موضوع: میخواهم زندگی مشترکم را ترمیم کنم آیا امیدی هست؟

سلام
فکر می کنم پیشنهاد در جریان گذاشتن خانواده الان زیاد پیشنهاد منطقی نباشه
چون ممکنه خانواده عکس العمل منطقی نشون ندن و به طور احساسی و هیجانی رفتار کنن و علاوه بر اینکه چیزی درست نشه تازه کینه جدیدی در دل همسر ایشون شکل بگیره مگر اینکه مثلا یه پدر فوق العاده منطقی و قاطع داشته باشن که با زبون خوش و برخورد مناسب یه سری موارد رو در لفافه برای همسر ایشون بیان کنه

ایشون قصد جدایی نداره پس فعلا نباید به سیم آخر بزنه و همه چیز رو زیر پا بذاره
شاید بد نباشه با یه مشاور به صورت حضوری صحبت کنید حتی اگر همسرتون همراهی نمی کنه به صورت تکی برید مشاور و حداقل طرز برخورد با آدم این مدلی رو ببینید چی هست

برخوردهای شما مناسب یک مرد ایده آل و منطقی هست که هیجاناتش رو میتونه کنترل کنه
همسر شما فعلا قادر به کنترل هیجاناتش در زمان عصبانیت نیست و ظاهرا تمایلی به تغییر هم نداره پس شما چاره ای ندارید جز اینکه طرز برخورد با ایشون رو یاد بگیرید و حرفهاتون رو رک و مستقیم بیان نکنید

ممنونم از شیدا .shayeste. Ye- dust و فکور عزیز و بقیه دوستان.
من خودم پیگیر درمان هستم .و مسلما منم افسردگی دارم.
من نمیخام جدا بشم فقط در صورتی که تغییری تو زندگیم ایجاد نشه اینکارو میکنم.
اگر گاهی سوال میپرسم که جدا بشم واقعا اون مواقع گیجم و به شدت تحت تاثیر احساسات منفی.
دوستانی که میگن با خانواده ها مطرح کن.به مادر شوهرم گفتم که لطفا دوستانه با همسرم به عنوان مادر صحبت کنه.ایشون گفت من تو زندگی شما دخالت نمیکنم و اگرم بگم شوهرت میگه چرا زنم اومده گفته.به خانواده خودمم نمیتونم بگم.چون هم خانوادم شوهرمو خیلی دوست دارن و احترام زیادی واسش قایلن هم همسرم برای خانوادم هر چند گاها ممکنه یه چیزایی بگه من ناراحت کنه.
پدر متاسفانه ادم دهن بینیه و از اونجا که رو من خیلی حساسه مطمئنم با همسرم بسیار بد میشه و تغییر رفتار میده.
نمیخام وجهه و تصوراتشون خراب بشه.ضمن اینکه به قول فکور عزیز ممکنه جواب عکس بده و رفتار شوهرم با من بدتر بشه و حرمتها هم از بین بره چون همسرم لجبازه و حرف شنوی نداره از کسی و بی پرواست.تا جاییکه بشه میخام خودم حلش کنم مگر اینکه واقعا نتونم و عاجز باشم از تنها حل کردن مسایل.پس فعلا
سعی میکنم با سکوت و قاطعیت بیشتر
با کم توجهی به رفتارهاش و کمتر گیر دادن پیش برم.
باید کمتر خودمو درگیر حرفاش و افکارش کنم تا کمتر آسیب ببینم.
سپاس از همه
بازم منتظر نطراتتون و بیان ایراد های رفتاری خودم هستم.

سلام مایکای عزیز
ای کاش با مادر شوهرت صحبت نمیکردی
البته ایشون برخوردش عاقلانه بوده که گفته دخالت نمی کنم
همسر شما رفتار درست رو تقریبا میدونه فقط نمیتونه انجامش بده
با گفتن این و اون هم از حالات عصبیش کم نمیشه

خیلی دقت کن وقتایی که توی خودش هست یا احیانا عصبانیه سکوت کنی
یه پیامی یه بار برام اومده بود که نوشته بود آدم عصبانی آی کیوش به 40 درصد حالت عادیش میرسه و در واقع یه آدم با هوش در زمان عصبانیت مثل یک کودن رفتار می کنه و تصمیم می گیره نذار وقتی که به این صورت دراومده باهات درگیر بشه
اگر برخورد نامناسبی هم داشت بذار در زمان آرامش باهاش صحبت کن
برخلاف بعضی افراد که معتقدن وقتی آرامش برقرار شد دیگه با حرف زمان عصبانیت خرابش نکن من بهت میگم منتظر یه زمان مناسب باش که در مورد برخوردش با لحن مناسب و زبون خوش بهش اعتراض کنی
شاید چند درجه ای در زمان عصبانیتش روش اثر بذاره

درصد زیادی از مردها عصبی هستن و فکر نکن شما تنها کسی هستی که همسرت اینجوری هستش

همینکه بعدش نشسته با خودش فکر کرده و اومده از دلت در آورده خیلی نکته مثبتی هست که متاسفانه خیلی از مردهای عصبی ندارن و تا آخر حق به جانب می مونن

هر وقت راجع به فامیلتون حرف زد بگو راستش من به این موارد فکر نمی کنم
به هیچ عنوان از هیچ کس دفاع نکن و به هیچ وجه همراه همسرت هم نشو خیلی خنثی و بی تفاوت باش

بگو من نظر خاصی راجع به این مورد ندارم ولی حتی اگه این مواردی که شما میگی صحیح هم باشه ما الان داریم اوقات خوش زندگیمون رو با غیبت میگذرونیم (دقت کن بحث تهمت رو نکن وقتی میگی تهمت یعنی داری از فامیلتون دفاع می کنی) بگو دوست ندارم فکرمو درگیر این چیزها بکنم و دوست ندارم شما هم خودتو با فکر کردن به این چیزا ناراحت کنی که خدای نکرده فردا پس فردا هزار تا مریضی برای خودت جور کنی
به نظرم اگر مادرشوهرت رو دیدی بهش بگو راجع به اون موضوع با هم صحبت کردیم و حل شد
نذار به دید یه زوج مشکل دار ببینه شما رو

موفق باشی

با سلام خدمت همه ی دوستان.سال نو مبارک.امیدوارم سالی سرشار از سلامتی و ارامش و امید باشه واسه همه.
چند روزی اوضاع اروم بود بین منو همسرم.عموی من از چند روز به عید مونده میخاستن 6 عید به بعد از تهران بیان شهر ما.همسرم هم روز دوم عید رفت محل کارش و فردا برمیگرده.عموی من بعد از این 6.5 سال هنوز نیومده خونه ما مهمونی.حالا با پسر و عروسش میخان بیان.به همسرم گفتم اگه موافقی شب بعد بگم بیان تا اگر خواستیم بریم سفر دیگه نگران عمو نباشیم.چون رودرواسی دارم باهاشون.گفت یا امام حسین.من نمیخام مهمون داشته باشم تو عید.میخام برم مسافرت.حوصله ندارم.گفت چند نفرن گفتم 5 با خودمون و مامانمینا 11.گفت یا ابوالفضل 11 نفرررررررر.نمیخاد به خواهرت بگی .ما کی رفتیم خونشون.حالا اخرین بار ما خونه اونا بودیم ها.خواهرم چند روز قبل عید اومد دم خونه ما.شوهرم اون ته اتاق نشسته بود اصلا از جاش بلند نشد فقط با دست مثلا سلام علیک کرد.برگشتم سمت شوهرم با چشم بهش فهموندم که چرا پا نشدی.گذشت.خودش بهش پیام داده بود که ببخشید پا نشدم.اونم ظاهرا.فقط یه کلمه گفته ممنون.بعد حالا میگه من کوچیک شدم بهش پیام دادم.اون از دماغ فیل افتاده و نمیخام باهاشون رفت و امد کنم و....کلا من داشتم راجع له مهمونی سوال میکردم بحثو کشوند به اینجا.تازه چند روز قبل اینارو گفته بود.من گفتم من نمیدونم.چه عرض کنم.
موضوع اومدن خواهرمو به مامانم گفتم
وقتی پیاماشو واسم فرستاد شاخ دراوردم.اول نوشته بود ممنون.ولی بعد گفته بود دستم بند بوده گفته جواب بدم نگی دیده و جواب نداده.مرسی سال نو مبارک.حتی بعد شوهرم گفته بود افربن میدونستم اینقدرا هم دختر بدی نیستی.
چرا به من کامل نمیگهدنبال بهانست
و استرس خودم وایه مهمونی کمه باید کلی سر و کله بزنم واسه 4 تا مهمون که آقا اجازه بدن.تا حالا چند بار پیش اومده خواستم مهمونی بگیذم اینجوری خون به دل من میکنه.اونوقت شب عید دایی منو دعوت کرده.با کلی کار سر سال تحویل.نمیدونم چه برخوردی باید بکنم.
هم واسه مخالفت و اذیتش واسه مهمونی که خودش دلش نخاد .انگار مهمون مال منه.به جای همکاری و همدلی.منم حق دارم مهمونی بدم اونم وقتی واقعا خودم تحت فشارم و رودربایستی دارم.
و هم واسه این رابطه شکراب با خواهرم.بارها بهش گفتم من مسئول رفتار کسی نیستم
کما اینکه من اگه بخام راجع به رفتارای زشت خانوادش بگم به من اجازه نمیده یا طرفداری میکنه و یا میگه خودت بگو بهشون.به ندرت هم حق رو به من داده.
ممنون میشم راهنماییم کنید

نوشته اصلی توسط فکور

سلام مایکای عزیز
ای کاش با مادر شوهرت صحبت نمیکردی
البته ایشون برخوردش عاقلانه بوده که گفته دخالت نمی کنم
همسر شما رفتار درست رو تقریبا میدونه فقط نمیتونه انجامش بده
با گفتن این و اون هم از حالات عصبیش کم نمیشه

خیلی دقت کن وقتایی که توی خودش هست یا احیانا عصبانیه سکوت کنی
یه پیامی یه بار برام اومده بود که نوشته بود آدم عصبانی آی کیوش به 40 درصد حالت عادیش میرسه و در واقع یه آدم با هوش در زمان عصبانیت مثل یک کودن رفتار می کنه و تصمیم می گیره نذار وقتی که به این صورت دراومده باهات درگیر بشه
اگر برخورد نامناسبی هم داشت بذار در زمان آرامش باهاش صحبت کن
برخلاف بعضی افراد که معتقدن وقتی آرامش برقرار شد دیگه با حرف زمان عصبانیت خرابش نکن من بهت میگم منتظر یه زمان مناسب باش که در مورد برخوردش با لحن مناسب و زبون خوش بهش اعتراض کنی
شاید چند درجه ای در زمان عصبانیتش روش اثر بذاره

درصد زیادی از مردها عصبی هستن و فکر نکن شما تنها کسی هستی که همسرت اینجوری هستش

همینکه بعدش نشسته با خودش فکر کرده و اومده از دلت در آورده خیلی نکته مثبتی هست که متاسفانه خیلی از مردهای عصبی ندارن و تا آخر حق به جانب می مونن

هر وقت راجع به فامیلتون حرف زد بگو راستش من به این موارد فکر نمی کنم
به هیچ عنوان از هیچ کس دفاع نکن و به هیچ وجه همراه همسرت هم نشو خیلی خنثی و بی تفاوت باش

بگو من نظر خاصی راجع به این مورد ندارم ولی حتی اگه این مواردی که شما میگی صحیح هم باشه ما الان داریم اوقات خوش زندگیمون رو با غیبت میگذرونیم (دقت کن بحث تهمت رو نکن وقتی میگی تهمت یعنی داری از فامیلتون دفاع می کنی) بگو دوست ندارم فکرمو درگیر این چیزها بکنم و دوست ندارم شما هم خودتو با فکر کردن به این چیزا ناراحت کنی که خدای نکرده فردا پس فردا هزار تا مریضی برای خودت جور کنی
به نظرم اگر مادرشوهرت رو دیدی بهش بگو راجع به اون موضوع با هم صحبت کردیم و حل شد
نذار به دید یه زوج مشکل دار ببینه شما رو

موفق باشی

سلام.مرسی از راهنماییتون دوست عزیز.به مادر شوهرم گفتم حرفی نزنه.
همسرم همیشهدهم اینجوری نیست که بیاد عذرخواهی کنه.بعضی وقتا به اصطلاح دست پیشو میگیره.
امروز چند سری مهمون پشت سر هم داشتم و همه اقوام همسرم بودن.بعد اومدم واسه مادرشوهرم میوه تعارف کنم همسرم میخاست بشقاب بذاره.داشت بشقابو میذاشت لبه میز گفتم بذار اینور که خالیه.بعد جلوی خالش گفت مایکا جان خودم بلدم بشقابو کجا بذارم.یهو داغ شدم.بعد ازینکه مهمونا رفتن گفت چرا اخم کردی بلند شدن رفتن.درصورتی که خودشون قصد داشتن خیلی زود بلند بشن.منم اخم نکردم ولی از درون ناراحت شدم و خجالت کشیدم.بهش گفتم ازین ناراحت شدم جلو دیگران اومجوری میگی.بعد گفت خوب کردم گفتم تا تو باشی که دیگه نگی چکار کنم.خودت حالیت نیست باید اینجوری بهت بگم گفتم مگه چی گفتم.بعد انگار داست میومد سمتم حالت تهاجمی.به مقدار دستمو فشار داد.گفت میزنمت ها.منم هلش دادم سمت عقب بعد به من میگه بیمار روانی مشکل دار.وقتی از خونه پرتت کردم بیرون جلو فامیلات.روزگارتو سیاه میکنم و....
گاهی خیلی عصبیم میکنه نمیخام با کلام جوابشو بدم اما انگار انرژیم جمع میشه تو بدنم دوست دارم بزنمش.وقتی پرو بازی میکنه.بعدم منو فرستاد سمت اتاق برو نمیخام ببینمت.
چند شب پیشم مهمونی بودیم خونه خالش.من فردا ظهرش مهمون داشتم.استرس مهمونی داستم.ساعت 1.5 شب هنوز نشسته بود.بهش گفتم بریم فردا مهمون داریم.بعد تا از در رفتیم بیرون گفت میگم بمیر میمیری حرفم نمیزنی.چرا به من گفتی بلند بشیم.و بازم تهدید که رسوایی میچینم جلو همه اگه به من چیزی بگی میشورم میذارمت کنار.اصلا نمیخامت و...
خداییش من حق ندارم کوچکترین حرفی بزنم که ایشون فکر میکنه امر و نهی بوده و من فقط باید هرچی اون گفت بگم چشم و.......
اونوقت خودش از صبح که بیدار میشه مدام به من دستور میده اینو بردار لباستو بذار تو کمد.اونو بشور.این کثیفه و.....
اونوقت من گفتم بشقابو بذار اینور جلو فامیلش اونجوری باید بگه و بعدشم بگه بیمار و روانی و....
میخام بدونم چطور باید از یک مرد درخواست کرد که به خودش اجازه نده جلو غریبه ها چیزی بگه.تازه حرف اروم بود فقط مادرش شنید اما اون بلند حرف زد.
گاهی خیلی عصبیم میکنه و کنترلمو از دست میدم
صد پله برمیگردم عقب.
تا اوضاع میخاد یه کم اروم بشه یه جنجال به پا میشه