موضوع: شوهران از زنان چه می خواهند؟

من تا وقتی لپ مطلب را نگیرم که نمی تونم قبول کنم. باید بفهمم کجای کار ایراد داره. این که گفتید:
از ما گفتن و اینجوری که پیداست از شما نشنیدن ) کمی ناراحتم کرد چون من می خوام بحث کنم و فکر می کنم منظورتان را فهمیده ام ولی شما مرا با این جمله به گوش ندادن متهم می کنید.
اینکه میگین:
شما علائقت را صرفاً به عنوان علاقه و بدون باید و انتظار مطرح کن با الفاظی چون ، مایلم اگر شد همسرم برای من چنین کنه و من هم برای اون چنان ( در مقابل هر آنچه دوست داری از همسرت ببینی عادلانه اینه که متقابلی را هم قرار دهی یعنی اونچه خود می خواهی برای او انجام دهی ( با اطمینان به این که اهل عمل باشی )بیاوری
اینها را قبول دارم و منظور من هم ابراز علاقه در صورت تمایل وی است و همچنین برآورده کردن خواسته های او.
من خودم زمانی از این کارها لذت می برم که بدانم همسرم با اختیار و علاقه انجام می دهد و اگر هم نخواست خیلی منطقی می پذیرم که شاید دلس نخواسته همان طور که من ممکن است برخی از خواسته های او را انجام ندهم.
بالاخره حرف شما را گرفتم یا نه؟

راستی گفتین احساساتم رمانتیک است. مگر عیبی داره که احساسات رمانتیک باشد؟ من منظورتان را از این مسئله (که بزرگ هم نوشته اید) نفهمیدم. توضیح بیشتر بدین لطفا.

نوشته اصلی توسط فرشته مهربان

tesoke عزیز

اون جمله شوخی بود اگر نه اون آدمک غش غش خندون ( ) اونجا چکار می کنه !!، حال اگر از شوخی نارحت شدید جداً عذر تقصیر ، امیدوارم پذیرا باشی .
نه خواهش می کنم، ناراحت نشدم فقط ترسیده بودم که نکنه آی کیوم پایینه و من نمی گیرم شما چی میگین. (تازشم، جور استاد به ز مهر پدر)
این که مطلب را گرفتید ، تایید می کنم که آری ، با این اوصاف فقط نیازه ادبیاتت را دقت داشته باشی تا منظورت را طرف مقابلت درست دریافت کنه ، چون اینجوری که در پست 94 عنوان کردی متوقع نیستی فقط علاقه داری که چنان شود و اگر همسری از همه نظر مناسب داشتی و بعضی از این خواسته ها را انجام نداد دلسرد نمیشی ( درست فهمیدم ؟؟)
آره، اگه اون دوست نداشته باشه ناراحت نمی شوم. من هم در مقابل برخی خواسته هایش اگر انجام ندادم او ناراحت نشود. این شرطی است که اول می گذاریم و بعد با قبول این شرط علایقمون را به هم میگیم.
در مورد رمانتیک بودن ، اگر فانتزیهای رمانتیک که از خیالپردازی میاد محور زندگیت بشه ، آسیب زاست و مشکل آفرین ، اما این که آدمی عقلانیت را محور قرار دهد و گاهی برای تقویت روابط عاطفی رمانتیک عمل کند اشکالی نداره . توجه زیاد شما به فانتزیهای رمانتیک و احساسی بودنتان این تصور را ایجاد می کند که محوریت در تصمیم گیریها و برنامه ریزیهای زندگیتون ذهنیتهای رمانتیک باشه که اگر چنین است شما را با مشکل مواجه خواهد ساخت .
خواسته هایی که من در این جا نوشتم فانتزی ها بود. نخواستم که تکرار مکررات مردهای قبل باشد و گرنه من هم از همسرم احترام و قدرت دادن و تشویق را می خوام. نه این که احترام نزاره و بعد استقبال کنه. از راهنمایی هاتون خیلی خیلی ممنون.:)
در مورد جملات آخرم : لب کلام اینه که ، در محبت کردن بیش از محبت دیدن لذت نهفته و در این که بدون انتظار از سوی دیگران به اونها توجه کنیم بیش از برآورده شدن انتظاراتمان از سوی دیگران لذت می بریم . پس از این لذتهای نقد که در دست ماست و خودمون می تونیم بیافرینیم غفلت نکنیم ، در حالی که لذت محبت دیدن و برآورده شدن انتظاراتمان لذتی وابسته به دیگرانه و در دست دیگرانه که اگر اونها اقدامی نکنند ما تأمین نمیشیم .
این هم درسته. ولی من فکر می کنم که ذات خانم ها بیشتر از آقایون بامحبت است. می دونم که اگه 100 تا به خانومم محبت کنم، خیلی بیشتر از اون را می بینم. درسته؟
به نظرت کدومش نقده و کدومش نسیه ؟؟ و عقل میگه نقد رو بچسبی یا نسیه رو ؟؟
من خودم آدم مهربونی هستم. آشناها به من میگن تو اخلاقت به مادرت رفته (آخه مادرم به مهربونی معروفه) ولی می دونم که نمی تونم یک طرفه مهربونی کنم. تازه من که ادعا می کنم مهربونم مهربونی دو طرفه اش خوبه. البته این حرف شما را به عنوان یه نصیحت خوب در دفتر یادداشت های مهمم می نویسم:
در محبت کردن بیش از محبت دیدن لذت نهفته و در این که بدون انتظار از سوی دیگران به اونها توجه کنیم بیش از برآورده شدن انتظاراتمان از سوی دیگران لذت می بریم.
منظورمو گرفتی برادر خوبم ؟؟

از این که وقت گذاشتی ممنون. امیدوارم منظورت را گرفته باشم خواهر، ببخشید استاد
.

من متن خودم را داخل متن شما نوشتم. ببخشین هنوز بلد نیستم درست و حسابی نقل قول کنم.

نوشته اصلی توسط فرشته مهربان

این نکته را هم خوبه داشته باشیم که :


وقتی هر کدوم از ما در جای خود به این بیاندیشیم که انتظار از دیگری نداشته باشیم اما به دیگری خدمت کنیم ( انتظار محبت نداشته باشیم اما محبت کنیم ) هر کدام از این کار خود لذت می بریم ، و محبت هم دو طرفه میشه یعنی شما هم از طرف مقابلت محبت می بینی بی آن که محبت طلب کرده باشی و این لذتش مضاعف تر از وقتیه که محبت رو طلب کنی ، یا به اصطلاح انتظار محبت داشته باشی و پاسخ بگیری، به عبارتی وقتی انتظار خوبی نداری ولی بهت خوبی می کنن گویی هدیه ای فوق العاده دریافت کرده ای ، ولی وقتی انتظار داشته باشی و خوبی ببینی چندان لذت نداره چون انتظارش رو داشتی و اگر انتظار داشته باشی و خوبی نبینی سرخورده میشی و اگر انتظار نداشته باشی و خوبی نبینی اثر منفی نداره چون انتظار نداشتی .

پس بی توقعی ای آرامش میاره ، و اگر هر کدام از طرفین اینرا پیشه کنن ، محبتها و خوبیها نثار هم می کنن از عمق جان و بی توقع ، هم محبت کردن لذت میده و هم محبت دور از انتظار را دریافت کردن لذتی عمیق میده .

حالا انتظار و توقع خوبه یا بی توقعی ؟؟؟ عقل کدوم رو منفعت میدونه ؟ از کدومش حداقل آرامش و حد اعلا لذت نصیب میشه ( اگه خوبی ببینی لذته و اگه نبینی آرامش داری چون بی توقع بودی ) ؟؟




.

ممنون از اين كه وقت گذاشتي. سعي مي كنم ازاين به بعد كمتر توقع داشته باشم و بيشتر محبت كنم. هر چند سخته ولي مي دونم حداقل مي تونم واسه همسرم اين طوري باشم. البته فكر مي كنم كه اگر من هر چي به همسرممحبت كنم، بيشتر از اون دريافت مي كنم. اين به خاطر ذات خانم هاست. درست مي گم.

در ضمن ما مجبور نیستیم برای همه ی آدما بیشتر از خودمون خرج کنیم. مثلا ما توی اتاقمون (توی خوابگاه دانشجویی) سه نفر هستیم که با هم، هم اتاق هستیم. دو تامون کارهای اتاق را خوب انجام میدیم و یکی از زیر کارها درمی رفت. اوایل چیزی نمی گفتیم ولی دیدیم طرف باز هم بیشتر از زیر کارها در میره و ما مجبوریم وظایف او را هم انجام دهیم. بعد از کمی من گفتم باید وظایف تعیین شود و هر کس کار خودش را انجام دهد. دیگه نمی شه این جور جایی آدم بگه من محبت کنم و کار بیشتری انجام دهم. حداقل من چنین نیستن و نمی تونم. یا لااقل نمی تونم برای همه ی آدمای دور و برم بیشتر از خودم مایه بگذارم.
حالا آدم میتونه برای بهترین کسش، یعنی همسرش از خودش بیشتر مایه بگذاره، اما این هم مدت زیادی بیشتر دوام ندارد و در کتاب مردان مریخی و زنان ونوسی خواندم که یکی از مشکلات زندگی ها این است که خانم ها اوایل زندگی از خودشون بیشتر مایه میزارن و بعد از مدتی چون عوضش را دریافت نمی کنند سرخورده شده و به کلی از زندگی ناامید می شوند.
لپ کلام، حرفتون درست. اما شما خودت هم فکر می کنم که اگر زیاد به همسرت خوبی کنی و عوضش را نبینی، تا مدتی خودت را با این حرفها راضی نگه میداری ولی بعد از مدتی احساس میکنی اون داره از شما سوء استفاده میکنه و غصتون میگیره.
درست میگم. اگه غلطه، باز ناراحت نشین و بیشتر راهنمایی کنید تا من هم بیشتر یاد بگیرم.

بجث بسیار جالبی اینجا در جریانه و برای من خیلی مفید بود و هم چنان دنبالش می کنم.

حرفهای فرشته مهربان رو می پذیرم که نباید توقع داشت و رفتار های طرف مقابل رو پیشاپیش و یه طرفه! تعریف کرد، باید صبر کرد و کم کم با عادت های احساسی همسر آشنا شد و خو گرفت.

اما tesoke گرامی:

یک زندگی عاشقانه، صحنه خرید و فروش نیست که مدام بنشینی و حساب کتاب کنی که چند بار گفتی "دوستت دارم" و چند بار شنیدی " دوستت دارم" ...
وقتی صادقانه مهر بورزی، در جان و دل خودت گرماش رو احساس خواهی کرد

سلام آویژه
راستش من این حرفهایی که زدین را قبول دارم. فقط نمی فهمم که از کجای حرفایی که من زدم شما به این نتیجه رسیدین که من زندگی را مثل خرید و فروش می بینم و یکی میگیرم و یکی میدم. من گمان نمی کنم چنین نظری داشته باشم. من فقط گفتم هر کدام از طرفین که احساس کنه داره بیشتر خرج می کنه باعث میشه سرخوده بشه. من میگم تفاوت اگه کم باشه اشکالی نداره ولی زیادش باعث کدورت میشه.
آویژه، لطف کن و بگو از کجای حرف من این پیام را دریافت کردی تا اگر در فکرم ایرادی هست، درستش کنم.

فرشته مهربون، چی شد دیگه نمی خوای چیزی بگی. ازم ناامید شدی؟

کاملا موافقم.
بیشتر اختلاف ها از روی نابلدی است نه این که یکی بخواد دیگری را استثمار کند. منتها چون طرفین نمی شینن و با هم مسائل را حل کنند و یا آموزش ندیده اند، به مشکل بر میخورند.

فرشته مهربان
راستی بالاخره ایرادهای من برطرف شد یا نه؟