موضوع: چطور فراموشش کنم؟

سلام دوستان
ممنون از دوستانی که در این بحث شرکت کردند.

راستش من یه سوالی برام وجود داره. در این تاپیک همه دوستان گفتند این احساس یک طرفه بوده و همین طور یکی دو نفری از دوستانم که بهشون گفته بودم همین نظرو داشتند.
البته منم واقعیت رو پذیرفتم. منتها گاهی وقتا گوشه ذهنم یه سوالی هست که چرا این آقا اینطوری جواب دادند. ایشون چندین بار گفتند که نسبت به من تمایل دارند و وقتی هم موانع رو مطرح کردند گفتند بین عقل و احساسشون درگیری بوده و هست و حتی تاکید کردند یک کلمه از حرفاشون دروغ و غیرواقعی نیست.
من نمی فهمم چرا اینطوری جواب دادند. با خودم میگم اگر من بودم می گفتم نه. یا اگر هم برام مهم بود که بهش برنخوره یه کم نرم تر می گفتم نه. یا مثلا می گفتم من نامزد دارم یا ما تناسب نداریم. خلاصه... منظورم اینه که حرف احساس و عقل رو پیش نمی کشیدم. من نمی فهمم چرا این آقا این حرفا رو زد. (باور کنید اصلا بحث این نیست که فکر کنید من دلمو خوش کردم به این حرفا. می دونم به طور کلی قبلا یا الان یا در آینده- اگر این آقا تصمیم جدیی داشت خودش اقدام می کرد.) ولی بعضی وقتا از بعضی حرفها تعجب می کنم

ارغوان جان شاید این احساس دو طرفه باشه ولی چیزی که مسلم هست به یک میزان نیست، شما بیشتر اون آقا رو دوست داشتی و ایشون کمتر. بعدشم آقایون با کسی تعارف ندارن و اگه واقعا طالب شما بود با همه موانع باز هم از پیشنهاد شما استقبال میکرد و برای رفع موانع تلاش میکرد.

کلا خیلی مغزت رو پای تجزیه تحلیل حرفها و رفتار آقایون نذار. یه خط مشی جدی رو همه آقایون دارن: اگه پسری دختری رو بخواد برای بدست آوردنش لحظه شماری میکنه نه بهانه تراشی.

اتفاقا من اگه جای تو بودم بیشتر و بیشتر به خودم میرسیدم و با طرفم هم خیلی معمولی رفتار میکردم تا طرف متوجه بشه من از نه شنیدن هراسی ندارم و قوی هستم.

خوشبخت بشی

من با نظر شیدا موافقم ، اخه من خودم یک زمانی این تفکربچگانه اینده داره و خوبه رو برای خودم داشتم فقط چندسال از عمرم تلف شد کاش یاد بگیریم گوش بدیم

ارغوان عزیز
دقیقا دقیقا چیزی که من تجربه تلخشو دارم
نه بهم گفت آره نه درست حسابی گفت نه
۱۲ سال از عمر و جوونیم به باد رفت چون نخواستم به خودم بقبولونم مخصوصا ۵ سال اول که تقریبا ۹۱۲۵ ساعت واسش گریه کردم هرشب مثل نماز شب که واجبه من تقریبا ۵ تا ۶ ساعت واسش گریه میکردم یه بار که حساب کردم به رقم بالا رسیدم دیدم بله من تقریبا ۹۱۲۵ ساعت واسش گریه کردم البته بیشتر کردم ولی من میانگین حساب کردم حالا اون ساعتها روهم میدونی میشه چقدر میشه یک سال و ۱۵ روز اگه اشتباه نکنم یک سال و ۱۵ روز ۲۴ ساعته تمام سرمو گذاشته باشم رو بالش و گریه کرده باشم به نظر خودم که از من بی عقلتر و خنگ تر تو دنیا پیدا نمیشه چون اون رفت دختر خاله شو گرفت و زندگیشو کرد و من بعد از چند سال که ازدواج تونستم بکنم هنوز هم اثرات منفی اون شکست و اون افسردگی پیشم هست هنوزم وقتی میبینم مردم با عشقشون ازدواج میکنن اعصابم به هم میریزه
این دسته از پسرا که درست حسابی به آدم نمیگن چه مرگشونه و میخوان یا نه با زندگی دخترا بازی میکنن حالا خدا نکنه دختر مثل من احساساتی باشه دیگه چند سال داغون میشه
دلم خواست تجربه خودمو واست بگم تا مثل من نشی عزیزم

نوشته اصلی توسط maman arina

ارغوان عزیز
دقیقا دقیقا چیزی که من تجربه تلخشو دارم
نه بهم گفت آره نه درست حسابی گفت نه
۱۲ سال از عمر و جوونیم به باد رفت چون نخواستم به خودم بقبولونم مخصوصا ۵ سال اول که تقریبا ۹۱۲۵ ساعت واسش گریه کردم هرشب مثل نماز شب که واجبه من تقریبا ۵ تا ۶ ساعت واسش گریه میکردم یه بار که حساب کردم به رقم بالا رسیدم دیدم بله من تقریبا ۹۱۲۵ ساعت واسش گریه کردم البته بیشتر کردم ولی من میانگین حساب کردم حالا اون ساعتها روهم میدونی میشه چقدر میشه یک سال و ۱۵ روز اگه اشتباه نکنم یک سال و ۱۵ روز ۲۴ ساعته تمام سرمو گذاشته باشم رو بالش و گریه کرده باشم به نظر خودم که از من بی عقلتر و خنگ تر تو دنیا پیدا نمیشه چون اون رفت دختر خاله شو گرفت و زندگیشو کرد و من بعد از چند سال که ازدواج تونستم بکنم هنوز هم اثرات منفی اون شکست و اون افسردگی پیشم هست هنوزم وقتی میبینم مردم با عشقشون ازدواج میکنن اعصابم به هم میریزه
این دسته از پسرا که درست حسابی به آدم نمیگن چه مرگشونه و میخوان یا نه با زندگی دخترا بازی میکنن حالا خدا نکنه دختر مثل من احساساتی باشه دیگه چند سال داغون میشه
دلم خواست تجربه خودمو واست بگم تا مثل من نشی عزیزم

؟

یک سال گریه کردید؟ فکر کنم هیچ پسری ارزششو نداشته باشه!!
از اونجایی که خودم سر حرف رو باز کردم، واقعا نمی تونم ایشونو محکوم کنم! مدتهاست با این فکر که از روی رودرواسی و برای اینکه غرور همکارش نشکنه نتونسته حرفش رو مستقیم بزنه خودم رو قانع کردم (از نظر عقلی) اما احساسم ...
خارج از این بحث متاسفانه درجامعه امروز با پسرهایی برخورد داریم که حتی تا سن بالای 30 سال قدرت تصمیم گیری ندارن وبلاتکلیفن!!!

----------------------------
متاسفانه به خاطر کارم مدتیه دارم هفته ای دو روز میرم تهران. از طرفی خیلی خسته میشم و وقت خالی ندارم ولی قسمت بدترش اینه که همین رفت و آمدهای تنهایی، حال منو بدترمی کنه و از طرفی نتونستم برنامه زبان رو شروع کنم.
مدتی قبل از اینکه من به همکارم پیام بدم ایشون منو توی یکی از شبکه های اجتماعی ادد کرد (linkedin) ، البته من اون موقع اصلا فکر خاصی نکردم، چون اون سایت (برخلاف اینستا، فیس بوک و...) یک شبکه اجتماعی در مورد کار هست. ما هم اصلا کاری به هم نداریم، فقط اگر مطلبی رو share کنیم یا کسی رو ادد کنیم بقیه کانتکت هامون بهشون اطلاع رسانی میشه...
گاهی زیاد به این سایت سر می زنم. این کار منو کلافه کرده، گاهی از دست خودم عصبانی میشم و به خودم میگم اونجا هیچ خبری نیست و هیچ دوست مهمی نداری چقدر این سایت رو باز می کنی... خسته ام و دلتنگ... از کارم خسته شدم ولی اعتماد به نفس کافی ندارم که محل کارمو عوض کنم. انگیزه ای برای شروع یک فعالیت جدید ندارم...
وقتی ازم تعریف می کنن یا بهم میگن قیافه ت کمتر از سنت نشون میده بیشتر دلم می گیره ... دلم میخواد برم یه جایی دور از آدما و حسابی گریه کنم...

یه مشکل خانوادگی دارم که سر فرصت توی یه تاپیک جدا میگم...

سلام ارغوان جان
منم شرایط تقریبا مشابهت و دارم و اتفاق شبیه به تو رو تجربه کردم ! الان هم توی همکاری با اون آدم هستم ، شاید قبلا هم توی این تاپیک بهت گفتم شایدم نه ! میدونی من رابطمو با اون آقا بردم به سمت همکاری های بزرگ و خوشبختانه پروژه های خوبی رو باهم همکاری کردیم و رابطه ما خیلی دوستانه و محترمانه هست ! من دیگه فراموش کردم که یجایی غرورم و جلوی این آقا شکستم و از وقتی فهمیدم اون حتی با یه دختر دیگه به قصد ازدواج ارتباط داره ، برای رابطشون آرزوی خوشبختی کردم . شاید خیلی از روزها بخاطر تنهایی و خب سنم که همسن شما هم هستم و ترس از تنهایی دارم ، نگران بشم ، اما سریع ازین حالت خودم و میکشم بیرون و نمیذارم چهره غم و ناامیدی بیاد سراغم ! به اهدافم فکر میکنم و سعی میکنم با انرژی مثبت اتفاقات خوب رو جذب کنم . اون آقا هم مدام شاهد پیشرفت من هست ، اخلاقای خوب من و میبینه ، و من و تحسین میکنه ، و دیگه فرصتی پیش نمیاد که من بخوام اون قضیه شکسته شدن غرورمو به خودم و اون یادآوری کنم و خودم و زجر بدم ! زندگی کوتاهه ، قرار نیست ما همش با سرزنش خودمون و ناامیدی زندگی و به کام خودمون تلخ کنیم و جلوی اتفاقات خوب و بگیریم ! مطمئن باش شخصی که مناسب من و توست بالاخره سرو کلش پیدا میشه ، البته بشرط اینکه به چیزای خوب فکر کنیم و قدر خودمون و شادابی و جوونی و استعدادمون و بدونیم .
موفق باشی