سلام دوستان هم تالاری
سال 89 را همگی به نحوی آغاز کردیم
برخی به نیت قلبی شون رسیدند ... و بعضی هنوز منتظرند...
:: هیچ دقت کردید همه ما ( اونهایی که مثل خود من برای کسب راه حل مشکلشون به این تالار اومدند) وقتی اولین بار به این تالار قدم می گذاریم کمی تالار را زیر و رو می کنیم وقتی اعتمادمون جلب شد ...سر سخن باز می کنیم و از مشکلاتمون می گوییم ...
بچه های قدیمی تالار ابتدا به همدردی که هدف اصلی سایت هست =همون طور که از اسمش پیداست= می پردازند بعد که آرامش کمی حکمفرما شد راه کار ارائه می دهند
به تفسیر مشکل و مسئله می پردازند
رفتار شحص را تحلیل می کنند
و سپس کم کم که در شخص موقعیت پذیرش و تغییر را دیدند دوستان سعی در بازسازی شخصیت شخص می کنند و به عناوین مختلف با حرفها و لحن های متفاوت حس امید و اعتماد به نفس را روشن می کنند و سعی دارند که شخص خودش را دوباره بشناسد ...اشتباهش را متوجه شود...در صدد رفع آن برآید ...از اشتباهش درس بگیرد و دوباره آن را تکرار نکند...
****
می خواهم اون نکته ای که تازه بهش رسیدم و عمیقا توی وجودم نفوذ کرد و توسط اون درهای آرامش حقیقی به رویم باز شده را با شما دوستان خوبم در میون بگذارم ... دوست دارم این حس آرامش و امید در وجود تک تک اونهایی که مثل من هستند رخنه کنه و اونها هم به این حس خوب به این برداشت دلنشین به این حقیقت دلچسب برسند
== اون نکته توبه هست ==
آره توبه
می دونید توبه یعنی چی؟
یعنی
==>>بازگشت از غیر خود به خود...
==>>بازگشت از راه خطا به راه صواب...
==>>...
در معني توبه اين نکته لحاظ شده است که انسان بايد به طرف خدا برود.
فطرت اصلي‌اش اقتضا مي‌کند که به سوي خدا حرکت کند.
وقتي که در اين مسير فطري انحراف پيدا مي‌شود توبه اين است که به راه راست برگردد.
وقتي عقل متوجه می شود به اين‌که آدم راه عوضي رفته مي‌گويد: بايد برگردی.
خيلي وقت‌ها خوشمان نمي‌آيد که اين حرفها را بشنويم!
ولی یه لحظه درنگ کنیم ... بیایید فکر کنیم ...
راه هایی که تا به حال رفته ام نادرست بوده ...اشتباه بوده من را به جایی رسانده که الان هستم ... و حالا
آیا این مکان ، این نقطه ...همون جایی هست که من می خواستم؟
به همون چیزی که می خواسته ام رسیده ام؟
کمی فکر کنیم ... در مورد خودم می گویم ...
نه من اون جایی که می خواستم نیستم ...باید راه نادرست رفته را جبران کنم ...باید تلاش کنم ...باید راه درست را پیدا کنم و در آن راه قدم بگذارم
خوب با این همه حس بد با این همه ناامیدی با این همه خشم و عصبانیت از اشتباهاتم چه کنم؟
... پیش چه کسی سفره دلم را باز کنم ؟ که هم گوش دهد و من بتوانم بدون شرم و حیا به همه خطاهایم اعتراف کنم تا سبک بشوم و هم مرا ببخشد و امیدی دوباره به من نوید دهد که بیا تو را می بخشم که من بخشنده ترینم ... بیا به سوی من که من از خودت مشتاق ترم و هم اینکه آبرویم نمی ریزد که او ستارالعیوب هست
شده با خدا درد و دل کنید... چقدر سبک می شوید...مگه نه...
بیاید از همه گناهانمون توبه کنیم
از غیبت
از ریا
از کبر
از فخرفروشی
از دل شکستن
از تهمت ناروا
از دروغ
از غرور
از ...
پیش خالقمون عهد و پیمان ببندیم که از این صفات نادرست پشیمونیم و از کرده گریزان و از این به بعد خطا ها را تکرار نمی کنیم
==== وقتی پیش خدای خوبم سر فرود آوردم و از او طلب بخشش کردم ازش خواستم به من فرصت جبران بده ... فرصت بده تا بدی هایی را که مرتکب شده ام را اصلاح کنم ...از بنده خدا تقاضا ندارم ... از خدا می خواهم که این فرصت را به من بده...===
وقتی خدا از بنده اش راضی میشه ...مثل وقتی که مادر از فرزندش راضی هست >>> چه رضایتی در دلت می نشیند
اگر فکر کنيم مي‌فهميم که بايد دست از گناه کشيد و از راه خطا برگشت.
هم عقل مي‌گويد و هم شرع.
اما بسياري از اوقات آدم حال و انگيزه‌اي قوي براي توبه پيدا نمي‌کند.
چه کار بايد کرد تا آدم اراده توبه پيدا کند؟
و چرا در حال عادي از انسان چنين اراده‌اي بر نمي‌خيزد؟
توبه چگونه شروع مي‌شود؟ چه چيز مانع از توبه کردن مي‌شود؟
بدون شک توبه يک حالت اختياري است و هيچ کس مجبور نمي‌شود توبه کند.
کار اختياري تابع اراده آدم است. بايد اراده کنيم که توبه کنيم. اما اراده گزافي نيست. اين جور نيست که هر وقت براي هر کاري دلش خواست اراده کند. اراده بعضي چيزها خيلي ساده است و مقدماتي ندارد. راحت مي‌توانم حرف بزنم يا سکوت کنم.
ولي همه اراده‌ها اين طور نيست.
قدم اول)
آدم بداند کاري مفيد است.
قدم دوم)
چيزي را که آدم مي‌داند تا موقع عمل در ذهنش نگهدارد و در ذهنش زنده باشد.
چه کار بايد کرد؟
اگر بخواهيم توبه کنيم بايد چه کار کنيم؟ اول بايد بدانيم که توبه چقدر خوب است بعد اين دانسته خودمان را در ذهن زنده نگهداريم و توجه به آن داشته باشيم. چيزي هم مزاحم اين نباشد. ولي با اين که مي‌دانيم توبه خوب است اقدام نمي‌کنيم. به امروز و فردا مي‌اندازيم شيطان ما را فريب مي‌دهد مي‌گويد: يک مقدار تأخير، حالا دير نمي‌شود. گاهي جوان‌ها مي‌گويند که حالا وقت جواني‌مان است لذت خودمان را ببريم پير که شديم توبه مي‌کنيم!
سرّش چيست که آدم اراده توبه کردن از او سر نمی زند؟
اول آن‌که آن علم خيلي جدي نيست.
آدم يقين ندارد و شيطان آدم را به شک مي‌اندازد؛
پس بايد سعي کنيم آن قدم اول را محکم برداريم. درست فکر کنيم و باور کنيم که توبه کار خوبي است. سپس هميشه تا موقعي که موفق به عمل شويم، اين فکر را زنده نگهداريم و نگذاريم فراموش بشود.
به هر حال آن قدرتي که ما داريم و تواني که خداي متعال به ما داده در مقابلش هم عوامل مزاحمي وجود دارد. ولي مؤمن مي‌تواند از همان وقت بگويد: خدايا! به فريادم برس. اگر اين را جدي بگويد، در همان حال خدا به کمکش مي‌آيد. و اگر مثل شيعيان حقیقی راه توسل به اولياي خدا را هم بلد باشد ديگر خيلي راهش آسان‌تر مي‌شود. بنابراين بعد از اين که ما درباره ضرر گناهان فکر کرديم اولين قدمي که بايد برداريم توجه به خداست. خدايا به ما کمک کن تا اين گناه را ترک کنيم، تا توبه کنيم. البته اگر اين حال را هم پيدا نکنيم اين جور نيست که اصلاً نتوانيم ترک گناه بکنيم، ولي سخت است. اگر کمک و توفيق الهي شامل حال آدم بشود خيلي کارش آسان مي‌شود. اگر ما بفهميم گناهي که مرتکب شديم چقدر قلب مقدس ولي عصر(عج) و قلب فاطمه زهرا(س) را ناراحت کرده است، انگيزه بيشتري پيدا مي کنيم که زودتر ترک کنيم. غير از اين‌که به خودمان ضرر زده‌ايم، کاري کرده‌ايم که دل بزرگاني مثل ائمه اطهار (عليهم السلام) به درد بيايد. توجه به اين‌ها باعث مي‌شود که انگيزه انسان براي تصميم بر ترک گناه و توجه قوي به خدا شود.
در زیر مطلبی را می گذارم که همگی اطلاع داریم ولی مرورش خالی از لطف نیست
شرایط پذیرش توبه
امام علی علیه السلام، در مورد توبه مفید و واقعی، شش شرط را بیان نموده‌اند که باید فرد توبه کننده این موارد را رعایت کند تا امیدی به بخشش از طرف خدا را داشته باشد که به ترتیب زیر است:
1) پشیمانی نسبت به اعمال گذشته
2) تصمیم نسبت به ترک اعمال گذشته
3) تصمیم به ترک گناه برای همیشه
یعنی تصمیم جدی برای ترک گناه را داشته باشد و اگر احیانا ناخواسته از روی شهوت گناهی کرد زود توبه کند اما اگر با وجود توبه، باز گناه را تکرار کرد چنین توبه‌ای پذیرفته نیست بلکه به بازی گرفتن خود و خداوند متعال است
ادای حقوقی که از مردم ضایع شده
چرا که توبه هر چند باعث پاک شدن انسان از گناهان است اما هیچ وقت حقوق ضایع شده دیگران را برطرف نمی‌کند بر این اساس یا باید حقوق مردم را به آنها برگرداند و یا حداقل از آنها رضایت طلبید.
4) به جا آوردن و اجباتی که از او فوت شده. مانند روزه قضا، خمس و زکات اگر برایش واجب بوده و...
5) چشاندن سختی عبادت به جسم خود در برابر لذت گناهان.
6) اندوه پشیمانی از گناهان به حدی که گوشتهای حرام را ذوب کند.
البته این دو مورد آخر شرط کمال توبه است. شخص توبه کننده در صورتی که چنین توبه‌ای کند، کلیه آثار گناه از وی پاک می‌گردد و چه بسا طبق آیه 70 سوره فرقان، خداوند گناهان وی را تبدیل به ثواب و نیکی نماید. که می‌فرماید « مگر کسانی که توبه کنند و عمل صالح انجام دهند، پس چنین کسانی را خداوند گناهانشان را به نیکی تبدیل می‌کند».
...راستی انگیزه ایجاد این تاپیک ، دو تاپیک در تالار بود
یکی صداقت به چه اندازه
دومی چه تضمینی دارد دوباره خیانت نکنی
به نظرم راهی که خداوند برای ما انسانها باز گذاشته (همون توبه) باعث میشه از عذاب وجدان بیرون بیاییم و بعد از توبه به راه درست برگردیم و مواظب باشیم که دوباره به خطا نرویم
ادامه دارد...
