سلام دوستان.یه سوالی برام پیش اومده.
دوران نامزدی تو خونواده ها و فرهنگ های مختلف جور خاصی تعریف میشه.تو خونواده ما دوران نامزدی فاصله بین عقد و عروسی هست.
یعنی خونواده ی دو طرف که معمولا هم به صورت سنتی آشنا میشن چند ماه با هم در رفت و آمد وتحقیق هستند و وقتب جواب بله رو گرفتن بلافاصله عقد میکنن و بعدش حالا 3-4 ماه الی یک سال تو دوران عقد هستن.که من متوجه شدم تو خانواده های دیگه اینطور نیست و همون فاصله ای که در حال آشنایی هستن نامزدی میگن.ما چون خونواده ی مذهبی ای هستیم برای رابطه دختر پسر و اینکه با هم برن بیرون و... باید حتما عقد شده باشند و البته اینم بگم که تا حالا سابقه نداشته قبل عقد صیغه موقت بخونن.
نگرانی من از این هست که فاصله دوران شناخت تو خانواده ما خیلی کم هست و اینکه به نظر من این دوران به اندازه کافی اطمینان ایجاد نمیکنه و خیلی زود اسم میره تو شناسنامه و بعد عقد تازه دوران شناخت ایجاد میشه ،و اگه دو طرف به این نتیجه رسیدن که خصوصیات اخلاقیشون به هم نمیخوره کارشون برای جدایی سخت تر میشه.
من یه بار با مادرم در این زمینه صحبت کردم و گفتم که بهتره یه مدتی قبل عقد ،صیغه موقت خونده شه تا دو طرف راحت تر با هم آشنا شن و مشکل شرعی هم این وسط بوجود نیاد.ولی مادرم خیلی جبهه گیری کرد و گفت که صیغه موقت به ضرر دختر هست و مشکل ایجاد میشه و .........
من 21 سالمه و تو سن ازدواج هستم.و این مسئله نگرانم میکنه تو امر ازدواج.به نظرتون من چه عملکردی داشته باشم تا هم خونواده راضی شن و هم بتونم به شناخت درستی از همسر آیندم برسم.
علاقه مندی ها (Bookmarks)