موضوع: ... کم ما و کرم تو .................

ما غافلیم . ما حواسمان پرت شده ،

یا پرت آنچه داریم یا پرت آنچه نداریم ، آن یکی به خرکیفی و این یکی به حسرت .....

یا مشغول سرخوشیهایمان هستیم یا مغموم ناخوشیها ......

یا حسرت دیروز از دست رفته را داریم یا ترس فردای نامده را .....

خلاصه حواسمان به خیلی چیزها پرت و مشغول است و ترا نمی بینیم که مرتب می گویی :

« بنده من ، همه چیز را برای تو خلق کردم و تو را برای خودم ، از من مگریز »

و افسوس که این اشتغالات از این اوج ندای عاشقانه غافلمان می کند .

همه را برای تو خلق کردم و تو را برای خودم

می دانم اگر پسری به دختری ، شوهری به همسری بگوید تو مال منی ، مال خودمی ، چه حالی می شود ؟؟؟؟؟

و این کلام عین کلام خودت هست یعنی « حدیث قدسی» هست و حرف ما نیست . تو که هستی مطلقی و همه هستی در یدقدرتت وقتی بگویی تومال منی ، چه حالی بشویم خوبه ؟؟؟

وقتی شوهری به زنی یا پسری به دختری چنین بگوید ، (تازه آنها که داشته هاشون هم محدود هست ) ،اون زن و دختر دوست دارند هرکاری از دستشون بربیاد برای خوشنودی طرفشون بکنند ، حالا اگر ترا باور کنیم و یقین داشته باشیم این کلام عین حقیقت از سوی توست ،چها که نخواهیم کرد :

آن کس که ترا شناخت جان را چه کند

فرزند و عیال و خان و مان را چه کند


دیوانه اش کنی هردو جهانش بخشی

دیوانه تو هـــردو جهـــان راچـــه کند

فقط باور می خواهد و اعتماد ..........

عمق این کلامت را به تحربه در زندگی فهمانده ای . وقتی دیدم فقط کافیه در راهی که ترسیم کرده ای مراقب باشیم که از خط خارج نشویم ، از خط تو خارج نشویم ، که همه طبیعت و هرچه در عالم هست را مأمور ساخته ای تا کمر به خدمت ببندند تا کارهایمان روبراه شود .دیر و زود دارد اما سوخت و سوز ندارد و اگر در مسیرت باشیم از این سرویس دهی برخوردار می شویم ، گاه با جلوه هایی معجزه وار !!! ........ حتی در روند و تأخیر هم حکمتهاست و فقط صبری از روی باور و اعتماد می طلبد که در واقع همان توکل می شود


اگر همه وجود ما شهود مهربانیهایت کند بازهم عمق و وسعت مهربانی و لطف تو به درک ما نمی رسد

ترا چنانکه تویی ، هر نظر کجا بیند
به قدر بینش خود هرکسی کند ادارک

اما از خودت میخواهم که در همین محدوده درکمان چنان کام دلمان را شیرین به چشیدن شهد مهر و لطفت کنی که متحیر شویم و سر از پا نشناسیم

بیت زیر که گویای همین حال است مصرعی از غزلی برای توست ، وقتی که در دشواریها چنان مهرت را می دیدم که دیگر دشواری معنی نداشت و اکنون دوباره زمزمه ام میشود باتو ای محبوب یگانه :

مستی عشقم چو آید درد نشناســم
همنشین با گل و بی باک از غم خارم

دو شب قدر گذشت ، نمی دانم قدر مارا چگونه رقم زده ای ...
اما چه قدری بالاتر از عشق تو ......

و شبی دیگر را در پیش داریم و فرصتی و خلوتی و مناجات و با تو بودنی به تمرکز ، با تو گفتن به گونه ای دیگر ..... تو خود ما را مال خود کن ... ما گم گشته و آواره بیابان جهل و غفلتیم ، تو خود پیدایمان کن

مرا امید وصال تو زنده می دارد
وگرنه هردمم از هجر توست بیم هلاک

نوشته اصلی توسط فرشته مهربان

« بنده من ، همه چیز را برای تو خلق کردم و تو را برای خودم ، از من مگریز »

همه را برای تو خلق کردم و تو را برای خودم

می دانم اگر پسری به دختری ، شوهری به همسری بگوید تو مال منی ، مال خودمی ، چه حالی می شود ؟؟؟؟؟

و این کلام عین کلام خودت هست یعنی « حدیث قدسی» هست و حرف ما نیست . تو که هستی مطلقی و همه هستی در یدقدرتت وقتی بگویی تومال منی ، چه حالی بشویم خوبه ؟؟؟

وقتی شوهری به زنی یا پسری به دختری چنین بگوید ، (تازه آنها که داشته هاشون هم محدود هست ) ،اون زن و دختر دوست دارند هرکاری از دستشون بربیاد برای خوشنودی طرفشون بکنند ، حالا اگر ترا باور کنیم و یقین داشته باشیم این کلام عین حقیقت از سوی توست ،چها که نخواهیم کرد :

آن کس که ترا شناخت جان را چه کند

فرزند و عیال و خان و مان را چه کند


دیوانه اش کنی هردو جهانش بخشی

دیوانه تو هـــردو جهـــان راچـــه کند

فقط باور می خواهد و اعتماد ..........

عمق این کلامت را به تحربه در زندگی فهمانده ای . وقتی دیدم فقط کافیه در راهی که ترسیم کرده ای مراقب باشیم که از خط خارج نشویم ، از خط تو خارج نشویم ، که همه طبیعت و هرچه در عالم هست را مأمور ساخته ای تا کمر به خدمت ببندند تا کارهایمان روبراه شود .دیر و زود دارد اما سوخت و سوز ندارد و اگر در مسیرت باشیم از این سرویس دهی برخوردار می شویم ، گاه با جلوه هایی معجزه وار !!! ........ حتی در روند و تأخیر هم حکمتهاست و فقط صبری از روی باور و اعتماد می طلبد که در واقع همان توکل می شود


اگر همه وجود ما شهود مهربانیهایت کند بازهم عمق و وسعت مهربانی و لطف تو به درک ما نمی رسد

ترا چنانکه تویی ، هر نظر کجا بیند
به قدر بینش خود هرکسی کند ادارک

.