موضوع: چطور با همسرم کنار بیام؟؟!!!

سلام اقای رشادت . نظری که میخوام بدم کارشناسانه یا تخصصی نیست و صرفا تجربه ی شخصی خودمه و صدالبته که یه نسخه رو نمیشه برای همه پیچید ...

من زمانی که عقد کردم 18 سالم بود و دقیقا من هم توی سن 19 سالگی ازدواج کردم و شوهرم 7 سال ازم بزرگتره . منم مث خانم شما اون موقع اوج دیده شدن و شیطنتام بود که همه ی فکر و ذکرم دقیقا باشگاه و ارایش کردن و لباس خریدن بود ... همسر من خیلی خیلی از شما روی حجاب حساس تره و حتی دوران عقد اصرار به چادری شدن من داشت ( دلش خوش بود بنده خدا ) . اعتراف میکنم دوران عقد وقتی به حجابم گیر میداد یکم ذوق میکردم که شوهرم روم حساسه و دوسم داره و جلو روش چیزی نمیگفتم ولی درنهایت کووچکترین توجهی به تذکراش نمیکردم و حتی میرفتم پیش دوستام مسخره اش میکردم اونام ( با عرض معذرت )میگفتن اُمُله یا خشکه مذهبیه و ... ( الان که گفتم خودم از خودم خجالت کشیدم که تا این حد کم شعور بودم) ... این دوران شیرین گذشت و بالاخره من رفتم سرخونه خودم که اونجا دیگه اوضاع همین طوری نموند . شوهرم رک بهم گفت تحمل اینجور لباس پوشیدنمو نداره و اگه میخوام اینجوری رفتار کنم بهتره برگردم خونمون منم که مث خانم شما لجباز بودم با این حرفام دست نکشیدم و نهایت توجهم این بود که اولش که میخواستیم بریم بیرون شالمو باحجاب میپوشیدم ( چون بهم میگفت بی حجاب جایی نمیبرمت) و بعدش که میرفتیم میکشیدمش عقب و خیلییییی ظاهری به تذکرش اهمیت میدادم ولی اخرش کار خودمو میکردم ... اونقد رفتم رو مخش که یه روز تمام لوازم ارایشیمو جمع کرد بندازه دور ، باورکنین شاید دو ساعت تمام گریه کردم ولی اخرش کار خودشو کرد و نزدیک هشتصد تومن به من بدبخت ضرر زد . چند وقت بعدم همین کارو با لباساییم که مشکل منکراتی داشتن انجام داد ، بهشم میگفتم دور ننداز حداقل بده به یه مستحق جواب میداد من به مستحق اشغال نمیدم من بابت این جریانا شاید جمع بزنین 30 روز با شوهرم قهر بودم و حداقل به اندازه 48 ساعت روهم رفته جنگ و دعوا های پر سر و صدا که هرکدوم چن ساعت بودن داشتیم که توی همشون منم مث خانم شما گریه کردم و جیغ زدم و قهر کردم ولی شوهرم حتی یه بارم بابت این کارا عذرخواهی نکرد صرفا بعد اینکه من دو سه روز سرسنگین بودم میرفت یه مانتو یا روسری مشکی مخصوص خانمای 80 سال به بالا برام میخرید که مثلا از دلم دراد ( بعدش من بدتر گریه ام میگرفت ) ولی خب اونقد توی اون دو سه روز بهم کم محلی میکرد و روی حرفش وامیساد که من دلم نمیومد کش بدم دعوا رو و اشتی میکردم ( تا هفته ی بعد که دوباره دعوامون میشد) منتهی انقدر همسرم موند روی این حرفش که کم کم مجبور شدم مراعات کنم . توی این مدتم خیلیا رو فرستاد باهام حرف بزنن خصوصا برادرم که خیلی حرفش واسم حرف بود رو فرستاد اونم خیلی قانعم کرد و به برادرم قول دادم دیگ مراعات متاهل بودنمو بکنم . الان خودم وقتی دختراییو رو میبینم که لباسای تحریک کننده دارن واقعا بدم میاد و تو نظرم کوچیک میشن با اینکه خودم قبلا عاششق اینجور لباسا بودم ...

+ اینا رو نگفتم که بگم شما هم هفته ای یه بار اشک خانمتو درار و ازارش بده تا مجبووووور شه به حرفت گوش کنه ، نه اصلا به دو دلیل دعوا و تنش زیاد خصوصا روی مورد شما نتیجه خیلی بدی داره :
1- خانم شما برعکس من توی دعوا بد جواب میده و این حرمتتونو از بین میبره (که البته از نظر من این رفتارم از برخوردای ضعیف خود شما ناشی میشه) و غرور و جایگاهتون به عنوان یه مرد پایین میاد...
2-اون همه دعوا برای من و شوهرم هم تبعات زیادی داشت و اونقدر شوهرمو عادت داد به خشونت که دست بزن هم پیدا کرد و الان یه مشکل خیلی بدتر از بدحجابی من داریم ...

منظورم از تعریف کردن این چیزا بیشتر جدیت و پافشاری بود و فکر میکنم توی مورد شما کم محلی جواب بده ... خانم شما به قول خودتون ته تغاری و احتمالا لوس هستن . من هم این ویژگی ها رو کم و بیش دارم و تا جایی که درباره خودم میدونم اینجور ادما تحمل کم محلی و بی محبتی خصوووووصا از جانب مرد مقابلشون رو به هییییچ وجه ندارن و دیوونشون میکنه ( خود من که بیشتر از دعواهامون ، قهر کردن خودم ازارم میداد چون همسرم تا چن وقت کاری به کارم نداشت ) پس بد نیست که وقتی خانمتون قهر کردن بلافاصله نرین منت کشی و صبر کنین تا خودش به کارهاش فکر کنه و اگه هم اومد سمتتون تا وقتی قبول نکرده بود که کوتاه بیاد تو رفتاراش شما مث روز اول نشین و اشتی کنین ولی سرد باشین تا بفهمه شما الکی و با ناز و عشوه کوتاه نمیای و جدی هستی ...

+ درباره اینکه قاطعیت عملتونو ببرین بالاتر : مطمئن باشین خانم شما با این تنشا نمیزارن و برن و زندگی اینقدرا هم مسخره نیست و هیچ دختری خدایی نکرده و دور از جون زندگی شما دلش نمیخواد تو 19 سالگی جدا شه (البته شما اصلا مشکلتون در حد فکر به این چیزا نیس و اینو گفتم تا از رفتن ایشون نترسین)... پس خیالتون راحت ... بهش بگین اینجوری پوشیدنش رو نمیتونین تحمل کنین و خواااااهش میکنم دیگه بی دلیل عذرخواهی نکنین ... نذارین واسش عادت شه که اینجوری دیگ توی هیچ موردی چه حق با شما باشه چه خودش جدیتون نمیگیره .
شما اول با خودت حسابتو صاف کن ... ببین این مساله اونقدر مخل ارامش و خوشبختی شما میشه که لازم باشه تغییرش بدی ؟ البته اینجوری که من میبینم شما هیچ جوره با بی حجابی خانمت کنار نمیای پس اگ میخواین زندگیتون پا بگیره ، شما پا پس نکش و رو حرفت بمون . نمیگم خشن باش ولی جدی رفتار کن تا بفهمه اینجوری از دستتون میده .

+ درباره بددهنی خانمتون و اینکه توی خیابون روی شما دست بلند میکنن و ... اینا چیزایی نیست که راحت ازش بگذرین و من اصلا نمیفهمم چجوری باهاش کنار اومدی که البته خیلی اشتباه کردین . واس همین میگم این رفتارا بیشترش (نه همه اش )تقصیر خودتونه ... شما به هیییییییییچ وجه نباید کوتاه میومدی . آقای رشادت اینجوری که خودتون تعریف کردین به نظر من شما اشتی بودنتون خودش یه جور قهره پس از چی میترسین ؟ خانمتون قهر کنه؟ خب بکنه ... خیلی وضعیتتون فرق میکنه ؟ رابطه که ندارین ، محبتم که نمیکنه ، به کار خونه ام که نمیرسه خیلی ... قهر و اشتیشون نباید فرق خاصی بکنه به نظر من خانم شما اصلاااا در جریان نیستن که تا چ حد دارن با شما بدرفتاری میکنن و به طور جدی نیاز دارن که اول این رو متوجه باشن و تا وقتی که شما میرین منت کشی درحالی که تقصیری ندارین و خیلی هم بهتون توهین شده ، نمیتونن این موضوع رو درک کنن ...

+ حق با شماست و ازدواج فامیلی یکم رودروایسی های خودشو داره ولی زندگی جدی تر از اونیه که شما بخوای به خاطر تعارفات خرابش کنی . من پیشنهاد میکنم حالا که خالتون معقول هستن بهشون اروم و بی سر و صدا بگین با اگ کس دیگه ای هست که خانمتون ازشون حرف شنوی دارن از طریق اون ها اقدام کنین .

+ اگ اقتدارتونو توی خونه بالاتر ببرین و جدیت نشون بدین اینا همه حل میشن ... یه مژده ام بدم با این زرنگی که از خانمتون تعریف کردین به نظرم اگ یاد بگیرن زندگی زناشویی یعنی چی ، خیلی از این مهارتشون واس خوشبختیتون میتونن استفاده کنن . این از اون مهارتاییه که هر زنی نداره و داشتنش نعمته ، حیف که فعلا خوب به کارش نمیبرن...

با ارزوی ارامش واسه شما و همسرتون

البته اون توهین که چه عرض کنم، تهمت زدن به خانم مستحق مجازات بوده و است. مرد نباید تحت هیچ شرایطی همچین القابی رو به خانمش نسبت بده. (این رو میدونم که از روی عصبانیت بوده، در مقابل خانم هم عصبانی شدند که اون کار رو کردند). چه بسا تکرار این نسبت دادن ها راه رو برای انحراف و خیانت باز می کنه. ساده ترین حالت اینه که با خودش فکر میکنه این بابا که همش منو .... میدونه . دیگه چی هست که بخوام که نگرانش باشم؟ ارتکاب خیانت به دلیل لج بازی و انتقام گیری هم حالت های دیگه هستند.

زدن، توهین کردن و امثال آن همیشه نتیجه عکس میده. کسی به خاطر کتک خوردن و فحش شنیدن ترغیب نمیشه راه و روشش رو عوض کنه. اجبار هم فقط تا موقعی نتیجه میده که بشه فشار آورد. فشار که برداشته بشه طغیان پیش میاد.

آخرش من دعواهای این زوج رو اگر به درستی مدیریت بشه مثل سربازی می بینم. زمان خدمت سخت و طاقت فرسا است ولی چند سال بعدش خاطره میشه

نوشته اصلی توسط Ye_Doost

البته اون توهین که چه عرض کنم، تهمت زدن به خانم مستحق مجازات بوده و است. مرد نباید تحت هیچ شرایطی همچین القابی رو به خانمش نسبت بده. (این رو میدونم که از روی عصبانیت بوده، در مقابل خانم هم عصبانی شدند که اون کار رو کردند). چه بسا تکرار این نسبت دادن ها راه رو برای انحراف و خیانت باز می کنه. ساده ترین حالت اینه که با خودش فکر میکنه این بابا که همش منو .... میدونه . دیگه چی هست که بخوام که نگرانش باشم؟ ارتکاب خیانت به دلیل لج بازی و انتقام گیری هم حالت های دیگه هستند.

زدن، توهین کردن و امثال آن همیشه نتیجه عکس میده. کسی به خاطر کتک خوردن و فحش شنیدن ترغیب نمیشه راه و روشش رو عوض کنه. اجبار هم فقط تا موقعی نتیجه میده که بشه فشار آورد. فشار که برداشته بشه طغیان پیش میاد.

ضمن تاکید روی این بخش از صجبت های کاربر گرامی ye_doost بنده هم می خواستم به همین موضوع اشاره کنم که در مقابل رفتار اشتباه کاملا روشنه که باید عذر خواهی کرد.

ایشون به حرف شما گوش نمی دهد ، لجبازی می کند ، گریه می کند ، در عوض شما هم یک رفتار اشتباه تر انجام می دهید ، او را می زنید ، توهین می کنید ، القاب بسیار زشت به کار

می برید.
با این روش در یک چرخه معیوبی قرار می گیرید که هیچ نتیجه ای به دنبال نخواهد داشت و ضرر های جدید رو هم به زندگی تون وارد می کنید.

قاطعیت این نیست که ایشون را بزنید بعد هم محکم بایستید و نروید عذر خواهی.

به عنوان مثال ، زمانی که همسرتون یک لباس تنگ توی مغازه انتخاب می کنند بهشون بگید من این لباس را نمی پسندم و اجازه نمی دهم این لباس را بپوشی و اگر هم این لباس را بپوشی همراه شما بیرون نمی یام.

دیگه انتخاب را بگذارید به عهده خودش. اگر خرید وروزی برای مهمونی آن را پوشید آن موقع قاطع بایستید که یا لباسش را عوض کنید یا با ایشون جایی نمی روید.
و روی موضع خود محکم بایستید . ودتون رو مشغول تلوزیون ، روزنامه ،...کنید و دیگه بحث نکنید . حتی اگه شده قید مهمانی و بیرون رفتن را بزنید. احتیاج به کتک کاری و سرو صدا نیست.

اگر ایشون سرو صدا کرد شما سکوت کنید و فقط همان یک جمله را بگویید. اینکه همان که گفتم.
در صورتی که به حرف شما گوش کرد بازخوردش را هم بدهید ، به ایشان محبت خاص کنید و تعریف و تمجید.

و یا زمانی که وضعیت مناسبی ندارد و از شما می خواهد ایشون را جایی ببرید به ایشون بگویید تا وضعیت ظاهرش را درست نکند ایشون را جایی نمی رسانید.

یا اگر تنها با وضعیت نامناسب بر خلاف میل شما بیرون رفت ، ایشون را کم محلی کنید.

البته از آنجایی که از لحاظ جنسی شما را تامین نمی کند ، در شرایط سختی به سر می برید واین باعث می شه در شرایطی نتونید مقاومت کنید اما اگر از همین اولش قاطع و محکم و اصولی جلوی رفتار های غلطش بایستاز این بابت ها یک عمر راحت می شید.

یه چیز دیگه هم هست ، قبل از ازدواج هر جور ایشون رو دیدی الان هم باید همون جور ازش انتظار داشته باشید نه خیلی بیشتر نه خیلی کمتر ، به هر حال نمی شه آدم ها را بر خلاف میلشون به زور تغییر داد.

تا یه حدی می شه تاثیر گذار بود اما خیلی غیر منطقیه از کسی که مثلا هیچ موقع حجاب رعایت نمی کرده انتظار داشته باشیم به یکباره چادر سر کنه و روبنده بزنه.(این در حد یک مثال بود وربطی به مورد شما نداشت)

قدم به قدم و آهسته آهسته ، عجله به خرج ندهید.

اگر شرایطی پیش آمد که در یک مع عمومی بر خلاف خواسته شما عمل کرد ، می تونید ناراحتی تون را با بی توجهی به ایشان نشان دهید.

در مورد مسایل جنسی هم ، احتیاج به حرف زدن زیاد نیست ، بیشتر نیاز به عمل هست می تونید با مراجعه به مشاوره روش هاش را یاد بگیرید. چون اینجا مشاوره جنسی نمی دهد.

سلام به همه ی دوستان بزرگوار و عزیز
من واقعا نمیدونم چجوری باید لطف و محبت های شما عزیزان را جبران کنم شدیدا از همه ی شما عزیزان متشکرم که شما وقتتون رو صرف کمک به این حقیر کردین....
دیشب که گذشت ولی بین خودمون باشه دیشب که تنها بودم عجیب یاد دوران مجردیم افتادمو دلم تنگ شد...

پیرو حرفای دوست عزیزم yarmehraban باید عرض کنم بله شاید شما درست میفرمایید شاید مشکل از منه که انقدر سست عنصر هستن و زود وا میدم..شاید به خاطر این هست که زیاد با جنس مخالف معاشرت نداشتم وبلد نیستم البته به جز خواهرم که از من حرف شنوی داشت و موقعی که من حتی بدون خشونت و قاطعیت نصیحتش میکردم فقط چشم به من میگفت یا شایدم بخاطر پدر و مادرم هست چون تاحالا ندیدم بابام با جدیت با مادرم صحبت کنه همیشه با خنده و شوخی گفته و مادر من هم قبول کرده..خلاصه خواستم بگم که ریشه سست بودن شاید در یه کدوم اینها باشه...در مورد اینکه شاید من برای ازدواج هنوز اماده نبودم این حرفتون هم شاید درست باشه شاید من هنوز اونقدر بزرگ نشدم یا شاید هنوز بچه ام...همیشه فکر میکردم واسه زندگی مشترک اماده ام و همه چیزو میتونم کنترل کنم ولی حالا میبینم نه با اون چیزا و موقعیت هایی که من فکر میکردم خیلی فرق داره و نیاز به مدیریت داره همیشه با خدم میگفتم این رفیق و دوست و اشنا و همکار مرد دارم که میتونم از پسشون بر بیام اون وقت از پس یه زن بر نیام....شاید به قول شما نباید بهش چراغ سبز و اجازه ی حرکت بدم با اینکه میدونم بعدش میخواد چه کارهایی بکنه...نسبت به توصیه های زیبا و کاربردی باید بگم که بله باید رفتو امد هاشو بیش از حد محدود کنم ولی بااینکه هرجا میخواد بره خودم میبرمش شده از کارم میزنه ولی همیشه که نمیشه چند باری هم باهاش صحبت کردم گفتم دلیلی نمیبینم تو با دوستای زمان مجردیت ارتباط داشته باشی تو دیگه الاتن با اونا فرق داری مگه من ارتباط دارم که تو داری؟تو اون لحظه این حرفا قبول میکنه و دفه دیگه که بهم زنگ میزنه میگه بیا منو برسون دمه خونه فلان دوستم میگم پس چیشد ؟؟؟میگه به جون خودم اخرین باره ولی ازین اخرین بارها ازش زیاد شنیدم....در مورد دیشب که گفتین حتما باهاش به خونه خواهر یا جاهای دیگه باهاش برید واقعا دیگه نمیتونم چون هروقت باهاش رفتم درگیر یه تئاتر بی معنی شدم که پیش اینو اون به من احترام بزاره و قربون صدقم بره جوری که دهن اینو اون باز بمونه ولی تو خونه شخصیتش برگرده...بعضی اوقات حس میکنم منو فقط واسه پز دادن خودشو دله اینو سوزوندن میخواد که واقعا گریم میگیره موقعی که بهش فکر میکنم.....در مورد خرج خونه واقعا باهاتون موافقم پدر منو دراورده...فکر میکنه هر پولی هست باید خرجش کنه فکر هیچ چیزیو نمیکنه چند هفته پیش گیر داده بود به یه گوشی 4 میلیونی که دیگه واقعا من از کوره در رفتم و داد و بیداد کردم چون هیچجوره درکش نمیکردم بعد دیگه خودش فکر کنم به اشتباهش پی برد و بیخیال شد همون جا بود که با خودم فکردم طاقت عصبانی شدن و بی محلی کردنای منو نداره......البته باز هم تقصیر خودمه هرچیزی که خواسته واسش فراهم کردم لوس که بود لوس تر از قبل شده....در مورد خانه داری فقط یه ذره تمیز کردن بلده وگرنه اشپزی که صفره درحد یه پسربچه دبستانی بلد نیست میوه بلد نیست پوست بکنه من باید میوه رو براش درست کنم چه برسه به اشپزی...در مورد رابطه جنسی هم که من زیاد خودمو کوچیک نمیکنم بعضی خودش میاد از طریق راه های دیگه یه حرکتایی میکنه ولی رابطه کامل هیچوقت..نمیدونم کی تو مخش کرده که رابطه جنسی باعث پیری و بد فرم شدن بدن میشه..از خواهراش که بعیده صد در صد دوستاشن که باید ریششونو قطع کنم....تازه همین حرکتایی که میگم بعضی اوقات میکنه بعد اینکه ببینه دوسه روز بهش بی محلی میکنم خودشت میاد...الانکه تنها هستم دوست دارم تمام لباساشو پرت کنم تو خیابون ولی دوست دارم انقدر روش کار کنم که خودش ازین جوون بازیا و این کارای مزخرف دست برداره نه این که تو خیابون دستشو فشار بدم تشر بزنم یا تو ماشین بهش بگم شالتو درست میکنی یا نه بگه نه منم دور بزنم برم خونه اونم قهر کنه و منم معذرت خواهی کنم که ازین به بعد خداروشکر دیگه معذرت خواهی نمیکنم و فوق العاده قاطعم به لطف خدا و دوستان...رسیدیم به حرفای دوست خوب و نازنینم 1956 که بعد از مدت ها خنده روی لبهای من اورد و منو بسیار امید وار کرد و چشم منو رو واقعیتایی که به عمد یا بدون قصد روشون بسته بودم کاملا باز کرد...اولا خوشحالم که به کمک شوهر مدبر و با درایتتون و همچنین نفس با اراده و مستحکم خودتون تغییر کردین...بله حالا که میبینم منم باید دقیقا کارای شوهرشما رو اجرا کنم و با جدیت و قاطعیت تموم لوازم ارایشی و لباس های مزخرفشو یکجا دور بریزم چون حرف و نصیحت اصلا جواب نداده...دیگه نباید واسه هرکار کوچیکی منت کشی کنمو معذرت خواهی کنم با اینکه حق بامنه...به این مسئله تا حالا توجه نکرده بودم که چقدر حرفتون زیبا بود که اشتی و قهر ما باهم فرقی نداره..حالا که فکر میکنم میبینم هیچ فرقی نداره چه باهم اشتی کرده باشیم یاقهر... خلاصه امشب که اوردمش خون باهاش خیلی جدی صحبت میکنم و ناراحتیامو کامل بهش میگم چون واقعا کم اوردم اگه قبول کرد که هیچی ولی اگه دوباره گریه کردو لوس شد دیگه واقعا کاری به کاریش ندارم خودم جامو سر خود برمیدارم از پیشش میرم که به امید این نباشه که شب تو تخت منو خر کنه...یه کلمه هم باهاش صحبت نمیکنم بی محلی کامل...که یه ذره به خودش بیاد با خودش بگه که هیچوقت این این کارارو نمیکرد پس حتما یه کاری کردم...بر عکس شما من احساس میکنم یه بار باید اشک این دخترو بطور جدی در بیارم نه گریه هایی که واسه فیلم بازی کردن میکنه چون دیگه کاملا دستشو خوندم..باید یبار یه دعوا درست حسابی بکنم تا حساب کار دستش بیاد چون همش از طرف من گذشت و خوبی دیده..همیشه طرز مودبانه صحبت کردن منو مسخره کرده بهش هیچی نگفتم نماز خوندن منو مسخره کرده هیچی نگفتم گفته تو ریاکاری هیچی نگفتم نه میزاره ریشمو بزنم الان شبیه این اخوندا شده ریشمالکی میگه دوس دارم ریش داشته باشی بهت میاد چون یبار تو جمعیکی از خواهراش گفت شوهرت بدون ریش خیلی خوشتیپ ترو جذاب تره ازون روز به بعد دمار از روزگار من دراورد...تا دیشب فکر میکردم راست میگه ریش دوست داره هی تو این هفته ها میومد ریشه منو ناز میداد میگفت قشنگه تا دیشب که اومد تو حموم یه دفه ریش تراشو برداشت فهمید بابا همش فیلم بازی میکردهمن یه بار گوشیشو همینطور عادی جلو خودش چک کردم داشت به من میگفت به من شک دارثیو فلان حالا شبا منه بدبختو از اتاق میندازه بیرون بعد نیمساعت یه ساعت دیگه یواشکی میاد فقط گوشیه منو چک کنه...الان از صبح پنج شیش دفه زنگ زده به خونه که چک کنه ببینه من خونه هستم یانه انقدرم خنگه به بهونه های مزخرف زنگ میزنه انقدر تابلو عمل میکنه این بشر...در مورد چکی هم که زد تو صورتم باید بگم که بله درست میفرمایید سال اول عقد بود و منم بی تجربه فکر میکردم که عادیه اون بزنه تو گوشم نمیدونم با خودم چه فکردی میکردم ولی الان دیگه جرئت اون موقع رو نداره ازین کارا کنه ...اگر هم که تا هفته دیگه دیدم کارام جواب نداد به قول دوست عزیز 1956 زندگی مشترک تعارف برنمیداره میرم با خالم محرمانه صحبت میکنم تا شاید کاری از دست اون بر بیاد..ولی میترسم کسی حرفامو باور نکنه انقدر که جلو اینو اون فیلم بازی کرده و قیلفش مظلومو حق به جانبه ........در جواب دوست عزیز ye_doostباید بگم که بله حرف من فوق العاده زشت بوده و بعدش خیلی معذرت خواهی کردم ولی کاره اون زشت تر از من بوده که منو وسط یه فروشگاهه بزرگ بزنه...شده هزاران بار القاب فوق العاده زشت بهمن داده و هزار کثافت کاری به من داده و من فقط با یه اخم تو صورتش نگاه کرده و خودش خجالت کشیده و معذرت خواهی کرده...خدا کنه حرفای شما درست باشه و چندسال دیگه به این خاطرات بخندیم نه این که همین اش و همین کاسه....
دست تکتکون رو میبوسم که وقتتون رو صرف خوندن زیاده گویی های من کردید..معید باشید

سلام به دوست عزیز و بزرگوار که مانند اسم کاربریتون بی نهایت من بی نهایت ازبابت نظردهی وکمک کردن به این حقیر سپاس گذارم

باید در مورد خط دوم نوشته هاتون باید بگم که مقداری زیاده روی کردید...نوشتید که در مقابل لجبازی و گریه های اون او را میزنید والقاب زشتی به اون میدید که من تا الان همچین کاری نکردم فقط این اتفاق یکباراتفاق افتاد که سر یه لباس داشت دیگه خیلی حرفای زشتی بهمن میزد اونم با صدای بند تو یه فروشگاهه شلوغ!!!!!!من با ارامش و لطافت بهش میگفتم عزیز من اخه فدات شم این چه لباسیه بیخیالش شو جون من رو حرفش مونده دیدم داره بچه بازی در میاره دسته منو چنگ میگیه هی قهر میکرد از کنار من میرفت که بهش گفتم اصلا بیخیال شو من دیگه غلط کنم باهات بیام بیرون بیا بریم به من گفت گمشو برو من همینجا راحتم و همه هم داشتن این حرفارو میشنیدن و منم که فوق العاده عصبانی شدم خیلی اتفاقی از دهنم پرید بیرون دیگه کلم اتیش گرفته از شدت خجالت و عصبانیت که همون لحظا یه چک زد تو صورتم و همه به من نگاه کردن حالا رفتم به زور سوار ماشینش کردم تا خونشون برسونمش(این اتفاق مربوط به دوران عقده)چقدر تو ماشین بهمن ناسزا گفت...و بالاخره بعد معذرت خواهی های بسیار منو بخشید....در مورد کتک زدنم فقط دوبار اونم بصورت تشر وخیلی ارموم تو صورتش زدم اونم بخاطر این که کنترل زبونش رو نداشت و داشت یه ریز به من فحشای رکیک میداد و باید میزدم چون اگه نمیزدم هنوز همونجور مونده بود...و از راهکار های زیبا و کاربردی که دادید فوق العاده ممنونم که هم به من ارامش میدهند و هم منو اماده تر میکنند...
ممنون از شما بخاطر توجهی که به من داشتید..معید باشید

خیلی جالبه با همه کارایی که ایشون می کنن بازم نازشون و کاراشون خریدار داره و پشت بندش منت کشی و غیره....! واقعا تو حکمت خدا موندم. همه اینا نصفشم به خاطر خوشگلی نیس، همه ش به خاطر آرایش و طرز لباس پوشیدن و ظاهره.....(اینو تازه بهش رسیدم). بارها شده از طرف خانوادم به کارای نکرده محکوم شدم، اون وقت یکی روسریشو تو مملکت اسلامی تو سفره خونه میذاره زمین و کلی هم بقیه رو بدهکار می کنه!


تازگیا رفته رفته بیشتر به این نکته پی می برم که هرچقدر به عبارتی داف باشی بیشتر نونت تو روغنه. همه تو کفت می مونن، شوهر می کنی، باز بقیه تو کفتن، هرکاریم دلت خواست میتونی انجام بدی ، وقتیم که به قولی شوهرت یا خانواده شوهرت جون به لبت کردن (الهی!!!! چقد ظلم واقعا!!!!) قشنگ طلاق میگیری و میری سراغ صف طولانی کشته مرده هات و دوباره روز از نو روزی از نو....!!!

پدر و برادرای من خیلی آدمای خشکی هستن، یه جوری که من قبلنا فک می کردم اینا اصلا نمیدونن خوشگلی یعنی چی یا انقد مغرورن که به تیریپشون بر میخوره اگه مثلا به من بگن خوشگلم و اینا، همش حسرت به دل بودم یه بار بابام دست بکشه رو سرم بگه دختر من خیلی خوشگله. بلاخره با بزرگتر شدنم خودمو قانع کردم که چون مغروره چیزی نمیگه تا این که چن ماه پیش بابام تو خونمون از یکی از دخترای دوستش خیلی تعریف و تمجید کرد که واقعا دختر زیباییه و ....حالا بماند که چند ساعت عین صاعقه زده ها خشکم زده بود، چون من اصلا فک نمی کردم که تو دایره لغت بابام کلمه زیبا موجود باشه!!!! دختره رم ندیده بودم تا اینکه بلاخره بیرون دیدمش، اونم چه دیدنی!.......از اونایی که برا سوپور شهرداریم عشوه میان!!!......خلاصه معنی خوشگلی رو نمردم و بلد شدم

تو مورد شمام حالا اگه یه دختر سربه زیر بود به جرم عدم تمکین پدرشو درآورده بودین!!!!