نسیم جان این احساساتت کاملا طبیعیه...خودتو سرزنش نکن به خاطر این احساساتت.اما یادت باشه زیادی پرو بال نده.وقتی خودت مطرح میکنی در شرف جدایی هستم یعنی دامن میزنی به این شرایط.دلیلی نداره دیگران در مورد زندگی شخصی تو بدونن.اگر یک کلام بگی متاهلم (که واقعا هم هستی) حداقل دیگه نمیشینی در مورد قضاوت دیگران نسبت به خودت کلنجار بری.
صد در صد همسرت برای طلاق اقدام نمیکنه چون از لحاظ مالی خیلی ضرر میکنه.من نمیگم برو مهریه اجرا بذار و دادخواست طلاق بده و ...اما نظرم اینه که حالا که کار به این مراحل رسید بهتره جای پاتو از لحاظ قانونی محکم کنی.الان در هر صورت شما منزل رو ترک کردی و اصطلاحا " ناشزه " هستی و نفقه ای بهت تعلق نمیگیره و ممکنه عدم تمکین هم برات صادر بشه.بنابراین به جای زانوی غم بغل کردن و کلنجار رفتن های عاطفی و ...طی یک اظهار نامه به همسرت اعلام کن میخوام برگردم منزل.نتیجه این نامه هرچی شد پیش خودت نگه دار.
تنها اقدام مثبتی که میتونی انجام بدی همینه.هم قانویه و هم عاطفی.من صلاح نمیبینم کارهای دیگه ای مثل نفقه و مهریه و ...انجام بدی.
ضمن اینکه روند طلاق اصلا مشخص نیست.وکیل ها بدترین حالت رو همیشه میگن.مثل دکترا.تا اگر بهتر شد سرشونو بگیرن بالا و بگن ما این کار رو انجام دادیم.
یک پرونده طلاق میشناسم که تا 7 سال طول کشید و یک پرونده طلاق با همون مشخصات 6 ماه طول کشید.که این امر کاملا بستگی به قاضی و شلوغی دادگاه و ....داره.پس مجددا تاکید میکنم به اینده ای که هنوز هیچی در اون مشخص نیست فکر نکن.
منم تو اون دوران واقعا حال بدی داشتم.سرزنش های خانواده از یک طرف و احساسات خودم از طرفی دیگه.همسر سابق من بیمار بود.در اوج تنش زنگ میزد و قربون صدقه میرفت و میگفت شب میام برت میگردونم خونه...یکساعت بعد میگفت فقط طلاق...از طرفی میامد دم در خونه و با پدر و برادرم هم درگیر فیزیکی میشد و خیلی برام تنش افرین بود.به شرایط بدتر از این فکر کن و خداروشکر کن که مثلا همسرت مزاحمت های این چنینی ایجاد نمیکنه...وگرنه برات خیلی بدتر میشد تحمل شرایط.
این دوران میگذره...چه تو غصه بخوری چه نخوری...اخرش هم مشخص نیست.هرانچه خدا بخواد برات رقم میخوره.پس خودت رو بسپر به خودش و ازش بخواه بهترین راه رو جلوی پای تو بذاره.خدا جاش در دلهای شکسته است.تو الان نزدیکترین حالت رو به خدا داری.ازش بخواه...حضرت علی ع مفرمایند ما از اندوه شیعیانمون ناراحت میشیم و غصه میخوریم.به خودش توسل کن ..
گاهی برای رشد کردن باید سختی کشید،گاهی برای فهمیدن باید شکست خورد،گاهی برای بدست آوردن باید از دست داد،چون برخی درسها در زندگی فقط از طریق رنج و محنت آموخته میشوند.
علاقه مندی ها (Bookmarks)