4
احسن الحال :
حالی است که انسان متوجه یک جهت و وجه خاصی باشد و هرگونه تغییر و تحول بیرونی تغییری در حال او که لزوماً حال خوب است ایجاد نکند و حال
خوب او شدت و ضعف متأثر از شرایط و تحولات بیرونی و درونی پیدا نکند بلکه حالی پیوسته خوب دارد .
احسن حال در توجه دائم فرد به خدا نهفته است ، وقتی فرد چنان حضور خدا را درک می کند و می بیند و چنان با او مأنوس است که گویی در او غرق است ، هیچ
چیز دیگری نمی تواند توجه او را جلب کند که حال او را تحت تأثیر قرار دهد و به عبارتی هیچ چیز تأثیر گذارتر از توجه به پرودرگار نیست .
چنین فردی دارای توکل و رها یافتگی ای بسیار عمیق و قوی هست و لذا تحوالات و تغییرات در بیرون از وجودش هیچ تأثیری بر حال خوب او ندارند مگر
آنکه در آنها آیات پروردگارش را ببیند و حضور بیشتر او را نمایش گر باشد که در این صورت این شرایط و تحولات بیرونی حال او را خوبتر می کند در همان جهت ثابت . اینگونه
فردی از وجوه حالاتی که گفتیم وجه مثبت را دارا می شود . مثل ، امنیت ، ارامش ، نشاط ، سلامت و ...... و لذتی وافر از این احوالات دریافت می کند که هیچ عاملی به
حزن دردناک تغییرش نمی دهد ( لاخوف علیهم و لا هم یحزنون ).
چگونه می شود به این احسن الحال رسید ؟
ادامه دارد ........................
علاقه مندی ها (Bookmarks)