«اميد» چونان پرنده ايست
كه در روح آشيان دارد
و آواز سر مي دهد با نغمه اي بي كلام
و هرگز خاموشي نمي گزيند
و شيرين ترين آوايي ست كه
در تندباد حوادث به گوش مي رسد
و توفان بايد بسي سهمناك باشد
تا بتواند اين مرغك را
كه بسيار قلبها را گرمي بخشيده
از نفس بيندازد
من آنرا در سردترين سرزمين شنيده ام
و بر روي غريب ترين درياها
با اين حال ؛ هرگز ؛ در اوج تنگدستي
خرده ناني از من نخواسته است
(امیلی دیکنسون)
علاقه مندی ها (Bookmarks)