سخنانی از پیران طریقت

http://i13.tinypic.com/2wrnn7b.jpg

جنید بغدادی :
صوفی چون زمین باشد که همه پلیدی در وی افکنند؛ و همه نیکویی از وی بیرون آید.

احمد سمعانی :
با دوست بودن، بی هیچ چیز، خوش است؛ و بی دوست با همه چیز، ناخوش است.

یحیی معاذ رازی :
الهی! مرا عمل بهشت نیست و طاقت دوزخ ندارم. اکنون کار با فضل تو افتاد.

عین القضات همدانی :
بهشت مائده ای است نهاده، تا خود عاشقان بهشت کدامند و عاشقان خدا کدام؟

سعدی شیرازی :
اگر سرخی روی معشوقان نداری، زردی روی عاشقان باید که بیاری.

ابوالفضل ختّلی :
دنیا یک روزه است، و ما را در آنجا وظیفه، روزه است.

امام محمد غزالی :
چشم دشمن همه بر عیب افتد؛ ولیکن سخن وی نیز از راست خالی نباشد.

شبلی :
اگر بر دل من، دوزخ با همه آتش و همه سوختن، بگذرد و از تن من مویی بسوزد، مشرک باشم.

شمس تبریزی :
ما آنیم که زندان را بر خود بوستان گردانیم. چون زندان ما بوستان گردد، بنگر که بوستان ما خود چه باشد؟

خواجه عبدالله انصاری :
هر که تو را جوید به خویشتن، نه تو را شناسد، نه خویشتن.

کلامی از شیخ بهائی:

آدمی اگر پيامبر هم باشد از زبان مردم آسوده نيست، زيرا :

اگر بسيار كار كند، می‌گويند احمق است !

اگر كم كار كند، می‌گويند تنبل است!

اگر بخشش كند، مي‌گويند افراط مي‌كند!

اگر جمعگرا باشد، می‌گويند بخيل است!

اگر ساكت و خاموش باشد می‌گويند لال است!!!

اگر زبان‌آوری كند، می‌گويند ورّاج و پرگوست ..!

اگر روزه برآرد و شب‌ها نماز بخواند می‌گويند رياكاراست!!!

و اگر نكند میگويند كافراست و بی‌دين .....!!!

لذا نبايد بر حمد و ثنای مردم اعتنا كرد

و جز ازخداوند نبايد ازكسی ترسيد.

پس آنچه باشید که دوست دارید.

شاد باشید ؛

مهم نیست که این شادی چگونه قضاوت شود.