موضوع: یک موقعیت شغلی خوب رو رد کردم چون نمی خوام با دختری مواجه بشم. کار درستی کردم؟

سلام خدمت دوستانم. من دوباره برگشتم تا یک بار دیگه از کمک دوستان استفاده کنم. مخصوصا از خانمها کمک می خوام چون بالاخره اخلاق دخترا رو بهتر می دونن. در پستای قبلی در مورد ارتباطم با دختری که چند ساله می شناسمش صحبت کردم و گفتم که من بالاخره تصمیم گرفتم برم شرکت ایشون با هم کار کنیم. بعد ار اون، مسایل زیادی اتفاق افتاد و شاید حتی بشه گفت این رابطه تموم شد ولی من هنوز سردرگمم. میشه کمکم کنین؟ انتظار خیلی از این مسایلو نداشتم... و اما این داستان جدید منه.
همون روز اولی که پام به شرکت باز شد رییس شرکت ازم پرسید شما دوتا قصد ازدواج دارین؟ ولی من چیزی نگفتم. بعد چند روز فهمیدم که دوستم (یعنی همین دخترخانم) دیگه مثل زمان دانشجویی فعال نیست. چندتا کار ترجمه باید انجام می داد که وقتی من ترجمه هاش رو خوندم دیدم اصلا کارش خوب نیست. رییس شرکت هم به خاطر همین مسیله ازش ناراضی بود. البته رییسش هم یه کم بدرفتاری می کرد و شرکتشون هم در آستانه ورشکستگی بود. این دخترخانم قبلا به من گفته بود که شرکت وضع خوبی نداره ولی من اون قدر مشتاق دیدنش بودم که به این مسیله توجهی نکردم. با این حال بالاخره منطق بر احساسم غلبه کرد و قبل از اینکه قراردادم رسمی شه اومدم بیرون. یک هفته بعد از من هم این دخترخانم اومد بیرون. یه جورایی انگار اخراج شد چون رییس شرکت گفت اصلا ازت راضی نبودم.... بعد این ماجراها کم کم رفتار این دخترخانم هم یه تغییرایی کرد...
قبلا گفتم که ایشون دختر معتقدی هستن و حجاب مناسبی هم دارن.... تو تلگرام هم اصلا از خودش عکس نمی ذاشت....اما یه بار از خودش عکس گذاشت...کم کم روسری ها رفت عقب تر تا اینکه یه عکس سرلخت گذاشت.... اما به اون هم بسنده نکرد و عکسای بدتری هم گذاشت.... من خیلی تعجب کردم که چه طور یه دفعه اینجوری تغییر کرده.... اما بعد یه مدت همه عکسا رو برداشت و دیگه از خودش عکسی نذاشت..... در طول این ماجرا ها ما خیلی با هم در ارتباط بودیم و بیرون رفتیم.... خیلی با هم حرف زدیم..... به من گفت که افسردگی داره و دارو مصرف میکنه.... البته من خودم هم افسردگی داشتم و هنوزم اثراتش باقی مونده.... گفت با خانوادش مشکل داره....صرف نظر از جدایی والدینش با همه اعضای خانواده مشکل داره و خارج هم که بره می خواد جدا از اونا زندگی کنه (البته خانوادش هم قصد مهاجرت دارن)... به من هم دوباره پیشنهاد مهاجرت داد.... گفت تو حیفی برای ایران....
در این مدت از اعتقادات هم خیلی صحبت کردیم.... گفت نماز می خونه... مرجع تقلید داره.... به ایمه خیلی اعتقاد داره.... حتی مکه هم رفته..... حجابشم همیشه خوبه و هیچ وقت آرایش نمی کنه.... به جز آخرین باری که دیدمش و یه کم آرایش لایت داشت.... البته در خارج ایران حجاب نداره چون چندتا سفر خارجی هم رفته که خب طبیعی هم هست و از نظر من هم مهم نیست....اما تو ایران رعایت می کنه.... به نظرم وقتی فشار عصبیش زیاد می شه عکس بی حجاب از خودش می ذاره.... مسیله ای برای خودمم پیش اومده.... محدودیت زیاد باعث کمرنگ شدن اعتقاداتم شد....
اما این اواخر خیلی افسرده بود... اوایل خیلی گرم با من صحبت می کرد.... اما الان برعکس شده.... من باید همیشه اصطلاحا نازش رو بخرم....البته وقتی نازش رو می خریدم اونم به گرمی پاسخ می داد.... این اواخر وقتی می رفتیم بیرون متوجه تغییری تو رفتارش شدم.... بعضی وقتا همین جور ساکت می موند و به دوردستها خیره می شد.... بعد شروع می کرد به صحبت از مشکلاتش.... یه بار که خیلی احساسات به خرج دادم و گفتم "اگه من تو رو نداشتم چی کار می کردم؟" گفت:" بهتره زیاد به من نزدیک نشی.... من با خانوادم کلی مشکل دارم.... هر کی به من نزدیک شده آسیب دیده.... نمی خوام برات اتفاقی بیفته" پرسیدم "منظورت چیه؟ دیگه نمی خوای با من در ارتباط باشی؟" گفت:" نه.... فقط دوست ندارم برات اتفاقی بیفته.... بعدشم معذرت خواهی کرد و گفت منظورم این نبود"
این ماجراها گذشت تا اینکه چند روزی ازش بی خبر شدم.... هرچی پیام می دادم جوابی نمی داد....تا اینکه با خبر شدم بیش از حد دارو مصرف کرده و مسموم شده و کارش به بیمارستان کشیده..... منم که نگرانش بودم کلی احساسات به خرج دادم و حرفای اونجوری می زدم..... رسما خطابش می کردم عزیزم و می گفتم دوستت دارم.....
درباره اتفاقی که براش افتاد کلی حرف زدیم.... منم از افسردگیم گفتم که دست آخر ازم پرسید چرا ازدواج نمی کنی؟ ملاکات برای ازدواج چیه؟ وقتی این سوالا رو پرسید انتظار داشتم که بگه با هم ازدواج کنیم.... اما یه دفعه همه چی تغییر کرد.... گفت اگه می خوای ازدواج کنی من کمکت می کنم.... چندتا دختر خوب می شناسم که بهت معرفی می کنم..... گفت امیدوارم قبل از اینکه از ایران برم شیرینی ازدواجت رو بخورم..... گفت من جای خواهرتم پس باید برات یه دختر خوب پیدا کنم.....
وقتی این حرفا رو زد احساس کردم دنیا رو سرم خراب شد. یعنی این همه وقت سرکار بودم؟ اصلا نمی خواسته با من ازدواج کنه.... آخه پس برای چی این همه به فکر من بود که برام کار پیدا کنه؟ چرا حرفای اونجوی می زد؟ جالبه ما هنوزم با هم در ارتباطیم و هر روز کلی با هم حرف می زنیم! می گم چرا خودت ازدواج نمی کنی؟ میگه ماجراهای زیادی داره که بعدا برات تعریف می کنم.....
راستش من سعی کردم فراموشش کنم.... اما نشد....حتی به دخترای دیگه فکر کردم ولی هیچ کدوم اونی نبودن که من می خواستم.... با اونا همون اول آشنایی که بیرون می رفتیم انتظار داشتن بهترین رستوان بریم و براشون هدیه بخرم.... اما این دخترخانم اینجوری نبود....می گفت من برام پول مهم نیست.....پول خوشبختی نمی یاره..... من دنبال یه آدم همفکر می گردم..... اتفاقا اخلاقامون هم خیلی به هم می خورد.... به من می گفت افکارتو خیلی دوست دارم..... اما آخرش اینجوری شد....
تورو خدا بگین منظورش از این حرفا چیه؟ یعنی دیگه منو دوست نداره؟ یعنی دیگه نمی تونم بهش امیدوار باشم؟ یعنی اگه بهش درخواست ازدواج بدم مخالفت می کنه؟ و دست آخر اگه نتونم باهش ازدواج کنم چه طوری فراموشش کنم؟ آخه با دخترای دیگه ای که می شناسم هیچ تشابه فکری ندارم....

سلام آقا سینا.. یه سوال.. آیا سن دختر خانم از شما بیشتره؟ من چون سرکارم الان وقت ندارم تایپک شما رو از اول بخونم.. پست اخرتون رو خوندم .. ببینید به نظرم اون خانم چون از شما ناامید شده یا شایدم به خاطر سختی ها و چالش هایی که با اعضای خانوادش داره و یه جورایی از حل کردن معظلات زندگیش درمانده شده، احساساتش خشک شده.. چون یادمه تایپک شما رو دنبال می کردم.. دختر خانم آغاز کننده ارتباط بودن و به شما توجه داشتن.. به نظرم این رفتارهای اخرش نشون از حال روحی نابسامان یا همون افسردگی که اشاره کردین داره.. و گرنه اگه از اول حس خواهری به شما داشت خب چرا از ابتدا به شما نگفته من مثل خواهرتم؟ ... به عنوان دختر هیچ وقت پسری که از خودم کوچکتر باشه رو کیس ازدواج نمبینم و این جور وقت ها هست که دختر میگه مثل خواهرتم و...
به نظرم فعلا دست نگه دارین.. به خودتون و دختر خانم فرصت بدین که اروم بشین.. ازدواج خیلی مساله مهمی و باید در بهترین حالت روحی و روانی و جسمی در موردش فکر کرد و بررسی و تصمیم گیری.. با چیزایی که تعریف کردین.. یه مدت رها کنید.. بعدش اگه واقعا از ته دل دوستش دارین و با شناختی که تا حالا ازش به دست اوردین به نظرتون میتونه همراه خوبی برای زندگیتون باشه انوقت عین یه مرد ازش خواستگاری کنید و به خانواده هاتون اطلاع بدین.

سلام دوستان. ابتدا از خانم المای عزیز که لطف کردن و از محل کار جواب منو دادن تشکر می کنم.راستش این دختر خانم 2 سال از من کوچیکتره... خیلی هم از زندگش می ناله... می گه با تمام اعضای خانوادش مشکل داره... هرچی بهش می گم چه مشکلی داری نمی گه.... می گم می خوام کمکت کنم.... می گم تنهات نمی ذارم.... تا آخر کنارت هستم.... اما میگه فایده نداره.... از دست کسی کاری بر نمی یاد.... فقط خودت آسیب می بینی... نمی خوام برات اتفاقی بیفته....وقتی این حرفا رو زد گفتم تو جای خواهرمی... من خواهر نداشتم.... بیا و خواهر من باش.... بذار کمکت کنم.... قبول کرد خواهرم باشه ولی گفت شاید بعدا همه چی رو برات تعریف کردم.... اما الان هیچی نمی گه.... حالا هم که میگه قرار بود خواهرت باشم پس باید به فکر ازدواجت باشم....راستش وقتی از ملاکام در باره ازدواج پرسید جریت نکردم بگم من یکی مثل خودت رو می خوام.... آخه حالش خیلی بد بود.... ترسیدم عصبانی شه و قهر کنه.... اوایل همیشه اون می گفت بیا بریم بیرون.... حالا من باید همش اصرار کنم تا به زور از خونه بکشمش بیرون.... فکر می کنم خودشو تو خونه حبس کرده.... میگه الان با هیچ کس ارتباط ندارم فقط با تعداد محدودی از دوستام در ارتباطم که یکیش تویی... احساس می کنم از منم داره فرار میکنه.... ولی بعضی وقتا که فشار عصبیش زیاد میشه میاد یه کم حرف می زنیم....راستش اگه بحث خارج رفتنش نبود تا الان حتما ازش خواستگاری کرده بودم.... منم خیلی دوست دارم مهاجرت کنم.... اما ملاکام با ایشون فرق داره.... تنها موردی که با هم اختلاف داریم همینه.... من بیشتر به خاطر بحث کاری می خوام از ایران برم (حالا جدای اینکه می خوام از دست خانوادم هم فرار کنم).... من عاشق کارای تحقیقاتی هستم.... برای پایان نامه ارشدم پدرم در اومد تا یه کار خوب انجام بدم که قابلیت تجاری سازی داشته باشه.... همون زمان اساتید گفتن انجام این کار خیلی سخته و کسی تو ایران از تجاری سازیش استقبال نمی کنه.... ولی من شبا تا صبح بیدا موندم و این کارو هر جور بود انجام دادم.... بعدشم با درجه عالی دفاع کردم.... اما الان هیچ کدوم از شرکتا از طرحام استقبال نمی کنن... به صراحت می گن این کار تو ایران هیچ آینده ای نداره.... منم مجبورم الان یه کاری انجام بدم که از عهده یه دیپلم هنرستان هم بر میاد.... بیشتر به این خاطره که دوست دارم از ایران برم چون با خودم میگم باید صبح تا شب اینجا جون بکنم تا یه کار بیخودی انجام بدم و آخرشم حتی حقوق درست و حسابی نداشته باشم....اما این دخترخانم بیشتر می خواد از ایران بره که از خانوادش جدا شه.... هر چند خانوادشم قصد مهاجرت دارن.... اما امیدواره که اونجا راحت تر بتونه ازشون جدا شه.... ولی راستش فکر نکنم مهاجرت موفقی داشته باشه.... نه خودش نه اعضای خانوادش... چون هیچ کدوم سطح زبانی مناسبی ندارن که بتونن گلیم خودشونو از آب بکشن.... خود این دختر خانم هم که الان انگیزه هیچ کاری رو نداره... حتی برای گرفتن مدرک زبانش هم تلاشی نمی کنه.... خیلی سعی کردم به بهونه همین زبان از خونه بکشمش بیرون تا کمکش کنم یه چیزی یاد بگیره که اونجا بدردش بخوره ولی فایده ای نداشت.....حالا جدای بحث عشق و عاشقی من خیلی نگرانشم.... خیلی وقته دارو مصرف می کنه و مشاوره میره.... اما فایده ای نداشته.... وضعش داره بدتر میشه.... پشتکار کافی نداره... الان که با منم کم حرف میزنه.... تازه به من گفته قبلا به خودکشی هم فکر میکرده.... نمی دونم چرا این طوری شده.... قبلا خیلی فعال و اجتماعی بود.... با همه این اوضاع هنوزم دوستش دارم.... من چون خودم افسردگی داشتم خیلی خوب درکش می کنم.... به جز بحث مهاجرت و انگیزه هامون از این کار، دیگه اختلاف نظری نداریم.... البته هر دو مون با خانواده هامون مشکلات زیادی داریم که اون مشکلات رو باید در فاز بعدی حل کرد.... راستش هیچ کدوممون جریت مخالفت با خانواده هامون رو نداریم....حالا چی کار کنم؟ صرف نظر از بحث عشق و عاشقی چی کار کنم تا حالش بهتر شه؟ احساس می کنم کسی غیر از من نمی تونه درکش کنه و گرنه تا حالا حالش خوب شده بود. و دوم اینکه بحث ازدواجو پیش بکشم یا نه؟ یعنی بهش ابراز علاقه کنم یا نه؟ هر چند تا الان چند بار غیر مستقیم این کارو کردم و بارها با لفظ عزیزم خطابش کردم اما آخرش اینجوری شد که میگه می خوام برات یه دختر خوب پیدا کنم! یعنی من از اول اشتباه می کردم و اون هیچ علاقه ای نداشته؟ آخه پس چرا به من می گفت بیا بریم خارج و حتی می گفت من پیگیر کارات هستم؟ برای اینکه من برم شرکتشون خودشو به آب و آتیش زد تا رییسش موافقت کنه....به نظرتون ازدواج ما اصلا شدنی هست با این همه مشکلات؟ مشکلات خودمون یه طرف، خانواده ها یه طرف... من قبلا فکر می کردم فقط خانواده من مشکل داره.... حالا فهمیدم که ایشونم کلی با خانوادش مشکل داره.... البته خانواده ایشون می دونن با هم در ارتباطیم و قرار بود که یه مسافرت کوچو خارج شهر هم بریم که مادر ایشون مخالفت کرد...ببخشید که خیلی حرف زدم

سلام
سينا جان متاسفانه يا خوشبختانه شما تك فرزند هستي و حس ميكنم خانواده زيادي شما رو لوس بار آورده.
برادر عزيزم لازمه داشتن زندگي خوب داشتن درآمد كافي هست درسته كه خانوادت ممكنه حمايتت كنن اما همين موضوع در آينده برات مشكل ساز ميشه.پس تا درآمد كافي نداشته باشي از فكر ازدواج بيرون بيا.
اگه خانوادت مثل خانواده من سنتي هستن و .... فكر نميكنم اين خانم كه شما عاشقش شدي مورد پذيرش قرار بگيره علتشم اينه كه خانوادش از هم پاشيده س.
نظر مادرت تا حالا راجعبه اين خانم شنيدي؟؟؟
متاسفانه خانواده هاي ما دست پسر آزاد ميزارن و ميگن بزار خوشش باشه وچند روز با اين دختره ميره مياد بعد ازش خسته ميشه و ....مادر شما هم قطعا همين طرز فكر داره و بخاطر اينكه شما از حالت دپرسي در بياي الان كاري ب كار شما نداره و ميگه بزار خوشتون باشه.
اگه ميخاي با اين خانم ازدواج كني حداقل 6 ماه صبر كن ببين هنوز بهش احساسي داري يا نه؟البته روابطت با هاش محدود كن .
من بشخصه بهت توصيه ميكنم دور اين دختر خانم خط قرمز بكشي و از مادرت بخاي برات همسر مناسب پيدا كنه چون ازدواج سنتي موفق تره.
حرف زياد دارم برا گفتن اما اينجا جاش نيست كه بگم ...
موفق باشي

سلام دوستان.... من دوباره مزاحم شدم.... تا الان لحطه به لحظه داستان عشق خودمو اینجا گفتم.... این تاپیک رو 4 ماه پیش ساختم.... این 4 ماه واسه من پر از خاطرات تلخ و شیرین بود.... می خواستم این رابطه رو بهم بزنم چون یه رقیبم پیدا کردم.... حتی از دوست دخترم بدم اومد .... ولی نتونستم فراموشش کنم....این کا ماجراست....
من دست آخر اینقدر شیفته این دختر شدم که به هر دری زدم تا باهش همکار بشم.... اما در نهایت جفتمون اومدیم بیرون چون شرکتشون داشت ورشکست می شد.... قبلا گفتم ما هر دومون افسردگی داشتیم.... دست آخر دوست دخترم با مصرف قرص دست به خودکشی زد که البته زنده موند.... بعد اون ماجرا من خیلی نازش رو می خریدم.... آخرش دلیل افسردگیشو گفت... گفت که زمان دانشجویی یکی از پسرا عاشقش شده و اونم جواب مثبت داده... اما خانوادش همه چی رو بهم زدن چون پسره سطح خانوادش از اونا خیلی پایین تر بوده... پسره هم آخرش ولش کرده.... خانوادش هم از ترس اینکه دوباره عاشق یکی دیگه بشه که بهشون نخوره ماشینش و پولاشو ازش گرفتن... واسه همین خودش رفته دنبال کار.... به من گفت نمی خوام این اتفاق واسه تو هم بیفته... گفت خانوادم می دونن با شما در تماسم.... تو خونه هم ازت خیلی حرف می زنن.... چندبارم بهم گفت من با آقایون زیادی دوست بودم.... همون طوری که با تو دوستم.... ولی همیشه یه حریمی بین خودم و اونا حفظ کردم که نمی ذارم اونا جلوتر بیان.... ولی روم نشد ازش بپرسم با اونا هم اینقدر بیرون میری که با من بیرون می ری.... آخه ما با هم خیلی بیرون می ریم.... هر وقت می ریم کافی شاپ دو تا لیوانامونو می ذاره کنار هم از شون عکس می گیره..... ولی تو اتوبوس یا مترو کنار من نمیشینه.... میره جای خانوما....
تا اینکه یه بار خیلی با خانوادش دعواش شد.... تا حدی که واسه پول درآوردن رفت تو رستوران ظرف بشوره.... به من گفت می خواد پول در بیاره تا بدون خونوادش از ایران بره.... دست آخر بهم گفت با یه پسری تو نت آشنا شده که قول داده هزینه مهاجرتش رو بده.... پسره تو یه شهر دیگس و تا حالا دو بار واسه دیدنش اومده شهر ما.... قراره بدون اطلاع خانوادش از ایران خارج بشه چون قبلا پدرش اجازه خروج بهش داده..... گفت باهش محرم می شم ولی ازدواج نمی کنم.... گفت شاید با پاسپورتم ازدواج کنم که اجازه پدر نخواد....
این حرفا رو که زد خیلی ازش بدم.... از همه دخترا بدم اومد.... موجوداتی که به خاطر پول هر کاری می کننن.... تازه این مثلا یه دختر اهل نماز و دعا بود.... تصمیم گرفتم باهش قطع رابطه کنم.... اما درست روز بعدش بهم پیام داد که دیشب بهم خیلی خوش گذشت.... حتی گفت بیا جمعه تور یک روزه بریم بیرون شهر.... عصرشم گفت برنامه پارتنرش رو کنسل کرده.... گفت نمی خوام بچه مردمو بدبخت کنم.... دوباره منو خر کرد و دنبال خودش کشوند.... یه روز گفت می خوام برم فال قهوه بگیرم.... گفت نیت کن از طرف تو هم یه کارت بکشم جوایشو بیارم.... منم نیت کردم که بالاخره می شه باهش ازدواج کنم.... می دونین چی جواب اومد؟ جواب اومد که اگه تلاش کنی به خواستت می رسی ولی باید خیلی تلاش کنی.... خدا هم کمکت می کنه.... ولی حواست به خونوادت هم باشه..... خیلی از این جواب تعجب کردم.... همه چیش به من می خوره.... اگه بخوام باهاش ازدواج کنم باید از خانوادم بزنم و باهش از ایران برم.... تازه خانواده اونم خیلی گیرن.... دختر به کمتر از فوق تخصص نمی دن....
از وقتی این جواب فال اومد خیلی قربون صذقش می رم و باهاش خودمونی حرف می زنم.... روزی صدبار بهش می گم دوستت دارم.... ولی اون حتی رسمی تر از قبل با من حرف می زنه.... خیلی رسمی.... ولی وقتی بهش می گم دوستت دارم ناراحتم نمیشه.... یعنی نمیگه با من اینجوری حرف نزن.... ولی بعضی وقتا اونقدر کوتاه و رسمی حواب می ده که فکر می کنم حواسش پیش اون پسره دیگش.... فکر می کنم اونو می خواد.... ولی اگه اونو دوست داره چرا با من اینقدر بیرون میاد؟ البته به من گفته با آقایون زیادی دوسته (دوست معمولی).... ولی نمی دونم با اونا هم مثل من همیشه بیرون میره.... آخه ما بعضی وقتا هفته ای دوبار با هم می ریم رستواران....
راستش منم دیگه اعتمادمو بهش از دست دادم.... می خوام باهش قطع رابطه کنم.... ولی نمی تونم فراموشش کن.... لطفا نگین شمارشو حذف کن.... خیلی سعی کردم این کارو بکنم ولی نتونستم... تازه اونم که پیام می ده میگه بیا صحبت کنیم.... جریت نمی کنم بهش پیشنهاد ازدواج بدم....چون می خواد بره خارج.... البته به من گفت بخاطر خواستگار قبلیش حاضر شد از مهاجرت صرف نطر کنه.... ولی گفت دیگه نمی خواد اصلا ایران بمونه.... چون با خانوادش نمیتونه کنار بیاد.... از اون ور خانواده های جفتمونم به شدت مخالفن.... خودشم چندبار گفته می ترسم خانوادم بلایی که سر خواستگار قبلیم آوردن سر تو هم بیارن....خانواده منم که متعصب و مذهبی ان و کنار نمی یان.... منم که مثل اون پسره دیگه که باهاش آشنا شده اونقدر پول ندارم که ببرمش خارج.... از وقتی هم که گفته با این پسره در ارتباطه بهش بی اعتماد شدم.... نمی دونم ارزش داره عمرمو بپاش بذارم یا نه.... می خوام فراموشش کنم .... اما نمی تونم.... پیشنهاد ازدواجم که به دلایلی که گفتم نمی تونم بذم.... تو رو خدا بگین چی کار کنم.... دارم دیوونه می شم.... همه فکر و ذکرم شده این دختره.... منی که شاگرد اول دانشگاه بودم حوصله کار و درسو ندارم.... اگه بخوام فراموشش کنم چی کار کنم؟

سلام اقا سینا
انگار باید حتما سرتون به سنگ بخوره تا متوجه بشین چه طور علاف و اسیر این دختر خانم شدین...اون خانم اصلا اصلا شما براش جدی نیستی...صرفا یه ادمی هستی که میتونه باهاش وقت بگذرونه و سرگرم باشه‌‌...خیلی جالبه که شفاف و رک هم به شما گفته که با اقایون زیادی دوستی معمولی داشته‌‌‌..‌همزمان با شما با اون اقا توی نت هم در ارتباط بوده و چند بار اون رو دیده.‌‌خدایی لطفا یکم فکر کنید ببینید شما دقیقااا کجای زندگی این دختر خانم هستی..‌یعنی بازی خوردین و همچنان هم داری میخوری..‌
باید خودتون ضرورت تموم کردن این رابطه رو با تمام عقل و احساست بفهمی چون هر قد دیگران خودشون رو هم بکشن که اقا جان داری میری به ناکجا اباد ها.‌‌‌.‌‌حواستون هست ؟!!!.. باز شما کار خودت رو میکنی ...ببخشید که دعواتون کردم ...یعنی اگه داداش من بودی میدونستم چه کنم:)...لطفا این رابطه رو تموم کن...فقط بخواه که تموم کنی...راه حلش رو خودتون پیدا میکنی