موضوع: خانمم حاضر نیست با خانوادم رفت و آمد داشته باشیم

سلام
نظرات در این مورد متفاوته به نظرم مردها و دخترهای مجردی که میان نظر میدن هرگز شکستن غرور یک زن در مقابل بی احترامی های خانواده ی شوهر رو تجربه نکردن و تا وقتی دردی رو تجربه نکرده باشی نمیتونی دیدگاه درستی داشته باشی... از طرف دیگه وقتی درد رو تجربه میکنی هم منطقت ممکنه مخدوش بشه و باز هم دچار خطای شناختی بشی
من نمیدونم اینجور وقتا راه حل درست واقعا چیه؟؟ به عنوان زنی که این مشکل رو داشتم و حتی چند تا تاپیک زدم نظرم رو میگم. بهترین راه برای ترمیم این رابطه اینه که شما تا میتونید به همسرتون جلوی خانواده تون شخصیت و اعتبار ببخشید. توی تمام جمع های خانوادگی(حداقل به مدت یکسال) از خانومتون تعریف کنید... خرفهایی بزنید که شخصیت خانومتون رو در مقابل خانواده تون به اوج برسونه... مگه نمیگید که همسرتون زندگیتونه به همه این رو نشون بدید...
مثلا اگه بحث به سمت یه زنی رفت که به شوهرش نمیرسه شما سریع بگید همه که مثل خانوم من تحصیلکرده و زیبا و خونه دار نیستن...
یا اگه حرف مسایل مالی شد بگید من هر چی که دارم متعلق به خانوممه هر کاری میکنم برای رضایت خانوممه...
باید مثل یه کوسه که دنبال شکاره وقتی توی جمع خونواده تون هستید دنبال شکار فرصتی باشید که به خانومتون ارج و اعتبار بدید... اصلا لازم نیست با خونواده تون دعوا یا بی احترامی کنید فقط اگه حرفی زدن یا حرکتی کردند قاطعانه و مودبانه از خانومتون دفاع کنید( اونجا بیخیال نشینید که وقتی مادرتون براتون میوه پوست گرفت و حتی یه تعارف به خانومتون نکرد میوه هه رو با ولع میل کنید و وقتی خانومتون توی خونه شاکی شد که مامانت برات میوه پوست گرفت اما حتی یه تارف هم به من که اونجا مهمون بودم نکرد بهش بگید کی؟؟؟ من اصلا ندیدم!!!!!! ) خلاصه تا یه مدت حداقل تا دو سال شش دنگ حواستون رو جمع کنید...
فکر میکنم اینجوری خانومتون به این یقین میرسه که شما همیشه ازش حمایت میکنید و خانواده تون هم بعد دو سال حمایت مداوم شما از خانومتون به این نتیجه میرسن که شما شش دنگ حواستون پیش خانومتونه و اگر بخوان یواشکی هم بی احترامی کنن انجامش نمیدن...
نکته ی مهم: حرفهایی که من زدم رو با تغییراتی که خودتون مایلید و از زبان خودتون توی یه فرصت عشقولانه به همسرتون بگید و بهش بگید که اگر زمانی رابطه ایشون و خانواده تون دوباره شروع بشه همه ی تلاشتون رو میکنید که ازش حمایت کنید و به همه نشون میدید که نفر اول زندگیتون همسرتونه...
من فکر میکنم اینجوری تا حد زیادی مشکلتون حل بشه...

سلام ممنونم از وقتی که برای پاسخگویی میگذارید
دوست عزیز نوشتند زوج درمانی.میخواستم بپرسم فرق زوج درمانی با مشاوره روانشناسی چیه؟چه کاری انجام میدن؟تاثیراتش بیشتره آیا؟
همسرم پیش برادرم دعوا نکرد وقتی تنها بودیم دعوا کرد با من و البته دو روز قهر بودیم برای این موردی که پیش اومده بود.برادرم از سر تنبلیش نبود نرفت عقب ماشین بشینه کلا چون به نظرش مرد باید جلو بشینه وقتی مرد هست لزومی نداره زن جلوی ماشین بشینه.کلا با خانمش هم مشکل دارند من رفتار برادرم و همسرش رو قبول ندارم.
دوستان من از خونوادم طرفداری نکردم میگم خانمم از من نخواد قطع رابطه کنم حتی پیش خونوادم کلی به همسرم احترام گذاشتم دیدم موجب حسادت میشه سعی کردم نرمال باشم خوب من خونوادم رو میشناسم به همسرم گفتم رعایت کن پیش آنها هستیم خونوادم مثل تو فکرنمیکنند.موقع غذا خوردن پیش خونوادم خیلی حواسم هست چی میخوره حساسیت ایجادشد میخواستیم جایی بریم مانتوش رو گرفتم بپوشه حساسیت و حسادت ایجاد شد. برایش هدیه میگیرم تفریح میکنیم حساسیت ایجاد میشه .حالا چکارکنم خوب سیستم شون این شکلیه من بخدا دیوانه شدم فقط توی خلوت خودم داغون میشم اشکم درمیاد.واقعا همسرم رو دوست دارم حتی تصور یک لحظه بدون اون زندگی کردن حکم مردن رو برام داره نمیتونم بدون اون لحظه ای سرکنم.بالاخره این وسط یک طرف باید کوتاه بیان.

شما حق دارید با خانواده تون رفت و آمد کنید و همسرتون نمی تونه جلوی شما رو بگیره.در عوض شما هم نمی تونید ایشون رو مجبور به رفت و آمد کنید.واقعیت اینه که خانواده شما افکار و رفتار مردسالارانه و توهین آمیزی نسبت به همسرتون و حتی خود شما داشتن که پذیرشش قابل هضم نیست.برادر شما فکر می کنه به دلیل مرد بودنش باید احترام ببینه در حالی که همین آدم حرمت همسر شما رو شکسته و به حریمش تو فضای مجازی تجاوز کرده.من هم بودم تمایلی نداشتم چنین شخصی رو باز هم ملاقات کنم اون هم زمانی که این آدم باز هم رفتارهای مردسالارانه شو ادامه میده.اون کسی که شما با قاطعیت باید جلوش بایستید خانواده خودتونه نه همسرتون.این که خانواده تون به احترام شما نسبت به همسرتون حساس هستن مشکل خودشونه نه مشکل شما یا همسرتون.چرا به خانواده تون باج میدین؟نمی تونید با گفتن این حرف که خانواده ام اینجوری هستن... همسرتون رو وادار به سازش با رفتارهای غیرانسانی کنید.چرا ما باید با این توجیه غلط که آدما همینجوری هستن و قابل تغییر نیستن به حقارت تن بدیم؟این یعنی اون کسی که داره به حقوق دیگران دست اندازی می کنه حق داره چون گردنش کلفته و من زورم نمی رسه که جلوشو بگیرم،در نتیجه همسرم که داره به حقش تجاوز میشه سرشو بندازه پایین تا من یه احساس آرامش جعلی کنم که بعدها به شکل حادتری سر دربیاره.در نتیجه شما عملا از خانواده تون در برابر همسرتون حمایت کردین و فکر می کنم خشم همسرتون ناشی از درک همین موضوعه.دوری از آدمایی که بهتون بی احترامی می کنن و آزارتون می دن یه رفتار سالمه.به نظرم راهی جز یه برخورد قاطع ندارید.

خیلی خوشحالم که ادم منطقی هستین و خودتون متوجه رفتارهای اشتباه خونوادتون هستین وقتی خودتون میدونید که خونوادتون حتی به توجهی که از سمت شما به همسرتون میشه حسادت میکنن وقتی شما که پسرشونید میبینید و تایید میکنید که حساسیت و حسادت و رفتارهای اشتباه از طرف خونوادتونه پس دلخوری نباید از همسرتون توی دلتون ایجاد بشه

هر دختر دیگه ای هم جای همسر شما بود تمایلی به داشتن رابطه با این شرایط نداشت

من توصیه ام به شما اینه که شما در نهایت ادب و احترام با مادرتون حرف بزنید و ازشون بخواید به همسرتون احترام بذارن بهشون بگید من الان دیگه پسر مجرد قبل نیستم و برای خودم خونواده تشکیل دادم و اگر تو که مادرمی واقعا منو بخوای و دوسم داشته باشی دلت نمیخواد زندگیم خراب بشه و جنگ و مرافعه تو زندگیم پیش بیاد بهشون بگید گوش عزیز گوشواره عزیز

ولی یه جوری باهاشون حرف بزنید که دچار سو تفاهم نشن و دلشون نشکنه

از طرف دیگه به هیچ وجه از احترام و توجهتون به همسرتون در کنار خونوادتون کم نکنید

خونوادتون خودشون به همسرتون احترام نمیذارن با رفتارشون مانع احترام گذاشتن شما هم میشن؟؟؟؟ و شما هم احتمالا برای جلوگیری از حسادت اونها به همسرتون کم محلی میکنید؟؟/

شما خودتون باید مرزهای احترام و دوست داشتن و ..........رو مشخص کنید اولا یه کم سخته قبولش براشون اما باید کنار بیان و میان مطمین باشید اگر درست رفتار کنید

به شرط اینکه به هیچ وجه اجازه بی احترامی به همسرتونو از طرف خونوادتون ندید حتی وقتی همسرتون نیستن این مسیله فوق العاده مهمه

من یه بار برادر شوهرم پشت سر من وقتی نبودم چرت و پرت گفته بود همسرم عصبانی شده بودو بلند شده بود که بره نزدیک برادرش بهتر حرف بزنه مادر و خواهرش فکر کرده بودن همسرم میخواسته برادرشو کتک بزنه خلاصه میفتن وسط و میانجی گری که بابا تو بگذر یه حرفی زد و تو دلشون بسیار بسیار از همسرمم دلگیر شده بودن که چرا با برادرت اونطوری رفتار کردی اما همون رفتار همسرم که خیلی رفتار انچنانی هم نبود چون فقط یه عکس العمل تند به نظر میومده خیلی چیزهارو برای همیشه حل کرد و برای همیشه این ترس رو ایجاد کرد که نباید به من بی احترامی بکنن

مخصوصا وقتی خودم هستم اصلا جرات کوچکترین کاری رو ندارن چون میترسن بخاطر بی احترامیشون به من همسرم جلو من بهشون بی احترامی بکنه اگرچه هرگز این اتفاق نیفتاده اما چون همسرم حتی وقتی من نیستم ازم دفاع میکنه میگن الان جلو چشم خودش بی احترامی بکنیم دیگه واویلا در نتیجه حداقل ظاهر نصف نیمه رو رعایت میکنن در حالی که اولا تو روی خودم وحشتناک و به بدترین شکل ممکن بی احترامی میکردن

بالاخره وقتی کسی خودش درک اینو نداره که نباید دخالت و بی احترامی بکنه باید بهش فهموند حتی اگر عزیزترین کس زندگی ادم باشه
فراموش نکنید که خونواده ی ادم خیلی عزیزن اما زندگی خودتون توی الویت اوله

اگر ایمان دارید که رفتارهای خونوادتونه که ایجاد مشکل میکنه از همسرتون همه جانبه حمایت کنید نذارید همسرتون احساس کنه شما حامیش نیستین چون بعدها به سختی میتونید اعتمادشو جلب کنید

یه مدت ارتباطتونو با خونوادتون کم کنید و به همسرتون بگید این کاملا موقتیه و میخوام یه مقدار روی رفتارهاشون بیشتر فکر کنن و ما جلو چشمشون نباشیم همین
و اگر ناراحتی خونوادتونو دیدین بهشون بگید اگر ارامش من براتون مهمه دست ازین رفتارها بردارید

مثلا اگر بهتون اعتراض میکنن که چرا مانتو خانومتو براش میگیری و زن ذلیلی و ازین حرفها بهشون بگید من مثل شما فکر نمیکنم و زنم رو بی نهایت دوس دارم و هرکاری هم از دستم بربیاد برای راحتی و خوشبختیش انجام میدم خیلی قاطعانه و محترمانه حرفاتونو بزنید و براتون مهم نباشه چه قضاوتی میکنن کم کم چشمشون عادت میکنه

متاسفانه ما هر مردی که زنشو دوس داره و بهش احترام میذاره رو فورا روش یه انگی میچسبونیم نمیدونیم شاید دلیل خیلی از ناکامی ها و خوشبخت نشدنهای خودمون و اطرافیانمون بخاطر همین کج فهمی ها و تفکرات مسخرس

اگر زندگیتونو دوس دارید مرزهارو مشخص کنید و بدونید همسرتونو زندگیتونو ارامشتون الویته اوله