موضوع: راه و رسم عاشقی....

ماه من غصه چرا ؟

آسمان را بنگر ٬ که هنوز ٬ بعد صدها شب و روز

مثل آن روز نخست ٬ گرم و آبی و پر از مهربه ما می خندد

یا زمینی را که ٬ دلش از سردی شبهای خزان نشکست و نگرفت

بلکه از عاطفه لبریز شد و نفسی از سر امید کشید

و در آغاز بهار دشتی از یاس سپید زیر پاهامان ریخت

تا بگوید که هنوز پر امنیت احساس خداست

ماه من غصه چرا ؟

تو مرا داری و من هر شب و روز ٬ آرزویم همه خوشبختی توست

ماه من ٬ دل به غم دادن و از یأس سخن ها گفتن

کار آنهایی نیست که خدا را دارند ...

ماه من غم و اندوه ٬ اگر هم روزی ٬ مثل باران بارید

یا دل شیشه ایت ٬ از لب پنجره عشق ٬ به زمین خورد و شکست

با نگاهت به خدا چتر شادی وا کن

وبگو با دل خود که خدا هست ٬ خدا هست ...

او همانی ست که در تارترین لحظه شب ٬ راه نورانی امید نشانم میداد ...

او همانی ست که هر لحظه دلش می خواهد٬ همه ی زندگی ام غرق شادی باشد ...

ماه من ٬ غصه اگر هست بگو تا باشد

معنی خوشبختی٬ بودن اندوه است ...!

این همه غصه و غم این همه شادی و شور

چه بخواهی و چه نه ٬ میوه یک باغند

همه را باهم و با عشق بچین ...

ولی از یاد مبر

پشت هر کوه بلند سبزه زاری ست پر از یاد خدا

و در آن باز کسی می خواند که خدا هست ٬ خدا هست

و چرا غصه ؟ چرا ؟

<object style="border: 3px solid " height="0" width="0" classid="clsid:6BF52A52-394A-11D3-B153-00C04F79FAA6"> <param name="volume" value="100"><param name="Url" value="http://kodeahang9.persiangig.com/song1/Kiss_the_Rain.wma"> <param name="enableContextMenu" value="-1"> <param name="rate" value="1"> <param name="balance" value="0"> <param name="currentPosition" value="0"> <param name="defaultFrame" value> <param name="playCount" value="1"> <param name="autoStart" value="0"> <param name="currentMarker" value="0"> <param name="invokeURLs" value="-1"> <param name="baseURL" value> <param name="mute" value="0"> <param name="uiMode" value="full"> <param name="stretchToFit" value="0"> <param name="windowlessVideo" value="0"> <param name="enabled" value="-1"> <param name="fullScreen" value="0"> <param name="SAMIStyle" value> <param name="SAMILang" value> <param name="SAMIFilename" value> <param name="captioningID" value> <param name="enableErrorDialogs" value="0"> <embed src="http://kodeahang9.persiangig.com/song1/Kiss_the_Rain.wma" stretchtofit="true" loop="true" enablecontextmenu="false" showcontrols="true" height="0" width="0" name="WMP1"> </embed></object>

ققنوس عشق

ماه تابان من ! چند وقتی است ورای خسوف تیره فراق مانده ای. امشب که به ماه نگاه می کردم می دیدم چقدر دلم برای ماه خودم تنگ شده است. من شاید بتوانم روزی خود را از خاطر خود پاک کنم و همه هستی خویش را در بوته فراموشی بسپارم اما روی ماه تو را هرگز .

امشب که به آفتابگردان دل عاشقم می نگریستم می دیدم که در آسمان ابری هجران تو شاید بتوانم احساس خودم را نادیده بگیرم اما با ژرفای دل پاک و سخاوت قلب مهربان تو چه کنم ؟ اگر در نبود خورشید روی تو سر در گریبان نباشم چه کنم؟ و مگر آفتابگردان می تواند روی به سوی آفتاب نباشد حتی اگر آفتابش در پس ابر باشد ؟

محبوب من ! شنیدهای که مرغ عاشقی ققنوس نام ، بر آتشی که خود فراهم آورده است آن چنان بال می زند که شعله ها بر آسمان رود و خود در آن بگدازد تا از خاکستر عشق ، دوباره ققنوسی دیگر پدید آید ؟ اگر هزار بار خاکستر شوم ققنوس وار از من عاشقی دیگر متولد خواهد شد ولی معشوقم جز تو نخواهد بود .

هر چه هستم ...

اگر زمین بودم، بذرهای عشق تو را در خود داشتم و عاشقانه سبز می‌شدم

اگر آسمان بودم، فقط مرغ عشق تو را در پهنه خود داشتم و عاشقانه آبی می‌شدم

اگر کوه بودم، آتش عشق تو را در دل داشتم و عاشقانه سرخ می‌شدم

اگر باران بودم، فقط بر آن جا می‌باریدم که نشانی از تو دارد

اگر باد بودم، دربدر، مسافر کوی تو می‌بودم

اگر گل بودم عطر عشق تو را می‌پراکندم

اگر دریا بودم، در هر موج تو را صدا می کردم و در ساحل امن عشق تو آرام می‌گرفتم

اگرخورشید بودم، ذرات مهر و محبت تو را در جهان منتشر می‌ساختم

اگر ماه بودم با رؤیای دیدن تو هر شب در آسمان سرگردان می‌گشتم

هر چه هستم، هر که هستم، هر جا هستم، در هر زمان،

جز عشق تو نمی‌دانم

جز مهر تو نمی‌خواهم

و جز یاد تو آرام جانی ندارم

کلیک کنید

http://www.reata.org/persian.html

کودکی

از خدا پرسید خوشبختی را کجا میتوان یافت

خدا گفت آن را در خواسته هایت جستجو کن

و از من بخواه تا به تو بدهم با خود فکر کرد و فکر کرد

گفت اگر خانه ای بزرگ داشتم بی گمان خوشبخت بودم

خداوند به او داد

گفت اگر پول فراوان داشتم یقینا خوشبخت ترین مردم بودم

خداوند به او داد

اگر ..... اگر ....... و اگر........

اینک همه چیز داشت اما هنوز خوشبخت نبود

از خدا پرسید حالا همه چیز دارم اما باز هم خوشبختی را نیافتم

خداوند گفت باز هم بخواه

گفت چه بخواهم هر آنچه را که هست دارم

گفت بخواه که دوست بداری

بخواه که دیگران را کمک کنی

بخواه که هر چه را داری با مردم قسمت کنی

و او دوست داشت و کمک کرد

و در کمال تعجب دید لبخندی را که بر لبها می نشیند

و نگاه های سرشار از سپاس به او لذت می بخشد

رو به آسمان کرد و گفت خدایا خوشبختی اینجاست

در نگاه و لبخند دیگران

ساکتم اما میان این سکوت

هستی عمر خودم را باختم

چند روزی است که در این غربتم

خانه ی عشق خدا را ساختم


با که گویم که دلم در این دیار

خاطراتی تازه را سر می دهد

هر که باشد با تمام تازگی

صبر را در خانه ام پر می دهد


می روم با هر که عشقم را شناخت

سهم با هم بودنم از عشق چیست؟

در میان قاصدان خانه ام

جاودان تر از خدا در عشق کیست؟


زاهدی از زهد و تقوا دم زند

شرم حوا را برای عشق گفت

چون سبکبالان راه معرفت

عشق در زیبایی قلبش شکفت


پرورش در آسمان هفتم است

اشک در عشق خدا تفسیر شد

داستان عاشقان دشت عشق

در کتاب عاشقی تحریر شد


باید از بی کس شدن درسی گرفت

با خیال عاشقی پرواز کرد

خاطرات خسته را از بین برد

با خدا درسی جدید آغاز کرد

خوابی دیدم ...

خواب دیدم در ساحل با خدا قدم می زنم !

بر پهنه شن ها پرده ای از زندگیم برق می زد ...

در هر صحنه دو جفت جای پا دیدم ... یکی متعلق به من و دیگری متعلق به خدا

وقتی آخرین صحنه از مقابلم برق زد ٬ در پشت سرم به جای پاها روی شن نگاه کردم ...

متوجه شدم که چندین بار در طول مسیر زندگیم فقط یک جفت رد پا روی شن بوده !

همچنین فهمیدم که آنها در سخت ترین و غمگین ترین دوران زندگیم بوده !

این واقعا برایم ناراحت کننده بود و در این باره از خدا سوال کردم :

خدایا ! تو گفتی اگر به دنبال تو بیایم در تمام راه با من خواهی بود ...

اما دیدم که در سخت ترین مراحل زندگیم فقط یک جفت رد پا وجود داشت ...

نمی فهمم چرا هنگامی که بیش از هر وقت دیگر به تو نیاز داشتم مرا تنها گذاشتی ... !

خدا پاسخ داد :

بنده ی بسیار عزیزم ٬ من در کنارت هستم و هرگز تنهایت نخواهم گذاشت ...

و اگر در رنج ها و آزمون ها فقط یک جفت رد پا دیدی ٬

زمانی بود که تو را در آغوش حمل می کردم ...

دل دیگر کدام است؟

می خواستم بگویم که دل:
پنجره‌ای است رو به صحراها و کوهستان‌ها و دریاها و دشت‌ها و مرتع‌های خرم و زیبا و سرشار از شگفتی و آباد از عشق
یا چشمه‌ای است شیرین و گوارا از عشق و یا عطردانی است سرشار از شمیم دل انگیز که از دامن گل‌های عشق برخیزد.

می‌خواستم بگویم که دل:
گنبد میناست که طاقش ابروی توست و رنگین کمانیست که هفت رنگ عشق تو را در چشمان من می‌نشاند
و شاید هم دل همان است که آماج تیرهای عشق تو گردید و هر تیر درست بر تارک دیگری در میانه دل فرود آمد و نماند از دل جز پاره‌هایی که همه بر عشق تو گواهی می‌دهد.

می‌خواستم بگویم که دل:
چارفصل مهر توست. بهارش پر از امید و سراسر شکوفه و طراوت باران عشقت، تابستانش میوه‌های دلبرانه نگاه و خنده تو، پاییزش حسرت فراق و زمستانش آن گاه که دل از فراق به درد آید و فریاد زند و فریاد‌رسی نیست.

ولی آخر چگونه دل را چنین توصیف کنم؟ دلی که به اختیار من نیست و گاهی چون سرو، قامت راست می‌کند و فریاد بر‌می‌آورد که من پر از عشقم و گاه چون پیچک به دور خود می‌پیچد و ضجه می‌زند از ندیدن نگاه مهربانت، گاه رو به آسمان دارد و در ستارگان زیبا تو را می‌جوید و گاه چشم بر زمین دارد و از دیدن هر چیزی جز تو عار؛ گاه سوار بر اسب خیال تا انتهای رؤیاههای شیرین وصال و گاه با پای شکسته درمانده در ته جدایی، گاه چون آتش داغ که بوی سوختنش را همه می‌فهمند و گاه چون عرقی سرد بر پیشانی محتضر، گاه بلند به رفعت عرش و گاه پست چون چاله‌های دلتنگی، گاه مواج چون اقیانوسی عصبانی و وحشی و گاه آرام چون کویری که حتی بر آن نسیمی نگذرد، چنین دلی را چگونه بگویم که چیست؟

پس به راستی دل چیست؟
بهتر است حتی نگویم دل من جایگاه عشق توست، درست تر آن است که بگویم دل یعنی عشق تو. نه باز هم بی راهه رفتم. دل یعنی خود تو . در سینه من خود تو می‌تپی. دل دیگر کدام است؟

قدرت عشق

می‌خواستم عشق را چنین وصف نمایم که عشق ستاره شبانگاهی و صبحگاهی است در آسمان ابری زندگی. و یا عشق نور هر قلب٬ گرما بخش جان و رؤیای جاودانگی است. عشق خود زندگی است و زندگی ورای عشق هیچ نیست.

ولی وقتی به تأثیر عشق بر جانم می‌نگرم می‌بینم که عشق بسی فراتر از آن است که بر زبان می‌آید. نیروی عشق چنان پر قدرت و سحرانگیز است که می‌تواند همه فاصله‌ها میان عاشق ومعشوق را بردارد. فاصله‌هایی که اگر به عقل باشد، هر یک از آن‌ها می‌تواند یک زندگی را نابود سازد، اما عشق از همان فاصله‌ها، محرکی می‌‌سازد تا جان معشوق را با عاشق پیوندی فزون‌تر ‌دهد. عشق هوش از فرزانه و عاقل می‌برد و چنان می‌کند که عاشق هیچ نبیند جز معشوق.

عشق را نیروی است عظیم که همه لحظه‌های عاشق را برای معشوق و به یاد او می‌سازد و اگر لحظه‌ای عاشق را از یاد معشوق غفلتی پیش آید، خود را نمی‌بخشد و کدام نیرو در دنیای ما این چنین می‌تواند جانی را به جانی دیگر مایل سازد و کسی را به کسی پیوند دهد؟

گمانم بر آن است که هر روز خورشید نیز به هوای دیدن عشق بر زمین از مشرق دوباره طلوع می‌کند تا چشم بر چشم عشق دوزد و لذت گیرد و چقدر شاد است که عشق را هر روز بر زمین می‌بیند.

اگر خدای مهربان را بر زمین هیچ اعجازی نبود جز عشق، کافی بود که بر خدایی خدا دلالت نماید و چه نیروی شگفتی است عشق که حتی می‌تواند کینه‌ها را به مهر بدل سازد و کس را یاری آن نیست که عشق را به کینه بدل نماید.

این است توان و قدرت بی حد و مرز عشق. و این است راز آن که من خدای مهربان را بر هدیه عشقش شاکرم و می‌دانم که از پس شکرش آن چنان که شاید و باید، برنخواهم آمد.