موضوع: به همسرم اعتماد کنم؟

همونطور که دوستان هم گفتن خیانت آسیب روحی جدی میزنه و اگه بیاین و بگین حالتون ۱۰۰ درصد خوبه جای تعجب داره. اما به هر حال برای بهبود حالتون باید از یه جایی شروع کنید. اگر چه مساله خیانت همسرتون خیلی براتون سنگینه ولی یه حکمتی داشت که شما از راهنمایی های دوستان متوجه اشتباهاتتون شدین. معنیش این نیست که همسرتون مقصر نیستن. اما اینجا به شما فقط دسترسی داریم.

شما بعد از چند سال اول زندگی دو راه پیش رو داشتین. ۱. یاد می گرفتین از همسرتون که اتفاقا شغل پردرامدی هم دارن تقاضای مالی و معنوی برای خودتون و دخترتون کنین. ۲. خودتون می چسبیدین به کار و نیازهای خودت و دخترت رو تامین می کردین. شما راه دوم رو در پیش گرفتین. از نظر من دلیلش اینه که آدم توانا و شاید متکی به خود هستین و ترجیح دادین که نیازهاتون رو خودتون تامین کنید.
نتیجه این هست که همونطور که دوستان گفتن شوهر شما آدمی هست که درامد بالا داره و خرج نمی کنه و خیالش راحته که زن و بچه ش از پس خودشون بر میان، چنین آدمی احتمالش خیلی زیاده که به این راه کشیده بشه. هرچند اصلا کارشون توجیه پذیر نیست.
شما اول و آخر باید راه اول رو برین. باید به خاطر دخترتون هم که شده، بتونین راه مذاکره با همسرتون و راه بیان درخواست هاتون رو پیدا کنین و یاد بگیرین. از مسایل مالی هم که بگذریم. اگر دخترتون بزرگ شد و خواست در رشته مورد علاقه اش ادامه تحصیل بده و پدرش مخالف بود، شما چطور می تونین با همسرتون مذاکره کنید؟ باید از الان به دخترتون یاد بدین که فقط به شما تکیه نکنه. با شیرین زبونی پدرش رو به سمت خونه بکشه.
شاغل بودن یا نبودن شما تاثیری در ماجرای شما نداره. شما اگه خانه دار هم بودین باز ممکن بود این مسایل پیش بیاد.

در مورد مسایل مالی، باید برای پول های شوهرتون نقشه بکشین. اگر شما این کار رو نکنین بقیه نقشه هاشون رو می کشن.
من تجربه همچین چیزی رو دارم. دقیقا مثل شما اوایل ازدواجم خیلی مراعات همسرم رو می کردم و نیازهای مالیم رو به صفر رسونده بودم. هرچی درامد کسب می کردم دو دستی به همسرم تقدیم می کردم برای رفع مشکلاتمون. اما همسرم پس اندازش رو به یکی از فامیل هاش برای یه کار غیرضروری قرض داد. در شرایطی که می دونست ماه دیگه برای یه عمل پزشکی به اون پول احتیاج دارم. من مجبور شدم از چند نفر درخواست کمک مالی کنم. اون روزها خیلی از نظر روحی تحت فشار قرار گرفتم. از همسرم خیلی فاصله گرفتم. احساس کردم وقتی بهش نیاز داشتم پشتم رو خالی کرده.
اما بعد از اون ماجرا متوجه اشتباه خودم شدم و روشم رو عوض کردم. شروع کردم به طرح نیاز از همسرم. یعنی برای ۵ سال بعد زندگیمون چند هدف کوچیک و بزرگ در زندگیمون مشخص کردیم و نقشه هایی برای درامد همسرم و در صورت نیاز درامد من کشیدیم. از سرمایه گذاری کردن گرفته تا سفر داخلی و خارجی و تعویض ماشین و ...

منم مثل شما چند سال اول زندگیم از همه نیازهام گذشتم و پای شرایط بدش موندم، حقم نیست که همسرم از عشقی که بهش دارم سواستفاده کنه. ولی الان وقتی برام هزینه میکنه و مثلا با هم میریم مسافرت، عشقم بهش خیلی بیشتر هم میشه. برای هردومون مفیده.
شما که شوهرت شغل خوبی داره و درامد داره شروع کن کم کم نقشه کشیدن برای درامدش. به سود شوهرت هم هست چون اینجوری زندگیش از هم نمی پاشه. می تونی اول از نیازهای دخترت شروع کنی. اما از راه درستش. نه با قهر و دعوا. میتونی برای نظافت خونه تون کارگر بگیری و حالا هر چیزی که یکم کارهات رو سبک تر کنه. برای حقوق خودت هم نقشه هایی بکش در راستای افزایش سلامتی و روحیه و البته پس انداز. دخترت تو این مسایل می تونه انگیزه خوبی براتون باشه. فقط باید روش طرح نیاز رو یاد بگیری. دیگه منفی فکر کردن رو متوقف کن. اگه هیکلت به هم ریخته به جای منفی بافی، تبدیلش کن به یه انگیزه و سریع برو باشگاه ثبت نام کن.
من یه بار رفتم دکتر برای گردن دردم. برگشت بهم گفت خانم یه روز در هفته رو برو برای خودت خوش باشه. برو کوه،‌ برو استخر، اصلا بگیر بخواب. گفت اینا شاید ربطی به تخصص من نداشته باشه ولی از رفتارت فهمیدم خیلی داری به خودت سخت می گیری. خلاصه اینکه زندگی رو به خودت سخت نگیر.

در مورد دلبری کردن و مسایل رناشویی واقعا باید با مشاور صحبت کنین. هرچقدر خودم رو جای شما گذاشتم دیدم خیلی سخته یه نفر بعد از خیانت دیدن سریع برگرده و برای شوهرش دلبری کنه. شما در این مورد حتما نیاز به گذر زمان دارین.

در مورد دوست شدن با اون خانم به نظر من الان شرایط شما خیلی حساس هست و بدتر روی روحیه تون تاثیر منفی میزاره. اون خانم رو رها کنین. اگه مشکل رو ریشه ای حل نکنی همیشه یکی هست که سایه اش بیافته روی زندگیتون.

سلام ماری عزیزم
دوست من
کار کردن زیاد زن باعث میشه مرد از زندگی مشترک خودش خیلی رضایت نداشته باشه، زن کانون خانوادس ، زن گرمی خانه ی خودش هست و غیبتش قبل از همسر برای فرزندش ناراحت کننده هست .
شما خیلی هم در زندگی مشترکت بد نبودی اون هم پس از گذشت سالها، پس اگر امروز از کردار همسرت ناراحتی بخاطر چشم پوشی و عدم پیگیری شماست.ما با رفتارمون به دیگران چراغ سبز نشون میدیم.
میتونین انتخاب کنین عاطفه ای تقسیم شده یا هیچ مطلق!
خودتون و دیگری و چراغ سبز های مدوام برای اتفاق های بدتر
چند وقت دیگه بدلیل تأثیرات منفی اون فرد یا افراد حقوق شما ازتون گرفته میشه، از خونه ای که درونش هستین اخراج میشین و مهریتون بصورت قطره ای بهتون داده میشه ، اگر طلاقتون هم نده باید نظاره گر تمامی بی محبتی ها باشین.
اتفاقا باید پای این افراد رو برای آرامش خودتون و همسرتون از زندگیتون قطع کنین.
شما اون خانمو پیدا میکنین و بعد از اینکه دست خودش رو، رو کرد به ایشون اخطار میدین از زندگیتون جدا شن وگرنه با مدارکی که دارین به جرم اغفال و رابطه پنهانی ازشون شکایت خواهید کرد.( از نوشته ها عکس بگیرین و باکستون رو پاک نکنین، از عکسهای درون پیجشون و تلگرامشون نمونه بردارین تا نتونن انکار کنن)
اگرم همسرتون گفت تو بودی انکار کنین به همین سادگی/ گوشیتونو قفل بزنین
ببینین ادامه شرایط اینجوری به صلاحتون نیست و فقط افسرده تر میشین ، بدون تمرکز بدون روحیه
فرزندتون هم بعدها آسیب خواهد دید.
باید از زندگیتون در برابر افرادی که اومدن بهش آسیب بزنن دفاع کنید و نذارین کسی وارد حریم شما و همسرتون بشه.
لازم هم نیست همسرتونو سرزنش کنید فقط پای اون افراد رو در زندگیتون از پشت پرده بشکنین.

ماری عزیز واقعا خیلی ناراحت شدم که اینقدر داری اذیت میشی.علت خیانت همسرت اشتباهات تو نیست.خودشه! اونقدر بی چشم و رو بوده که این همه حمایتا و محبتای تو رو تونسته نادیده بگیره و بهت خیانت کنه .خیلی راحت گذاشته یه زن جوونتر که اصلا موقعیت اجتماعیش در حد ایشون یا شما نبوده از راه به درش کنه.زیادی همسرتو برا خودت بزرگ کردی.برو تو ایینه نگاه کن و یه زن با اراده و قوی رو ببین که مثل شیر پشت همسرش بوده و به اینجا رسوندتش.درسته خیلی از رفتارای شما در قبال همسرت خیلی مادرانه بوده ولی رفتارای مثبتی بوده .در جهت حمایتش بوده .بعدشم همه ما تو روابطمون اشتباهاتی میکنیم .هیچ زن و شوهری وجود ندارن که از همون اول زندگی کامل مچ باشن و رفتارشون در قبال هم کاملا درست و اصولی باشه...مگه ما چقدر شوهرداری و زنداری از والدینمون یاد میگیریم ؟(که همونم ممکنه الگوهای غلطی بهمون اموزش داده باشن) این یعنی ما اجازه داریم به همسرمون خیانت کنیم؟؟؟؟ اینو از دوستاسی میپرسم که تو اینجور مواقع انگشت اتهامو به سمت خانوما نشونه میرن که تو مقصری که همسرت خیانت کرد!!!!همسر ایشون هم ازهمون اول زندگی نتونسته حمایت مالی کافی برای زنش داشته باشه،خیلی کوتاهیای دیگه هم داشته کارشو تو اولویت قرار داده و بار زندگی رو به دوش خانمش انداخته الان به نظر شما ماری هم دلیل کافی نداره از ایشون دلسرد بشه و بهش خیانت کنه؟؟

سلام به همه دوستان
شایسته عزیز...ازت ممنونم عزیزم که وقت گذاشتی و راهنمایی کردی...من اگر با اون خانم برخورد کنم طبیعتا برخورد آروم و بدون جنجالی خواهد بود علتش هم این نیست که مثلا آدم خیلی منطقی ای هستم بلکه بیشترین علتش ترس از مواردیه که شما به قشنگی بهش اشاره کردی...ترس از طرد شدن...ترس از تحقیر شدن...ترس از این که اون یه مقدار حرمت باقی مونده رو هم از دست بدم...اما از اول ازدواج تا الان خانم های زیادی در مورد این موضوع به من هشدار دادند و بهم گفتند حداقل ماهی یا دو ماهی یک بار به محل کار همسرت برو و در واقع به دیگران گوشزد کن که این آقا دارای خانواده ای است و حریمی وجود دارد...من در طی این سالها خیلی کم تونستم این کار رو انجام بدم ...معمولا وقتی به خونه میرسم انقدر کار دارم که فرصت بیرون رفتن و سر زدن به همسرم رو پیدا نمی کنم ....البته این توجیه کننده نیست و در واقع کوتاهی من سهم بزرگی رو در این موضوع بازی میکنه ...این که به محل کار ایشون نرفتم و این که همکارهاشون حضور من رو خیلی کمرنگ می بینند...اما واقعا دوست دارم الان برم....برم و این خانم رو ببینم و ببینم با چه اعتماد به نفس و رویی با من روبرو خواهد شد؟ برام جالبه کسی رو ببینم که تونسته وارد زندگی من بشه ...که اعتماد همسرم و عشقش رو به همین راحتی به دست \آورده...البته عکس ایشون رو دیدم اما دیدار و رویارویی خیلی چیزها رو ممکنه تغییر بده...من اگر تصمیم جدی برای دیدن این خانم گرفتم در وهله اول فقط میرم مطب و ایشون رو میبینم یعنی صحبتی با ایشون نمی کنم و سعی میکنم رفتارم عادی باشه ...برای این که میخوام خودم شخصیتشون رو محک بزنم و ببینم آیا صحبت منطقی با این خانم به نتیجه ای خواهد رسید یا خیر...علاوه بر اون همچنان به شدت خودم رو مقید میدونم که حرمت و آبروی همسرم رو حفظ کنم...شاید راه برگشتی باشه ...ولی تمام حرمت ها که فروبریزه...و پرده و حریم حجب و حیا دریده بشه دیگه برگشت خیلی خیلی سخت خواهد بود
.
میس بیوتی عزیزم
از شما به خاطر نگاه مثبتی که به من به عنوان یک انسان و زن داشتید ممنونم...درسته...از طرف برخی دوستان و آشنایان ( چه داخل این سایت یا بیرون )مواردی به من گوشزد شد که واقعا خارج از توان من بود ( البته باور و اطمینان دارم که همه دوستان فقط خیر و مصلحت من رو میخوان...و نوشته ها و گفته هاشون از سر دلسوزی و تجاربی است که خودشون داشتند برای همین از همه دوباره همین جا تشکر میکنم و دستشون رو میبوسم )من مجبور بودم و شرایط زندگیم طوری بود و الان هم هست که باید کار کنم ...توضیح دادم که کارکردن برای من خیلی مهمه...من نه به دنبال ارتقا شغلی هستم نه آدم جاه طلبی هستم بلکه کارکردن از جنبه تامین مالی برای من خیلی مهمه ...علاوه بر اون که من سعی کردم ساعاتی که منزل هستم نبودنم رو جبران کنم....میدونم که این در واقع بخش کمی از غیبتم رو جبران میکنه اما من هرکاری از دستم بر می اومد کردم...و بعد این که قبلا هم نوشتم که داشتن پشتوانه مالی برای من خیلی مهمه ...اینو من در همون سالهای اول ازدواج متوجه شدم که به هیچ وجه نباید درآمدم رو از دست بدم چون باعث میشه که بی پناه و حقیر بشم ...و علاوه بر اون در تامین امکانات مالی برای خودم و دخترم به مشکل بر بخورم
...علاوه بر اون قسمت دوم نوشته شما واقعا من رو تکون داد...این چیزیه که بارها و بارها بهش فکر کردم...با خودم فکر میکردم پس در تمام این سالها...که ایشون درآمد خوبی داشتند اما حاضر نبودند برای من هزینه کنند...من حق استفاده از ماشین رو نداشتم مگر مواردی که میخواستم دخترم رو به کلاس یا پارک یا...ببرم ...من حق خرج درآمد خودم رو به دلخواه نداشتم و ایشون باید تصمیم میگرفتند که من چه چیزی بخرم یا نخرم...یادم هست میخواستم ماشین ظرفشویی بگیرم...یکی دوبار با ایشون صحبت کردم و گفتم که خرید ماشین ظرفشویی باعث میشه که مثلا من بیشتر به دخترمون و تو برسم...وقتی از سرکار میام کار خونه ام سبک تر باشه ( چون به طور معمول وقتی میرسم خونه به محض عوض کردن لباس ها میام سراغ آشپزخونه و ظرف ها و بقیه کارها) و حتی بهشون گفتم که کل هزینه اش رو خودم پرداخت میکنم و این که هزینه اش رو هم از حقوقم نمی دم بلکه چند تا کارت هدیه دادند و من جمع کردم و الان می تونم ظرفشویی بخرم...ایشون اون موقع چنان سرو صدایی کردند و داد کشیدند که یادم هست رفتم بهشون گفتم باشه هرچی شما میگی حق با شماست من اشتباه کردم ببخشید...و ازشون معذرت خواستم چون واقعا روح و روانم خسته بود و نمی تونستم جر و بحث کنم
و با تمام این ها....من ایشون رو ول نکردم...من فکر نکردم حالا که شوهرم کم میذاره بهش اهمیت ندم...تعهدم رو بشکنم...یا...
احساس غبن میکنم....
احساس از دست دادن جوانی
از دست دادن زیبایی
و بدتر از همه از دست دادن محبت و دوست داشتن ( حتی اگر کم هم بود)

عزیزم اصلا دنبال اون دختر نرو که ببینی کی بوده ؟ چرا اینکارو کرده و چقدر جوونتر و خوشگلتر بوده و...اون دختر هیچ اهمیتی نداره..اگه اون نباشه بازم جامعه پره ازین مدل دخترا( متاسفانه).اگه اینکارو شروع کنی تا اخر عمر مثل یه وسواس ذهنی باهات میمونه و نمیتونی ازش خلاص شی...فقط باید در درجه اول روی خودت و بعد روی روابطت با همسرت کار کنی.اول از همه باید این بارو از رو دلت ورداری و سبک شی باید با یکی صحبت کنی.اگه میتونی با همسرت حرف بزن و تمام احساستو راجع به این موضوع بگو و گریه کن و ...اگه توانایی این کارو نداری برو با یه مشاور یا روانشناس یا یه دوست خیلی قابل اعتماد درد دل کن ...اگرم اینم واست مقدور نیست تمام حرفاتو گله هاتو غم و غصه هاتو رو یه کاغذ بنویس بعد بشین بخونشون و بلند بلند گریه کن.هرچقدر نیاز داری گریه کن و داد بزن و بدوبیراه بگو ...بعدشم کاغذارو نیست و نابود کن و بریز دور....میتونی یه صبح که دخترت مهده و خودتم نری سرکار و تو خونه تنها باشی اینکارو بکنی.خلاصه اینکه باید این غمو از دلت بریزیش بیرون.هرچند بار که لازمم میدونی اینکارو بکن.ببین همسرت همون اول شمارو پسندیده که باهات ازدواج کرده پس افکار منفی راجع به خودتو بریز دور!! درامدت رو واسه خودت خرج کن.یعنی چی وقتی شما داری پولشو میدی باید واسه خرید ظرفشویی از همسرت اجازه بگیری؟؟؟! یه سری هزینه های زندگی رو از همسرت بگیر.مثلا بهش بگو فلان چیز تموم شده اومدنی بخر.پول سرویس مهد بچه رو ( مثلا بگو حقوقمو این ماه ندادن هنوز باید پول سرویسو تا فردا بریزم به حساب) باید کم کم عادتش بدی براتون خرج کنه ...خودت ظهرااز سرکار میای سر راهت چندتا غذا هم بخر و بیار خونه!قرار نیست هر روز خسته کوفته میای وایسی غذا درست کنی.یه وقتایی تنبلی کن.خسته ای نیازی نیست هرروز خونه تمیز کنی یا ظرفارو همون وعده بشوری،بعضی شبا حاضری بخورین بگو سرم درد میکرد نتونستم غذا درست کنم ...ببین عزیزم به خودت اهمیت بده به روحت به قلبت ...یه خورده خودتو دوست داشته باش! به خودت مهربونی کن.جلوی ایینه وایسا از خودت تعریف کن.قربون صدقه خودت برو...یه باشگاه نزدیک خدنه پیدا کن و برو ورزش یوگا یا ایروبیک....
یه تاپیک با عنوان " زن بودن اموزشی مداوم " هست.حتما سرچش کن و با حوصله بخونش .خیلی بدردت میخوره. ابعاد شخصیتی یه زن رو معرفی میکنه... به نظرم برای تو بعد مادرانه خیلییییییی قویه ولی ابعاد امازون و معشوقه و مدونا خیلی ضعیفه و باید تقویتش کنی
راستی منم همسن توام .وارد ۳۸ سالگیم شدم ! هنوزا احساس پیری نمیکنم و با وجود اشتباهات و کوتاهیها و ضعفای زیادی که در گذشته از خوذم نشون دادم خودمو بخشیدم (البته تا۸۰ درصد)و تمام تلاشمو میکنم ادم قویتری باشم
هنوزم نوجوان درونم زنده هست

ماری عزیزم سلام
دوست من خیلی از مشاوره ها برای زندگی مشترک مبنی بر این هست روی خودت کار کن ، برو پیش مشاور، همسرت رو ببر و الی ماشالله.. اینها بیشترش موفقیت آمیز و برخیش با عدم موفقیت همراه هست.
عزیزم ؛
اگه مردی خیانتی میکنه یا چشمش دنبال زنای دیگست درسته همسر داره اما بمعنی عشق واقعی نیست!
اون زنش رو مثل یک ظرف تزیئنی گذاشته توی دکور ... چون آبرو و اعتبارش در مردم و افکار عمومی خدشه دار میشه...چون فرزند داره ، چون منع خانواده داره...
لازم نیست طلاقش بده میتونه باهاش زندگی میکنه اما فکرش پیش بقیست.
مثلا فکر کن مردم چی میگن به این مرد که خانمشو بخواد طلاق بده و بره سراغ یکی دیگه..،اونم بعد چند سال، دیگه اعتبارش پایین میاد!
اگر مردم جامعه ما کمی از سادگی و افکار سطحی خارج بشن به پاسخ سؤالاتشون میرسن

من نمیگم شما این کار رو بکن اون کار رو بکن . اما بالاخره باید یک جایی اقتدار و بودنتو نمایش بدی.
همین خانم هایی که در اطرافتون و با در اینترنت میگن ولش کن یا بخودت برس و... اینا در زندگی خودشون اگر سر و کله خانمی پیدا بشه هرگز ساکت نمیشینن رشته ی افکار از دستشون خارج میشه.
همسر شما اگر ذره ای به فکر آبرو و اعتبار و احترام بودون در درجه ای اول رفیق و شریک و همراه زندگیشونو از نظر فکری ویران نمیکردن.
خودتون خرج خودتونو میخورین، همسرتونم که در فکر دیگریست، محبت و علاقه هم در پایین ترین درجه ، پس عذر میخوام میشه بپرسم برای چه ازدواج کردین؟
شما با سکوت و بردباری ایشونو بسیار سخت بار آوردین و طوری رشدش دادین که نه پول به عنوان یک مرد برای زندگیش صرف کنه و نه نیازهای زنش رو متوجه بشن.
من صدردصد برای چندمین بار تاکید میکنم به محل کار همسرتون برین و بدون خشونت و بحث جلوی منشی راه برین و پیش همسرتون برین و بیاین.
حتما بهترین لباس و آرایش رو داشته باشین، تا کی منزوی و در معرض تیر ؟
خودتونو نشون بدین، کارتون اگر شغل دولتی نیست ازش بیرون بیان و خودتون منشی اونجا بشین اگر امکانش هست.
خیلی غیر مستقیم به منشی بفهمونین اگر کسی وارد زندگیتون بشه عاقبتش نابودی هست.
میتونین براش داستان دروغین تعریف کنین که آره یکی از دوستانتون یه زنی وارد زندگی شوهرش شد و عاقبت بدی برای اون زن تازه وارد داشت و آبروش در اقوام نزدیکانش رفت و شغلشو از دست داد و متحمل رنج شد.
با باشگاه رفتن و آرایش تو خونه ... چیزی درست نمیشه این نسخه ها برای زمانی هست که اتفاق خاصی بین زوجین پیش نیومده.
امکان نداره با فکر ناراحت و افسرده بتونین خوشحال زندگی کنین
این خانم ها که میان وسط زندگی یک مرد متأهل باید بدونن که چه گناهی میکنن و ضربه کاری بخورن تا جرأت چنین چیزی نداشته باشن. شک نکنین اگر زنی پا نده مردی نزدیکش نمیشه!

فعلا اون تهدید اینترنتی رو کنار بذارین اما تو نت پیداش کنین و زیر نظر داشته باشینش و نقشه هاشو نقش بر آب کنین. اما محل کار رو حتما خیلی شیک برین و حتی برای همسرتون بستنی ببرین تا ببینه با هم هستین اگر شوهرتونم نخورد خودتون بستنی رو بخورین که نشون بدین همسرتون خورده و‌با ظرف خالیش بیرون بیاین!
یک مادر وقتی میدونه بچش ممکنه بخودش آسیب بزنه ، بجای اینکه بشینه و نگاش کنه یا راحت بگیره موضوع رو میره وسایل خطرناکو حذف میکنه، بچه نادونه اگر قرار بود بفهمه با یکبار تذکر میفهمید!
صورت مسئله رو بجای پاک کردن ، حل کنین و تموم
والسلام