موضوع: وابستگی همسرم به خانواده اش

سلام
امروز من چندين بار چك كردم تا شايد كسي به من جوابي بدهد اما همه مثل همسرم منو تنها گذاشتند .
خيلي از نظر روحي در شرايط بدي هستم . من همسرم را مي خوام . دوست دارم از ابتدا شروع كنم . اما اون منو ول كرده . يعني برميگرده ؟
خسته شدم خسته .تا كي بايد صبر كنم . دلم حسرت اون روزهاي خوش رو مي خورد .

سلام
ممنون از جواب شما
اما من هرگز نمي توانم پا جلو بگذارم . چون اون مرا از خانه بيرون كرده و گفت اگه ژاتو اينجا بذاري شهيدت مي كنم . و كلي فحش هاي ديگه بهم داده . اگه من اين كار را بكنم بعد از گذشت 2 هفته نشون مي ده كه من خسته شدم و اون اين عمل را باز هم تكرار خواهد كرد كه منو بيرون كنه . چون مطمئنه كه من برمي گردم . ببينيد ما ماجراهاي زيادي داشتيم . شايد شما نپسنديد كه در اينجا مطرح بشه ولي من مي گم بايد گفته بشه كه شايد تجربه اي براي ديگران باشه .
يك روز منزل پدرش ما با هم بحثمون شد . اون درباره مادر من با بي احترامي صحبت كرد و من گفتم درست صحبت كن ،‌همين . هردومون چهره در هم به خود گرفتيم . اون پاشد رفت داخل اتاق . مامان و خواهرش هم به دنبالش رفتند و شروع كردند به پچ پچ كردن . من ناراحت شدم و رفتم طبقه بالا .شوهرم با عجله لباسهاشو پوشيد و اومد بالا گفت من دارم مي رم مي آيي ؟ گفتم نه . (آخه مي خواستم ناراحتي پيش نياد و تموم بشه . اما اون به حرف من توجه نكرد و رفت . ) خواهرش اومد سراغ من و شروع كرد به دادو بيداد و موهاشو كشيدن . مي زد توي سرش و مي گفت با داداش من چيكار كردي و....( آخه شوهرم مي خواست هرروز بره خونه باباش و من مخالفت كرده بودم و اونها مي دانستند و مسايل ديگه . هر چي بين ما پيش مي اومد مي رفت براي مامانش تعريف مي كرد . هيچي بين ما نمي موند . دعواهامون همه را به اونها مي گفت ) باباش هم پشت سرش اومد و شروع كرد فحش دادن به من و پدرو مادر من . هيچي برام نذاشت . همه فحش هاي عالم را به من داد . ( روباه ،‌بي شخصيت ،‌بي شعور ،‌پدرسگ و....) زنگ زدم به شوهرم .گفتم بابات هرچي از دهنش دراومد به من گفت . مامانش گوشي را گرفت و گفت مامان بابات كمي ناراحت شد و تندي كرد ( سعي مي كرد كه نفهمه چه حرفهايي باباش يه من زده و قضيه را مخفي كنه ) شوهرم سريع اومد دوباره باباش اومد و شروع به دادوبيداد كردن كرد اما اين بار جلوي شوهرم بهم فحش نداد . خواهرش يك چيزي مي گفت باباش برادرش و ... و شوهرمن فقط گوش مي كرد و با اونها همراهي مي كرد . از بديهاي من مي گفت و اونها را شارژ مي كرد . خواهرش مي گفت داداش بايد تكليفت را روشن كني و.... باباش در را قفل كرد و براي نماز رفت مسجد .به پاي شوهرم افتادم و گفتم بيا دست منو بگير بريم خونه مان نذار خانواده من چيزي بفهمند اگه بفهمند طلاقمو مي گيرند . (آخه مي خواستند زنگ بزنند كه بابا و مامان من بيان اونجا تكليف روشن كنند .) به پاش افتادم و التماس كردم . اما محل نذاشت چون باباش اينطور نمي خواست . مثل ابر بهار اشك مي ريختم و التماس مي كردم . تا اينكه باباش اومد و گفت چه مي كنيد . گفتم مي رم خونه بابام . گفت به سلامت ما جونور نمي خواهيم . خواهرش گفت الحمدلله كه مي ري از دستت راحت مي شيم همه اينها يك كلام شوهر من حرف نمي زد و اونها هر چي مي خواستند مي گفتند . باباش به شوهرم گفت مي بريش خونه خودتون اونجا زنگ مي زني بيان ببرنش .مامانت هم مي ياد تنها نباشي . خلاصه ما سه تا اومديم خونهمان . شوهرم گفت بيا همه چي را تمام كنيم فراموش كنيم بريم سر خونه زندگيمون . گفتم نه . حالا ديگه نه .( حالا كه باباش نبود ياد زندگيمون افتاد ) خلاصه بعد از تلفن زدن به خواهرم و اومدنش و صحبت كردن ( خواهرم اومد خانه ما توي اين فاصله شوهر من زنگ زد به باباش كه پاشو بيا خواهرش مي ياد اينجا تو هم باش . باباش هم اومد و شروع كرد به بدوبيراه گفتن محترمانه تر . خواهر من هم هيچي نمي گفت .هر چي حرف مي زد با شوهر من باباش جواب مي داد . مي گفت اگه شخصيت پيدا كرد ما مي خواهيمش . شوهر من مي خواست با من زندگي بكنه اون حرف نمي زد باباش ...) خلاصه من اون شب كوتاه اومدم و به زندگيم ادامه دادم . اما هيچ وقت شوهر من نپذيرفت كه خواهرش و باباش بامن بد كردند . هرگز نپذيرفت
ديديد هيچ حمايتي از من نكرد . هيچ . حتي نمي گفت زندگيشو مي خواد . اجازه مي داد باباش براش تصميم بگيره . شما چه قضاوتي مي كنيد ؟

شما فكر مي كنيد با تمام محبتهايي كه به هم داشتيم .اون به اين راحتي از من مي گذره ؟ ما خيلي همديگر را دوست داشتيم ( من هنوز دارم ) به نظر من 2 هفته زمان زياديه . اون ديگه سراغ من نمي ياد و يكروز مي ياد كه مي گه بريم دادگاه .
مي دونيد هر چه دوري بيشتر باشه مهر و محبت ها از دل مي ره و من فكر مي كنم اون به اين مرحله رسيده . هرچي زمان بيشتري بگذره اون ديگه محبتي نسبت به من احساس نمي كنه و مهر من از دلش بيرون مي ره
نمي دونم چي بگم . اما من زندگيمو دوست دارم و مي خوامش .

سلام
امروز اومدم شرکت صبح کلاس داشتیم .دیدم رفته لباس خریده هم بلوز و هم شلوار و این در حالیه که اون بسیار لباس نو داره و همیشه می گفت من حالاحالاها لباس نمی خرم . سرکلاس انقدر بگو و بخند کرد که نگو . همش هم می گفت بچه ها لباسم قشنگه
اون اصلا دلش برام تنگ نشده . اصلا

می خواد با این کارهاش منو زجر بده اون وقت من چطور برم جلو
به نظر دیگه همه چی تموم شده من اصلا غرور ندارم و به خاطر غرور نیست که جلو نمی رم . امروز انقدر توی شرکت گریه کردم که حالم بد شده

سلام
من از ستاره و مدير محترم بسيار ممنون و متشكرم.
خيلي دوست دارم درباره اشتباهات من صحبت كنيد . كجاي كارم ايراد داره؟ چرا مي گويد ارتباط من مشكل داره؟ دوست دارم بدونم تا مشكل را حل كنم . به نظر شما همسر من كجاي كارش ايراد داره ؟ آيا هيچ مشكلي متوجه او نيست ؟ من حمايت اون را فقط خواستم .همين . خواسته زياديه ؟خواستم در برابر ديگران كه به من توهين مي يكنند حمايتم كنه. من فكر مي كنم لازم باشه كه اون ماجرايي كه برايتان تعريف كردم مجدد بخوانيد . اون حاضر نبود جلوي پدرش بگه بيا بريم سر زندگيمون. از خانه كه اومديم بيرون در دوري باباش اين حرف را مي زنه . خوب بود اونجا كه باباش و خواهرش به من بد مي گن بگه من زندگيمو مي خوام و دست منو بگيره بياد بيرون . چرا جرأت نكرد اين كارو بكنه ؟چرا شما اين چيزها رو نمي بينيد ؟ چرا بي توجهي اون به من را نمي بينيد ؟ مردي كه نتونه جلوي باباش و خواهرش از زنش دفاع كنه به نظر شما قابل اعتماده ؟
من تقريباً اتفاقات زندگيم را به ترتيب نوشتم . البته مهمترين آنها را . دوست دارم اين نوشته ها را برايتان بفرستم و مطالعه كنيد و تجزيه و تحليل . به خدا دوست دارم اگه اشتباه فكر مي كنم خودم را درست كنم . شايد اگه كسي بتونه اين نوشته ها را بررسي كنه اين مشكلات حل بشه .
از همه شما ممنونم .