موضوع: تشریح "کلید مرد " درمورد زندگی خودم برای بهتر شدن رابطه من و همسرم

نوشته اصلی توسط haniye68

از یه طرفم من خودم یه خانمم و به جرات میگم که 95% خانم های اطراف من کار رو دوست ندارن(کار بیرون از منزل)....ولی خب بالاجبار ،بدلیل درآمد کم پدر یا شوهر مجبورن شاغل بشن تا بتونن تو این دنیا پر زرق و برق شاد زندگی کنن....واقعا این دوره و زمونه آدم بی پول مثل آدم مرده و بی روح حساب میشه....دیگه مثل قدیم ها نیست و شرایط تغییر کرده.....پس اینو بدونین که اگر آقا بتونه خونه و زندگی و خانم رو تامین کنه:چه بهتر از این واسه یه خانم که به علایق خودش برسه....تا کار اجباری توی شرکت

گرچه این پستم یک سری توضیحات است در برابر پست دوست عزیز خانم هانیه 68 اما شاید به درد بقیه و خانم فرشته اردیبهشت نیز بخورد.
باهاتون کاملا موافقم اکثر خانم های شاغل از کار کردن و شرایط سختی که در پس اون با آن مواجه هستند ناراحتند، اما این را هم بگم هیچ زنی مجبور نیست به دلیل درآمد کم همسر سر کار برود .

همین شاغل شدن خانم ها و اشغال جای آقایون در مشاغل مورد نظر می تونه یکی از دلایل کم درآمدی آقایون، تغییر فرهنگ و تجمل گرایی ها باشد.

زمانی که یک خانم در نقشی که از پیش برای آن تراشیده شده است وظیفه اش را به خوبی انجام بدهد ، مرد هم با انگیزه ای مضاعف برای کسب درآمد تلاش می کند چند شیفته کار می کند تا رفاه خانواده اش را تامین کند.

زمانی که یک زن بتونه در خانه قهرمان زندگی اش شود مرد را به تکاپو ی ندازه که عقب نیفته.

معمولا زمانی که کمبود های مالی را خانم ها جیران می کنند نا آگاهانه آقایون را راکد می کنند ، اونو از حرکت و پویایی می اندازند .

این را هم بگم من نفسم از جای گرم بلند نمی شه که این حرف ها را می زنم.

دوستان قدیمی تالار شرایط زندگی من رو خوب می دونند.

از لحاظ مالی زندگی مشترک من با همسرم به دو دوره تقسیم می شه

1- زمانی که شاغل بودم ، همه چیز برنامه ریزی شده ، منظم و مرتب بود در رفاه بودیم اما شاد نبودم و مشکلات زیادی با همسرم داشتم که موجب دوری هر چه بیشتر ما از همدیگه می شد.

2- زمانی که شاغل نیستم ، در حداقل رفاه هستیم، اما همسرم با اینکه تمام تلاشش را کرد اما ورشکست شد ، در حال دست و پنجه نرم کردن با مشکلات مالی هستیم ، اما از اونجایی هر کسی در نقش خودش داره ایفای نقش می کنه ، بیشتر از هر زمانی احساس رضایت و شادی می کنم و فکر می کنم همسرم هم با این همه مشکلاتی که داره زمانی که خانه هستند احساس شادی و رضایت دارند.

می شناسم افرادی را که رفاه اجتماعی بالایی دارند ، خانم و آقا شاغل هستند اما با این همه زرق و برقی که زندگیشون داره اما باز هم از وضع مالی زندگی شون ناراضی هستند.
دنیا ونعمت های دنیا نا محدوده ، سطح توقعات آدم ها هم نامحدوده.

البته یک سری مشاغل هست که با ذات و سرشت خانم ها سازگاری داره مخصوصا مشاغل درون خانه ،از قبیل کارهای هنری (چرم دوزی ، گل سازی ، شیرینی پزی ، خیاطی ، .....) یا تدریس در منزل ، ترجمه( به شرط اینکه محدودیت زمان نداشته باشد که موجب استرس شود و از وظایف اصلیش باز بمونه)و نمونه مشاغلی از این دست.

که اگر خانمی بخواهند کمک خرج باشند بهترین روشش به این شکل است و در آمد اون هم بهتره برای پس انداز وانجام خرید های سنگین مثل ماشین ، خانه ، یا یک وسیله منزل سنگین قیمت استفاده شود اون هم با ظرافتی که منتی بر سر مرد خانواده نباشد.

نوشته اصلی توسط mohammad89

سلام
معمولا ما انسان ها تصمیماتی در طول زندگی میگیریم و با توجه اون نتایجی رو میبینیم . الانم شما هم یکی از تصمیماتون شاغل بودن هست و نتایج اون مشخصه مثلا مرد هم میتونه تصمیم بگیره خانه دار باشه البته در عرف ایرانی اولی موردی نداره ولی دومی مشکل داره که خودش جای بحث زیادی داره

عموما خانم ها وقتی شاغلن و اعتقاد به این دارن که حقوقشون مال خودشونه در واقع روزانه مدت زیادی در قالب زندگی مشترک نیستن ایا حاضرن معادل همون زمانی که که سرکارن شوهرشون تفریحات مجردی داشته باشه . متاسفانه در این مورد درک اکثر خانم ها پایینه و جالب تر از اون که همواره خودشون با جوامع غربی مقایسه میکنن

پ.ن: البته من خودم یا شاغل بودن خانم (به طور عام نه از سر اجبار ) موافق نیستم مگر پاره وقت در محیط مناسب .

اقای محمد
موضوع من اصلا سرکار رفتن یا نرفتنم نیست
من معلمم چیزی فراتر از پول و درامده برام شاید سالی یکبار بیشتر فیش حقوقمو پیگیری نمیکنم
جز اصلی هویت منه این کار و همسرم هم همین حسو داره وقتی از مدرسه میام در مورد شاگردام باهاش حرف میزنم و بقیه حواشی میتونم بگم نیاز من به دادن و ستاندن عشق بیشتر ازین طریق رفع میشه .

من نگفتم که برم سرکار یا نه
سوال من این بود که این دو سالی که همسرم سرکار اصلیش نیست و نیازش به تامین من براورده نمیشه بهترین کار و رویکرد چیه که اساس خانواده مون خراب نشه
چیکار کنم گارد نگیره ؟ غرورش از بین نره ؟ دست از حمایت من برنداره؟
در نظر داشته باشین گفتم همسرم خیلی روحیه مردونه داره !!!
میخواد خیلی ازم سر باشه بعضی وقتا دوست داره به من یاد بده در حالی که من بلدم و به ناچار ادای بچه ها رو درمیارم با حالات بچگونه حرف میزنم تا نیاز ایشون ارضا بشه از اثرات این کار هم خیلی اگاهی ندارم
نکته مهم تو بحثای اقای حبشی این بود که نباید با شوهر جدل و قهر کرد که متاسفانه من خیلی این کارو میکردم
جدل جدل جدل همیشه یچیو اشتباه میگه و من اصرار دارم که اشتباهه ولی قبول نمیکنه ومیره سرچ میکنه ومیبینه من راست گفتم .

میگفت قهر و جدل قدرت مرد رو میشکونه و این باعث میشه محبتش کمتر شه و یا پرخاش کنه
حالا اون به زنی نیاز داره که کلا محتاج باشه بهش چه مالی چه روحی ...
من هم سعی میکنم برای همه کارهام ازش کمک بخوام همه رو هم انجام میده عزیزم . تاحالا درخواستی از من رو رد نکرده

میمونه قضیه مالی که نمیتونه خودش رو راضی کنه میگه من عارم میاد تو صبح پاشی بری سرکار برای همین چشماشو میبنده و باهام خداحافظی نمیکنه اینو وقتی گفت که من ازش شاکی شدم و گفتم چرا با اینکه میدونم تازه نماز خوندی و بیداری خدافطی نمیکنی؟

حالا فکر کنید صبح تا شب مشغول کارای دفاع دکتریش هست و طفلی بیکار نیست ....خیلی با غیرته

من چه کنم

من هیچ وقت پدر نداشتم همیشه با خواهرهام و مامانم بودم درک روشنی ازرابطه زن و مرد ندارم و خودم دارم ذره ذره تجربه میکنم ..
به دادم برسین با غرور حساس این مرد چه کنم تا برام سالم و شاداب حفظ بشه ؟

نوشته اصلی توسط بی نهایت

سلام فرشته اردیبهشت عزیز

با توجه به اینکه زمان زیادی را شاغل بودم کاملا می فهمم چه می گویی و با چه مشکلاتی دست و پنجه نرم می کنی. نه تنها شما بلکه هر زن شاغلی.


اینجا من فقط نظر شخصی ام را می گم شاید از نظر خیلی ها قابل قبول نباشه.

زمانی که اسلام می گه زن درون منزل و مرد بیرون از خانه ، وقتی متعاقبش می گه زن هیچ وظیفه ای جز تمکین و طنازی و عرضه خودش به همسرش نداره ، زمانی که می گه حق زن مهریه ونفقه می باشد چرا ما خانم ها اصرار داریم همزمان هم شاغل باشیم هم همه چیز سر حای خودش باشه؟؟

به نظر من که نمی شه آش شله قلمکار می شه ، حالا هر چقدر روانشناسا بیایند سخنرانی کلید مرد بدهند بیرون هر چقدر راه روش برای برقراری توازن بدهند ، فایده ای ندارد. چون اصل کاری که باید سر جاش باشه نیست.

نمی شه زن شاغل باشه ، در آمد زا باشه (چیزی که در اسلام جایی براش قرار داده نشده) بعد بخواهد اقتدار مردش را هم حفظ کند.

البته یک مورد هست که شاید بشود اما در آن صورت هم زن خیلی تحت فشار قرار می گیرد، و آن اینکه :
مرد کاملا بی نیاز به حقوق زن باشد و در آمد بالایی داشته باشد و با رضایت مرد زن شاغل باشد و زن تمام حقوقش را سرمایه گذاری کند و هیچی از آن را داخل منزل نیاورد و تمام نیاز هایش اعم از خوراک ، پوشاک ، درمان ، تفریحات و.... را مرد بر آورده کند در عین حال زن وظیفه اش در مقابل همسر ش را مانند خانم هایی که شاغل نیستند برآورده کند نه اینکه شب زود بخوابد چون صبح زود باید برود سر کار و یا خستگی هایش مانع از سر زندگی ، طنازی ، آراستگی و ...ایشان نشود.

به نظرم اکثر خانم های شاغل این مشکلات را دارند و استثنا مواردی تونسته باشند این توازن را بر قرار کنند

سلام بینهایت عزیزم خوبی؟

دیدگاهم بسیار به شما نزدیکه
ولی حرف من رفتن یا نرفتن به سرکار نیست حرف من ایجاد توازن ب وجود شغلم هست و البته مطمانم شوهرم که درسش تموم شد مشکلی نخواهیم داشت ازین لحاظ فقط نمیخوام الان چیزی تو رابطمون بد جا بیفته .
اینکه ایا اختیار مالی رو کاملا بدم دست ایشون ؟
یکبار راجع به این موضوع حرف زدیم اینکه چطوری برنامه ریزی کنیم و پس انداز و این حرفا
گفت مدیریت مالی اگه دست یک نفر باشه نتیجه میده ... باز یه تناقضی هم هست اینکه قلبا نمیخواد از من کمک بگیره ولی چون من میگم که واجبه رو من حساب کنی میگه پس اینطور باشه باید مدیریت دست من باشه تا بتونم درست برنامه ریزی کنم !

البته اینو هم بگم که در خانواده ایشون کلا اختیار مالی دست شوهره با اینکه خواهر هاش شاغلن و کاملا ساخت سنتی شون رو حفظ کردن و اتفاقا خیلی هم موفقن و رابطه خوبی دارن .
ولی چشم داشتی ندارن که مثلا خونه به اسمشون بشه !!! ولی به نظر من وقتی من دارم تلاش میکنم این حقو دارم که چیزی میخریم به اسم منم باشه ولی هیچ وقت نمیخواستم این رو به زبون بیارم .

یه جیزی هم هست اینکه اگه واقعا ادم بتونه به یکی شدن برسه و توقعی نداشته باشه مثل قدیما که زن ها کاملا تحت حمایت مردهاشون بودم چه لذتی میبره !

نمیدونم میتونم تا این حد سنتی بشم ؟ ایا همسرم شاخ نمیشه ؟ جنبه اش رو داره ؟
بینهایت جان منتظر نظرتم ...

همسر منم زمانی که داشت دکترا میخوند شرایط مالی خوبی نداشت ولی خب من خیلی مراعات می کردم. چون اواخرش خیلی تحت فشار هستن و نیاز دارن که همسرشون کنارشون باشه...
شما الان مجبورین که از حقوقتون برای خونه خرج کنید. شوهرتون هم وضعیت مالیشون مربوط به حالا هست و در آینده خوب میشه.
با اخلاقی که دارین از همسرتون میگین، پیشنهادم اینه که هر ماه یه مبلغ مشخص رو به حسابشون واریز کنید و مابقی رو پس انداز کنید. بهشون هم بگین برای خرید کادو و سورپزایز کردنت یه مبلغی رو نگه می دارم و یا برای روز مبادای... وقتی با همسرتون هستین با کارت ایشون خرید می کنین. هروقت هم مثلا میخواین برین آرایشگاه بگین پول بده میخوام برم آرایشگاه...
مطمینم خیلی روی روحیه همسرتون اثر میزاره. در کنارش همیشه مشخصه چقدر پول کمکش کردین و در آینده هم اگه یه وقت قدرنشناسی کرد میشه یاداوریش کرد. چون هم مبلغش مشخصه و هم در اطلاعات حسابتون ثبت میشه. اما مطمينم این روزا رو همسرتون فراموش نمی کنه و قدردانتون میمونه. اما اون پس انداز رو هم حتما داشته باشین. مبلغش رو هم لازم نیست به همسرتون بگین.
به همسرت امید بدین که دفاع که کردی کم کم زندگیمون رو ارتقا میدیم و از این حرفا. که هم احساس بی فایده بودن نکنن و از طرفی برای زودتر تموم کردن و کسب درامد تشویق بشن.

تجربه خودم اینه که همسرم خوشش نمیاد وقتی اون هست من چیزی رو جلو فروشنده حساب کنم. اگه پول نقد یا کارتش همراهش نباشه. من کارت و پول هام رو میدم بهش و اون حساب میکنه. و بعد به اصرار خودش به حسابم واریز می کنه.

سلام فرشته جان
خدا رو شکر هر جوری هست داریم این دوران را می گذرونیم.

در پس هر سختی آسایشی است و به قول فرشته مهربان اگه خیلی دیگه ماهر باشی و دست پختت هم خوب باشه از سختی ها و مشکلات میتونی شکلات بسازی.

توی دو تا پست قبلیم همه حرفم این بود که خیی خیلی سخته هم شاغل باشی هم اقتدار مردت رو حفظ کنی و هم حس تامین کنندگی به ایشان بدبد.

من مخالفم با اینکه حقوق را بدین دست مرد.
نیازهاتون را با همان حقوق همسرتون برطرف کنید و قناعت پیشه کنید

. یه جورایی نیازهاتون را بر اساس حقوق همسرتون اولویت بندی کنید.

مثلا اگر سالی 3 بار مانتو می گرفتید سالی یک بار بگیرید . و اون رو هم همسرتون بگیره.نگید خودم حقوق می گیرم دستم بازه پس اون دو بار را خودم بگیرم.

مواد غذایی را هم همین طور اگر هفته ای یه بار فسنجون می خوردید ماهی یک بار بخورید اونم با هزینه آقاتون. نه اینکه خوب چون شما حقوق می گیرید پس یک کیلو گوشت اضافه تر می تونید بگیرید. مهمانی هاتون را کمتر کنید.

و خیلی مثال های دیگه که باید برنامه ریزی کنید همه نیاز هاتون رو با حقوق همسرتون بر آورده کنید از قبیل پوشاک ، خوراک ، درمان و برج خونه.

شما هم حقوقتون را پس انداز کنید برای مخارج سنگین زندگی که در اون موقع هم تدبیر خودش را می طلبه که چطور پولتون را هزینه کنید.

اما اگر توی مخارج کوچک زندگی همسرتون کم آورد می تونید به عنوان قرض به همسرتون بدید و زمانی که پول آمد دست همسرتون ، طلبتون را حتما وصول کنید حتی اگه فرداش دوباره به ایشون قرض دادید اون هم از روش عاطفی.

مثلا می خواهید برید بیرون خرید ، از قبل هم همسرتون بیان کردن که پول کم دارند شما هم گفته بودید که من فلان مقدار می تونم بهتون قرض بدم ، زمانی که می خواهید به ایشان پول را بدهید ، مستقیم دست به دست پول را نمی دید به عنوان مثال ، کارتتون رو می گذارید روی میز، می رید دم در ، به همسرتون می گید عزیزم راستی کارتم رو هم از روی میز فراموش نکنی بیاری.

توی اون کارت هم همیشه مبالغ محدود بذارید.

هر چقدر هم همسرتون آدم خوبی باشه از لحاظ مالی لزومی نداره ایشون دقیق از حساب کتاب و پس انداز شما خبر داشته باشه.

با سلام

مطالبی که گفتم ابدا با دید خصمانه نبوده و نیست، بلکه با دید واقع گرائی و پیشگیری گرانه است. و بیشتر مطالبی که گفتم جنبه نصیحت و آینده نگری داره نه اینکه همین الان و در مورد شما واقع شده. خواستم دیدگاه آقای حبشی رو و نتایج عملی عمل به آن رو در زندگی نشان بدم به امید آنکه شما و دیگرانی که این مطلب رو می خوانند دچار اشتباه عده ای دیگر نشوند.
شما می تونید این قسمت رو مهرورزانه ببینید و البته به آن عمل کنید.
"یه نکته هم است، یه وقت هائی مرد هرچی تلاش میکنه نمی تونه به اندازه نیاز خانواده درآمد کسب کنه. روحیه اش بهم میریزه و تو دلش انتظار داره همسرش هم "کمک" کنه. "ولی این رو "وظیفه" زنش نمی دونه. کمک داوطلبانه میدونه و قدرشناس هم هست. اینجور موقعیت ها طبیعی است که خانم هم خانمی کنه و به خانواده اش کمک کنه. البته به همان روشی که گفتم. با مدرک و سند و البته مودبانه که به غرور آقا از این طرفی توهین نشه. زمانی هم که گشایش در روزی پیش بیاد و امکانش فراهم بشه مرد اونچه رو که گرفته یه هدیه هم بذاره روش برگردونه."

"من در مورد بی احترامی و فخر فروشی و کار منزل حرف نزدم ."
من هم به شما نگفتم. کلی درباره زنان و مردان و در پاسخ اون آقای دکتر گفتم که این چیزها اگر در رفتار خانم باشند غرور مرد رو خدشه دار می کنند، نه درآمد. البته امکان داره مردی به همسرش به دلیل درآمد بیشتر حسادت هم بکنه.

اگر بخوام خط به خط مجددا توضیح بدم طولانی میشه. شما خودتون مجددا مهرورزانه و نه خصمانه بلکه به عنوان نصایح یه برادر بزرگتر اون مطالب رو بخونید.
سوال های اواخر متن نیز صرفا جهت کسب اطلاع هستند نه محکوم کردن. وقتی سوال می کنم یعنی هنوز در مرحله کسب اطلاعات هستم نه قضاوت، اونهم اگر بخواهم قضاوت کنم یا نه. معلوم نیست به خودم همچین حقی بدم. ولی خب توصیه کردن چرا. شاید به خاطر اینکه نصیحت و سفارش هزینه و مسئولیت کمتری داره

"چند ماه پیش میخواستیم ماشین بگیریم که قسمت بیشترش رو من پرداخت کردم و خودش اومد گفت به اسم تو میزنیم منم هیچی نگفتم یعنی باشه چند روز بهم اخم کرد ."
من که نمیگم، خودتون دارید میگید.
شاید بهتر بود باتوجه به اینکه هر دو نفر با هم سرمایه گذاری کردید به نام هر دو ثبت میشد. ایشون یه کوچولو حق داره گله مند باشه که نادیده گرفته شده.

"نکته مهم تو بحثای اقای حبشی این بود که نباید با شوهر جدل و قهر کرد که متاسفانه من خیلی این کارو میکردم"
100% موافقم با این حرف تون. قبل از اینکه این جمله رو بخونم دقیقا همین موضوع به ذهنم رسیده بود و می خواستم بهتون بگم. نحوه برخوردتون با مطالب خودم و شاید دوستان، داشتن روحیه کل کل کردن رو به ذهن متبادر میکنه اگر نگویم منفی دیدن رو. شاید مشکل شما خیلی ربطی به پول نداشته باشه، شاید صحبت ها و رفتارهای شما است که مشکل ایجاد می کنند. میگم شاید. چرا این موضوع رو صریح و مهربانانه با همسرتون مطرح نمی کنید؟ با هم صحبت کنید ، از هم سوال کنید و "بنویسید" چه چیزهائی رو در شخصیت، صحبت و رفتار همدیگر دوست دارید یا دوست ندارید؟ چقدر، به هر کدوم نمره مثبت و منفی بدید.

"البته اینو هم بگم که در خانواده ایشون کلا اختیار مالی دست شوهره با اینکه خواهر هاش شاغلن و کاملا ساخت سنتی شون رو حفظ کردن و اتفاقا خیلی هم موفقن و رابطه خوبی دارن .
ولی چشم داشتی ندارن که مثلا خونه به اسمشون بشه !!! ولی به نظر من وقتی من دارم تلاش میکنم این حقو دارم که چیزی میخریم به اسم منم باشه ولی هیچ وقت نمیخواستم این رو به زبون بیارم ."
در خانواده های سنتی مرد خرجی خانه رو دراختیار خانم قرار میده تا با مشورت و هماهنگی همدیگر هزینه کنه. حتی در بعضی خانواده ها سهم آقا برای مخارج شخصی رو هم ارقبل مشخص می کنند تا مدیریت هزینه ها بهتر صورت بگیره.خانم هم در مخارج خانه "کمک" میکنه نه اینکه وظیفه بشه اگر نتونست سرزنشش کنند. ضرب المثل "لطف مکرر، حق مسلم" واقعیتی است که بیشتر در بیرون خانه و کمی هم در خانه کاربرد پیدا می کنه. خوبه که توقعات و انتظارات از همدیگر منطقی و شفاف بیان و برای همیشه حل و فصل بشه.
به نظ نمیاد شما روحیه ای مشابه اون خانم ها داشته باشید. این رو خودتون بهتر می تونید تشخیص بدید.

"نمیدونم میتونم تا این حد سنتی بشم ؟ ایا همسرم شاخ نمیشه ؟ جنبه اش رو داره ؟"

یه نکته برای همه مخصوصا خانم ها
زندگی بالا و پائین داره. قهر و آشتی داره. وصال و انفصال داره. زندگی و مرگ باهمند.
خانم هائی که هرچی دارند به نام همسر می کنند (و همینطور آقایانی که همه چیزشان رو به نام خانم می کنند) هر دو دسته راه افراط رو رفته اند.
اشکالات زیادی در این نوع زندگی ها وجود داره
اول: معلوم نیست فردا هم به اندازه امروز عاشقانه باشه. خدای ناکرده کار به اختلاف و جدائی بکشه اون طرفی که داشته هاش رو بدون حساب و کتاب بخشیده تقاص سختی پس خواهد داد. هم عاشق باشید و هم دوست. هر دو و هر کدام در جای خود.
دوم: معلوم نیست طرف گیرنده تا چه حد ظرفیت این نوع محبت ها رو داشته باشه. شاید امر بهش مشتبه بشه و برسه به همان حالت اول. یعنی اگر اون بخشش های بیجا نمیشد کار به تغییر رفتار و جدائی هم نمی رسید
سوم: اگر مرگ و میری پیش بیاد و طرف بخشنده فوت کنه، همه چیز به نام گیرنده خواهد شد و فرزندان از حقوق قانونی و شرعی شان محروم خواهند شد. فرض کنید آقائی که اموالش رو به نام خانمش میکرده فوت کنه (یا برعکس). در این حالت فرزندان این آقا باید تا مادر زنده است از ارث و سرمایه تشکیل زندگی که باید بطور طبیعی بین نسل ها گردش کند محروم میشوند و چه بسا ناراحتی هم بین شون ایجاد بشه. واقعیت اینه که این وسط آقایان همواره مظلوم و رکورددار فوت زود هنگام هستند (شوخی)
چهارم، زن و مرد باید منطقی باشند و درک کنند هر کدام انسان مستقلی هستند و حقوق مستقلی دارند. انتظار صرف نظر کردن یک جانبه یک طرف از حقوق خودش به نفع دیگری بسیار خودخواهانه و زورگویانه است. حتی اگر یک طرف به این امر رضایت بده احتمال زیادی داره که همین براش در آینده عقده و زخم روحی بشه. برای کسانی که همردیف هائی در اطراف خودشون دارند و خودشون رو با آن ها مقایسه می کنند این احتمال نزدیک به یقین میشه.

نکنید. نکنید. هرکسی به حق خودش و جایگاه خودش قانع باشه.

سلام

اول:
نکته ای که خیلی وقته بهش رسیدم اینه که بعضی وقتا دیگران می خواند به ما کمک کنند صرف نظر از اینکه ما کمک بخوایم یا نه. درواقع بیشتر از اینکه ما به کمک نیاز داشته باشیم اونا نیاز دارند به ما کمک کنند .

به خاطر اینکه میخواند دوستیشونو به ما نشون بدند و اگر بذاریم این کار رو بکنند در واقع نیازشونو برطرف کردیم. اگر وافعا نیاز داری بهش کمک کنی بهتره صحبت کنی باهاش و بگی واقعا این نیازته .

دوم:

پست اولتو که خوندم قضیه ی فوت پدرت در کودکیت به ذهنم خورد که بعد خودتم اشاره کردی؛ هر چند شاید خوب نتونم درکت کنم اما :

1- اگر احساساتی ازین قبیل داری که مسئولیت همه چیز با تو هست و اگر چیزی خوب نباشه تقصیر تو ، میتونه ازین مسئله نشئت بگیره؛ بنابراین ناخودآگاه می خوای انجام همه ی کار ها رو به عهده بگیری.

2- به خاطر این مسئله ممکنه یه سری از مسئولیتهای پدرت به تو منتقل شده باشه؛ مثل تامین کنندگی؛ شاید تا قبل از ازدواج این برای تو لازم بود تا از خودت حفاظت کنی اما الان میتونی با خیال راحت بشینی و استراحت کنی.
از اونجایی که تامین کنندگی وظیفه ی مرد هست اینجا داری شوهرت رو کنار میزنی و عزت نفسشو هدف میگیری؛ بدون اینکه بخوای.

ولی چون من میگم که واجبه رو من حساب کنی

این جمله خیلی خطرناکه. چون تو الان داری حمایتگر میشی. بعد به حالت زورگویانه ی این جمله دقت میکنی؟

میگه پس اینطور باشه باید مدیریت دست من باشه تا بتونم درست برنامه ریزی کنم !

کار خیلی ساده شد؛ خودش داره میگه چی میخواد.
بافت فرهنگیشونم که میدونی، پس دیگه چرا تاپیک زدی؟

موضوع بیشتر تویی :

ولی به نظر من وقتی من دارم تلاش میکنم این حقو دارم که چیزی میخریم به اسم منم باشه ولی هیچ وقت نمیخواستم این رو به زبون بیارم .

این "من " خیلی خطرناکه. یکی از دوستام میگه :

مرد و زن چون یک شود آن یک توی

چونک یکها محو شد انک توی

خیلیا میگند "من" رو بذاریم کنار بگیم "ما" ولی شاعر میگه بگید "او" !

دوست دارم یکمم از دید شوهرت نگاه کنیم.
قبل ازدواجتون اینا رو میدونسته:
-تو سر کار میری
-کارت دولتیه
-درآمد با ثباتی داره
ولی اینا رو نمیدونسته:
- قراره براش ماشین بخری
-قراره وظایف اونو انجام بدی

کافیه چیزایی که نمیدونسته رو اصلاح کنی؛ وقتی یه مرد تو این شرایط ازدواج میکنه مطمئن باش حساب همه جاشو کرده؛ چه جوری پول تامین کنه برای زندگی، خونه رو چی کار کنه و ... . حالا تو تمام معادلاتو زدی بهم ؛ چه انتظاری داری؟
بهش اعتماد کن.
حتما سریال اوشین(سالهای دور از خانه) رو دیدی. یه قسمتایی از سریال ریوضو ورشکست شد اوشین میرفت کار میکرد آخر سر نشست خونه تا همه چیز درست شد. شاید لازم نیست بشینی خونه ولی نباید کارای اونو بکنی.

جمع بندی:
یا باید از هر گونه کمک کردن صرف نظر کنی.
یا باید به روش اون عمل کنی.
چیزی رو دیکته نکن.
نذار تو موضع دفاعی یا انفعالی در مقابل تو قرار بگیره

از توضیحاتی که نوشتی حدس میزنم تا حدی درونگرا باشه. چون مثلا سر قضیه ی ماشین تو تا زمانی که اخم هاش شروع میشه ( رفتار پرخاشگری انفعالی) هیچ چیزی متوجه نمیشی. در حالی که اون مدت زیادی داشته مکالمه ی درونی
با خودش انجام میداده. پس اینجا لازمه بیشتر روی احساساتش دقت کنی.

سلام فرشته جون، ببخشید من تاپیک رو کامل نخوندم، فقط همون پست اول، اما اینقده حرصم گرفت از اون راه حل دیدم باید حتما یه چیزی بگم.
آقای دکتر حبشی حرف های بسیار خوبی می زنند اما به نظرم این راه حلشون کلی علامت تعجب باید براش گذاشت.
درسته که زندگی مشترکه، درسته که آقا میخواد حمایت کننده باشه و ....ه. اما جدا مسخره است که شکوهشو با بدست گرفتن حقوق خانوم نشون بده. اینکه حقوق خانومشو بگیره و بعد در زندگی خرج کنه و دوباره به خانوم بده، نه تنها شکوه نیست که بالعکس بچه بازیه. مرد اگر مرد واقعی باشه، نه فقط به لحاظ مالی که از هر لحاظ دیگه ایی باید حامی باشه. آقایون فقط پول درار که نیستن که فقط از همین طریق حس حمایتگریشون مخدوش بشه.
مرد بودن به خیلی چیزاست، یکیش همینه که تا حد امکان نخواد خانومش پولشو خرج زندگی کنه و ازش توقع شریک شدن در تامین هزینه رو نداشته باشه. متاسفانه بعضی آقایون اینقدر این غیرتشون کم رنگ شده که میگن بهتره خانمم هم کار کنه و .... .
غیرت و مردانگی پلاستیکی و ادای مرد بودن رو در آوردن چون واقعی نیست مدت زیادی دوام ندارد. بعضیا فقط ادا دارن. حقوق خانم به آقا داده بشه هم دقیقا همینه.
البته که خانم هم باید سنجیده عمل کنه.
ببخشید من راهنمایی خاصی نداشتم.

ضمنا این رو هم اضافه کنم که بهتره همه ما آدما چه مرد و چه زن، به جای پایین کشیدن دیگری برای بالا رفتن خودمون، سعی کنیم خودمونو و ظرفیت هامونو رشد بدیم و اینقدر بزرگ بشیم و به بلوغ فکری برسیم که رشد و پیشرفت دیگری نه تنها نترسونتمون بلکه باعث افتخارمون هم باشه. اگر کسی رشدی داره به رخ دیگری نکشه. و یا برای وابسته نگه داشتن فرد مقابل، اونو محدود نکنه و .... و بازی های روانی دیگه از این دست .

موفق باشی و خوشبخت عزیزم.