موضوع: کمک فوری و عاجزانه دارم

"دوسش دارم نمیخوام با همه بدیاش ازش جدا بشم بگید چکار کنم"ژ

یعنی فقط بگم خوش بحال شوهرتون که با تمام این ایراداتش بازم دوسش دارید.
بعضی از خانما اینجا چیزایی از شوهراشون میگن که من به عنوان یه مرد خجالت میکشم که چقدر بعضی از هم جنسای من نامرد و ضعیف هستن. بعد خانمه میاد آخرش میگه خیلی دوسش دارم. وای خدا . یعنی موندم به حضرت عباس. گاهی احساس میکنم مردا هرچی نامردتر باشن، هرچی کم محل تر باشن هرچی خودخواه تر باشن. بیشتر دوست داشتنی میشن. عجب موجوداتی هستید شما خانما.
حالا اگر مرد بدبخت توجه کنه، ابراز علاقه کنه و مرد زندگی باشه، میاد میگید انتظارم بیشتره ازش ناراحتم. ایده آلم نیست و ....
احساس میکنم متاسفانه تو روزگار ما قیافه و ظاهر برای خانما انگار خیلی دلبستگی میاره تا اخلاق.

نوشته اصلی توسط خیال تو

سلام عزیزم..
ناراحت شدم بابت ماجراهای پیش آمده. امیدوارم که این مشکل بزودی حل و فصل بشه.. این که یه موضوع تا حدی کم اهمیت تبدیل به یه مشکل بزرگ شده واقعا برام عجیبه... این که کار شما خوب نبوده ولی عکس العمل اونا خیلی عجیب و ناراحت کننده است.
این تصمیم شوهرتون فقط تصمیم خودش نیست معلومه خانواده پشتش هستند و کنترل میکنن.
خیای باید با تدبیر عمل کنی .. این که از کار کردن منصرف شدی به نظر من جالب نبود چون همینجوری مجبورت می کنن به عقب برگردی...
ظاهرا میخان بدجوری تنبیه بشی ... ولی اصلا کارشون بعرف و قاعده نیست... این قدر تعصب و خودخواهی چطور ممکنه یه جا جمع بشه.
سعی کن با تدبیر عمل کنی ... همینجوری آیتم هایی رو که به سختی و سالها زحمت بدست آوردی یه شبه از دست نده... به نظرم یه وکیل خوب بگیر.

وکیل گرفتم وکیل میگه تمام تلاشم رو میکنم تا حقوقت رو تمام و کمال دریافت کنی اما در قانون اساسی مرد میتونه بی دلیل همسرش رو طلاق بده و زن هیچ اختیاری در این امر نداره و قانون طلاق رو جاری میکنه
حقیقت همه اطرافیان از مشاور و خانواده میگن که ادامه این زندگی ممکنه عواقب بدتری رو در پی داشته باشه و بزار طلاق بگیری ولی حقیقت از زندگی بعد طلاق میترسم
از اینکه مطلقه بشم ..از اینکه خجالت بکشم شناسنامم رو نشون کسی بدم ..از حرف و شماتت مردم میترسم ...میترسم کم بیارم .... از اینکه تنها بمونم ...از خیلی چیزها میترسم ...
به خدا گفتم خدایا من تمام تلاشم رو میکنم باشه از حق کار کردنم میگذرم فقط برای اینکه زندگی بهم نریزه ..اون الان داره لجبازی میکنه میخواد انتقام بگیره من کوتاه بیام من مثل اون برخورد نکنم ...
بباورتون میشه خیلی داغونم ...نابود شدم ...هیچ وقت فکرشو نمیکردم زندگیم به اینجا برسه ...
درسته اشتباه کردم اما این تاوان اشتباهم نبود این یه نوع رفتارانتقام گیری هست

- - - Updated - - -

نوشته اصلی توسط saied66

"دوسش دارم نمیخوام با همه بدیاش ازش جدا بشم بگید چکار کنم"ژ

یعنی فقط بگم خوش بحال شوهرتون که با تمام این ایراداتش بازم دوسش دارید.
بعضی از خانما اینجا چیزایی از شوهراشون میگن که من به عنوان یه مرد خجالت میکشم که چقدر بعضی از هم جنسای من نامرد و ضعیف هستن. بعد خانمه میاد آخرش میگه خیلی دوسش دارم. وای خدا . یعنی موندم به حضرت عباس. گاهی احساس میکنم مردا هرچی نامردتر باشن، هرچی کم محل تر باشن هرچی خودخواه تر باشن. بیشتر دوست داشتنی میشن. عجب موجوداتی هستید شما خانما.
حالا اگر مرد بدبخت توجه کنه، ابراز علاقه کنه و مرد زندگی باشه، میاد میگید انتظارم بیشتره ازش ناراحتم. ایده آلم نیست و ....
احساس میکنم متاسفانه تو روزگار ما قیافه و ظاهر برای خانما انگار خیلی دلبستگی میاره تا اخلاق.

ببخشید متوجه منظورتون نشدم یعنی من وابسته قبافه و ظاهر هسرم شدم؟
من وقتی مجرد بودم فکر میکردم وقتی پیمان زناشویی بسته میشه و دونفر زندگی مشترک رو شروع میکنن باید به همه اختلافاتی که با هم دارن سعی کنن بسازن ، سعی کنن خودشون یا شراطی زندگیشون رو تغییر بدن تا بتونن در کنار هم با ارامش زندگی کنن و مشکلات رو پشت سر بگذارن ...بخصوص اوایل زندگی که سالهای پرتنشی میتونه باشه اخه زمان میگذره تا افراد نسبت به هم و اخلاقیات هم اشنایی پیدا کنن ... تو زندگی باید گذشت کرد بخشید و از طرف مقابل خواست که اشتباهاتش رو اصلاح کنه و البته بهش کمک کرد ...به نظرم دو نفر باید همدیگه و زندگیشون رو بخوان تا بتونن به اینجا برسن که برای اصلاح خودشون و طرف مقابل تلاش کنن...منظورم اینه که مثلا اگر من خطایی در همسرم میبینم تلاش کنم با نرمخویی این خطا رو هم تذکر بدم و هم کمکش کنم اگر خودش هم بخواد و حتی غیر مستقیم اون رو برطرف کنه و همچنین همسرم اگر خطا و اشتباهی در من مشاهده کرد ....
شاید من توقعم از ندگی مشترک زیاد بوده
شاید من نفهمیدم ...
به هر حال فعلا من در این نقطه زندگی قرار گرفتم و کاری جز دعا کردن برام باقی نمونده و اینکه از خدا حسن عاقبت بخوام
برام دعا کنید خدا بهم و پدر و مادرم صبر و ارامش بده و زدود بتونیم از این بحران رد بشیم

خیلللللللللللللللللللیییی یییییییی سخته من که بریدم

سلام خدیجه عزیز

چند بار تصمیم گرفتم بنویسم برات و بعد پشیمان شدم ولی پست آخرت را دیدم طاقت نیوردم گفتم شاید پستم کمکی برات باشه؟!

چرا اینقدر آشفته ایی؟

چرا اینقدر وابسته ایی؟

چرا فکر میکنی قیامت شده؟

چرا اینقدر از حقوق مسلم و قطعیت کوتاه میای مثل کار کردن درس خوندن و غیره؟

مگه به خودت شک داری؟

مگه میتونی خواسته قلبی و ثمره سالها زحمت و شب بیداریهات را بخاطر تمایلات دیگران کنار بزاری؟

چرا اینقدر بهم ریختی و مطمینا پدر و مادرت هم حال زار و نزار تو را ببینند بدتر می شوند؟!

بلند شو دختر؟! بزرگ شو؟! تو توانایهات خیلی بیشتر از این حرفهاست.

با خدای خودت یک خلوت حسابی بکن و ازش بخواه بهت قدرت و توانایی بده

بلندشو و مثل زمان مجردیت به درس و کار و ورزش و تفریحت بپرداز حتی بیشتر

هیچ وقت خالی برای خودت نزار

هیچ تماس و پیغام و .... برای همسرت نذار.

اگر اون تماسی گرفت خیلی صبور و مودبانه صحبت کن و بگو اگر تمایل به طلاق داری برو اقدام کن من تمایل به ادامه زندگیم دارم قدمی در این مورد بر نمی دارم و لی به نظر تو احترام میزارم.

اگرم تمایل به ادامه داری باید تحت کمک و راهنمایی یک مشاور ادامه بدیم من نمیتونم شروط بی منطق شما را بپذیرم.

مطمین باش صبر و آرامش شما در این مسیر خیلی تاثیر گذار خواهد بود.


اینقدر خودت را اویزان و ترسیده از طلاق نشون نده.

من دوستان زیادی را میشناسم که بعد از جدایی نه مردند نه بدبخت شدند بلکه از یک زندگی مشترک امدند بیرون

و حالا یا بصورت مجردی و یا با یک ازدواج اگاهانه دیگر بزرگ تر و پخته تر شدند.

عزت نفست با ارزش ترین گوهر وجودی توست آن را به تاراج دیگران نده که ترمیمش کار آسانی نیست.

عزیزم میدونم چقدر الان ناراحت و دپرس هستی . . به عنوان یه خانوم خیلی خوب درک میکنم چون من خودمم وقتی در حد خیلی کم حتی با شوهرم حرفم بشه اون روز واقعا برام بد تموم میشه و همش ناراحت و ذهنم درگیره.. خاصیت اکثر خانوما همینه... چه برسه که یه همچنین ماجرایی پیش بیاد ... فقط ازت میخام شتاب زده عمل نکنی ... یعنی با عجله چیزی رو نپذیر و چیزی رو رد نکن.. انشا.. که هیچ وقت به ط.ل.ا.ق نمیکشه... فقط صبور باش و خودت رو نباز.. همونقدر که تو به اون نیاز داری اونم به تو نیاز داره .. همینقدر که تو احساس مسئولیت داری اونم باید داشته باشه... اونم باید تلاش کنه .. اونم باید فکر کنه...اونم باید یه چیزایی یاد بگیره .. اونم باید از لحاظ فکری مستقل باشه...اونم باید زن داری رو یاد بگیره... یاد بگیره مسائل رو قاطی پاتی نکنه.. یاد بگیره واقعا مرد باشه.. پس میبینی هر دو نفر باید یه چیزایی رو یاد بگیرن و پایبند باشن وگرنه نمیشه زندگی کرد.. پس بی مهابا و شتابزده موقعیت های زندگیت (کار و تحصیل) رو از دست نده..
دقیقا طبق فرمایش دوست عزیزمون sanjab که گفتند " ا

گرم تمایل به ادامه داری باید تحت کمک و راهنمایی یک مشاور ادامه بدیم من نمیتونمشروط بی منطق
شما را بپذیرم. "
از کجا معلوم این شروط بی منظق هم رو بپذیری یه زندگی خوب و بی دغدغه در انتظارت باشه ؟ پس تصمیم شتاب زده کاملا ممنوع.

خانم دکتر سلام.
خدیجه خانم من احساس میکنم در یک امتحان بزرگ قرار گرفتی و خوب هم داری پیش میری شاید به خاطر بی تجربگی اشتباهات زیادی کرده باشی اما هیچ کدوم غیر قابل اغماض نیست. البته زندگی بعد از طلاق هم چندان جذاب نیست اما اگر پیش بیاد پذیرفتنیه. در ضمن هیچ مردی نمیتونه کاملا بی دلیل همسرشو طلاق بده دادگاه تشکیل میشه و از همسرتون سوال میشه. ارامشتون حفظ کنید شاید انشالله در روند دادگاه همسرتون متوجه بشه چه گنجی رو داره از دست میده.
نگران هیچی نباش بعنوان یک زن تا جایی که مقدور بوده خوب برخورد کردی . اما مبادا که خانواده تو ببری واسه عذرخواهی ....
احساس میکنم همسرت شخصیت خامی داره. به خدا بسپر بقیه کار رو. ما نمیتونیم صد در صد همه کارها رو انجام بدیم. اسوده باش و توکل کن

نوشته اصلی توسط sanjab

سلام خدیجه عزیز

چند بار تصمیم گرفتم بنویسم برات و بعد پشیمان شدم ولی پست آخرت را دیدم طاقت نیوردم گفتم شاید پستم کمکی برات باشه؟!

چرا اینقدر آشفته ایی؟

چرا اینقدر وابسته ایی؟

چرا فکر میکنی قیامت شده؟

چرا اینقدر از حقوق مسلم و قطعیت کوتاه میای مثل کار کردن درس خوندن و غیره؟

مگه به خودت شک داری؟

مگه میتونی خواسته قلبی و ثمره سالها زحمت و شب بیداریهات را بخاطر تمایلات دیگران کنار بزاری؟

چرا اینقدر بهم ریختی و مطمینا پدر و مادرت هم حال زار و نزار تو را ببینند بدتر می شوند؟!

بلند شو دختر؟! بزرگ شو؟! تو توانایهات خیلی بیشتر از این حرفهاست.

با خدای خودت یک خلوت حسابی بکن و ازش بخواه بهت قدرت و توانایی بده

بلندشو و مثل زمان مجردیت به درس و کار و ورزش و تفریحت بپرداز حتی بیشتر

هیچ وقت خالی برای خودت نزار

هیچ تماس و پیغام و .... برای همسرت نذار.

اگر اون تماسی گرفت خیلی صبور و مودبانه صحبت کن و بگو اگر تمایل به طلاق داری برو اقدام کن من تمایل به ادامه زندگیم دارم قدمی در این مورد بر نمی دارم و لی به نظر تو احترام میزارم.

اگرم تمایل به ادامه داری باید تحت کمک و راهنمایی یک مشاور ادامه بدیم من نمیتونم شروط بی منطق شما را بپذیرم.

مطمین باش صبر و آرامش شما در این مسیر خیلی تاثیر گذار خواهد بود.


اینقدر خودت را اویزان و ترسیده از طلاق نشون نده.

من دوستان زیادی را میشناسم که بعد از جدایی نه مردند نه بدبخت شدند بلکه از یک زندگی مشترک امدند بیرون

و حالا یا بصورت مجردی و یا با یک ازدواج اگاهانه دیگر بزرگ تر و پخته تر شدند.

عزت نفست با ارزش ترین گوهر وجودی توست آن را به تاراج دیگران نده که ترمیمش کار آسانی نیست.

سلام دوست عزیزم حرفهای شما و بقیه دوستان بهم ارامش میده ..من فقط نگرانم که من عامل این طلاق بوده باشم ...بخدا میگم خدا من غلط کردم باشه جبران میکنم فقط فردا من کسی نباشم که از گذشته ام نادم باشم و خودم رو مقصر این طلاق بدونم ....فکر حسرت و پشیمانی در اینده منو ازار میده ....ایا به ارامش میرسم یا خیر؟
اونکه بهم گفت من وجدانم ارومه و اصلا از این کارم پشیمون نیستم وقتی که بهش گفتم اشتباه تصمیم نگیر چرا که فردا اگر همه اطرافیانت هم بهت بگن تو درست برخورد کردی وجدانت تو رو رها نخواهد کرد و عیچ چیز بدتر از عذاب وجدان نیست
این روزها منم از خدا همین رو خواستم ،خواستم کمکم کنه زودتر بلند بشم و بتونم به روال زندگی عادیم برگردم
اما میدونید فکر زندگی خوبی که داشتم البته با همه مشکلاتش اما داشتم میساختم و پیش میرفتم ...فکر ارزوهایی و نقشه هایی که برای زندگیمون کشیده بودیم قرار بود بعد کربلا ماه مبارک رمضان بریم مشهد...قرار بود چون راه خونه تا دانشگاه یکم دوره ماشین بخریم تا با ماشین برم و بیام .....
باورتون نمیشه اما همه همسایه ها،دوستان و فامیل به زندگیم حسادت میکردن یعنی میگفتن خوشبحال خدیجه چه زندگی خوبی داره ...الان هیچکس باورش نمیشه که زندگی من اینطور داره به پایان میرسه...

سلام خدیجه جان

حتی اگر هم شما کار اشتباهی انجام داده باشید الان شما عامل این طلاق نیستید.شما معذرت خواهی کردید و تمایل خودتون رو به ادامه این زندگی اعلام کردید.

حتی شرط غیرمنطقی و ظالمانه همسرتون رو هم پذیرفتین.

بقیه شروط همسرتون هم کمکی به ادامه زندگی نمیکنه.

من نمیدونم ادامه زندگی شما با ایشون به صلاح هست یا نه.فقط میتونم بهتون بگم خودتون رو بیشتر از این تحقیر نکنید.شما معذرت خواهی کردید.دیگه کافیه.

صحبت های sanjab واقعا خوب و کامل بود.همینطور بقیه دوستان.

امیدوارم بهترین تصمیم رو با حفظ شان و شخصیت و زنانگی خودت بگیری.

سلام .عزیزم منم وضعیت مشابهی مثل تو دارم البته من عقدم .اگه زندگیتو دوس داری و میخوای شوهرت برگرده به هیچ عنوان مهریه اجرا نذار .زنی که مهریه اجرا بذاره از جلو چشم شوهرش میفته .من متاسفانه بدون مشورت با یه مشاور و عجولانه رفتم مهریه اجرا گذاشتم شوهرمم از همون موقع به کلی قید منو زد الان داریم از هم جدا میشیم توافقی .صبور باش.دیگه هم واسطه نفرس .هرچی تو بیشتر بری سمتش اون دورتر میشه .پس صبرداشته باش بدار اون دلتنگ تو بشه.من اینارو تجربه کردم عزیزم .عجولانه تصمیم نگیر که یک عمرپشیمانی داره