موضوع: مشکل من با یک مادرشوهر عصبی

آنیتا جان طبیعی هست که همسرت در مورد مادرش خیلی حساس باشه و مایل نیست شما در مورد مادرش چیزی بگی. همونطور که همیشه تاکید میشه هیچوقت نباید بدی مادرهمسرت رو جلوی همسرت بگی.
خوبه که رفت و آمدتون کنترل شده هست. سعی کن همین جوری نگهش داری.
ولی در مورد شوهرت ذهن خوانی نکن. حتی اگه مادرش چیز بدی در موردت گفته. تو کاری نداشته باش و زندگی روزمره و محبتت رو داشته باش. به جای اینکه خودت پیگیر این مساله بشی، ذهن همسرت رو از این موضوع (که واقعا بی اهمیت هست) دور کن و به یه فضای دیگه ببر.

یه الگویی هم تو زندگی پیش بگیر. اگه آدم هایی در اطرافت هستند که به تو انرژی منفی میدن و اعتماد به نفست رو ازت می گیرن بهتره ازشون دوری کنی. اما بعضی مواقع این افراد در زندگیمون تاثیرگذار هستند و تعامل نداشتن با اون ها بیشتر زندگیمون رو خراب می کنه. باید زبون این آدم ها رو پیدا کنی و باهاشون تعامل داشته باشی. خانواده همسر جزو این دسته هستند که به خاطر همسرت و زندگیت و در آینده بچه ت باید راه تعامل داشتن باهاشون رو یاد بگیری.
به انتظارات همسرت در مورد ارتباط با مادرش هم به چشم یه فرصت نگاه کن و در حدی که امکان داره برای خوشحالی همسرت استفاده کن. مثلا من مناسبت های مربوط به مادرشوهرم، خودم به شوهرم یاداوری می کنم و براش کیک و گل میخریم. خیلی تاثیر خوبی روی شوهرم میزاره.

نوشته اصلی توسط آنیتا123

سلام

نه متاسفانه من اصلا آدم صبوری نیستم.هر چیزی توی ذهنم باشه رو بروز میدم و زیاد هم اهل مدارا نیستم.

اینکه من با مساله مادر همسرم کنار اومدم اینه که غیر از مواردی که قبلا بوده و دو بار که ایشون به منزل ما اومدن و موندن و البته حرفهایی که حدس میزنم در مورد من به

همسرم میزنن ایشون در زندگی روزمره ما نقش زیادی نداره. توی این دوسال تعداد اومدن ایشون به منزل ما انگشت شمار بوده.ما بیشتر رفتیم ولی نه خیلی زیاد

شاید به طور متوسط ماهی یک بار.

البته همسرم بهش رسیدگی میکنه مثلا خریدی براش بکنه و جایی برسونتش .اونم با من هماهنگ میکنه.وقتهایی که من هم واسه خودم برنامه داشته باشم که توی

خونه تنها نمونم.

مساله من بیشتر انتظارات همسرمه که هر از گاهی مستقیم یا غیر مستقیم ازم میخواد و فشاری هم نمیاره ولی ممکنه روی حسش نسبت به من اثر داشته باشه.

چون من نمیتونم برآوردشون کنم.

شما هم اگر رفتارهای همسرت معقول باشه و کنترل های مادرش باعث بی ارادگیش نشده باشه شاید به مشکل زیادی برنخورین.

خیلی متعجب شدم از خوندن این پست! شما گفتید که مادر شوهرتون همین یک پسر رو داره و شاید! ماهی یکبار بهش سر بزنید .
و اون هم انگشت شمار اومده خونه ی شما... دیدارهای مادر و پسر هم با هماهنگی شما صورت میگیره!
پس دیگه مشکل چیه ؟شما که همه چیز تحت کنترلتون هست.مگر اینکه انتظار داشته باشید به طورکامل قطع ارتباط کنند.
دلیل اینهمه انفعال همسرتون در مقابل شما چی هست؟ فکرنمیکنم هیچ مادری مستحق چنین رفتاری از جانب عروسش باشه!

نوشته اصلی توسط فرنوشم

خیلی متعجب شدم از خوندن این پست! شما گفتید که مادر شوهرتون همین یک پسر رو داره و شاید! ماهی یکبار بهش سر بزنید .
و اون هم انگشت شمار اومده خونه ی شما... دیدارهای مادر و پسر هم با هماهنگی شما صورت میگیره!
پس دیگه مشکل چیه ؟شما که همه چیز تحت کنترلتون هست.مگر اینکه انتظار داشته باشید به طورکامل قطع ارتباط کنند.
دلیل اینهمه انفعال همسرتون در مقابل شما چی هست؟ فکرنمیکنم هیچ مادری مستحق چنین رفتاری از جانب عروسش باشه!

سلام

دلیل رفت و آمد کم ما رفتارهای خاص ایشونه. عقیده داره که ما حتما باید ازش دعوت کنیم که بیاد و وقتی هم دعوت می کنیم یه بهانه میاره که نیاد.

اینکه ما هم کم میریم من به همسرم پیشنهاد میدم که بریم.اونم میگه باشه ولی اقدامی نمیکنه.

قبلا توی یکی از پیامهایی که به همسرم داده بود دیده بودم که نوشته بود من کلفت شما نیستم که وقتی میاید پذیرایی کنم یا غذا درست کنم.

تمایل زیادی به رفت و آمد نداره.ما برای بیشتر بیرون رفتنامون به ایشون میگیم که بیان ولی معمولا به بهانه های مختلف رد میکنه که بعد معلوم میشه اون بهانه ها دروغ

بوده.

ببینین من نمیخوام از خودم دفاع کنم.ولی مادر ایشون فقط با ما مشکل نداره.با همسایه ها با صاحبخونه با همه مشکل داره.حتی پیش اومده به خاطر دعوا با صاحبخونه

دوبار اسباب کشی کنه.

همسر من هم تا زمانی که مجرد بود مثل مادرش با بقیه دچار تنش میشد و کار به دعوا و جاهای باریک می کشید.ولی توی مدتی که با هم هستیم همچین اتفاقی

نیفتاده.

کنترل چیزی دست من نیست.همسرم خودش مرتب به مادرش سر میزنه.دلیل اینکه با من هماهنگ میکنه اینه که من تو خونه تنها نباشم و مثلا من هم

با مادرم برنامه بریزم که اونم تنها نباشه.مادرم به خاطر بیماری گذشتش به روحیه نیاز داره.

به خاطر همین منم بدم نمیاد که همسرم بعضی کارهاش رو به تنهایی انجام بده که منم به مادرم برسم.مثلا هفته ای یک بار.

چون همسرم اهل دوست و رفیق نیست .پس فقط مادرش میمونه.

سلام

شما تمام فاصله های ایمنی رو رعایت کردید و به نظر حتی بیشتر از ایمنی فاصله دارید.

به نظر من بهتره بیشتر از این به ایشون و خصوصیاتشون فکر نکنید و تمرکزتون رو بگذارید رو خودتون. افزایش صبر و گذشت و پذیرش تون و ...

مساله ای که اکثر ما درگیرش هستیم اینه که تا همه چی خوب هست ما هم خوبیم وقتی از اوضاع از استاندارد فاصله می گیره رفتار ما هم همین طور.
به نظر من آدم موفق کسی هست که در تمام شرایط استاندلردترین رفتار رو داشته باشه و از اونجایی که اخلاق و رفتار دیگران؛ حوادث زندگی و ... دست ما نیست بهتره که تمرکزمون رو بذاریم رو اونی که دست ماست. یعنی افزایش ظرفیت و صبر و مهر و محبت و گذشت و ...