موضوع: نا امیدی از زندگی مشترک

نوشته اصلی توسط ماهگل

چند وقت پیش توی همین انجمن دوستان پیشنهاد دادن و گوش کردم کلید مرد رو، خیلی شرایطم بهتر شد فکر کنم باید بازم گوش کنم

در مورد داشتن رابطه چند ماهه اینجوری شده، باور کنید غیرمستقیم و مستقیم هرکاری کردم اوضاع بهتر نشد، الان ول کردم دیگه چون احساس میکنم خرد میشم اینجوری

من 27 سالمه شوهرم 31
تحصیلات همسرم فوق لیسانس یه رشته فنی منم دکترای عمومی
کسی معرفمون کرد و کاملا سنتی بود ازدواجمون ، یه دوره آشنایی داشتیم و بعد عقد کردیم

خودمم ایراد کم ندارم
شاید مهمترینش اینه که صبرم کمه و زود عکس العمل نشون میدم

تا حدودی زودرنج هستم مخصوصا در مورد مادرشوهر و خواهرشوهرم، گاهی ازشون ناراحت میشم چیزی نمیگم ولی ناخودآگاه میبینم رفتارم با شوهرم عوض شده

خجالتی هستم مخصوصا توی خانواده شوهر حرفم رو نمیتونم بزنم، میدونم خیلی وقتا حرفم رو بگم شرایط بهتر میشه ولی نمیتونم

نکات مثبتم ..... سخته!

حرف گوش کنم! مثلا شوهرم بگه هوس فلان چیزو کردم هرچقدر هم خسته باشم دلم نمیاد براش درست نکنم.

سخت نمیگیرم، شوهرم خودش میگه شانس آوردم مثلا میاد جوراب رو پرت میکنه وسط سالن یه بار میگم گوش نکنه غر نمیزنم

خوشحال کردنم کار بسیار آسونیه!!!!

نمیدونم این ویژگی بده یا خوبه ولی زود میبخشم و سخت فراموش میکنم، خودمم زود معذرت خواهی میکنم

فکر کنم اینایی که گفتی یه کمی متمایل به شخصیت مهر طلب و با عزت نفس پایین باشه.
زود می بخشم اما یادم نمی ره ... می ترسم طرف از دستم بره، پس زود خودم می رم جلو، اما توی دلم این کینه و ناراحتی همیشه می مونه
با کوچکترین چیزی حس می کنم پس زده شدم و ناراحت می شم. طرف مقابلم هر چی بخواد براش آماده می کنم (دلم نمی آد ...)

به نظرم یه کم بیشتر به خودت برس و به خودت و خواسته هات اهمیت بده.
یه کمی هم کمتر تابع محض باش
شما پزشکی. درآمد کافی هم برای خرید ماشین ظرفشویی برای خودت داری. از ظرف شستن هم بدت می آد. خب بخر !
منتظری چی بشه؟
برای تولدت یا یکی از همین روزا به یه بهانه ای .... بگو اینو به خودم کادو دادم. هم خودت را خوشحال کن و وسیله ای که دو ساله لازم داری و نخریدی بخر
هم به همسرت نشون بده برای خودت ارزش قائلی. از اون مهمتر ... به خودت نشون بده ماهگل خودش را دوست داره.

همه ی زندگیش شوهرش نیست.
خوراکیهایی که دوست داری بیرون که می ری بخر. یا همسرت را ببر توی مغازه برات بخره. خیلی هم ذوق کن و تشکر کن.
شما خجالتی نیستی. خودت را و خواسته هات را مهم نمی دونی. خودت را دوست نداری.

یه کم شناختت را از شخصیت خودت بیشتر کن و برای اصلاح شخصیتت تلاش کن.

منم موافق نیستم که شما بری سر خود ماشین ظرفشویی بخری.
حتی همسر شما هم تنهایی همچین خرید بزرگی انجام بده، حس بدی به شما دست می ده.
قرار نیست باعث بشید ایشون احساس بدی به شما و زندگی مشترکش پیدا کنه.

اما با این آقایی که در خانواده اش اکثر خانمها شرایطی را دارند که گفتید
کار شما سخت می شه. باید یه کم با سیاست تر پیش برید تا این ذهنیت و فرهنگی که درونش نهادینه شده را کمی به سمت خواسته هاتون متمایل کنید.

مثلا برای ماشین ظرفشویی می تونید از مدتی قبل مرتب بگید که می خوام برای تولدم واسه خودم کادو بخرم
یه کادوی حسابی واسه تولدم در نظر گرفتم به خودم بدم و خلاصه اینقد بگید و بگید که روزی که ماشین را گرفتید یه کمی ذهنش و حسش آماده باشه و اون را یک خرید سرخود و مستقل نبینه.
البته یه حس بینابین خواهد داشت ولی به شدت این نخواهد بود که بیاد خونه ببینه شما ماشین خریدید.
یه طوری هماهنگ کنید که وقتی ماشین ظرفشویی را می آرن هر دوتون خونه باشید. فکر کنم بهتر از اینه که بیایی خونه و ببینی طرف مقابل یه چیزی سرخود خریده !!
چند باری که این جور موارد تکرار بشه براش عادی تر می شه.
بعد هم به ایشون بگید می خواد واسه خودش چی بخره؟ چرا برای تولدش به خودش هدیه نمی ده و ... شاید اینطوری کمتر ناراحت بشه.

به هر حال شما درس خوندی و کار می کنی و درآمد داری که بهتر زندگی کنی.
یه جوری باید همسرت را به این سمت سوق بدی.

سلام صبح همه دوستان بخير.


اولين مشكل شما اينه كه تعريف درستى از وظيفه ، نياز و همچنين ظرفيت هاى خودتون و شوهرتون نداريد


من يه مثال بزنم :
فرض كنيد شوهرتون ميخان كه غذا قرمه سبزى درست كنيد
شما ميگى خب برو سبزى و لوبيا و گوشت ... بخر من غذا درست كنم
حالا اگه شوهر شما بگه من حوصله ندارم جاى سبزى ، اسفناج بريز، جاى لوبيا هم نخود بريز، جاى گوشتم اگه قارچ داريم قارچ اكه نداريم اصلا گوشت نريز ....
حالا شما قبول ميكنيد با اين شرايط غذا قرمه سبزى درست كنيد ؟
اين در شرايطى كه شوهر شما انتظار داره شب غذايى كه آماده ميكنيد طعم و بوى قرمه سبزى داشته باشه
حالا اگه شما قبول كنيد با اين شرايط غذا درست كنيد نميگه اين چه شلم شوربايى كه درست كردى ؟
حتى اگه كسى از بيرون بياد اين غذا رو ببينه ميگه حق با شوهرته اين چيه درست كردى .
از ديد خودتم خواستى شوهرت به زحمت نيوفته ،ولى نتيجه كار چى شد ؟!
حالا ميخام بگم قبول داريد كه يكى از وظايف اصلى زن دادن نشاط به زندگى ايه ؟
حالا سوال اينه كه چقدر تو اين موضوع موفق بوديد ؟
براى انجام اين امر نياز خودتون رو درست تعريف كرديد ؟
شوهرتون به اين نيازها درست پاسخ داد ؟
شما چه تلاشى كرديد كه شوهرتون پاسخ قابل قبولى به اين نيازها بده ؟
اينكه بيايد بگيد من گفتم برا من تازه عروس لباس نو بخر ، دل نداد يا دستش خالى بود نخريد . گفتم بريم مسافرت قبول نكرد... و منم دختر حرف گوش كن، سازش كردم
حالا سوال اينه كه نتيجه كار چيه؟؟
وقتى اين كوتاه اومدنا شما رو از مسير درست خارج كرده ديكه نميشه اسم سازش رو اين كار گذاشت
اين يعنى شما تعريف درستى از هدف و مسير نداشتيد يا اگرم داشتيد كاملا منفعلانه برخورد كرديد.


مشكل بعدى شما اينه كه برا زندگيتون برنامه نداريد
اينكه ميگيد تو سه سال ١٠ روزم مسافرت نرفتيم
لباس نو ندارم
٣ ساعت با هم حرف نزديم
با خانواده هامون مشكل داريم
....
اينا همش نشونه بى برنامگيه
اين يعنى شما درگير مشكلات شديد و دچار روزمرگى شديد
وگرنه اكه برنامه بود بايد بعد يه مدت كوتاه نسبت به اين موضوعات حساس ميشديد و براش دنبال راهكار ميگشتيد
وگرنه مشكلات كه خود به خود و با گذشت زمان حل نميشه
بايد مشكلات رو با يه ديد كلان ديد و براش مسير و نقشه راه تعريف كرد
تو همين تالار يه خانمى يه پست گذاشته بود كه من براى اينكه اون حس نياز و توجه رو از سمت شوهرم بگيرم مثلا اين هفته كفتم برام يه شكلات خارجي بخره الان يه هفتس داره ميگرده هنوز پيدا نكرده
به نظرم خيلى دختر باهوشى بود قشنك نياز خودشو فهميده بود بعد ديده بود خب جنس محبت كردن شوهرم با اونى كه من ميخام فرق داره پس من خودم ميام براش مسير تعريف ميكنم اين نشد يه راه ديگه
يعنى چى
اين يعنى من اول ببينم كه چه نيازى دارم
دوم اينكه اگه شوهر من بلد نيست يا اون طور كه من ميخام نيست خب من به تناسب شرايط شوهرم مسير تعريف ميكنم
اين مستلزم اينه كه روحيات و شرايط و اخلاق طرف مقابل رو خوب آناليز كنى


همين مثال شكلات شايد رو خيلى از آقايون جواب عكس بده ،اقا برگرده بگه خانم جمع كن اين لوس بازيارو
يا مثلا مرد پول نداره خانم بكه برو برام دستبند طلا بخر ....


پس بايد مدلى به تناسب شرايط خودتون تعريف كنيد
اين مستلزم اينه كه براى اين موضوع وقت و انرژى بزاريد وگرنه زندگى شما اكه ١٠ سالم با همين روال پيش بره تغيير محسوسى نميكنه



مشكل بعدى اعتماد به نفس پايين شماست و رفتار شوهرتون تو ايراد گرفتن ها و بها ندادن به نياز شما، خواسته يا ناخواسته باعث تشديد اين موضوع شده


اگه ميبينى عوض كردن كارتون به شما اعتماد به نفس ميده ، خب براش يه راهكار پيدا كن كه شوهرتونم با شما هم فكر و هم نظر بشه .
ميخام بگم به جاى اينكه بيايد يه تاپيك كلى بزنيد و پراكنده مشكلات رو مطرح كنيد مشكلات رو ريز كنيد جداكانه براش راهكار پيدا كنيد
يه تاپيك بزنيد كه چطور ميتونم شوهرم رو راضى كنم براى عوض كردن شغلم
اگه قبول نكرد چه مسيرهايى رو ميتونم انتخاب كنم كه اعتماد به نفسم بالا بره
و ....
زندكى نزديك خونه مادر شوهر برام سخته اگه به همين روال پيش بره شايد خداى ناكرده از يه سرى حريم ها عبور كنيم چيكار كنم شوهرم راضى بشه خونه رو عوض كنيم؟
مشكلات خانواده ها رو چطور مديريت كنيم ؟
و......

نوشته اصلی توسط امیر مسعود

سلام صبح همه دوستان بخير.


اولين مشكل شما اينه كه تعريف درستى از وظيفه ، نياز و همچنين ظرفيت هاى خودتون و شوهرتون نداريد

.
.
.
مشكل بعدى شما اينه كه برا زندگيتون برنامه نداريد
.
.
.

مشكل بعدى اعتماد به نفس پايين شماست و رفتار شوهرتون تو ايراد گرفتن ها و بها ندادن به نياز شما، خواسته يا ناخواسته باعث تشديد اين موضوع شده


اگه ميبينى عوض كردن كارتون به شما اعتماد به نفس ميده ، خب براش يه راهكار پيدا كن كه شوهرتونم با شما هم فكر و هم نظر بشه .
ميخام بگم به جاى اينكه بيايد يه تاپيك كلى بزنيد و پراكنده مشكلات رو مطرح كنيد مشكلات رو ريز كنيد جداكانه براش راهكار پيدا كنيد
يه تاپيك بزنيد كه چطور ميتونم شوهرم رو راضى كنم براى عوض كردن شغلم
اگه قبول نكرد چه مسيرهايى رو ميتونم انتخاب كنم كه اعتماد به نفسم بالا بره
و ....
زندكى نزديك خونه مادر شوهر برام سخته اگه به همين روال پيش بره شايد خداى ناكرده از يه سرى حريم ها عبور كنيم چيكار كنم شوهرم راضى بشه خونه رو عوض كنيم؟
مشكلات خانواده ها رو چطور مديريت كنيم ؟
و......

سلام ممنون از این که وقت گذاشتید برام. چند بار خوندم نظرتون رو. با قسمتهاییش موافقم با قسمت هاییش نه.
من ابراز نیاز کردم هرمدلی که فکرش رو بکنید با گریه و دعوا، با شوخی، مدل دکتر حبشی و ..... ولی باور کنید جواب نمیده. نهایتش همسرم با شرمندگی میگه بزار پول دستم بیاد بعد. که اونم نمیدونم چطور دستش میاد چون یه حقوق کارمندیه که میره برای خورد و خوراک و قسط و قبض و بدهی که به من داره ....
مشکل من شاید اینه که همسرم بیش از حد خودش رو مسئول میدونه در قبال من!!مثلا میگم من نمیخوام اون بدهی رو پس بدی قبول نمیکنه میگم یه ماه پس نده به جاش بریم خرید میگه نه این حق توئه و اینکه من برات خرید کنم هم حق توئه!

توی مناسبتها اگه تونسته کاری بکنه کرده ولی شده بعضی وقتها خب دستش تنگ بوده من که خبر داشتم از چند روز قبلش مثلا گفتم با یه شاخه گل هم خوشحال میشم ولی کلا توی این مدت برام یه شاخه گل هم نخریده به جز یکباری که از جلو گلفروشی رد میشدیم من گفتم بریم برای خونه یه شاخه بگیریم بوش توی خونه بپیچه.


ببینید من الان مشکل شغلم حل شده تقریبا، نه حرف اون شد نه من، یه کار نیمه وقت میرم که در کنارش درسمم بخونم.


ماشین ظرفشویی رو هم تا 80% راضی شده!

من یکم انتظارم بالا رفته چون زمان خرید عقد اصلا اینجوری نبود! حتی من میگفتم مثلا نیاز نیست این آینه شمعدون ولی ایشون گرونترین رو برام خرید یا حلقه و لباس و ..... ! علتش اینه که اون موقع شرکتشون کار میکرد الان یه سال میشه کامل ولش کردن، هر جوری هم گفتم دوباره راهش بندازه قبول نمیکنه میگه کارایی که دوست دارم رو میخوام انجام بدم، ثبت اختراع و .... که به پول هم نمیرسه تهش و فقط روزی 12-13 ساعت پاش وقت میزاره.

من انتظار داشتم یه مرد بعد ازدواج خودش رو بیشتر به آب و آتیش بزنه برای تامین زندگی ولی همسر من دقیقا برعکس شده، یعنی خودش میگه این سرکاری هم که میره به زور و اجبار میره!یه مدت که کلا میخواست مرخصی بدون حقوق بگیره !


هفته پیش با خواهرم رفتم یه بلوز خریدم برای مراسمی .... اومدم همسرم دید خیلی ناراحت شد که خودم رفتم برای خودم خرید کردم!!!! باور کنید الان 5-6 روز ازش گذشته ولی با من هنوز تا حدودی سرسنگینه ! در حالی که قبلش بهش گفته بودم لازم دارم حتی به بهانه ولنتاین گفتم برام بخره که بازم گفت صبر کن . و منم فرصت صبر کردن نداشتم دیگه!

نمیدونم دیگه برنامه چی میخواست باشه من الان میگم مشکلم اینا هست ولی سر هرکدوم یه مدت تلاش کردم و خسته شدم! من زندگی که حتی کوچکترین نیازم رو باید با کلی انرژی بدست بیارم نمیخوام! برای همین خسته شدم و بی تفاوت
این موضوع رو هم باز کردم برای همین چون هدف زندگیم رو گم کردم دیگه