موضوع: بی قرار مهدی (عج)

يکي از فقرات زيارت عاشوراي حضرت امام حسين (ع) اين جمله مبارکه است:

«وَ اَسئَلهُ اَن يبَلِّغَنِي المَقامَ المَحمُودَ لَکُم عِندَالله وَ اَن يرزُقَنِي طَلَبَ ثارِکُم مَعَ اِمامٍ هُدَي ظاهِرٍ ناطِقٍ بِالحَقّ مِنکُم»

من از خداوند درخواست مي کنم که مرا به مقام شايسته و ستوده اي که براي شما در نزد پروردگار است برساند و مرا نصيب کند که در رکاب امام هدايت از خاندان شما که ظهور کرده و به حق نطق مي کند- حضرت مهدي موعود (ع)- خونخواهي شما نموده و انتقام خون بنا حق ريخته شما را بگيرم.

در این ایام که در هر کوی و برزن زیارت عاشورا خوانده میشه ، از شما دوستای عزیز همدردی میخوام که با رسیدن به این فقرات ، برای تعجیل در فرج منتقم خون حسین دعا کنید.


این الطالب بدم المقتول بکربلاء

یا رب الحسین ، بحق الحسین ، اشف صدر الحسین بظهور الحجه

مثل هر بار برای تو نوشتم:

دل من خون شد ازین غم، تو کجایی؟
و ای کاش که این جمعه بیایی!
دل من تاب ندارد، همه گویند به انگشت اشاره، مگر این عاشق دلسوخته ارباب ندارد؟
تو کجایی؟ تو کجایی...
و تو انگار به قلبم بنویسی:
که چرا هیچ نگویند
مگر این منجی دلسوز ، طرفدار ندارد ، که غریب است؟
و عجیب است
که پس از قرن و هزاره
هنوزم که هنوز است
دو چشمش به راه است
و مگر سیصد و اندی نفر از شیفتگانش ، زیاد است
که گویند
به اندازه یک « بدر » علمدار ندارد!
و گویند چرا این همه مشتاق ، ولی او سپهش یار ندارد!

*****

جواب امام زمان علیه السلام:

تو خودت!
مدعی دوستی و مهر شدیدی که به هر شعر جدیدی،
ز هجران و غمم ناله سرایی ، تو کجایی؟
تو که یک عمر سرودی «تو کجایی؟» تو کجایی؟
باز گویی که مگر کاستی ای بُد ز امامت ، ز هدایت ، ز محبت ،
ز غمخوارگی و مهر و عطوفت
تو پنداشته ای هیچ کسی دل نگران تو نبوده؟
چه کسی قلب تو را سوی خدای تو کشانده؟
چه کسی در پی هر غصه ی تو اشک چکانده؟
چه کسی دست تو را در پس هر رنج گرفته؟
چه کسی راه به روی تو گشوده؟
چه خطرها به دعایم ز کنار تو گذر کرد
چه زمان ها که تو غافل شدی و یار به قلب تو نظر کرد...
و تو با چشم و دل بسته فقط گفتی...
تو کجایی!؟ و ای کاش بیایی!
هر زمان خواهش دل با نظر یار یکی بود، تو بودی...
هر زمان بود تفاوت ، تو رفتی ، تو نماندی.
خواهش نفس شده یار و خدایت ،
و همین است که تاثیر نبخشند به دعایت ،
و به آفاق نبردند صدایت
و غریب است امامت
من که هستم ،
تو کجایی؟
تو خودت ! کاش بیایی
به خودت کاش بیایی...!

السلام علیک أیها الرحمة الواسعه


پشه ها زود به دنیا می آیند و زود از دنیا می روند. مهلت بودنشان خیلی کم است.
سه روز از زندگی آن پشه گذشته بود و می خواست کاری کند، می خواست خدا را یاری کند...
دعا کرد و از خدا خواست که توفیقش دهد برای خدمتی بزرگ...

روزی خدا جوابش را داد و گفت: می خواهی کاری کنی؟ باشد، بیا و به پیامبرم کمک کن. نامش ابراهیم است.
گفت: خدایا! کاش می توانستم کمکش کنم. ولی ببین چقدر کوچکم، زوری ندارم...
خدا گفت: تو می توانی کمکش کنی.

پشه مأمور شد به از بین بردن نمرود، پادشاه ستمگر زمان حضرت ابراهیم علیه السلام...
چنان تیز بر او تاخت و چنان تند بر سوراخ بینی اش وارد شد که نمرود فرصت نکرد دستش را حتی بجنباند.
سه روز و سه شب یک نفس در آن حفره تاریک جنگید. با همه تاب و توانش، برای خدا و پیامبری که ندیده بودش...

پس از مرگ نمرود، پشه هم دیگر مرده بود، فرشته ای برای بردنش آمد...
فرشته پشه را در دست های لطیفش گذاشت و گفت:
تو را به بهشت می بریم. تو جنگجوی کوچک خدا بودی...
*****

مهم نیست که چقدر کوچکی... چقدر ناتوانی...

از خدا که بخواهی می توانی خدمتگزار امام عصر روحی له الفداء باشی...

حتما از جایگاه سلمان فارسی نزد پیامبر و ائمه خبر دارین. ایشان به حدی رسیده بودند که پیامبر وی را از اهل بیت می‌دانستند. (سلمان منا اهل ‌البیت)

می‌گویند ایشان مدتی از عمر خود را در سایه‌ی دیوار خانه‌ی حضرت علی و حضرت فاطمه مشغول به حصیربافی بوده‌اند. از ایشان سخنی بسیار زیبا برجامانده بدین مضمون که نشد به دیوار خانه‌ی علی(ع) نگاه کنم، مگر این‌که باوضو بوده باشم.

چه خوب اگر از احترام گزاردنِ حضرت سلمان درس بگیریم. این‌روز‌ها شاید اماممان ظاهر نباشد، اما در میان ماست. شاید روزها، ماه‌ها یا حتی سال‌ها او را نبینیم، اما شاید روزی چشممان به جمال ایشان روشن شود، بی‌آنکه او را بشناسیم. بیایید هر روز صبح، قبل از خروج از خانه، به احترام اماممان وضویی بگیریم با این نیت که اگر امروز او را دیدیم بی‌وضو نباشیم…

پیامبر صلی الله علیه و آله «یاران» خویش را «اصحاب» خواند و ما را «فراتر»؛ «برادر»!
انگار رسول رحمت، آرزوی دیدار ما، در سر داشت، که چُنین دست به «دعا» برداشت:
«پروردگارا! برادرانم را به من بنمایان».
آن گاه به آنان که می دیدندش، «راز» ما، باز گفت:
«قومی که در آخر زمان، مرا نادیده ایمان آورند... برادران من، چراغ های فروزان شب های ظلمانی اند... خوشا به حال صابران دوران مهدی صاحب الزمان! خوشا به حال پابرجایان مقام محبت، احیاگر قرآن!»
انتظار، استقامت بر دین است و منتظر، حرکت آفرین.
انتظار، یاد یار است و منتظر، بی قرار.
انتظار، برترین کار است و منتظر، نیکوکار.
انتظار، ستیز است و منتظر، اهل پرهیز.
انتظار، آماده سازی است و منتظر، آماده جانبازی.
انتظار، فریاد است و منتظر، فریادگر عدل و داد.
انتظار، یاری است و منتظر، همچون رود، جاری.
انتظار، راز است و منتظر، در سوز و گداز.
انتظار، قیام است و منتظر، در خط امام.
انتظار، پیکار است و منتظر، همیشه بیدار.
انتظار، عبادت است و منتظر، اهل اطاعت.
انتظار، نوید است و منتظر، در بیم و امید.
انتظار، نور است و منتظر، سرشار از شوق و شور.
انتظار، سفر است و... ما رهگذریم، شعله وریم، بی یاوریم... .
ای بهار!
بیا؛ ما برادران پیامبریم!

مهدی خلیلیان

مولای من ! بار دیگر تولد شما را بدون حضور شما جشن گرفتیم ، و چه سخت است بر ما که چهره دلربای شما را در مراسم تولدتان نبینیم.

و امیدواریم این آخرین جشن تولدی باشه كه بدون حضور شما بر گزار می کنیم...

ای دل شیدای ما گرم تمنای تو
کی شود آخر عیان طلعت زیبای تو
نیمه شعبان بود روز امید بشر
شادی امروز ماست نهضت فردای تو

ای دل شیدای ما، گرم تمنّای تو

کی شود آخر عیان طلعت زیبای تو

گر چه نهانی ز چشم، دل نبود ناامید

می رسد آخر به هم چشم من و پای تو

نیمه ی شعبان بود روز امید بشر

شادی امروز ما نهضت فردای تو

دکلمه ی زیبای علی فانی در فراق امام مهدی (عج)

به طاها...به یاسین...به معراجِ احمد...
به قدر و...به کوثر...به رضوان و طوبی...


به وحی الهی...به قرآنِ جاری
به تورات موسی...و انجیل عیسی
بسی پادشاهی کنم در گدایی
چو باشم گدایِ گدایان زهرا
چه شب ها که زهرا، دعا کرده تا ما
همه شیعه گردیم و بیتاب مولا
غلامی این خانواده، دلیل و مرادِ خدا بوده از خلقت ما
مسیرت مشخص...امیرت مشخص
مکن دل دل، ای دل...بزن دل به دریا
که دنیا...که دنیا...که دنیا...به خسران عقبی، نیرزد
به دوری ز اولاد زهرا نیرزد...
و این زندگانیِ فانی...جوانی...خوشی های امروز و اینجا...
به افسوس بسیار فردا...نیرزد
اگر عاشقانه هوادار یاری
اگر مخلصانه گرفتار یاری
اگر آبرو میگذاری به پایش
یقینا...یقینا...خریدارِ یاری
بگو چند جمعه گذشتی ز خوابت
چه اندازه در ندبه ها زاریاری
به شانه کشیدی...غم سینه اش را
و یا چون بقیه تو سربارِ یاری
اگر یک نفر را به او وصل کردی
برای سپاهش تو سردارِ یاری
به گریه شبی را سحر کردی یا نه
چه مقدار بیتاب و بیمارِ یاری
دل آشفته بودن...دلیل کمی نیست
اگر بیقراری بدان یارِ یاری
و پایان این بیقراری...بهشت است
بهشتی که سرخوش ز دیدارِ یاری
نسیم کرامت وزیدن گرفته
و باران رحمت چکیدن گرفته
مبادا بدوزی نگاه دلت را...به مردم که بازار یوسف فروشی در این دورهِ بد...شدیدا گرفته
خدایا به روی درخشان مهدی...
به زلف سیاه و پریشان مهدی
به قلب رئوفش که دریای داغ است
به چشمان از غصه گریان مهدی
به لب های گرم علی...یا علیش
به ذکر حسین و حسن جان مهدی
به دست کریم و نگاه رحیمش
به چشم امیدِ فقیران مهدی
به حال نیاز و قنوت نمازش...
به سبحان...سبحان...سبحان مهدی
به برق نگاه و به خال سیاهش
به عطر ملیح گریبان مهدی
به حج جمیلش...به جاه جلیلش
به صوت حجازیه قرآن مهدی
به صبح عراق و شبانگاه شامش
به آهنگ سمت خراسان مهدی
به جان داده های مسیر عبورش
به شهد شهود شهیدان مهدی
مرا دائم الاشتیاقش بگردان
مرا سینه چاک فراقش بگردان
تفضل بفرما بر این بنده بی سر و پا
مرا همدم و محرم و هم رکاب
سفرهای سوی خراسان و شام و عراقش بگردان