون داشته باشید! می تونید برنامه ریزی کنید برای با هم بودن با همسرتون! شما چندان از عقدتون نمی گذره و این میتونه طبیعی باشه، البته اگر بهش دامن نزنید! سعی کنید حتی اگر واقعا اون احساس قلبیتون نیست اما به همسرتون ابراز علاقه کنید و احساسات خودتون رو به سمت همسرتون ببرید! مطمئن باشید با این کارها کم کم محبت همسرتون جانشین تمام خوبی های دوستتون میشه!:43:
شما فقط یک کار میتونید انجام بدید اون هم اینه که حاکم بر افکارتون بشید.و کنترل فکر کردنتان را بدست بگیرید.
این کار ساده ای نیست و با یک روز و دو روز انجام نمیشه.کتاب های مربوط به کنترل ذهن میتونه کمکتون کنه.
چرا این را میگم؟چون مسلما شما شوهرتون رو دوست دارین ولی چیزی که باعث میشه به اون پسر فکر کنید اینه که از احساسی که با او داشتید لذت میبردید و این لذت در ذهن شما حاکم و تعریف شده و نا خودآگاه هر وقت ناراحتی که توی فاز مقایسه میری ذهنت دنبال اون لذت تعریف شده ذهنت میره.
شوهرت رو دوست داری اون واقعا خوبه...درسته؟...پس لذت فکر کردن به اون پسر و احساس گذشتت رو با فکر کردن به لذت دیگری جایگزین کن.هر وقت ذهنت رفت سمت اون بهش بگو ساکت و به چیز لذت بخش دیگری فکر کن.
تکرار و تکرار...
این کم کم به صورت عادت در میآد.
موفق باشی.:72:
یه تکنیک بهتون میگم که خودم به طور اتفاقی به کارش میبردم و واسه من خیلی عالی بود:
وقتی فکرتون میره پیش طرف فورا میتونین اسمشو روی کاغذ بنویسین (حالا چون من مشغول تحصیلم کاغذ در دسترسه) ولی اگر نیست میتونین با انگشت روی دیوار یا هر چیز دیگه ای اسمشو بنویسین...بعد به کلی فراموشش کنید در واقع تلنگری که از بخشی از خاطراتتون میاد رو به این شکل بهش جاخالی بدین.....اما چندچیز در کنار این لازمه:
1)بخواین فراموشش کنین
2)وقتی اسمشو مینویسین بعدش فورا این احساس بهتون دست میده که خوب فعلا پرونده اش تموم شد....برم سر پرونده بعدی...
3)روند یادآوری توی رو به کاهش باشه...
در واقع مثل این میمونه که توی یه جمع نشتین و ده آدم یا مشکل نشستن و میخوان با شما صحبت کنن وقتی به اون یارو میرسین خیلی سرسری میگین آها باشه بعد روتون رو سمت نفر بعدی میگیرین ...در واقع عوض اینکه بخواین اصلا توی ذهنتون نیاد میزارین بیاد ولی بهش جاخالی میدین (بهش پر و بال نمیدین)...
ضمنا مطمئن باشین اون دنبال کیس های دیگه است و احتمالا الان چند تا رابطه رو از سر گذرونده شما خودتو علاف نکن و واسه خودت راجع بهش خیال پردازی نکن...