موضوع: گلچین اشعار مولانا

در هوایت بی‌قرارم روز و شب		سر ز پایت برندارم روز و شب
روز و شب را همچو خود مجنون کنم		روز و شب را کی گذارم روز و شب
جان و دل از عاشقان می‌خواستند		جان و دل را می‌سپارم روز و شب
تا نیابم آنچه در مغز منست		یک زمانی سر نخارم روز و شب
تا که عشقت مطربی آغاز کرد		گاه چنگم گاه تارم روز و شب
می‌زنی تو زخمه و بر می‌رود		تا به گردون زیر و زارم روز و شب
ساقیی کردی بشر را چل صبوح		زان خمیر اندر خمارم روز و شب
ای مهار عاشقان در دست تو		در میان این قطارم روز و شب
می‌کشم مستانه بارت بی‌خبر		همچو اشتر زیر بارم روز و شب
تا بنگشایی به قندت روزه‌ام		تا قیامت روزه دارم روز و شب
چون ز خوان فضل روزه بشکنم		عید باشد روزگارم روز و شب
جان روز و جان شب ای جان تو		انتظارم انتظارم روز و شب
تا به سالی نیستم موقوف عید		با مه تو عیدوارم روز و شب
زان شبی که وعده کردی روز وصل		روز و شب را می‌شمارم روز و شب
بس که کشت مهر جانم تشنه است		ز ابر دیده اشکبارم روز و شب

امیر بی گزند

لینک دانلود
http://dl.farsmelody.com/1395/Khordad/17/Mohsen%20Chavoshi/Mohsen%20Chavoshi%20-%20Amir-e-Bi%20Gazand%20[128]/01%20Amire%20Bi%20Gazand%20(Harmless%20Ruler).mp3
************************************************** ******
عجب سروي، عجب ماهي، عجب ياقوت و مرجاني
عجب جسمي، عجب عقلي، عجب عشقي، عجب جاني

عجب لطف بهاري تو، عجب مير شکاري تو
دران غمزه چه داري تو؟ به زير لب چه مي خواني؟

عجب حلواي قندي تو، امير بي گزندي تو
عجب ماه بلندي تو، که گردون را بگرداني

عجبتر از عجايبها، خبير از جمله غايبها
امان اندر نواييها، به تدبير، و دوا داني

ز حد بيرون به شيريني، چو عقل کل بره بيني
ز بي خشمي و بي کيني، به غفران خدا ماني

زهي حسن خدايانه، چراغ و شمع هر خانه
زهي استاد فرزانه، زهي خورشيد رباني

زهي پربخش، اين لنگان، زهي شادي دلتنگان
همه شاهان چو سرهنگان غلامند، و توسلطاني

به هر چيزي که آسيبي کني، آن چيز جان گيرد
چنان گردد که از عشقش بخيزد صد پريشاني

يکي نيم جهان خندان، يکي نيم جهان گريان
ازيرا شهد پيوندي، ازيرا زهر هجراني

دهان عشق مي خندد، دو چشم عشق مي گريد
که حلوا سخت شيرينست و حلواييش پنهاني

مروح کن دل و جان را، دل تنگ پريشان را
گلستان ساز زندان را، برين ارواح زنداني

کجایید ای شهیدان خدایی ،،، بلاجویان دشت کربلایی
کجایید ای سبک روحان عاشق ،،، پرنده‌تر ز مرغان هوایی
کجایید ای شهان آسمانی،،، بدانسته فلک را درگشایی
کجایید ای ز جان و جا رهیده،،، کسی مر عقل را گوید کجایی
کجایید ای در زندان شکسته،،، بداده وام داران را رهایی
کجایید ای در مخزن گشاده،،،کجایید ای نوای بی‌نوایی

حرام گشت از این پس ، فغانُ غمخواری
بهشت گشت جهان ، زانک تو جهان داری

مثال دِه که نروید ز سینه خار غمی
مثال ده که کند ، ابر غم ،،، گُهرباری

مثال ده که نیاید ز صبح غممازی
مثال ده که نگردد جهان ،به شب تاری

مثال ده که نریزد گلی ز شاخ درخت
مثال ده که کند ،توبه خار ، از خاری

مثال ده که رَهد حرص از گداچشمی
مثال ده که طمع وارَهد ز طراری

مثال گر ندهی ، حسن بی‌مثال تو بس
که مستی دل و جانستُ خصم هشیاری

چو شب به خلوت معراج تو مُشَرف شد
به آفتاب نظر می‌کند به صد خواری

ز رَشک نیشکرت نی هزار ناله کند
ز چنگ هجر تو گیرند،،، چنگ‌ها زاری

ز تَف عشق تو سوزی است در دل آتش
هم از هوای تو دارد هوا سبکساری


برای خدمت تو آب در سجود رود
ز درد توست بر این خاک رنگ بیماری

ز عشق تابش خورشید تو به وقت طلوع
بلند کرد سر آن کوه ، نی ز جباری

که تا نخست بَرو تابد آن تف خورشید
نخست او کند آن نور را خریداری

تنا ز کوه بیاموز سر به بالا دار
که کان عشق خدایی ،،، نه کم ز کُهساری

مکن به زیر و به بالا به لامکان کن سر
که هست شش جهت آن جا تو را نگوساری

به دل نگر که دل تو برون شش جهت است
که دل تو را برهاند از این جگرخواری

روانه باش به اسرار و می تماشا کن
ز آسمان بپذیر این لطیف رفتاری

چو غوره از ترشی رو به سوی انگوری
چو نی برو ز نیی جانب شکرباری

حلاوت شکر او گلوی من بگرفت
بماندم از رخ خوبش ز خوب گفتاری


بگو به عشق که ای عشق خوش گلوگیری
گَه جفا و وفا خوب و خوب کرداری

گلو چو سخت بگیری سبک برآید جان
درآیدم ز تو جان چون گلوم افشاری

گلوی خود به رسن زان سپرد خوش منصور
دلا چو بوی بری صد گلو تو بسپاری

ز کودکی ، تو به پیری روانه‌ای و دوان
ولیکن آن حرکت نیست ،،، فاش و اظهاری

عاقبت خاک شود حُسن جمال من و تو
خوب و بد میگذرد وای به حال من و تو…

قرعه امروز به نام من و فردا دگری است
میخورد تیر اجل بر پروبال من و تو…

مال دنیا نشود سد ره مرگ کسی
گیرم این کل جهان باشد از آن من و تو