موضوع: جهنم رو با چشمان خودم دیدم

سلام. من مدت زیادی نیست عضوم و بیشتر تایپیک مطالعه میکنم.
من نظرات دوستان و شمارو خوندم، عزیزم واقعا چی مانع جداییتون میشه؟
وقتی که میدونین شوهرتون چه کمبودا و اشتباهاتی داشته اما تا بحث جدایی پیش اومد همش یادتون رفت؟ و فقط و فقط نمیخواین جدا شین. چون حس وابستگی جلوی چشماتونو گرفته.
متاسفانه مشکل اکثر ما خانوما همینه...وابستگی بیش از حد و غیرعقلانی با اینکه از همه چیز طرف مقابلمون اطلاع داریم!

یکم اعتماد بنفس داشته باشین! پاتونو از زندگی که آیندتونو بهترین لحظه های جوونیتونو حروم میکنه بکشید بیرون!
سخته خیلی سخته، اما بدونین زنده می مونین دووم میارین حتی اگه بشکنین دوباره از اول میتونین خودتونو بسازین!
زن ها قدرت زیادی دارن.. قوی باشین و برین جلو و انقدر نبندین چشماتونو به روی حقیقت...
هیچ زندگی با اجبار دووم نمیاره. به عقلتون اعتماد کنین و بهترین تصمیم رو بگیرید.

نوشته اصلی توسط شیدا.

هانیه جان یه جای گفتی همسرت توی دعوا گفته از ظاهر شما خوشش نمی آد.

البته به نظر من ظاهر شما بیشتر تحت تاثیر رفتارتون هست که باعث دافعه شده.
همسر شما عاشقتون نیست. به چشم همسر بهتون نگاه نمی کنه.
نیازمند حمایتهای شماست.
ضمن این که به هر حال انسانه و کمی وجدان و احساس هم داره و گیر کرده تو همین قسمت.

شما و مادرتون هم طوری رفتار می کنید انگار مادر شما هفت تا دختر کور و کچل داره و دو دستی باید این آقای بیکار و علاف و بی پول را بچسبید که اومده یکی از این دخترها را به همسری گرفته !! ولش کنید بره این پسر نابالغ را ... بذارید بره بزرگ بشه و برای خودش همسر انتخاب کنه، نه حامی و مادر و پدر و منبع مالی !!

اگر نمی تونی طلاق بگیری و آماده نیستی مهم نیست.
برگرد برو شهر خودتون، پیش پدر و مادرت و دنبال زندگیت.
طلاق هم نمی خواد بگیری. با همسرت هم کامل قطع ارتباط کن.
بی خیالش شو.

بهش بگو هر وقت دلم خواست می رم طلاق می گیرم. شما هم برو دنبال زندگیت.
بذار بره دنبال زندگیش.

بعد از شش هفت ماه بیخبری ... تصمیم بگیر می خوای جدا بشی یا با همسرت تماس بگیری و اوضاع را بسنجی.

الان یه مدت رهاش کن
هم خودت و هم اون به این جدایی حداقل موقت احتیاج دارید.

سلام....ممنون شیدا جان که قوت قلب بهم میدی
آخه این آقا 2 سال پیش به مدت 6 ماه همکار من بود و بعد از اون ما 5 ماه با هم نامزدی داشتیم ...........و خودش منو انتخاب کرده بود، حتی زمانی که خواستگاری اومده بودن داداشش بهش گفته بود که خوشم میاد که پسندت خوبه و بد سلیقه نیستی ............حالا واسش شدم زشت!!!!!!بعدشم من همیشه کلاس های مختلف روانشناسی میرفتم واسه رفتار با همسر ،همش میومد خونه ما همیشه چند مدل غذا و پذایرایی مختلف ،احترام تو جمع ، از لباس خریدن خودم میزدم تا اون بتونه قسط هاش رو بده ،تو تمام مراسم فامیل هاش باهاش همقدم بودم با اینکه اون توی مراسم فامیل های من نمی اومد،از بابت رابطه نزدیکی زناشویی هم که همیشه باب دلش بود(هیچ وقت شاکی نبود)، هیچ وقت واسه من کادو تولد، روز زن، اولین عیدی، اولین یلدا، سالگرد عقد یا سالگرد نامزدی نگرفته بود:::::: که من همش فکر میکردم و میگفتم که یتیم بزرگ شده و رابطه پدر و مادری رو ندیده و محبت پدر به مادر رو ندیده و تو خانواده شون خیلی از مراسم ها گرفته نشده و بلد نیست....واسه همین من پیشقدم میشدم و براش دو تا تولد خوب با کادو خوب گرفتم(کلی سوپرایز شد)واسه سالگرد عقدمون سوپرایزش کردم و کلی مهمون دعوت کردم و بازم یه کادو خوب:::::::(این کارها رو کردم تا اون ببینه و یاد بگیره ، در صورتی که اگه هر کس دیگه ای جای من بود ،میگفت شوهرم نگرفته پس چرا من بگیرم!!)دیگه نمیدونم اون چه توقعی از من داشته؟؟؟؟؟؟؟؟

واقعا به قول بعضی از دوستان چرا یه عده میان اینجا مساله شونو عنوان میکنن؟ اگر خودتون راه حل درستی که به هدف درست هم منجر بشه ندارین و اومدین اینجا تا نظرات بقیه رو بدونین و راه درست رو در پیش بگیرین چرا هر چی بقیه میگن عملی نمیکنین؟ الان 3 صفحه رو من خوندم همه ی دوستان دارن میگن خانوم محترم این اقا برای زندگی متاهلی ساخته نشده، نمیخوادتون، عرضه ی زندگی مشترک رو نداره، لیاقت شما رو نداره، بی آر تشریف داره، بی مسئولیته، درست بشو نیست و... باز داری حرف خودتو میزنی و کار خودتو انجام میدی و به خودت امید واهی میدی! تو مادرش نیستی، پدرش نیستی، حامی مالیش نیستی، تو فقط زنشی و باید براش فقط همسر باشی، اون برای تو باید گل و شیرینی بخره نه تو برای اون! اگر از ته دلت یقین داری که وضعیت الانت با جهنم فرقی نداره چرا نمیخوای تغییرش بدی؟ چرا برای موندن تو این جهنم داری تلاش میکنی؟ اینی که اسمشو گزاشتی شوهر! شوهر نیست حالا ما هر چی بگیم تو حرف خودتو بزن که من میخوام بزرگی کنم و سازش و فداکاری و ... این ادما با گذشت بدتر میشن، پر روتر میشن، چرا معنی زن و مرد رو تو زندگی قاطی کردی؟ مرد ناز زنشو میکشه، زنشو حمایت میکنه، من اینجا از رفتار بعضی از خانم ها شاخ در میارم که چطوری دارن خودشونو خار و خفیف میکنن! یعنی شما عزت نفس نداری؟ خودت میگی خصوصیت مثبتی ازش نمیتونم رو کاغذ بیارم، پس حق و حقوقت رو بگیر و تمام کن! خانواده شم که خدا رو شکر اصلا براشون وضع زندگیتون فرقی نداره، این اندازه پخمگی نوبره!

نوشته اصلی توسط nardil

واقعا به قول بعضی از دوستان چرا یه عده میان اینجا مساله شونو عنوان میکنن؟ اگر خودتون راه حل درستی که به هدف درست هم منجر بشه ندارین و اومدین اینجا تا نظرات بقیه رو بدونین و راه درست رو در پیش بگیرین چرا هر چی بقیه میگن عملی نمیکنین؟ الان 3 صفحه رو من خوندم همه ی دوستان دارن میگن خانوم محترم این اقا برای زندگی متاهلی ساخته نشده، نمیخوادتون، عرضه ی زندگی مشترک رو نداره، لیاقت شما رو نداره، بی آر تشریف داره، بی مسئولیته، درست بشو نیست و... باز داری حرف خودتو میزنی و کار خودتو انجام میدی و به خودت امید واهی میدی! تو مادرش نیستی، پدرش نیستی، حامی مالیش نیستی، تو فقط زنشی و باید براش فقط همسر باشی، اون برای تو باید گل و شیرینی بخره نه تو برای اون! اگر از ته دلت یقین داری که وضعیت الانت با جهنم فرقی نداره چرا نمیخوای تغییرش بدی؟ چرا برای موندن تو این جهنم داری تلاش میکنی؟ اینی که اسمشو گزاشتی شوهر! شوهر نیست حالا ما هر چی بگیم تو حرف خودتو بزن که من میخوام بزرگی کنم و سازش و فداکاری و ... این ادما با گذشت بدتر میشن، پر روتر میشن، چرا معنی زن و مرد رو تو زندگی قاطی کردی؟ مرد ناز زنشو میکشه، زنشو حمایت میکنه، من اینجا از رفتار بعضی از خانم ها شاخ در میارم که چطوری دارن خودشونو خار و خفیف میکنن! یعنی شما عزت نفس نداری؟ خودت میگی خصوصیت مثبتی ازش نمیتونم رو کاغذ بیارم، پس حق و حقوقت رو بگیر و تمام کن! خانواده شم که خدا رو شکر اصلا براشون وضع زندگیتون فرقی نداره، این اندازه پخمگی نوبره!

بهتره شما یه کم آرومتر و باادبیات بهتری نظرتون رو بنویسید.
از اصول اولیه راهنمایی درک نسبی شرایط مراجع هست که با توجه به نظراتتون توی اکثر تایپیکها، ظاهرا شما فاقد این فاکتور جهت مشاوره هستید.

نوشته اصلی توسط nardil

واقعا به قول بعضی از دوستان چرا یه عده میان اینجا مساله شونو عنوان میکنن؟ اگر خودتون راه حل درستی که به هدف درست هم منجر بشه ندارین و اومدین اینجا تا نظرات بقیه رو بدونین و راه درست رو در پیش بگیرین چرا هر چی بقیه میگن عملی نمیکنین؟ الان 3 صفحه رو من خوندم همه ی دوستان دارن میگن خانوم محترم این اقا برای زندگی متاهلی ساخته نشده، نمیخوادتون، عرضه ی زندگی مشترک رو نداره، لیاقت شما رو نداره، بی آر تشریف داره، بی مسئولیته، درست بشو نیست و... باز داری حرف خودتو میزنی و کار خودتو انجام میدی و به خودت امید واهی میدی! تو مادرش نیستی، پدرش نیستی، حامی مالیش نیستی، تو فقط زنشی و باید براش فقط همسر باشی، اون برای تو باید گل و شیرینی بخره نه تو برای اون! اگر از ته دلت یقین داری که وضعیت الانت با جهنم فرقی نداره چرا نمیخوای تغییرش بدی؟ چرا برای موندن تو این جهنم داری تلاش میکنی؟ اینی که اسمشو گزاشتی شوهر! شوهر نیست حالا ما هر چی بگیم تو حرف خودتو بزن که من میخوام بزرگی کنم و سازش و فداکاری و ... این ادما با گذشت بدتر میشن، پر روتر میشن، چرا معنی زن و مرد رو تو زندگی قاطی کردی؟ مرد ناز زنشو میکشه، زنشو حمایت میکنه، من اینجا از رفتار بعضی از خانم ها شاخ در میارم که چطوری دارن خودشونو خار و خفیف میکنن! یعنی شما عزت نفس نداری؟ خودت میگی خصوصیت مثبتی ازش نمیتونم رو کاغذ بیارم، پس حق و حقوقت رو بگیر و تمام کن! خانواده شم که خدا رو شکر اصلا براشون وضع زندگیتون فرقی نداره، این اندازه پخمگی نوبره!

چرا شما اینقد بی اعصابی....من مشکل دارم ولی انگار شما بی اعصاب تر از منی....
من عزت نفس معلومه که واسم نمونده.......از بس همه میگن باید زن کوتاه بیاد....از بس هر راه حلی رو واسه نگه داشتن زندگیم انجام دادم و به نتیجه نرسیدم...........اونم من در جواب دوستانی که سوال میپرسند من جواب میدم....بعدش واسه اینکه درد و دلی کنم و خالی بشم یه سری حرفها رو میزنم....من حتی حرفام رو با خواهرم نمیتونم بزنم....حتی با مامانم...من جواب همه دوستان رو میخونم و راهنمایی اونا چشم ها ی منو باز تر میکنه و من هم عملی میکنم....خیلی از حرفهام در جهت خالی شدن خودمه...!چقدر شوهر من آدم بی لیاقتی بود که قدر منو ندونست و با شخصیت و آبرو وآینده روحیه من بازی کرد....اصلا ازش نمیگذرم....من دیگه قید شوهرم رو زدم و میخام یک ماه دیگه برم دادگاه دنبال طلاق و به هیچ وجه باهاش تماسی نمیگیرم...داغونم کرد...الکی بهش بها دادم!!اینقد من باهاش خوب بودم که فکرش هم نمیکنه من برم طلب مهریه کنم!!!فکر میکنه با این حق طلاق ،من فقط طلاق میگیرم و میرم....به خودم جنایت میکنم اگه بعد از این بلایی که شوهرم سر من آورد منم خیلی راحت از زندگیش برم بیرون....همونقد که من عذاب کشیدم ...بهای دو سال جوونیم و بهای محبتی که بهش دادم و بهای این افسردگی ام رو ازش میگیرم و خدا و قران و همه این رو حق من میدونن

عزیزم به نظرمن هم بهترین تصمیم رو میگیری..بروخدا روشکر کن که هنوز زیر یه سقف نرفتین و بچه ندارین وگرنه شرایط خیلی سخت تر می بود برای این تصمیم گیری

دوست عزیز سلام ازحرفاتون کاملا مشخصه که روزای بدی رو میگذرونین اما مطمئن باشید اونی که تورابطه ی شما ازهرنظر بازنده هستن همسرشماست نه شما چرا که ایشون یک همسرمهربون وفداکار رو ازدست میده،درسته که شما دوسال ازروزای زندگیتون رو برای ایشون هزینه کردید ولی در عوض هیچ عذاب وجدانی ندارید وخیالتون راحته که هممممممه ی تلاشتون رو برای حفظ زندگی مشترکتون انجام دادید که این تلاش شما وصبر بردباریه شما ارزشمنده برای اینکه تحمل این روزای سخت براتون راحت تر بشه به این فکر کنید که شرایطتون میتونست ازاین بدتر هم باشه مطمئن باش این روزای تلخ میگذره وامیدوار باش که روزای خیلی بهتر در انتظارتو،براتون دعامیکنم که خداوند صبر تحمل این روزهارو به شما بده

نوشته اصلی توسط nardil

واقعا به قول بعضی از دوستان چرا یه عده میان اینجا مساله شونو عنوان میکنن؟ اگر خودتون راه حل درستی که به هدف درست هم منجر بشه ندارین و اومدین اینجا تا نظرات بقیه رو بدونین و راه درست رو در پیش بگیرین چرا هر چی بقیه میگن عملی نمیکنین؟ الان 3 صفحه رو من خوندم همه ی دوستان دارن میگن خانوم محترم این اقا برای زندگی متاهلی ساخته نشده، نمیخوادتون، عرضه ی زندگی مشترک رو نداره، لیاقت شما رو نداره، بی آر تشریف داره، بی مسئولیته، درست بشو نیست و... باز داری حرف خودتو میزنی و کار خودتو انجام میدی و به خودت امید واهی میدی! تو مادرش نیستی، پدرش نیستی، حامی مالیش نیستی، تو فقط زنشی و باید براش فقط همسر باشی، اون برای تو باید گل و شیرینی بخره نه تو برای اون! اگر از ته دلت یقین داری که وضعیت الانت با جهنم فرقی نداره چرا نمیخوای تغییرش بدی؟ چرا برای موندن تو این جهنم داری تلاش میکنی؟ اینی که اسمشو گزاشتی شوهر! شوهر نیست حالا ما هر چی بگیم تو حرف خودتو بزن که من میخوام بزرگی کنم و سازش و فداکاری و ... این ادما با گذشت بدتر میشن، پر روتر میشن، چرا معنی زن و مرد رو تو زندگی قاطی کردی؟ مرد ناز زنشو میکشه، زنشو حمایت میکنه، من اینجا از رفتار بعضی از خانم ها شاخ در میارم که چطوری دارن خودشونو خار و خفیف میکنن! یعنی شما عزت نفس نداری؟ خودت میگی خصوصیت مثبتی ازش نمیتونم رو کاغذ بیارم، پس حق و حقوقت رو بگیر و تمام کن! خانواده شم که خدا رو شکر اصلا براشون وضع زندگیتون فرقی نداره، این اندازه پخمگی نوبره!

سلام
شما تو تاپيك هاى من نظرات خيلى خوب و مفيدى دادين و من ازتون ممنونم...
ولى اينجا كمى تند با هانيه جان حرف زدين، راستش من هانيه جان رو درك ميكنم، هانيه تمام مشكلات و بدى هاى شوهرش رو ميبينه و ميدونه كه اين زندگى به دردش نميخوره و اين آدم براش شوهر نميشه و نظرات همه دوستان رو قبول ميكنه ولى....ولى تموم كردن يك رابطه خيييييلى كار سختيه، آدم وقتى با يكى دوسته سخت ميتونه دل بكنه و جدا بشه، چه برسه جدايى از شوهر، جدايى از كسى كه عقد كردشى به مراتب سخت تره، و يه چيز خيلى مهمى كه هست اينه كه آدمها تو بدترين شرايط هم هميشه دنبال يه راهى هستند، دنبال يه چيزى كه بتونه اميدوارشون كنه، خدا هم گفته كه اميدتون رو از دست ندين، و از طرفى درددل كردن تو اين سايت خيلى كمك ميكنه به آدم كه حداقل حرصشو خالى كنه....
هانيه هم مثل من همه راهها و نظرات رو قبول داره ولى كمى زمان ميبره تا راهكارها رو عملى كنه، آدم نميتونه يكدفعه تصميم بگيره و يهويى عمل كنه، واسه هر كارى (چه خوب چه بد) آدم قبل از عمل چند بار فكر ميكنه و برنامه ريزى ميكنه و مشورت ميگيره و بالاخره بعد از چندين مرحله دست به عمل ميزنه، حال فكر كنين اين كار طلاق يا پايان دادن يك رابطه باشه، حتى اگه آدم مصمم به جدايى باشه و تصميم نهاييش باشه باز هم واسه هضم اين موضوع و قبول كردن و باورش زمان لازمه، بعدش آمادگى روحى و جرأت و روحيه ريسك پذيرى و ....

هانيه عزيزم، ميدونم خيلى شرايط سختى دارى و همين الان كه دارم اينارو واست مينويسم اشك چشمام همينجورى داره ميريزه، شرايطمون از بعضى جهات مشابه همديگه است، من بين كامنت هاى دوستان خيلى نظرات مفيدى ديدم و به كار بردم و ميدونستم كه بايد طلاق بگيرم ولى مثل شما دنبال يه كورسوى اميد بودم كه يكى پيدا بشه و بهم بگه، مثلا از بين بيست نفر اگه نوزده نفر ميگفتن طلاق بگير و يك نفر ميگفت طلاق نگير مثلا برو روش فلان رو امتحان كن، من خرف نوزده نفر رو كنار ميگذاشتم و به نظر اون يك نفر گوش ميكردم (نه كه ارزشى واسه حرف دوستان قائل نباشم، نه، فقط دنبال يه راهى بودم زندگيم رو حفظ كنم و دنبال يه چيزى بودم اميدوارم كنه) و دوستان ناراحت ميشدن و ميگفتن ما ديگه تو تاپيك هاى حنا نظر نميديم چون حرفمون رو گوش نميكنه و ميگفتن نظر دادن به حنا يعنى آب در هاون كوبيدن، حتى هنوزم كه هنوزه خيلى از كاربرا ديگه نظر نميدن.... متاسفان بعضى دوستان اون روزها حال منو درك نكردن ولى بعضى ها هم مثل شيدا، معصومه، گل گندم، مرگ روزها، ميناو .... بودند كه قشنگ دركم كردند و كنارم بودن. الان من شما رو درك ميكنم و ميدونم دليل رفتارهات و كارهات چيه!
راستش بين كامنت هاى من، كامنت فكور خيلى كمكم كرد، من تصميمم طلاق بود ولى جراتش رو نداشتم و مثل شما ميترسيدم ( البته الانم ميترسم) فكور گفت اول بايد وابستگى عاطفيت رو كم كنى، و يواش يواش اون وابستگى رو به صفر برسونى، يعنى اول طلاق عاطفى بعدش اقدام قانونى... من الان دارم اين كار رو انجام ميدم، دارم وابستگيمو كم ميكنم تا بتونم ازش جدا بشم. شما هم همين كار رو انجام بده، چند ماه به خودت وقت بده، سراغش رو نگير، زنگ نزن اسمس نده، تو ذهنت كه تموم شد اونوقت ميتونى راحت تصميم بگيرى. من الان دارم اين كار رو ميكنم، خيييييلى مرحله سختيه، خيلى عذاب ميكشم، اميدوارم بتونم نتيجه بگيرم، شما هم همينطور عزيزم.