موضوع: ويژه اربعين حسيني *نماهنگ ها، دلنوشته ها و .... *

يَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ لَقَدْ عَظُمَتِ الرَّزِيَّةُ وَ جَلَّتْ وَ عَظُمَتِ الْمُصِيبَةُ بِكَ (بِكُمْ) عَلَيْنَا وَ عَلَى جَمِيعِ أَهْلِ الْإِسْلاَمِ‏ وَ جَلَّتْ وَ عَظُمَتْ مُصِيبَتُكَ فِي السَّمَاوَاتِ عَلَى جَمِيعِ أَهْلِ السَّمَاوَاتِ‏ فَلَعَنَ اللَّهُ أُمَّةً أَسَّسَتْ أَسَاسَ الظُّلْمِ وَ الْجَوْرِ عَلَيْكُمْ أَهْلَ الْبَيْتِ‏ وَ لَعَنَ اللَّهُ أُمَّةً دَفَعَتْكُمْ عَنْ مَقَامِكُمْ وَ أَزَالَتْكُمْ عَنْ مَرَاتِبِكُمُ الَّتِي رَتَّبَكُمُ اللَّهُ فِيهَا

اى ابا عبد اللّه،هرآينه عزايت بزرگ و سنگين شد،و مصيبت تو بر ما و بر همه اهل اسلام بس بزرگ گشت،و سنگين و بزرگ شد مصيبتت در آسمانها بر همه اهل آسمان،خدا لعنت كند امّتى را كه بناى ستم و بیداد را بر شما اهل بيت بنيان‏ نهادند،و خدا لعنت كند قومى را كه شما را از مقامتان دور كرد،و از مرتبه‏ هايتان بركنار نمود،مرتبه‏ هايى كه خدا شما را در آنها جاى داد

عصر عاشورا ، حسین (ع) ، در کارزار نبرد ، خود را معطر میکند ، محاسن خود را ارایش میکند.. هرلحظه چهره مبارکش گلگون تر و برافروخته تر میشود.. چون میداند انتظار به سر رسیده است و لحظه ملاقات معبود فرا رسیده است… الدنیا سجن المومن.. دنیا برای مومن همچون زندانی است که در ان احساس خفگی میکند… چون میداند این دنیای دنی محلی نیست که شان جایگاه والای انسان را داشته باشد…. و چه انسانی والا مقام تر از حسین … حسینی که بهانه خلقت بود… و چه نوع مرگی عزتمندانه تر از شهادت… حسین اماده رفتن بود… ادمیان قدر او را ندانستند… همانگونه که قدر اجداد پاکش را ندانستند… همانگونه که قدر محمد و علی و فاطمه را ندانستند… همانگونه که نسلهای بعد او هم قدر فرزندانش را ندانستند… همانگونه که بعد از چند قرن ، هنوز هم ادمیان ، قدر فرزندش مهدی را نمیدانند و خدا انقدر مهدی اش را در پس پرده نگاه میدارد تا نسل بشر بفهمد فقط راه نجات و سعادتش در دستان این خاندان معصوم است…

اما حسین در عصر عاشورا ، وقتی یارانش را غرق در خون میبیند و عملا یاری گری ندارد و جز سپاه دشمن در برابر خود کسی را نمیبیند… طلب یاری دهنده میکند و فریاد "هل من ناصر ینصرنی " سر میدهد… حسین این ندا را برای مخاطبان کربلایی خود سر نمیدهد… حسین این ندا را برای نسل بشر سر میدهد… حسین این ندا را برای نسلها و قرنها میدهد… حسین این ندا را برای تمام انسانهایی میدهد که یک مرگ عزتمندانه را به زندگی به هر قیمتی ترجیح میدهند و تن به هر خواری و ذلتی نمیدهند… حسین این ندا را سر داد تا بگوید فقط انسانهای توانا مسئول نیستند بلکه هر انسان زنده ای مسئول است … هر انسان زنده ای مسئول انجام دادن وظایف دینی و شرعی خود در حد توان و به اقتضای زمان خود است… این اقتضا گاهی شکل جهاد در میدان مبارزه به خود میگیرد ، گاهی شکل جهاد نفس و گاهی شکل جهاد علم… و انچه حسین بعهده نسل بشر گذاشت این مسئولیت بود که وظیفه اش را در حد اعلی انجام دهد فارغ از نتیجه.. که اگر بنا بر نتیجه گرایی بود حسین بازنده میدان نبرد شد ولی در تمام اعصار ، زمین بَرنده ای ، بَرنده تر از حسین به خود ندیده است….


یکی از بزرگترین لذتها در ان دنیا هم نشینی با حسین است… ما مشتاق این هم نشینی هستیم ، در حالیکه ارباب ما قرنها پیش برای ما دعوتنامه این هم نشینی را فرستاده است….

اللَّهُمَّ ارْزُقْنِي شَفَاعَةَ الْحُسَيْنِ يَوْمَ الْوُرُودِ وَ ثَبِّتْ لِي قَدَمَ صِدْقٍ عِنْدَكَ مَعَ الْحُسَيْنِ وَ أَصْحَابِ الْحُسَيْنِ الَّذِينَ بَذَلُوا مُهَجَهُمْ دُونَ الْحُسَيْنِ عليه السلام‏


خدايا شفاعت حسين را در روز ورود(به قيامت)نصيبم كن،و ثابت بدار قدم صدق مرا نزد خود به همراه حسين‏ و ياران حسين،آنان‏كه جانشان را در دفاع از حسين(درود بر او)بخشيدند.

پرچمهای سیاهی که به سمت عراق توسط عزاداران حسینی علم شدند…
عزاداری و سینه زنی اهل عالم برای سفینه النجاه عالم بشریت ، حسین بی علی ،از تمام نقاط جهان در اربعین حسینی …
پیاده روی میلیونها محب اهل بیت ، در مسیری که همان خاندان مکرم گام نهاده بودند … که محبین بگویند روز به روز راه ایشان پررهروتر و روز به روز برای حکومت مهدوی ، اماده تر میشوند…
راههایی که روزی ناامن بودند و اینک زن و کودک عزادار حسین (ع) در کمال امنیت در ان گام می نهند…
مردمانی که به اصرار و التماس ، از دیگران دعوت میکنند که مهمان انها باشند… مردمانی که گویی جیب انها مشترک با جیب دیگر مردم است و در مال یکدیگر شریک هستند…. مردمانی که به ندرت تاریخ بشریت اینچنین صمیمیتی بین مردمانش به خود دیده است…


نکند … نکند خبری است و ما غافلیم…
چه شبیهند این روایتهای اربعین به داستانهای قبل و بعد از ظهور مهدی فاطمه(عج)…


خبر امد ، خبری در راه است….





و چه معرفتی داشت ان مرد عراقی که زمانی که از او پرسیدند که چرا اینگونه مخلصانه از زوار حسین پذیرایی میکنی ؟ پاسخ داد…
این کار ما نه برای این است که مثلا ثوابی ببریم … بلکه ما اگر شده تمام زندگی خود را هم میفروشیم تا از زوار حسین پذیرایی کنیم … ما اصلا برای ثواب و اینکه بهره ای ببریم این کار ها را نمیکنیم … برعکس ، این کارها را میکنیم که خسارت کنیم… میخواهیم برای حسین همه چیزمان را از دست بدهیم….

التماس دعا – اربعین 93

بر رگ ِ حنجرش

خنجری بوووسه زد ،


خنجری بر لب ِ

حنجری بوووسه زد

بر رگ گردنش ، خواهری بوسه زد

نماهنگ زیبای پیاده روی اربعین 95


تا میبینم یه زاااائری ،،،،، راهیه کربلا میشه
تا میبینم یه زاااائری ،،،،، راهیه کربلا میشه

با زیارت نرفته ها ،،، دل منم نوا میشه


تا میبینم یه زائری ،،،،، راهیه کربلا میشه / با زیارت نرفته ها ،،، دل منم نوا میشه



اگه رفتی،،،، زیر قُبه ی حسین ، یادم کن ،،،،
اگه رفتی،،،، زیر قبه ی حسین ،،،یادم کن
اگه رفتی تویه بین الحرمین یادم کن

دو شعر تامل برانگیز و به هم پیوسته از مولانا:


روز عاشورا همه اهل حلب

باب انطاکیه اندر تا به شب

گرد آید مرد و زن جمعی عظیم

ماتم آن خاندان دارد مقیم

ناله و نوحه کنند اندر بکا

شیعه عاشورا برای کربلا

بشمرند آن ظلمها و امتحان

کز یزید و شمر دید آن خاندان

نعره‌هاشان می‌رود در ویل و وشت

پر همی‌گردد همه صحرا و دشت

یک غریبی شاعری از ره رسید

روز عاشورا و آن افغان شنید

شهر را بگذاشت و آن سوی رای کرد

قصد جست و جوی آن هیهای کرد

پرس پرسان می‌شد اندر افتقاد

چیست این غم بر که این ماتم فتاد

این رئیس زفت باشد که بمرد

این چنین مجمع نباشد کار خرد

نام او و القاب او شرحم دهید

که غریبم من شما اهل دهید

چیست نام و پیشه و اوصاف او

تا بگویم مرثیه ز الطاف او

مرثیه سازم که مرد شاعرم

تا ازینجا برگ و لالنگی برم

آن یکی گفتش که هی دیوانه‌ای

تو نه‌ای شیعه عدو خانه‌ای

روز عاشورا نمی‌دانی که هست

ماتم جانی که از قرنی بهست

پیش مؤمن کی بود این غصه خوار

قدر عشق گوش عشق گوشوار

پیش مؤمن ماتم آن پاک‌روح

شهره‌تر باشد ز صد طوفان نوح

---
گفت آری لیک کو دور یزید

کی بدست این غم چه دیر اینجا رسید

چشم کوران آن خسارت را بدید

گوش کران آن حکایت را شنید

خفته بودستید تا اکنون شما

که کنون جامه دریدیت از عزا

پس عزا بر خود کنید ای خفتگان

زانک بد مرگیست این خواب گران

روح سلطانی ز زندانی بجست

جامه چه درانیم و چون خاییم دست

چونک ایشان خسرو دین بوده‌اند

وقت شادی شد چو بشکستند بند

سوی شادروان دولت تاختند

کنده و زنجیر را انداختند

روز ملکست و گش و شاهنشهی

گر تو یک ذره ازیشان آگهی

ور نه‌ای آگه برو بر خود گری

زانک در انکار نقل و محشری

بر دل و دین خرابت نوحه کن

که نمی‌بیند جز این خاک کهن

ور همی‌بیند چرا نبود دلیر

پشتدار و جانسپار و چشم‌سیر

در رخت کو از می دین فرخی

گر بدیدی بحر کو کف سخی

آنک جو دید آب را نکند دریغ

خاصه آن کو دید آن دریا و میغ

مولانا

اشعار مولانا از امام حسين (ع) در چهار غزل کليات شمس و يک حکايت از مثنوي ، پرداخته مي‌شود.

یکی از غزل های مولانا در باب عظمت و علو مقام امام حسين (ع ) و شهيدان کربلا، غزل 2707 کليات شمس است



کجاييد اي شهيدان خدايي
بلا جويان دشت کربلايي


کجاييد اي سبک روحان عاشق
پرنده‌تر ز مرغان هوايي


کجاييد اي شهان آسماني
بدانسته فلک را در گشايي


کجاييد اي ز جان و جا رهيده
کسي مر عقل را گويد کجايي


کجاييد اي در زندان شکسته
بداده وامداران را رهايي


کجاييد اي در مخزن گشاده
کجاييد اي نواي بي نوايي


در آن بحريد کين عالم کف اوست
زماني بيش داريد آشنايي

کف درياست صورت‌هاي عالم
ز کف بگذر اگر اهل صفايي

و ....



مولوي در داستان شيعيان حلب در دفتر ششم مثنوي ابيات 777 ـ 805 به بيان عظمت معنوي و بلندي تبار و صفات برجسته امام حسين و آسيب‌شناسي برخي از عزاداران حسيني مي‌پردازد و بيان مي‌کند :


غصه حسين (ع) براي هر که به راستي پيرو خداوند و رسول خدا باشد، بس عظيم است، زيرا هر که حضرت محمد (ص ) را دوست دارد، بايد امام حسين (ع) را نيز دوست داشته باشدو هر که حسين مني و انا من حسيني؛

قدر عشق گوش عشق گوشوار. همچنان که آدمي گوش را دوست دارد، گوشواره را نيز دوست دارد؛ ‌

گوش کنايه از حضرت محمد(ص) و گوشواره کنايه از امام حسين (ع) است.


عزاداري و تعظيم شعاير روح پاک سيد الشهدا از نظر مؤمن از صد طوفان نوح نيز مشهورترست




در ادامه مولانا به شیعیان مردم حلب می گوید :


اي عزاداران ،،،، بر خود بگرييد که فرسنگ‌ها از ارزش‌هاي حسيني دوريد. شما بر حسين مگرييد، ،،، در حالي که بايد بر قلب و ايمان خرابتان نوحه کني .......


اگر حسيني هستيد و از شراب عشق الهي نوشيده‌ايد، چرا آثار در اعمال و رفتارتان ديده نمي‌شود

نوشته اصلی توسط m.reza91

روز عاشورا نمی‌دانی که هست

ماتم جانی که از قرنی بهست

پیش مؤمن کی بود این غصه خوار

قدر عشق گوش عشق گوشوار

پیش مؤمن ماتم آن پاک‌روح

شهره‌تر باشد ز صد طوفان نوح

و .......

پس عزا بر خود کنید ای خفتگان

زانک بد مرگیست این خواب گران

روح سلطانی ز زندانی بجست

جامه چه درانیم و چون خاییم دست

چونک ایشان خسرو دین بوده‌اند

وقت شادی شد چو بشکستند بند

سوی شادروان دولت تاختند

کنده و زنجیر را انداختند

روز ملکست و گش و شاهنشهی

گر تو یک ذره ازیشان آگهی

ور نه‌ای آگه برو بر خود گری

زانک در انکار نقل و محشری

بر دل و دین خرابت نوحه کن

که نمی‌بیند جز این خاک کهن

ور همی‌بیند چرا نبود دلیر

پشتدار و جانسپار و چشم‌سیر

در رخت کو از می دین فرخی

گر بدیدی بحر کو کف سخی

آنک جو دید آب را نکند دریغ

خاصه آن کو دید آن دریا و میغ

مولانا

......................................


دردو دلی با عاشقان امام حسین (ع) د ر پیاده روی اربعین :


رسیدی به موکب امام رضا یادم کن ،،،،
رسیدی به موکب امام رضا یادم کن ،،،،

شب جمعه رسیدی به قتلگاه یادم گن

کیلیپ " دلم گرفته " از سید مجید بنی فاطمه برای اربعین


نفس تو سینه دم گرفته ،،،،
بازم چشام و غم گرفته
بهوووونه ی حرم گرفته،،،
دلم گرفته...


ردم نکن که جاااا ندارم،،،
جز اسم تو نواااا ندارم
کسی به جز شما ندارم ،،،،
دلم گرفته

اَلسَّلامُ عَلَى الْحُسَیْنِ --
-
------------وَ عَلى عَلِىِّ بْنِ الْحُسَیْنِ

-------------------وَ عَلى اَوْلادِالْحُسَیْنِ

-------------------------------------و عَلى اَصْحابِ الْحُسَیْنِ






باز این چه رستخیز عظیم هست
که از زمین
بی نفح صور خواسته تااااا ، عرش عظم هست
گویا طلوع می کند ،،،،
از مغرب آفتاب




سلام ما به آن امام شهید ،،، سلام بر یار دلنوازم

زان یار دلنوازم شکریست با شکایت

گر نکته دان عشقی بشنو تو این حکایت

بی مزد بود و منت هر خدمتی که کرد م

یا رب مباد کس را مخدوم بی عنایت

رندان تشنه لب را آبی نمی‌دهد کس

گویی ولی شناسان رفتند از این ولایت

در زلف چون کمندش ای دل مپیچ کان جا

سرها بریده بینی بی جرم و بی جنایت

چشمت به غمزه ما را خون خورد و می‌پسندی

جا نا روا نباشد،،، خون ریز را حمایت

در این شب سیاهم گم گشت راه مقصود

از گوشه‌ای برون آی ،،، ای کوکب هدایت

از هر طرف که رفتم جز وحشتم نیفزود

زنهار از این بیابان وین راه بی‌نهایت

ای آفتاب خوبان می‌جوشد اندرونم

یک ساعتم بگنجان در سایه عنایت

این راه را نهایت صورت کجا توان بست

کش صد هزار منزل بیش است در بدایت

هر چند بردی آبم روی از درت نتابم

جور از حبیب خوشتر کز مدعی رعایت

عشقت رسد به فریاد ور خود به سان حافظ

قرآن ز بر بخوانی در چارده روایت

.............



دل ما در پی آن کاروان است
که از کرب و بلا، با غم روان است

چه زنجیری به دست و بازوان است
که گریان دیده روح الامین است

به یاد کربلا دل ها غمین است
دلا خون گریه کن چون اربعین است



اربعین حسینی تسلیت باد

سلام
دلنوشته ای دارم ازحرفهای خودم!!!

امروزواقعا دلم گرفت...دلم شکست..ازاینکه اینجابودم ونتونستم برم زیارت
من توی این محرم هرجامیرفتم اینقدرپسرم جنب وجوش داشت که هیچی ازمجلسهانمیفهمیدم...آخرش هم بخاطرپسرم باهمسرم نرفتم کربلاواون رفت...

اماامروزخیلی چیزهافهمیدم واین فهمیدن خیلی دلموشکست...اشکمواونجوری گه آرزوشوداشتم درآورد...تلافی محرم امسال دراومد...
دلم گرفت که جاموندم...دلم گرفت که سختی راه روبه جون نخریدم...کاش میرفتم باهمه سختی هاش...کاش میرفتم واذیت میشدم بابچه...فقط کاش میرفتم

وقتی تصاویراونهایی که تاسرمرزهم رفتن اماجاموندن رومیبینم بیشترمیسوزم
کاش تااونجارفته بودم حداقل
میدونم دردش بیشتربوداما حرکت کرده بودم...
من این حالودارم چه برسه به اونا...

دلم آروم نداره....