درخواست کمک

سلام
من سیروس 39 ساله . مجرد هستم و مهندس مکانیک میباشم
شاید در کار و رشته خودم یک حرفه ائی باشم ولی در جنبه بروز احساسات درونی ام حتی از یک کودک هم ضعیفتر هستم .
من حتی نمی تونم به پدر و مادرم که خیلی دوستشون دارم . بگم که شما رو من خیلی دوست دارم
یک جور غرور یا بهتر بگم حس ناتوانی دارم
این عمل باعث شده دیگران به من برچسب بی احساسی بزنن ولی درون من لبریز از عشق و احساسه . منها نمی تونه راهی به بیرون باز کنه
سالهاست که دلم میخواد مادرم رو بغل کنم و بهش بگم که چقدر دوسش دارم . ولی نمی تونم
حس می کنم یک چیزی توی ذهن من گیر کرده و خارج نمی شه
حتی با روانکاو و روانپزشک هم کار کردم ولی بی حاصل بود
کسی میتونه بمن کمک کنه ؟

sirosسلام
منم مشکل تو رو دارم درونم پر از احساس و عواطف است اما مشکل در ابراز دارم حتی به پدر مادر و......واطرافیان فکر می کنند عجب آدم دل سنگی هستم ویک جرعه عاطفه هم ندارم . اما باتلاش خودم توانستم احساساتم رو به مادرم نشان بدم و وقتی می بینم محبت وزبان نرم وشیرین چقدر در روحیه اون تاثیرداره انگیزه بیشتری پیدا می کنم ولی در مورد پدر وخواهر و....مشکل دارم باید ولی بیشتر از کمرویی است شما باید اول ریشه یابی کنی که علتش چیه گاهی چند علت باهم سعی کن اول کم کم شروع کنی اولین قدم ها سخترین قدم هاست من میدنم هم درد از خودمون هستوهم درمانش دست خودمن هست اما به جفتش آگاهی نداریم

اقا سيروس سلام ورودت را به تالار خوش امد مي گم
به نظر من همون غرور علت مناسبي براي اين بازداشت بيان احساسات مي تونه باشه بايد سعي كني راههاي غلبه بر غرور و تمرين كني و به تدريج عمليشون كني

سلام
بله درست است. همه در بروز احساسات یکسان نیستند بعضی برونگرا و بعضی درونگرا هستند . اما آقای سیروس چرا نمیتوانی مادرت را بغل کنی و دستش را ببوسی ؟ شما با این شکل شخصیتی عادت کرده اید و دیگران را هم با این شکل عادت داده اید .لزومی ندارد یکباره به فوران احساسات خود بپردازید به هر بهانه ای ابراز احساسات کنید بلکه میتوانید بتدریج به بهانه روز تولد یا روز زن یا هر بهانه دیگر برای مادرتان هدیه بخرید و او را بغل کنید یا دستش را ببوسید.
آنچه مهم است نیت و قلب انسانهاست و مردم از آنچه از قلب جاری نشده باشد لذت نمیبرند حالا که شما از این نعمت برخوردار هستید که از درون و بصورت واقعی عشق بورزید چرا خودتان را رنجور میدانید این یکی از امتیازات شخصیت شماست که اگر به اندازه و بجا به بروز مناسب آن بپردازید تکمیل خواهید شد .

سلام siroos
در مسائل روانی، اکثر اوقات تشخیص مشکل ، همان متضمن درمان نیز هست.
یعنی احتیاج به روشهای پیچیده نیست، همین سادگی را که حس می کنید باید انجام دهید. یعنی ابراز محبت....
اما مشکل از آنجائی پیش می آید که مرتب اجتناب می کنید. یعنی مرتب با این عنوان که نمی توانم، این مسئله را به تعویق می اندازید. تصور کنید که شما فقط یکساعت زمان بودن در کنار مادرتون را داشتید، آن وقت دیگر این مسئله را به تعویق نمی انداختید و محبت خود را ابراز می کردید.
البته اگر شما به خاطر ابراز احساسات در گذشته دچار مشکل شده باشید، یا خانواده شما روش نامناسبی نسبت به ابراز احساسات داشته اند، مسئله یه کمی متفاوت می شود که حتما نیاز به مراجعه به روانشناس بالینی دارد.

اما نظر آرزو بسیار عالی هست.
یعنی شما باید از روشهای ساده تر برای ابراز احساسات شروع کنید تا به تدریج افزایش یاید.
شاید نوشتن مکتوب چند خط نامه تشکر آمیز و تقدیم به مادرتون برای شروع خوب باشه.
یا خرید یک شاخه گل
اگر سطوح پائین تر شروع کردید، نباید متوقف شوید، و هر بار کمی به چاشنی آن بیفزایید، بدین ترتیب به مرور از اجتناب شما کم می شود.
بحث غرور خیلی اینجا مصداق پیدا نمی کنه....

ضمن عرض سلام و تبریک سال نو به همه دوستان
متشکرم از پاسخهای خوب شما
بله پاسخ خانوم آرزو برام عملی تر بود
مرسی