يه دختر با ظاهر متفاوت چکار بايد بکنه؟

سلام.
من يه دختره 25 ساله و داراي تحصيلات فوق ليسانس هستم.از نظر موقعيت اجتماعي جايگاه خوب و خانواده خوب و دوست داشتني و آرام .روابط اجتماعي خيلي قوي دارم.مشکل اينجاست که من از لحاظ ظاهر بسيار امروزي و بقول بعضي ها فانتزي هستم.واسه خودم اين مسئله باعث ميشه احساس انرژي و شادابي داشته باشم چون واقعا" از يک قيافه يکنواخت کسل و افسرده ميشم اما همين مسئله باعث ميشه اطرافيان و همچنين (آقايان) به خودشون اجازه بدن و هرطور دوست دارن فکر کنن و تصميم بگيرن.بارها تصميم گرفتم خودمو تغيير بدم اما هرچي بيشتر سعي ميکنم کمتر ميتونم.وقتي از ايران بيرون ميرم اين مسئله بصورت جالب و خوب در مياد اما وقتي بر ميگردم... واسه من که هرروز با خيلي آدم ها به واسطه کارم سر و کار دارم رنج دهندست اما از اون طرف مثل اينه که بخوان حقه زندگي و غذا خوردن رو از من بگيرن و يا تو قفس بندازنم .:302: شما چي فکر ميکنيد؟

سلام نگین

به نظر من ارزشمندی آدمها یا عزت نفس اونها ظاهرا در سطوح مختلفی دیده می شه ...
که مهمترینش سطح درونیه ... ضمن اینکه بازتاب میزان ارزشمندی درونی در افکار ، احساسات و رفتارهای بیرونی افراد خودش رو نشون می ده ... و در افراد مختلف هم یکی نیست ...

اینکه حتی پوشش و رفتار تو مثلا در محیط بیرون از خانه چگونه باشه یکی از بازتابهای اون حس درونیه و به معنی اینه که چی برات مهمتره و در قالب چه چیزهایی عزت نفس تو شکل می گیره ... حالا اگر نگاه دیگران و رفتار دیگران با اون چیزی که فکر می کنی دوست داری نمی خونه و آزار دهنده است ؟؟؟ ؟؟.... باید دید نقطه ی تعادل این دو مساله در ارزشگذاری درونی تو چگونه دیده می شود ؟ ...

در هر صورت خیال می کنم به لحاظ منطقی هم آدمها زمانی آرامش بیشتری را تجربه می کنند که بتوانند سطح تعامل خود با پیرامونشان را به یک سطح قابل قبولی از تعادل و همگونی برسانند ... نه چشم پوشی از خود و نه نادیده گرفتن واقعیات و شرایط موجود ....

موفق باشی.

سلام نگین
بهترین و درست ترین باورها و افکار، آنهایی هستند که هم عملی تر باشند و هم ما را به آرامش و رشد برسانند.
اگر روی باید های خود را نسبت به محیط اطرافمون زیاد کنیم نتیجه ای جز رنجش و ناآرامی ندارد.
اگرچه خوبست دیگران منصف، آدمها روشنفکر، درک های صحیح داشته باشند، منصف باشند، روی خط خودشون راه بروند، به کسی ظلم نکنند. اما خودت بهتر می دانی این ایده آلها فقط در ذهن من و تو کاملا انجام می گیرد. در عالم واقع این بایدها تا حدی انجام می گیرد، آن حد هم خودمان هستیم.
یعنی من می توانم روی خودم کار کنم به حدی که تا اندازه ای این ایده آلها را عملی کنم، لیکن تغییر یک جامعه به نحوی که با من سازگار باشند شدنی نیست.

البته اینکه فکر کنیم تنها راه راحتی و ارامش ما نیز همین یک سبک فکر هست مثلا اگر فانتزی باشیم به ما خوش می گذره، این هم یه کمی افراطی هست.
انسانهای به میزان انعطاف پذیری که دارند می توانند سازگاری های مفیدی با محیط داشته باشند( سازگاری با سازشکاری تفاوت دارد)، یعنی نیازاست که در زندگی حدود قابل انعطافی را پیش بگیریم و همیشه میان سفید و سیاه رنگهای دیگری را شناسایی کنیم. شما هم می توانید ضمن رعایت هنجارهای محیطی ، تا جایی که مقدور است بنا به خلاقیت شخصی که داری خواسته های صحیح خود را عملی کنی.