موضوع: فقط گلچین داستانهای کوتاه و آموزنده

کلاغ روی یه درخت نشسته بود و تمام روز بیکار بود و هیچ کاری نمی کرد... یه خرگوش از کلاغ پرسید: منم می تونم مثل تو تمام روز بیکار بشینم و هیچ کاری نکنم؟ کلاغ جواب داد: البته که می تونی!... خرگوش روی زمین کنار درخت نشست و مشغول استراحت شد... یهو روباه پرید خرگوش رو گرفت و خورد! نتیجه اخلاقی: برای اینکه بیکار بشینی و هیچ کاری نکنی ، باید اون بالا بالاها نشسته باشی

شرلوک هلمز، کارآگاه معروف، و معاونش واتسون رفته بودند صحرانوردی و شب هم چادری زدند و زیر آن خوابیدند…
نیمه های شب هلمز بیدار شد و آسمان را نگریست؛ بعد واتسون را بیدار کرد و گفت : نگاهی به بالا بینداز و به من بگو چه می بینی؟!
واتسون گفت : میلیون ها ستاره می بینم !
هلمز گفت: چه نتیجه ای می گیری؟!
واتسون گفت : از لحاظ روحانی نتیجه می گیرم که خداوند بزرگ است و ما چقدر در این دنیا حقیریم.
از لحاظ ستاره شناسی نتیجه می گیرم که زهره در برج مشتری است، پس باید اوایل تابستان باشد.
از لحاظ فیزیکی نتیجه می گیرم که مریخ در محاذات قطب است، پس باید ساعت حدود سه نیمه شب باشد...!
شرلوک هلمز قدری فکر کرد و گفت: واتسون ! تو احمقی بیش نیستی! نتیجه ی اول و مهمی که باید بگیری این است که چادر ما را دزدیده اند!!!

"آرتور اشي"،قهرمان تنيس ويمبلدون، بر اثر خون آلوده اي كه در جريان عمل جراحي در سال 1983 دريافت كرد، به بيماري مبتلا شد و در بستر افتاد. او از سراسر دنيا نامه هايي از طرفدارانش دريافت مي كرد.يكي از آن ها نوشته بود: چرا خدا تو را براي چنين بيماري انتخاب كرد؟
او در جواب نوشت: در دنيا، 50 ميليون كودك بازي تنيس را آغاز مي كنند، 5 ميليون نفر ياد مي گيرند كه چگونه تنيس بازي كنند، 500 هزار نفر سرشناس مي شوند،50 نفر به مسابقات ويمبلدون راه پيدا مي كنند،4 نفر به نيمه نهايي مي رسند. 2 نفر به فينال راه مي يابند و يك نفر....
آن هنگام كه جام قهرماني را روي دستانم گرفته بودم، هرگز نگفتم خدايا، چرا من؟ و امروز كه از اين بيماري رنج مي كشم نيز نمي گويم خدايا، چرا من؟!
"مجله ي قلم چي"
خوب، من از اين داستان يه عالم چيز ياد گرفتم. مثلا اين كه وقتايي كه اوضاع به كامه، حتما بپرسم خدايا، چرا من؟ تا تو شرايط بد هم چيزي برا گفتن داشته باشم. مراحل پيشرفت توي بازي تنيس رو هم فهميدم....
به هر حال هر چيزي رو فهميدم، جز اون چه كه بايد.

كاترين هشت ساله بود.شبي در اتاق آرام خوابيده بود که از صحبت هاي پدرو مادرش فهميد
برادر کوچکش سخت مريض است و پولي هم براي مداواي آن ندارند.
پدر به تازگي کارش را از دست داده بود و نميتوانست هزينهء جراحي پر خرج برادرش را بپردازد.
كاترين شنيد که پدر آهسته و گريان به مادر گفت فقط معجزه مي تواند پسرمان را نجات دهد؛
كاترين با ناراحتي بلند شد و از زير تخت قلک کوچکش را درآورد.
قلک را شکست.
سکه ها را روي تخت ريخت و آنها رو شمرد .....
فقط پنج دلار.....
بعد آهسته از در عقبي خارج شد و چند کوچه رفت بالاتر به داروخانه رفت.
جلوي پيشخوان انتظار کشيد تا داروساز به او توجه کند ولي داروساز سرش به مشتريان گرم بود
بالاخره كاترين حوصلش سررفت و سکه هارو محکم رو شيشه پيشخوان ريخت.
داروساز جاخورد و با تعجب گفت چه ميخواهي؟!!
دخترک با نگراني جواب داد : داداشم خيلي مريضِه مي خوام براش معجزه بخرم قيمتش چقدره ؟؟؟؟
دارو ساز با تعجب پرسيد: چي بخري عزيزم!!؟
دخترک توضيح داد: برادر کوچکم چيزي در سرش رفته و بابام ميگه
فقط معجزه ميتونه اون رو از مرگ نجات بده من هم مي خواهم معجزه بخرم...
قيمتش چقدره ؟
داروسازگفت:متاسفم دختر جان ولي ما اينجا معجره نمي فروشيم.!!!!
چشمان دخترک پر از اشک شد و گفت شما رو به خدا برادرم خيلي مريضه ِو بابام پول نداره
و همهء پول من همينه.... من... ازکـــــجــا مي توانم معجزه بخرم؟؟؟؟
مردي که گوشه ايستاده بود و لباس تميز و مرتبي داشت از دخترک پرسيد:
دخترم چقدر پول داري؟
دخترک پولهارا کف دستش ريخت و به مرد نشان داد.مرد لبخندي زد وگفت:
آه چه جالب!!!
فکر ميکنم اين پول براي خريد معجزه کافي باشه.بعد به آرامي دست اورا گرفت
و گفت : من ميخوام برادر و والدينت را ببينم فکر ميکنم معجزهء برادرت پيش من باشه. مي دونيد اون مرد كي بود؟!
اون مرد دکتر آرمسترانگ فوق تخصص مغز و اعصاب در شيکاگو بود
.فرداي آن روز عمل جراحي روي مغز پسرک با موفقيت انجام شد و او از مرگ نجات يافت.
پس از جراحي پدر نزد دکتر رفت و گفت از شما متشکرم نجات پسرم يک معجزه واقعي بود،
مي خواهم بدانم بابت هزينهء عمل جراحي چقدر بايد پرداخت کنم؟
دکتر لبخندي زد و گفت..... فقط پنج دلار.....
نتيجه اش به عهده خواننده

[align=justify]

عشق برای تمام عمر
پیرمردی صبح زود از خانه اش خارج شد. در راه با یک ماشین تصادف کرد و آسیب دید. عابرانی که رد می شدند به سرعت او را به اولین درمانگاه رساندند.

پرستاران ابتدا زخمهای پیرمرد را پانسمان کردند. سپس به او گفتند: "باید ازت عکسبرداری بشه تا جائی از بدنت آسیب ندیده باشه"

پیرمرد غمگین شد، گفت عجله دارد و نیازی به عکسبرداری نیست.

پرستاران از او دلیل عجله اش را پرسیدند.

پیرمرد گفت زنم در خانه سالمندان است. هر صبح آنجا می روم و صبحانه را با او می خورم. نمی خواهم دیر شود!

پرستاری به او گفت: خودمان به او خبر می دهیم.

پیرمرد با اندوه گفت: خیلی متأسفم. او آلزایمر دارد. چیزی را متوجه نخواهد شد! حتی مرا هم نمی شناسد!

پرستار با حیرت گفت: وقتی که نمی داند شما چه کسی هستید، چرا هر روز صبح برای صرف صبحانه پیش او می روید؟

پیرمرد با صدایی گرفته، به آرامی گفت: اما من که می دانم او چه کسی است
[/align]

سلام

چيزي كه جان عشق را نجات داد!



روزي روزگاري در جزيره اي زيبا تمام حواس زندگي مي كردند شادي ، غم ، غرور ، عشق و ...
روزي خبر رسيد كه به زودي جزيره به زير آب خواهد رفت پس همه ساكنين جزيره قايق هايشان را مرمت نموده و جزيره را ترك كردند اما عشق مايل بود تا آخرين لحظه باقي بماند چرا كه او عاشق جزيره بود وقتي جزيره به زير آب فرو مي رفت عشق از ثروت كه با قايقي با شكوه جزيره را ترك مي كرد كمك خواست و به او گفت :
آبا مي توانم با تو همسفر شوم ؟
ثروت گفت : خير نمي تواني من مقدار زيادي طلا و نقره داخل قايقم دارم و ديگر جايي براي تو وجود ندارد .
پس عشق از غرور كه با يك كرجي زيبا راهي مكان امني بود كمك خواست .
عشق گفت : لطفاً‌ كمك كن و مرا با خود ببر
غرور گفت نمي توانم تمام بدنت خيس و كثيف شده قايق مرا كثيف مي كني
غم در نزديكي عشق بود پس عشق به او گفت اجازه بده تا من با تو بيايم
غم با صدايي حزن آلود گفت : آه عشق من خيلي ناراحتم و احتياج دارم تا تنها باشم
پس عشق اين بار به سراغ شادي رفت و او را صدا زد اما او آنقدر غرق در شادي و هيجان بود كه حتي صداي عشق را نيز نشنيد
ناگهان صدايي مسن گفت بيا عشق من تو را خواهم برد
عشق آنقدر خوشحال شده بود كه حتي فراموش كرد نام ياريگرش را بپرسد و سريع خود را داخل قايق او انداخت و جزيره را ترك كرد وقتي به خشكي رسيدند پيرمرد به راه خود رفت و عشق تازه متوجه شد كه چقدر به پيرمرد بدهكار است چرا كه او جان عشق را نجات داده بود .
عشق از علم پرسيد : او كه بود ؟
علم پاسخ داد :‌او زمان است .
عشق گفت : زمان ! اما چرا به من كمك كرد ؟
علم لبخندي خردمندانه زد و گفت : زيرا تنها زمان قادر به درك عظمت عشق است.

لوستر آخرت
سر لوستر ، حرفشان شد. بعد از کلي بگو مگو ، با هم کنار آمده و لوستر دلخواهشان را خريدند.
کنار مغازه پيرزني ايستاده بود.
مرد از جيبش پول درآورد.
پيرزن گفت: الهي به دل خوش! چراغ خونه آخرتتون روشن باشه! محتاج نيستم جوون! منتظر نوه ام اينجا ايستاده ام!
زن و مرد جوان خجالت کشيدند،
نه به خاطر آن که فکر کرده بودند پيرزن گداست،
چراغ آخرت را بايد از کجا مي خريدند؟!

رادرفورد دانشمند مشهور انگليسي،شب هنکام وارد آزمايشگاه خود شد و يکي از دانشجويانش را ديد که هنوز پشت دستگاه نشسته است و کار مي کند.
رادرفورد از او پرسيد: اين وقت شب چه کار مي کني؟
دانشجو پاسخ داد: کار مي کنم.
رادرفورد گفت: پس روز چه کار مي کني؟
دانشجو پاسخ داد: البته کار مي کنم.
رادرفورد گفت: صبح زود هم کار مي کني؟
دانشجو به اميد تحسين استاد سري به تاييد تکان داد و گفت: بلي استاد، صبح هم کار مي کنم.
چهره رادرفورد در هم رفت و گفتگوي خود را با اين پرسش پايان داد: گوش کن پس تو کي فکر مي کني؟

شب از نيمه گذشته بود. پرستار به مرد جواني که آن طرف تخت ايستاده بود و با نگراني به پيرمـرد بيمار چشم دوخته بود نگاهي انداخت.
پيرمرد قبل از اينکه از هوش برود، مدام پسر خود را صدا مي زد.
پرستار نزديک پيرمرد شد و آرام در گوش او گفت: پسرت اينجاست، او بالاخره آمد.
بيمار به زحمت چشم هايش را باز کرد و سايه پسرش را ديد که بيرون چادر اکسيژن ايستاده بود.
بيمار سکته قلبي کرده بود و دکترها ديگر اميدي به زنده ماندن او نداشتند.
پيرمرد به آرامي دستش را دراز کرد و انگشتان پسرش را گرفت. لبخندي زد و چشم هايش را بست.
پرستار از تخت کنار که دختري روي آن خوابيده بود، يک صندلي آورد تا مرد جوان روي آن بنشيند. بعد از اتاق بيرون رفت. در حالي که مرد جوان دست پيرمرد را گرفته بود و به آرامي نوازش مي داد.
نزديک هاي صبح حال پيرمرد وخيم شد. مرد جوان به سرعت دکمه اضطراري را فشار داد.
پرستار با عجله وارد اتاق شد و به معاينه بيمار پرداخت ولي او از دنيا رفته بود.
مرد جوان با ناراحتي رو به پرستار کرد و پرسيد: ببخشيد، اين پيرمرد چه کسي بود؟! پرستار با تعجب گفت: مگر او پدر شما نبود؟!
مرد جوان گفت: نه، ديشب که براي عيادت دخترم آمدم براي اولين بار بود که او را مي ديدم. بعد به تخت کناري که دخترش روي آن خوابيده بود، اشاره کرد.
پرستار با تعجب پرسيد: پس چرا همان ديشب نگفتي که پسرش نيستي؟
مرد پاسخ داد: فهميدم که پيرمرد مي خواهد قبل از مردن پسرش را ببيند، ولي او نيامده بود. آن لحظه که دستم را گرفت، فهميدم که او آن قدر بيمار است که نمي تواند من را از پسرش تشخيص دهد. من مي دانستم که او در آن لحظه چه قدر به من احتياج دارد...

[align=justify]در سرزمين پروانه ها افسانه اي وجود دارد در مورد پروانه اي پير .يك شب وقتي كه پروانه پير هنوز بسيار جوان بود ، با دوستانش پرواز مي كرد.ناگهان سرش را بلند كرد و نوري سپيد و شگفت آور را ديد كه از ميان شاخه هاي درختي آويزان است.در واقع ، اين ماه بود. ولي چون هميشه تمام پروانه ها سرگرم نور شمع و چراغ هاي خيابان بودند و به دور آن ها مي گشتند ، پروانه ي قصه ي ما هرگز ماه را نديده بود.

با ديدن اين نور يك پيمان ناگهاني و محكم در او پيدا شد : من هرگز به دور هيچ نور ديگري به جز ماه چرخ نخواهم زد. پس هر شب ، وقتي پروانه ها از مكان هاي استراحت خود بيرون مي آمدند و به دنبال نور مناسب مي گشتند ، پروانه ما به سمت آسمان ها بال مي گشود .ولي ماه با اينكه نزديك به نظر مي رسيد ، هميشه در وراي ظرفيت پرواز باقي مي ماند. ولي او هرگز اجازه نمي داد كه ناكامي اش بر او چيره شود و در واقع ، تلاش هاي او هر چند ناموفق چيزي را برايش به ارمغان مي آورد.

براي مدتي دوستان و خانواده و همسايگان و ساكنان سرزمين پروانه ها همگي او را مسخره و سرزنش مي كردند. ولي همگي آنها با سوختن و خاكستر شدن در اطراف نورهاي جزيي و در دسترسي كه انتخاب كرده بودند در مرگ از او پيشي گرفتند.

ولي پروانه پير در زير درخشش سپيد و خنك معشوق در سن بسيار بالا از دنيا رفت.[/align]