نمایش نسخه قابل چاپ
سلام دوستان ..
با توجه به اینکه اجتماع ، الان حقوق را برای همه یکسان می داند هم برای زن و هم برای مرد .آیا شما هم بر این نظر هستید که کار کردن خانومها بیشتر مضر است نظر می دهید یا خیر ..
البته ضرر را هم بر ای مرد می دانم و هم برای زن و بیشترین آسیب را کودکان آنها می بینند .
منتظر نظرات شما هستم ...:72:
سریتای عزیز
اگرچه منظور جمله اولتون رو متوجه نشدم ،
اما کار کردن خانوما در شرایط کنونی جامعه (اقتصادی) نمی تونه مضر باشه ،ضمن اینکه این موضوع و منافع و مضراتش ، کاملا به شرایط هر زندگی وابسته است.
در شرایطی که درآمد مرد کفاف مخارج زندگی رو نمی ده کار کردن خانوم مفیده
در شرایطی که کار زن به کیان زندگی مشترک لطمه می زنه کار خانوم مضره.
اگه من هم درست منظورتون رو متوجه شده باشم باید بگم که این به خود آدم برمیگرده که این توانایی رو داشته باشه که بین کار و مسئولیت های دیگه ی زندگیش تعادل برقرار کنه. یعنی بتونه هم به خانوادش برسه هم به کارش. و البته این باز به همسر یک خانم هم بستگی داره که سطح توقعش ازش به عنوان شریک زندگی چقدر باشه. اگه پر توقع باشن و بخوان مثلا هر روز چه می دونم وقتی از سر کار میان بوی قرمه سبزی تو خونه پیچیده باشه و خانم سر حال و تر و تمیز بیاد پیشوازشونو...اینجوری برای اون خانم سخت میشه مخصوصا اگه محل کارش دور از خونه باشه یا ساعت کاریش طولانی.
با سلام
کاملا حرفات درسته هیچ مردی نیست که از زن سرحال و پر انرژی که انتظار مردشو میکشه خوشحال نشه . من منظور اینه که شما فکر می کنید چند درصد از خانومهایی که الان شاغل هستند توانایی تعادل را دارند؟ تعادل بین خونه و سرکار .
مردها هیچ وقت حاضر نیستند محبت و انرژی خانومشون رو برای سرکار رفتن بزارن ..
کلا اگر قضیه اقتصادی رو بزاریم کنار آیا باز هم کار برای خانومها مفید است یا مضر ؟؟؟
سریتای عزیز توانایی ایجاد تعادل بستگی به این داره که اون خانم هدفش از کارکردن چیهنقل قول:
نوشته اصلی توسط سریتا
گاهی هدف کمک به اقتصاد خانوادس که خودش یه بحثه ( چون مورد نظرشما نیست میذارمش کنار)
گاهی خانمی قصد اثبات پتانسیلها وتواناییهاشو به دیگران علی الاخصوص به همسرش داره ....دراین صورت برای کسب تایید وتحسین دیگران همه وقت و انرژی خودشو صرف انجام کاربهتر می کنه و درنتیچه اون شادابی ونشاط گذشته رو توی خونه نخواهد داشت...از نیازها ومشکلات خانواده بی خبر میمونه و بالتبع رفته رفته بین اون خانوم و همسر وفرزندانش فاصله میوفته...طبیعی هم هست چون خواه ناخواه نیمتونه بین زندگی وکارش تعادل برقرارکنه
گاهی هدف هیچکدوم از اینانیست..خیلی ازخانمها ترجیح میدن در اجتماع حضور داشته باشن ولی نه به قیمت از دست دادن عنان زندگی وخانوادشون...اونها کسانین که بنا به دلایلی شاغل بودن در کنار خانه داری بیشتر ازصرفا خانه داری حس رضایتمندی بهشون میده و البته برای کاری که انجام میدن چارچوبی قائلن و طبق اون به محل ...ساعات و نوع کارشون توجه ویژه ای دارن ونهایت سعیشون رو میکنن تا به زندگیشون کوچکترین لطمه ای وارد نشه
به نظر من هر چیزی که به کیفیت زندگی لطمه بزنه مضر هست .نقل قول:
نوشته اصلی توسط سریتا
یک خانم اونقدر که در رابطه با فرزندش و همسرش مسئول هست در برابر اقتصاد خانواده مسئول نیست .
بنابراین اگر خانمی قصد داره فقط برای اینکه تو اجتماع باشه کار کنه باید در نظر داشته باشه نوع سختی کار و ساعت کارش به گونه ای نباشه که به کیفیت زندگی لطمه بزنه و این هم بسته به توانایی های هر فرد متفاوته . فردی ممکنه با 6ساعت کار احساس خستگی کنه و شادابی و نشاط لازم رو نداشته باشه و فرد دیگری اینطور نباشه و.....
اما در کل اگر خانم بتونه تعادل برقرار کنه و کار کردن به شادابیش لطمه نمیزنه و همسرش رو وابسته به درامدش نکنه ، کار کردن اشکالی نداره .
در ضمن اگر هدف فقط در اجتماع بودنه نیاز نیست کار کرد تا در اجتماع بود .
تعادل برقرار کردن کار سختی هست و این رو باید در نظر گرفت که توان بدنی یک مرد بیشتر از یک خانم هست .
خانمی که شاغل شده به احتمال زیاد نحوه خانه داری و رسیدگی به فرزندش و همسرداریش با زمانی که شاغل نبوده یکسان نیست ، پس برقراری تعادل کار سختیه .
اما این رو هم باید در نظر گرفت که معمولا مردی که همسرش کار می کنه کمی از توقعاتش کاسته می شه اما در رابطه بافرزند نباید کم توجهی بشه .
مردی که از کار کردن خانمش ناراضی باشه ( به این دلیل که زن از زندگی عادیش غافل شده ) معمولا تا مدتی دست به مخالفت میزند و سعی می کند که او را منصرف کند که اغلب خانم ها مقاومت می کنند و بعد از مدتی هم مرد به این روند عادت می کند اما آن ذوق و شوق سابق را برای به خانه آمدن ندارد و اثرات دیگر ......
و اما اگر خانمی فقط برای اثبات خودش به همسرش و اینکه او هم می تواند بیرون کار کند به سر کار میرود . این دیگه قطعا مضره چون خود فرد علاقه ای نداره و صرف اثبات توانایی هاش کار می کنه و نتیجه اون فقط خستگی روحی است که در این امر خود برای بی انگیزگی و شاداب نبودن در منزل کافی است .
متاسفانه برخی از خانم ها شدیدا به کارشون وابسته میشن و فکر می کنند که اگر کارشون رو از دست بدن چیزی از شخصیتشون کم می شه و اونقدر که در برابر کارشون احساس مسئولیت داردند در برابر همسر و فرزند احساس مسئولیت ندارند .
زندگی هایی رو دیدم و همینطور شنیدم که متاسفانه خانم ارزش های خودش رو در کار کردنش تعریف می کنه . دید خیلی از زن ها و مردهای جامعه ما الان اینطور هست که زن باید شاغل باشه و این باعث باورهای غلط اغلب زنان شده که احساس می کنند اگر کار نکنند همسرشون رو از دست میدن یا خودشون رو بی ارزش کردن و...
از خواهرم می شنیدم که یکی از دوستانش که همسرش بسیار پولدار است و او را در رفاه کامل قرار داده بعد از ازدواج باز هم به سرکار میامده بدون این که نیازی داشته باشد وقتی همکارانش به او می گفتند که چرا سرکار میای میگفته که نمی تونم اگه کار نکنم انگار یه چیزی کم دارم . این حرف یعنی اینکه این خانم وابسته کارش شده . شاید این را برای راضی کردن همکارانش می گفته و شاید در کنار آن دلیل های دیگری هم داشته مثل اینکه جلوی همسرم کم نیارم ، نمی خوام دستم جلوش دراز باشه ، می خوام دستم تو جیب خودم باشه ( این ها رو به خواهرم گفته بود ) البته به گفته خودش برخی اخلاق های همسرش هم موجب کار کردن او شده بود . همسرش با این که درامد بسیار بالایی داشت اما مثلا اگر امروز به همسرش 20 هزار تومان یا 50 هزار تومان میداد و سرکار میرفت ، شب که بر میگشت راجع به 1000 تومانی که خرج کرده هم توضیح میخواست و پرس و جو میکرد و....
بنابراین بعضی وقت ها اخلاق های مرد هم باعث می شود که زن علاقه داشته باشد که در مخارج مستقل باشد . مثل مرد پولداری که خسیس است و زن از او خسته شده و ...
زنی که شوهرش او را در رفاه گذاشته اما اصرار دارد که از درامد خودش خرج کند و غرورش به او اجازه نمی دهد که از درامد همسرش خرج کند بداند که با این کار مردانگی همسرش را از او میگیرد .