موضوع: همه امیدم به راهنمایی شماست/ تردید و دودلی در انتخاب ، زندگی رو ازم گرفته

سلام مدیر عزیز

لینک هایی که گذاشتید رو کامل و با دقت مطالعه کردم خیلی برام مفید بود و امروز رو واقعا در آرامش بودم و خبری از سرزنش های درونیم نبود ، درواقع تازه خودم رو شناختم خیلی از خصوصیات کمال گراهارو دارم به جز مورد : مثلا اینکه گفته بود خودخواه هستند که من اصلا اینطور نیستم یا اینکه به شدت به اشتباهات دیگران انتقاد میکنند و سرزنششون میکنم که من این مورد فقط و فقط در مورد خودم دارم اونهم خیلی شدید و اتفاقا نقطه مقابلش هستم اینکه خیلی راحت دیگران رو میخشم بابت هر اشتباهی که انجام میدن کلی بهشون امیدواری میدم و اشتباه شون رو کوچیک نشون میدم ، مورد بعدی اینکه گفته بود فقط نظرات خودشون رو درست می دونن و انتقاد پذیر نیستند که خب بازهم من اینطور نیست خیلی به نظر بقیه احترام میذارم حتی شاید زیادی ! و اینکه انتقاد رو هم دوست دارم مگر اینکه به نظرم اصلا انتقاد بجایی نباشه مخالفت میکنم اما نه شدید فقط همین که نشون میدم قبول ندارم انتقاد رو اما این مورد خیلی کم پیش میاد و در بیشتر وقتا وقتی انتقاد میشنوم خیلی رو رفتارم در اون مورد توجه میکنم و کاملا بهش فکر میکنم و حتما اصلاحش میکنم بدون اینکه از اون طرف کوچکترین ناراحتی رو داشته باشم.

و اینکه نوشته بود ممکنه این خصوصیت از کودکی شکل گرفته باشه و مهم بود که پیدا کنیم که ای خصوصیت از کجا شکل گرفته مثلا اینکه شاید تحت تاثیر رفتار والدین باشه که همیشه انتظار بهتر بودن رو داشتن ، خب در رابطه با من : من تو خانواده پرجمعیت به دنیا اومدم و فرزند آخر بودم فاصله سنی زیادی هم ا پدر مادرم داشتم در واقع تو هیچ دورانی کوچکترین اشتراکی باهاشون نداشتم شاید به دلیل مشغله هایی که پدر مادرم داشتن یا سن بالا یا ... رو من خیلی حساس نبودن که مثلا بخوام بهترین باشم اما کوچکترین اشتباهاتی رو خیلی بزرگ میدیدن و درمقابل موفقیت های خوبم رو به اندازه اون اشتباهات نمی دیدن و یا میشه اینطور گفت که موفقیت حالا در هرزمینه ای طبیعی بود اما اشتباه اصلا طبیعی نبود ، اط طرفی من نسبت به بقیه خواهربرادرام خیلی بهتر بودم از لحاظ پیشرفت درسی کاری یا ... اما اینکه بچه خوبه من باشم از لحاظ رفتاری ، نه اینطور نبوده تلاش کردم فرزند خوبی باشم اما خب شاید چون بچه تر از همه بودم اشتباه رفتاری زیاد داشتم و اونها فرزند های بهتر دلسوزتری بودن

والدینم خوشحال میشدن از موفقیتم اما تشویق خاصی هم نداشتم شاید به این دلیل دلم موفقیت های بزرگ میخواد که اگر بزرگ نباشه برام خیلی معمولیه ،
از وقتی یادمه همیشه خواستم بهترین باشم حالا در هرموردی ، و خیلی جاها هم شدم و واقعا لذت بردمغیر این چند سال اخیر ،

غیر این موارد مابقی خصوصیاتی که کمال گراها دارند رو 90 درصد من هم دارم ،

پرسش نامه کمال گرایی رو انجام دادم و نتیجه ش رو اینجا میذارم :

حساسیت بین فردی : شامل 20 مورد یا سوال بود از 80 ، نمره 69 رو گرفتم

تلاشی برای عالی بودن : شامل 7مورد یا سوال بود ، از 28 ، نمره 28 رو گرفتم

نظم و سازماندهی : شامل 7مورد یا سوال بود ، از 28 ، نمره 27 رو گرفتم

ادراک فشار از سوی والدین : شامل 7مورد یا سوال بود، از 28 ، نمره 16 رو گرفتم

هدفمندی : شامل 8 مورد یا سوال بود ، از 32 ، نمره 32 رو گرفتم

استانداردهای بالا برای دیگران : شامل 9 مورد یا سوال بود از 36 ، نمره 16 رو گرفتم

تصمیم گیری سختم برای ادامه تحصیل که اینبار مخوام جدی راجبش تصمیم بگیرم و برای همیشه راهم رو انتخاب کنم شاید بگید به دلیل کمال گراییم هست که خب کاملا هم قبول دارم اما همش به ان خاطر نیست بالاتر خیلی روشن توضیح دادم که قبلا اشتباه تصمیم گرفتم و چطور شده که الان به اینجا رسیدم و خب بخشی از این احوالم بخاطر همون چند سال پیشه که با اطمینان جلو نیومدم میتونم بگم 50 درصد کمالطلبی و 50 درصد انتخاب رشته م بدون اطمینان ، که همین طور علی الحسابی پیش رفتم که خب باعث شده این چند سال هر چند وقت ذهنم مشغولش بشه اما اینبار میخوام یا با اطمینان ادامه ش بدم یا اینکه رشته دیگه ای رو با اطمینان جلو برم و پرونده ش برای همیشه ببندم .

لطفا اگه براتون مقدور بود راهنمایییم کنید

جناب باغبان منتظر صحبتهای درست و منطقی شما هم هستم

نوشته اصلی توسط باغبان

با سلام و احترام

ممنون از لطف شما


ما هم از دل نوشته های شما و دیگر اعضای محترم تالار استفاده می بریم و تو هر تاپیکی سعی می کنیم بیشتر یاد بگیریم
الحمدالله دست به قلمتون خوبه و یه جورایه خیلی از من بیشتر می نویسید
منم یه مدت ( الان هم اینجوریه ) متن هام خیلی زیاد بود که بچه ها از بالا ما را نصیحت و هدایت می کردند – ولی کو گوش شنوا .

سلام ، بازهم ممنون من دوباره مشغول نوشتن پستم بودم و قبل اینکه رفرش کنم ارسال زدم در نتیجه مطلب بالام قبل اینکه صحبتای شمارو بخونم فرستادم که خب جیره یه پستم رو ازدست دادم که خب چون فقط 2 ساعت تا پایان امروز مونده ضرری نکردم
من متنهای طولانی شما رو دوست دارم چه راجبش مشکل خودم باشه و چه بقیه دوستان ، و تو هر مشاوره ای ببینم پستی گذاشتید حتما میخونم و استفاده میبرم . طولانی بودنش نشونه وقت گذاشتن شماست و مشخصه خیلی خوب فکر کردید و پاسخ دادید

نوشته اصلی توسط باغبان

همه انسانها در هر شغلی می تونند نابغه باشند حتی اگر جامعه آنها نابغه نداند

آدم بزرگ بودن به تلویزیون رفتن – در چشم مردم بودن و شهرت داشتن فقط نیست ! ( کلی میگم )

مهم اینکه آدم ها پیش خدا آدم متفاوتی باشند و امگان داره یه کارگر ساده به این مهم برسه و شاید هم یه دکتر !

کاملا قبول دارم

نوشته اصلی توسط باغبان

می خوام بگم نباید هدف اصلی این چیزها باشه – اگر تو کار و هر رشته ای باشیم و فکرمان کمک به مردم باشه – می تونیم رشد کنیم می تونیم به جاهای خوبی برسیم.




شما از مشهور بودن – خدمت به مردم - کار بزرگ انجام دادن ،،، را باید برای خودتان اولویت بندی کنید برای اینکار بگید :

هدف اصلی من چیه ؟
اگر مشهور بشم یا نشم برام فرق میکنه ؟
اگر به چیزی می خوام نرسم چی ؟
آیا خوشبختی فقط رسیدن به چیزی هست که من دوست دارم ؟


اگر افکار شما بیشتر به فکر انجام کارهای بزرگ و مشهور شدن هست باید روی کمال گرایی و هدف اصلی ! بیشتر کار کنید . ( مقالات آقای مدیر خیلی خوبه - مطالعه بفرمایید مثل من )


می دونید برا چی اینو می گم : چون راحت تر زندگی می کنی ! ( البته منظورم این نیست که هدف هایمان را ول کنیم و براش تلاش نکنیم بلکه باید از نظر قلبی این دید عوض بشه ! )

خواسته قلبیم رو میگم من دنبال اون موفقیت بزرگ هستم اما نه صرفا بخاطر تشویق مردم احترام شهرت یا هرچیزی ، اینهارو مثل هر انسان دیگه ای دوست دارم اما اصلا صرفا دنبال اینها نیستم فقط من درخودم رسیدن به یک موفقیت بزرگ میبینم و این توانایی رو در خودم میبینم به این دلیل دنبالش هستم چون میخوام از توانایی که دارم استفاده کنم روزی که به همچین جایی برسم و به دنبالش مثلا کمک به مردم ، محبوبیت ، تشویق یا .. رو بدست بیارم مورد اول برام خیلی خیلی لذتش بیشتره یا اینکه تلاش زیادی کردم به هدفم(علمی و شغلی) رسیدم اما اون محبوبیت رو بدست نیاوردم خب این ناراحتم نمیکنه چون من خواستم پر تلاش باشم به هدف اصلیم رسیدم که اون هدف اصلی چیه؟ اینکه از توانایی هام به بهترین صورت بهره ببرم و خب چقدر هم عالی که بتونم در کنارش خدمتی هم کرده باشم هرچند که دیده نشه ، کمک کردن رو خیلی دوست دارم چون حس خوب و آرامشی بهم میده که اصلا قابل قیاس با چیزی نیست اما نه اینکه صرفا هدفم این باشه چون برای رسیدن به این لازم نیست نابغه بشی یا خیلی تلاش کنی همین الانش هم میتونم با علمی که در اختیار دارم یا امکاناتی که دارم رفتار خدمتبه مردم رو داشته باشم که خب صادقانه میگم این رفتار رو همین الان دارم و در آینده هم به هرموفقیتی که برسم بازهم این رفتار رو دارم ولی اونجا ممکنه پررنگ تر بشه و یا بزرگتر .

نوشته اصلی توسط باغبان

یه مربی خوب کشتی به ورزشکارش میگه نباید وابسته به مدال طلا باشی ! برو تلاش خودت را بکن ! هر چی شد!
در واقع بهش میگه : اگر قهرمان نشدی چی ؟
اگر ورزشکار با این جمله به هم بریزه مشخص میشه وابستگی داره و مدال طلا خیلی براش مهمه !
ولی اگر بگه درسته مهمه ولی مهم نیست ! می خوام تمام تلاش را خودم را بکنم و قهرمانی فقط مدال طلا نیست! بلکه تلاش - جوانمردی و .....

این شخص یه جور دیگه وارد مسابقه میشه !!

نمی دونم شاید اغراق به نظر بیاد اما من اون لذت تلاش کردن و حس خوب مفید بودن رو خیلی بیشتر از مدال طلاش دوست دارم هرچند مدال طلا هم شور و شعف خودش رو داره اما نبودش چیزی از اون لذت تلاش کم نمیکنه

نوشته اصلی توسط باغبان

اینکه وقتی وارد کاری می شیم سعی کنیم هدفمون کمک باشه ! مثلا تو شرکت سعی کنیم م کمک کنیم به توسعه شرکت نه سر مدیریت و پست ها دعوا کنیم

من به این آدم ها آهن ربا می گویم چون می تونند جذب کنند .


اول باید این حل بشه ، بعد فکرهای دیگر! - چون اگر حل نشه همیشه در اضطراب زندگی می کنیم !

کاملا درسته من این هدف رو می پسندم اما وقتی تو شرکتی کار کنم پیشرفت و یادگیری بیشتر خودمم به اندازه توسعه شرکت برام مهمه چه بسا یادگیری و تلاش بیشتر خودم ناخودآگاه باعث پیشرفت و توسعه شرکت هم بشه
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

نوشته اصلی توسط باغبان

در انتخاب رشته کاری مثال شیرینی فروش که براتون زدم منظورم این بود که ما آدم ها امکان داره تنوع طلب باشیم - یعنی یه چیز خوبی را بر چیز گذشته ترجیح بدیم .

مثلا دوست من هر 20 روز یه رشته کاری میره ذهنش ،

یه بار بهش گقتم جنابعالی بهتره خونه بشینی و شیرینی فروشی نری بذار باغبان برات شیرینی می خره و شما فقط با چایی سبز میل کن !

خودشو نمی شناسه و همش دنبال میانبره !

منظورتون رو از مثال کاملا متوجه شدم میدونم کلی گفتید اما لازمه بگم من تنوع طلب نیستم تا الان هم هیچ موقع از این شاخه به اون شاخه نرفتم فقط دنبال بهترین راه برای خودم هستم راه بدی رو انتخاب نکردم اما همون اول راه متوجه شدم که راه بهتری برای من بود اما شجاعتش رو نداشتم برگردم و دوباره انتخاب کنم اما باعث شد این چند سال این فکر رو پرورش بدم و الان که شجاعتش رو دارم میخوام کامل بسنجم یا اطمینان ادامه بدم یا ریسک کنم و دوباره شروع کنم .

نوشته اصلی توسط باغبان

یه کاغذ بردارید بنوسید رشته کامپیوتر – سپس 10 دلیل که در این رشته باید باشید را بنویسید؟
سپس در ادامه 10 دلیل که نباید باشید را بنویسید ؟

در مورد رشته پزشکی هم این کار را کنید ( مثل بالا )
حالا مقایسه کنید – ببنید کدوم برای شما سنگین تر و بهتره!

حتما این کار انجام میدم فقط یه موردی هست اینکه من انتخاب بین کامپیوتر و پزشکی نیست ! بین کامپیوتر یا رشته دیگه ای (که میتونه پزشکی باشه )، این رشته دیگه روهم باتوجه به تواناییم انتخاب کنم و اینکه انقدر رشته خوبی باشه که ارزشش رو داشته باشه (که من فکر میکنم پزشکی یکی از اون رشته هاست که ارزش سختی رو داره) ، درواقع همون دانش آموز دبیرستانی ام که میخواد انتخاب رشته کنه انتخاب رو براساس بازار کار، توانایی، علاقه و ... داشته باشه با این تفاوت که اگر با این ملاکها و بین تمام رشته های پیش رو تصمیم بگیره کامپیوتر بره از ارشد شروع میکنه اما هر رشته دیگه ای بخواد بره از نقطه صفر شروع می کنه ولی براش مهمه که این انتخاب رو بین کلی گزینه داشته باشه و و در انتخابش همه اون ملاکها رو درنظر بگیره به علاوه ی مزیتی که گزینه کامپیوتر براش داره ،
و اما در گوشی هم یه چیزی بگم اینکه شاید دنبال دلایل بیبشتر برای ادامه دادن رشته خودم هستم ...
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

نوشته اصلی توسط باغبان

در مورد رشته کامپیوتر – من شغلم برنامه نویسی نیست ولی مادر زادی برنامه نویسی بلتم


چیزی که به ذهنم میرسه در مورد کامپیوتر :

شما می تونید به جای اینکه مثلا بخواهی بری پزشکی کنکور بدی و 10 و 15 سال درگیر این باشی – بهتر برنامه ریزی کنید برای ارشد در دانشگاه روزانه خوب ( مثلا شریف و ...)

که خیلی راحت می تونید مثلا با یه برنامه ریزی 1 ساله یا حداکثر دو ساله به این مهم برسید

دیگه مهم نیست شما هنرستان بودید یا رشته نظری رفتید یا نه ! .

بله کاملا درسته و این اولین دلیل برای موندنم تو این رشته است ..

نوشته اصلی توسط باغبان

در مورد مهارت هم بگم اگر نخواستید ادامه تحصیل بدید – رشته کامپیوتر رشته ای هست که بیشتر سواد عملیاتی مهمه بر خلاف رشته های دیگر - یعنی بتونید کد بزنید !
ضمینه هوش مصنوعی – برنامه نویسی موبایل و ... میتونید خدمت بزرگی کنید ( البته اگر در حوزه برنامه نویسی علاقه واقعی دارید )

برای ادامه تحصیل که خیلی تصمیمم جدیه چون خیلی مطالعه رو دوست دارم اما در کنارش پیشرفت تو تخصصم
به برنامه نویسی که خیلی زیاد علاقه دارم و تحلیلم خیلی خوبه کلاس که میرفتم استادم میگفت با تحلیلی که داری برای ارشد نرم افزار برات بهتره تا هوش ، اینکه برای هوش مصنوعی باید دروسی مثل معماری و مدار رو هم علاقه داشته باشی خب من تو این دودرس خوب بودم و مشکلی باهاش نداشتم علاقه داشتم اما لذتی برنامه نویسی که برام داره هیچ درس دیگه ای نداره

مثلا می تونید یه برنامه بنویسی که اعتماد به نفس را بالا ببره و برای اندروید خروجی بگیرید و به دنیا خدمت کنید ! و یا .....


نباید میدان را خالی کرد و باید با این تکنولوژی ها وارد شد .
[/QUOTE]
از وقتی با برنامه نویسی آشنا شدم این جمله همیشه تو ذهنم بوده

نوشته اصلی توسط باغبان

البته من به رویای شما احترام میذارم – خانم باهوش و سخت کوشی هستید

بازم میگم خانم موفقی هستید و ان شا الله در کنار همسر و خانواده خوبتان زندگی آرام و سرشار از محبت و آرامش داشته باشید.


بعضی موقع ها ما باید فقط زندگی کنیم !


موفق باشید

ممنونم نظر لطف تونه
بعضی موقع ها ما باید فقط زندگی کنیم !

حمله تامل برانگیزه ایه ، زندگی کردن یعنی آرامش داشتن و از مسیر لذت بردن که خب آرامش من در تلاش کردن و مفید بودن خلاصه میشه

بیشتر از یه ساعته دارم فکر میکنم و مینویسم رکورد زدم تو پرحرفی

خوب و شاد باشید ، سپاس

سلام
این روزها انقدر راجب تصمیمم فکر کردم مغزم داره میترکه از شلوغی
کمکککککک

جناب باغبان لطفا تنهام نذارید .. دوروزه منتظر پاسخ تون هستم خب حتما مشغله دارید گله ای نیست یعنی نبایدم باشه
گفتید برای هرکدوم 10 دلیل بنویسم اما دلیلام به 10 تا نمیرسه نمی دونم چرا

چند دلیل برای ادامه دادن رشته خودم:
ادامه دادن در رشته خودم به مراتب راحت تر از هر رشته دیگه ایه
به رشته م علاقه دارم و استعدادش رو هم دارم
تو این رشته زودتر به نتیجه میرسم زودتر به اون موفقیتی میخوام میرسم و هم چنین زودتر به درآمد میرسم
راه برام روشنه و تقریبا میدونم با چه مشکلاتی مواجه میشم و و درواقع میدونم باید چیکار کنم و از کجا شروع کنم
می دونم که اگه تردید رهام کنه و محکم رشته خودم رو پیش بگیرم شک ندارم که موفق میشم

چند دلیل برای ادامه ندادن رشته خودم:

تردید رهام نمیکنه اینکه من با تواناییم میتونستم انتخاب بهتری داشته باشم درسته این رشته هم برام خوبه اما من میتونستم رشته بهتری درس بخونم و حالا که این تردید رهام نمیکنه باید یکبار واسه همیشه پروندشو ببندم

چند دلیل برای کنکور مجدد و انتخاب رشته جدید ترجیحا دندون پزشکی

از دید من دو بخش سخت داره که اولیش خوندن درس های جدید برای کنکور و پشتکار فراوون هست و دومیش بخش بعد قبولی در دانشگاست و تازه شروع شدن ماجرا ، اما خب فکر میکنم برای من گذروندن مرحله اول سخت تره چون قراره ریسک کنم و کلی زمان بذارم تا قبول شم که شاید هم نشدم اون وقت به همین نقطه برمیگردم و در صورت قبولی هم با سختی های رشته و مشکلات جدید روبرو میشم اما حداقلش اینه که راهم مشخصه

حس خوب قبولی تو یه رشته سخت اون هم با سن بالا و خوندن درسهای جدید ، موفقیت بزرگی حساب میشه
فکر میکنم نسبت به رشته های دیگه تا حدی آینده شغلی تامینه و تکلیفم با خودم مشخصه
و سومین دلیل صادقانه میگم واژه پزشک شدن برام خیلی شیرینه

چند دلیل برای نرفتن به سمت پزشکی:

سختی راه و طولانی بودن که عمر آدمو میگیره
بحث قبولی کنکور که خودش پروسه ای داره و درصورت قبول نشدن لطمه روحی بدی میخورم

روزهاست دارم به اینها فکر میکنم اما این دلایل رو همین الان و سریع نوشتم درواقع قبلا فکرامو سرجمع نکردم که الان دلایل پخته تری بیارم ، خسته ام از این روزهای پر مشغله ای برای خودم درست کردم خسته ام از این ذهن شلوغ که مدام یه نفر داره از درون باهام صحبت میکنه که واسه همه چی دلیل میاره اما قانع نمیشه
اگه این مشاوره کسی بود در جوابش میگفتم رشته خودتو ادامه بده چون منطقی تره اما اینو از من نشنیده بگیرید و نظر خودتون بگید

دوست دارم زودتر تکلیفم مشخص کنم چرا این فکر از سرم نمی افته چرا هرچند وقت باید درگیرش بشم نکنه چند ماه دیگه باز بهش فکرکنم
جناب باغبان لطفا کمکم کنید بیرحمانه باهام برخورد کنید و صریح ازم انتقاد کنید و نظرتون بگید
میخوام رها شم و به زندگیم برسم

نمیدونم چرا انقد کلافه شدم تا حدی که اگه به نتیجه نرسم با همین تردید رشته م ادامه میدم که اینطوری راهی هم به جایی نمیبرم اما از این درجا زدن بیزارم دلم حرکت میخواد ....

سلام. دروغه اگه بگم همه تاپیکت رو خوندم چراکه باید 2 نمره چشم میزاشتم به پاش ولی در کل در رابطه با استعداد و این مباحث سایت متمم خیلی میتونه براتون مفید باشه
اول این بحث تصویری رو تماشاکن اگه علاقه به ادامه مباحث داشتی میتونی از لینک زیر مباحث مربوط به استعداد یابی و پرورش مهارت های فردی دسترسی پیدا کنی

استعداد یابی و شناسایی استعدادها

موفق باشین