موضوع: مالکیت خونه ی ای که پدرشوهرم برای ماخرید

سلام
سعی کن از الان که اول زندگیت هست نظرات منطقی و موضع گیریهای منطقی داشته باشی تا سالهای آینده همسرت بیشتر نظراتتو به حساب بیاره
اگر پدرشوهر لطف کرده و مسکنی تهیه کرده اگر به نام خودش هم بزنه ظلمی اتفاق نیفتاده و بسیار ناپسند هست اگر شما به همسرت القا کنی که چنین توقعی از پدرش داری یعنی خودت رو غیر منطقی نشون میدی

یعنی من اگر جای شما بودم در این مورد خاص تنها نقش یه نظاره گر رو بازی می کردم و البته نقش یه فرد سپاسگزار رو

البته در کل به احتمال زیاد پدرشوهر شما منزلی به نام خودش داره و به احتمال زیاد نمیتونه اون وام و این خونه رو به نام خودش بگیره چون اون مال مسکن اولی هاست
ولی به هر حال اینکه شما چنین توقعی داشته باشی و بدتر از اون این توقع رو به همسرت هم ابراز کنی به نظر غیر منطقی میاد

این مطالب رو به طور کلی گفتم برای تعدیل دیدگاههای شما در سایر مسائل پیش رو در آینده

سلام

شما قبلا گفتی

نوشته اصلی توسط Eram

مساله من این نیست که اگر خانواده همسرم نخواهند خانه را به نام ما بزنند چیکار کنیم؟ مساله من این است که اگر اونها بخواهند بعدش موضع من و همسرم فرق داشته باشه من اینو چطور مدیریت کنم که
اقتدارهمسرم حفظ بشه. چطور همسرم رو آگاه کنم که خیلی بهتره تا به اسم ما باشه و توی این مسئله باهاشون تعارف نکنه.

اما نگرانی من این بود که نکنه همسر من در برابر به نام زدن خونه به اسم خودش به پدرومادرش جواب رد بده و بگه مال من و شما نداره و من ترجیح میدم خونه به نام شما باشه

خب حالا هم اونها نخواستند خونه شون را به نام همسرتون بخرند. مشکل چیه؟

شما از الان نگرانی که اگه بخوان بعدا برای فرزند بعدی خونه بخرند وام اولی نیست و ممکنه به نام خودش بشه؟ اول که ممکنه به نام مادرش بشه. در ثانی ...
فرزند بعدی الان می تونه فکر کنه شاید اصلا تا چند سال دیگه همه چیز عوض شد و خونه ای برای من خریده نشد، شاید مسائلی پیش اومد و نشد و ... چرا باید برادر بزرگتر سهم بیشتری داشته باشه؟
شاید خدای نکرده پدر و مادر فوت شدند و اصلا به خونه خریدن فرزند بعدی نرسید ...
و هزار تا شاید دیگه


والدین ایشون دارن کمک می کنند، ضمن این که حواسشون به مسائل داخلی خانواده ی خودشون،
فرق نذاشتن بین بچه ها، مسائل خدای نکرده طلاق و ارث و ... را هم در نظر می گیرند تا اختلافات داخلی خانواده شون حداقل بشه.

کار پدر شما اصلا قشنگ نبوده که با همسرتون تماس گرفته و در مسائل خصوصی خانواده ی ایشون دخالت کرده.
تجربه ی پدرتون چی هست که مطرح کردند؟


------------------------------------

راستش از اول هم به نظر من مشخص بود که شما منظورت این هست که خونه حتما باید به نامتون بشه.
و از اونطرف چیزی که در مورد همسرتون گفتید هم مشخص بود که موضوع تو خانواده ی خودشون مطرح و تصمیم گیری شده و کار شما را نوعی دخالت می دیدند که نخواستند مستقیم بهتون بگن.



----------------------------------

حالت گرفته نباشه. خدا را شکر کن که والدین همسرت خونه ای را به رایگان در اختیارتون می ذارن تا سالهای اول زندگیتون آرامش داشته باشید
به خدا امید داشته باش. سعی کن روی پای خودت وایسی و با داشته های خودت زندگی کنی ... شاد باش و از الان به جاری نیامده حسودی نکن

پدر و مادر ایشون هم به نظر آدمهای معقولی می رسند. حق و سهم شما ضایع نمی شه.
اگر خونه را به نام شما می کردند ممکن بود حق دیگری ضایع بشه. اگر حق دیگری را ضایع نکردند، بدون که حق شما را هم ضایع نمی کنند و قابل اعتمادند.

بچه ها ممنونم

انگار اطلاعاتم ناقص و پراکنده بوده چون جواب ها نشون میده که خوب مفهوم رو نروسندم
سر فرصت مینویسم براتون
بازم ممنون

سلام

شما فعلا از اون خونه استفاده کنید و به فکر جمع کردن پس انداز خودتون برای رسیدن به منزل مستقل خودتون باشید


بهتر هست پدر شما در این زمینه هیچ نقشی نداشته باشن و همسر شما هم به فکر خونه خودتون باشن که در آینده قراره خریداری بشه و برای اون پس انداز کنه
شما هم که تا هر وقت بخواین ظاهرا میتونید از خونه استفاده کنید

اگر روزی قرار شد منزلی به نام خود شما خریداری بشه پدر شما میتونه در پرداخت اقساط کمک بکنه

انقدر همسرت رو بین خودت و پدر مادرش قرار نده
داغون میشه ها
متنفر میشه ازت

شما منطقا هیچ ادعایی نسبت به اینکه سند به اسم همسرت باشه نمیتونی داشته باشی
پس این بازی رو تمام کن این بازی برای شما باخت بزرگی رو در پی داره

منطقی باش

سلام وقت همه دوستان بخير


من تو تاپيك شما تناقض هايي بين صحبت و نظر شما با عملتون ميبينم


از يه طرف ميايد صحبت از حفظ اقتدار مرد ميكنيد بعد در عمل تصورى كه از شوهرتون داريد يه ادم ضعيفه كه بدليل خجالتى بودن ، مأخوذ به حيا بودن ...نميتونه حقش رو بگيره ( البته اين حق از ديد گاه شماست )
خب چيكار ميكنيد ؟ ميگيد خب من خودم وارد عمل ميشم و اين ضعف رو پوشش ميدم و عملكرد شما هم نشون ميده كه چقدر بى سياست به اين موضوع ورود كرديد و اصلا توجه نداريد كه چه خطوط قرمزى رو داريد رد ميكنيد


يه طورى داريد موضوع رو مطرح ميكنيد كه گويا شوهر شما عقلش نميرسه كه اگه خونه به اسمش باشه بهتره
حالا يه مسيرى رو رفتيد ديديد نه نتيجه نميده چيكار كرديد پاى پدرتونم به اين ماجرا باز كرديد ( اشتباه و تناقض دوم )
ورود پدر شما به اين موضوع چه پيامى داشت
اول اينكه پدر من از تو بيشتر ميفهمه بابام هم داره حرف منو ميزنه پس كوتاه بيا
دوم اينكه پدر من صلاح ما رو ميخاد گويا خانواده ايشون كه اين همه سال بزرگش كردن مصلحت پسرشون رو نميخان


تناقض سوم
تعريف شما از خودخواهى و خواست شما
يه جا ميايد ميگيد اين خودخواهى ايه كه از خانواده شوهرم انتظار داشته باشم كه خونه رو به نامش بزنن بعد دو خط پايين تر ميايد ميكيد چطور شوهرمو راضى كنم كه خونه به اسم خودش باشه


قبل اينكه دنبال راهكار براى راضى كردن شوهرتون باشيد بايد سوال كنيد كه آيا به اين موضوع ورود كنم يا نه ؟
براى ورود به اين موضوعات هم بايد منطق قوى براى نظرتون داشته باشيد ( كه از ديد من نداريد ) هم بايد حساب شده و با سياست باشه كه اقتدار، درك و شعور مرد زير سوال نره . چون خيلى از مصاديقى كه شما به سادگى و ضعف مرد تفسير ميكنيد شايد معناى ديگه اى از ديدگاه آقايون داشته باشه .
.
.
.
موضوع بعدى كه بايد بهش توجه داشته باشيد عملكرد پدر بزرگوار شما بوده كه جا داره خوب تحليل بشه تا در آينده و مشكلات بزرگترى كه تو زندگى بهش برميخوريد تصميم منطقى ترى داشته باشيد


موضوع ديگه اى كه باز جا داره راجبش فكر كنيد لجاجت شما تو اين موضوع بود. اين صرفا نشون نميده كه شما شخصيت لجبازى داشته باشيد شايد دليلش مسير اشتباه و عكس العمل شوهرتون بوده ، اين يعنى بايد درايت ،صبر و آستانه تحمل بيشترى تو زندكى داشته باشيد