موضوع: يادي از اعضاي قديمي تالار

به نام خدا
سلام

یک سال گذشت ...

عصر یکی از روزهای پایانی مرداد سال 1392 بود که هنگام همدردی گشت گاهانه ام با این پست برخورد کردم :
" الغرض: آقا مارفتیم.
زحمت دادیم این چند وقته. خدا حافظ همگی.
بلند نشید خودم درو پشت سرم می بندم. "
( http://www.hamdardi.net/thread28500-23.html#post289670 )

کوتاه بود و مختصر. اما وقتی چشمت به اسم نویسنده این پست میفتاد ، حسی همراه با شوکه و تعجب برآمده از لحن طنز تلخ "جنگجوی بی دل" سایت همدردی ، به خواننده منتقل میشد!

برای من و شاید بسیاری از دوستان قدیم سایت باور جدی بودن این کلمات سخت بود و گذاشتم روی خستگی موقتی دل "بی دل" همدردی!

چندی گذشت اما گویا قرار بود این آخرین پست شیرزن سایت همدردی باشه! قراری که تا امروز هم پابرجا مونده. هر چند هنوز هم این قرار رو دوست ندارم و منتظر پست جدیدی از این عضو قدیمی و زنده دل همدردی هستم و میدونم خیلی های دیگه هم همین انتظار رو دارند. ولی .....
.
.
.
"بی دل" بی آلایش و پر دل و جرات سایت همدردی ، با اون نگاه صادق و بیان صریحش قطعا جزو پراثرترین اعضای این سایت خوب و ارزشمند بوده و خواهد بود.
.
مدتهاست که من و شاید خیلی های دیگه که با فضای صمیمی و در عین حال جدی قدیم همدردی آشنا بودیم، دلمون برای اون حرفها و درد و دلهای واقعی اعضای همدردی و ارائه راهکارهای دقیق و وزین دوستانی همچون "بی دل" و ... تنگ شده.

مدتهاست که وقتی سری به تاپیکهای اخیر التاسیس میزنم و با نوشته های مراجعین (زن و مرد) با بیش از دو یا سه ده عمری که از خدا در این دنیا گرفته اند ، مواجه میشوم ، دلم برای دوستان قدیم که پختگی افکارشون در نوشته هاشون متجلی بود، تنگ میشه. زنان و مردانی که به نظر میاد درد کشیده تر بودند و همدردی رو بهتر درک کرده بودند. و به دنبال پویایی شخصیتی و رشد همسر و خانواده خود بودند نه به دنبال جایگزینی برای اتاقهای چت و یا خلق مقالات مطول خسته کننده در فضاهای مجازی!

یادم میاد که بعد از شرکت " بی دل " در تاپیک "تصویر ذهنی شما از این کاربر چیست؟" ، حس کردم که کمی دل شکسته شد و ... و شاید هم همون باعث خداحافظیش شد ، ولی " بی دل " ، اگه به صورت کاربر خاموش میایی اینجا ، اینو بدون که ما همه منتظرتیم و مشتاق نکته سنجی هات!
.
بگذریم ...
.
چه خوب می بود که یک تاریخ و ساعتی رو در سال ، بچه های قدیم همدردی با هم قرار میزاشتند که حتما و حتما بیان اینجا و یک همایش مجازی مثل این هم مدرسه ای های قدیمی که پس از سالها دور هم جمع میشند ، راه میوفتاد. و از حال واحوالشون با خبرمون میکردند.
.
.
.
الغرض ... دل نوشته ای بود برای بی دلی که به قول امضاش در همه احوال خدا با او بود ، او نمی دیدش و از دور خدایا میکرد.
.
در پناه حق.

به نام خدا

سلام

یاد و خاطره همه همدردی ها را گرامی میدارم ........ چه آنهایی که هنوز هم گاهی بدون نشانی میایند و چند سطری میخوانند و میروند ....... چه آنها که دیگر مراجعه ای ندارند ......... و چه آنهایی که فعالند و سرزنده ....

در هر حال که هستند و هستید ، زیر سایه لطف و توجه خدای کریم باشند و باشید.


.
در پناه حق.