موضوع: +دختر مورد علاقه من 2 سال از من بزرگتر هستش

قصد نداشتم چیزی در اینجا بنویسم اما اینجا چیزهایی دیدم که دلم می خواست بگم .
اول از همه به این برادر عزیز تبریک میگم به خاطر اینکه درست و بر اساس عقایدش انتخاب کرده و پای این انتخاب (در واقع عقایدش ) ایستاده و از هیچ تلاشی دریغ نکرده تا اینکه به هدفش رسیده.
خیلی کم پیدا می شن کسانی که با این همه سختی پای انتخابشون بایستند.
البته این باور من هست که اگه انتخابی از روی عقل و عقاید باشه واقعا نمی شه ازش گذشت .
امروزه متاسفانه خیلی از پسرها پایبندی به حرف هاشون ندارن و خیلی راحت زیر حرف هاشون میزنند.
باید به خانوم شما تبریک گفت که زن همچین مردی شده.
و اما چیزهایی که برام خیلی جالب بود :

نوشته اصلی توسط علی پارلوس

ولي هيچ وقت دختري که با عقايد من يکي يا حداقل نزديک باشه پيدا نکرم. براي انتخاب اين دختر خانم من يک سال صبر کردم و از صبري که کردم خوشحالم چون دختري که مورد پسندم بود را انتخاب کردم. با هم در مورد مسائل ريز زندگي تو مدت 1 هفته صحبت کرديم و خيلي برامون جالب بود که حتي تو ريز ترين موارد هم با هم تفاهم داشتيم. روزه هشتم من با مادرم صحبت کردم و از اينکه من چنين تصميمي دارم خوشحال شد.

خیلی خوشحالم که شما تا این حد به عقایدتون اهمیت میدید.
کمتر پسری به این خوبی خودشو کنترل می کنه که دچار احساسات نشه و فقط به شناخت اهمیت بده .
شما یک سال صبر کردید ، شناخت به دست آوردید و بعد اقدام کردید .این قابل تحسین هست .
شما با 22 سال سن طوری عاقل بودید که خانوادتون به انتخابتون اعتماد داشتن.
احساسی برخورد نکردید و با عقل جلو رفتید ، کاری که خیلی از جوان های ما برای انتخاب همسر بهش دقت نمی کنند و وارد احساس می شن و دیگه هیچی نمی بینند.

نوشته اصلی توسط علی پارلوس

اين شد که من مجبور شدم خودم حضوري با مادر ايشون صحبت کنم که تصادفي برادر ايشون هم همان حوالي بودن و با ايشونم صحبت کردم. متاسفانه و يا خوشبحتانه برادر ايشون هم در شرف ازدواج بود و ملاک اون تو ازدواج فقط عشق بود. من هر چه قدر از تفاهم و عقايد صحبت مي کردم برادر ايشون مي گفت درسته حق با تو هستش، عشق از همه چيز مهم تره. ولي به درستي عشق از همه چيز مهم تره ولي کدوم عشق؟ آيا ما مي تونيم يک عمر کناره کسي زندگي کنيم که هيچ وق حرفاي ما رو متوجه نميشه؟ مي تونيم با کسي زندگي کنيم که با وجود اينکه ميدونه ما وقتي اون با نامحرم دست ميده حسه بدي پيدا مي کنيم اون با نامحرماش ديده بوسي کنه؟ همه چيز عشق نيست مهم ترينش عشقه.

دیدگاه شما کاملا منطقی قابل قبوله . عشق واقعی از نظر من عشقی هست که بعد از شناخت و یکی بودن عقاید به وجود میاد . چیزی که شما اون رو رعایت کردی به شناخت درست رسیدی اونم بعد از یک سال وقتی که صرف این شناخت کردید . بعد از اینکه متوجه شدید عقایدتون یکی هست هر سختی رو تحمل کردید تا همسرتونو به دست بیارید و این از نظر من یعنی یک عشق حقیقی .

نوشته اصلی توسط علی پارلوس

بعد از مدتی با پیگیریه من همکارم در یک بانک خصوصی شروع به کار کرد.تو این مدت به اتفاق همکارم به یکی از دفتر های مشاوره نیرو انتظامی هم رفتیم با اینکه فکر می کردیم که مشاور ها با همچین ازدواجی مخالفند ولی نه تنها مخالف نبودن بلکه من و همکارمو به تلاش برای قانع کردن پدر و مادر ایشون تشویق هم کردن.

کار خوب بعدی شما که به مشاوره مراجعه کردید و فقط به عقل خودتون تکیه نکردید که واقعا قابل تحسین هست و نشانه ی پختگی شما در این سن کم هست . خیلی از ما فکر می کنیم همین که خودمون می دونیم مناسب همیم کافیه و می ریم تو زندگی و کلی مشکلات برامون پیش میاد بعد می گیم ای کاش مشاوره می رفتیم . تو تالار نمونه های زیادی از این مشکلات هست .

نوشته اصلی توسط علی پارلوس

من به مادره ایشون خیلی علاقه داشتم و برای آروم شدن اون ها و هم رد شدن خواستگار بهشون گفتم که همه چیز تموم شده. ولی مادر ایشون ظاهرا بازم از ارتباطه تلفنی ما با خبر بود و این امر باعث همکاره من قسم بخوره که ما با هم هیچ ارتباطی نداریم. منم بخاطره اینکه قسم همکارم شکسته نشه دو هفته است که هیچ خبری ازش ندارم...... با این که من برنامه عروسی رو برای 9 ماهه دیگه ریخته بودم ولی هیچ وقت بهبم اجازه ندادن با اونها در مورد برنامه هام صحبت کنم.

این پایبندی های شما قابل تحسین هست .
در مورد برنامه هاتون هم این نشان از عاقل بودن شماست که عجله به خرج نمی دادید .

نوشته اصلی توسط علی پارلوس

تو این مدت خبلی تهمت ها شنیدم مثله تو بچه هستی، کلت پره، از روی هوا و هوس داری تصمیم میگیری، ... حالا به نظر شما انتخابه من از روی هوا و هوس بود یا برادر همکارم که با 27 سال سن بعد از 1 ماه نامزدی با معشوقش پشیمون شد؟ بعضی موقع ها دلم می خواد به همه ی بزرگ تر هام بخندم.
تو این ماجرا چون پای عقابد و باور هام به میون اومده تا پای جونم تلاش می کنم. همیشه انتخاب های زندگیم بر اساس عقاید درستم بود ولی همیشه از عقاید درسته دیگران تو کامل کردن عقایدم استفاده کردم.

شما واقعا صبر به خرج دادید در مقابل این زود قضاوت کردن ها .
واقعا چقدر خوبه که کسی تا این حد به عقایدش پایبند باشه.
راستش فکر می کنم این همون چیزی بود که به شما نیرو داده که این همه سختی رو تحمل کنید و این همه صبر به خرج بدید .
واقعا اگر کسی از روی احساس تصمیم نگیره می تونه تا این حد پای عقایدش بایسته و به خواسته و هدفش برسه . مطمئنم که رمز موفقیت شما همین بوده .
شاید اگه شما فقط از لحاظ احساس درگیر همسرتون بودید و مثل برادر همسرتون فکر می کردید این عشقه ،خیلی زودتر از این حرف ها می بریدید .

نوشته اصلی توسط علی پارلوس

موضوع اینه من آدم احساساتی نیستم

این رو در عمل هم ثابت کردید با یک سال صبر و در نهایت انتخاب درستتون و یک سال هم تلاش برای رسیدن به این انتخاب درست .

نوشته اصلی توسط علی پارلوس

ولی موضوع اینه موضوع اینه که سالها برای این عقیده ها صبر و تحمل کردم تا دختره مد نظرم رو پیدا کنم و اینو می دونم منم برای اون همینم. برای همین برانمی تونم بزارم انتخاب اشتباه آدما به اسم قسمت برام نوشته بشه. خیلی جاها ما اشتباه می کنیم و میگیم قسمت بود. درسته خدا می دونه قراره چه اتفاقی بیوفته ولی همیشه خودش همه ی کارو انجام نمی ده. اگه اینجوری بود که ما با بقیه مخلوقات چه فرقی می کردیم؟ برام انتخاب نادرست آدم های دیگه توجیح پذیر نیست.

کاملا باهاتون موافقم . خیلی از ماها خیلی زود متوجه می شیم که انتخابمون غلطه اما رو این انتخاب پا فشاری می کنیم (حالا به هر دلیلی در گیری احساسی ، عاطفی ، وابستگی .......)بعد که دچار مشکل می شیم می گیم این قسمت ما بود . چقدر بده که خیلی ها اشتباهات خودشونو ، اینکه چشماشونو از روز اول باز نکردن به پای قسمت میگذارند .
این ما هستیم که ابتخاب می کنیم .
این ما هستیم که باید شناخت پیدا کنیم .
پس مقصر خود ما هستیم .

نوشته اصلی توسط علی پارلوس

خوده خدا تا حالا پشتم بوده و بعد از اینم پشتمه و تا لحظه ای که بهم نگه کارم اشتباهه تلاش می کنم.

نوشته اصلی توسط علی پارلوس

به نظرم انسان تو زندگیش تصمیم میگیره خوشبخت بشه یا نه ولی خیلی ها هنوز اینو نمی دونن

بله واقعا این خود ما هستیم که تصمیم می گیریم که خوشبخت بشیم یا بد بخت.

امیدوارم همه ما مثل این علی آقا پای عقایدمون ، باورهامون بایستیم و برای چیزی در زندگی تلاش کنیم و سختی بکشیم که ارزش داشته باشه و با عقایدون هم سو باشه و هیچگاه دچار احساسات پوچ و بیهوده نشیم .