موضوع: رو قیافه همسر ایندم وسواس پیدا کردم

نوشته اصلی توسط me!!!

دقیقا... همه قیافه های مصنوعی، زوج های مدل... آدم اینا رو که میبینه ناخود آگاه افکارش می ره این سمت که این شکلی باشه طرف مقابلش... 2014 اینستاگرام، خیلی جالب بود ولی این روزا با همه گیر شدنش فقط شده یه جایی واسه پز دادن قیافه ی زن و شوهر و نینی کوچولو و وضع زندگی و ماشین و ... بهتره یا اینجور چیزا رو فالو نکنه آدم یا کلا بیخیال این فضاهای مجازی شه تا اینجور وسواس ها پیش نیاد واسش...

من اینستاگرام ندارم..خودم دارم سعی میکنم که با خودم کنار بیام و مشکلمو حل کنم.میدونم که واقعا ارزش نداره

سلام
شما هر دفعه میاید و یه سری چیزای کلی میگید... در ضمن توی پست دومتون وقتی ازتون سوال شد به دخترخانوم چطوری گفتید که از چهره شون خوشتون نمیاد فرمودید که حالا اونش مهم نیست!!!!!
اتفاقا خیلی هم مهمه... برگشتید رک و پوست کنده به یه دختر گفتید نمیدونم قیافه ات خوبه یا نه؟؟؟؟
من که اصلا نشونه های خوبی نمیبینم...
جواب سوال دوستان رو هم کامل بدید نه کلی
از چه چیز چهره ی دخترخانوم خوشتون نمیاد؟
آیا با شخص خاصی مقایسه میکنید ایشون رو؟؟
فکر میکنید اگر چه ویژگی های ظاهری داشت شما دچار این تناقض نمیشدید؟؟؟
با خودتون روراست باشید...
سعی کنید جواب این سوالا رو پیدا کنید

سلام..
سوالات دوست عزیز نیکیا رو جواب بدید به علاوه این سوال

ایا دفعه اول از قیافشون خوشتون اومد ؟

به قول دوستمون ادم اگه کسیرو دوست داشته باشه کل وجودشو دوس داره ..مثله پدر و مادر و یا خواهر که هیچ وقت به قیافشون توجهی نمیکنه و فقط با حس بودن در کنارشون لذت میبره .. انگار تو مغز ادم ثبت شدن و شدن مثله یه برند
ولی اگه برا شما تو مغزتون ثبت نشده برین مشاوره.. اونم تنهائی ..

ولی اگه دوسش ندارین و نمیخواین با واقعیت روبرو بشین و براش دلیلهای غیر موجه میارین و یا بعد از یه مدت دوستی براتون عادی شده و هیجانات خوابیده و ذهنتون شروع کرده به کند و کاو دوستتون .. بدونید ادامه این افکار به ضررتون
خواهد شد..

نوشته اصلی توسط نیکیا

سلام
شما هر دفعه میاید و یه سری چیزای کلی میگید... در ضمن توی پست دومتون وقتی ازتون سوال شد به دخترخانوم چطوری گفتید که از چهره شون خوشتون نمیاد فرمودید که حالا اونش مهم نیست!!!!!
اتفاقا خیلی هم مهمه... برگشتید رک و پوست کنده به یه دختر گفتید نمیدونم قیافه ات خوبه یا نه؟؟؟؟
من که اصلا نشونه های خوبی نمیبینم...
جواب سوال دوستان رو هم کامل بدید نه کلی
از چه چیز چهره ی دخترخانوم خوشتون نمیاد؟
آیا با شخص خاصی مقایسه میکنید ایشون رو؟؟
فکر میکنید اگر چه ویژگی های ظاهری داشت شما دچار این تناقض نمیشدید؟؟؟
با خودتون روراست باشید...
سعی کنید جواب این سوالا رو پیدا کنید

سلام..اره رک و پوست کنده مشکلمو بهش گفتم..ولی بهش گفتم که تو قیافت خوبه و من درگیره یک وسواس شدم..اون بدونه من نمیتونه زندگی کنه.خیلی بهم وابسته شده..روی این موضوع هم خیلی اذیت شد.ولی چون عاشقمه نمیتونه ولم کنه..تو پاسخ به سوالای دیگتون هم بگم که من ایشون رو با کسی مقایسه نمیکنم..ویژگی خاصی هم تو قیافشون نیست که خوشم نیاد..درضمن.من همه اولویت های ازدواج رو میدونم..میدونم که علاقه و اخلاق و این چیزا هستن که مهم هستن..وگرنه هرکس یه قیافه ای داره.ایشون هم اتفاقا قیافه ای ندارن که نشه تحمل کرد.قیافه خوبی دارن..همه دور و بریاش هم ازش تعریف میکنن..ولی من نمیدونم چرا اینجوری شدم.....

نگفتید چند سالتونه و چند وقته در این رابطه هستید.

جواب این سوال مهمه چون به نظر می رسه یا خیلی کم سن و سالید یا بی تجربه و ناپخته. با این شرایط مسئله ی قیافه کلا اهمیت خودش رو از دست می ده چون بعید می دونم آمادگی ازدواج داشته باشین.

اما در مورد سوالتون باید بگم که اگر الان که در رابطه ی دوستی هستین نسبت به قیافه ی ایشون تا این حد حساس شدید، قطعا ازدواج موفقی هم نخواهید داشت.

تو پست آخرتون نوشتید که ایشون بدون شما نمی تونه زندگی کنه و ...، واقعیت اینه که خیلی خوب هم می تونه بدون شما زندگی کنه. شما هم می تونید بدون ایشون زندگی کنید. این حرف ها رو کنار بذارید و منطقی در مورد زندگی تون تصمیم بگیرید.

نوشته اصلی توسط Amina

نگفتید چند سالتونه و چند وقته در این رابطه هستید.

جواب این سوال مهمه چون به نظر می رسه یا خیلی کم سن و سالید یا بی تجربه و ناپخته. با این شرایط مسئله ی قیافه کلا اهمیت خودش رو از دست می ده چون بعید می دونم آمادگی ازدواج داشته باشین.

اما در مورد سوالتون باید بگم که اگر الان که در رابطه ی دوستی هستین نسبت به قیافه ی ایشون تا این حد حساس شدید، قطعا ازدواج موفقی هم نخواهید داشت.

تو پست آخرتون نوشتید که ایشون بدون شما نمی تونه زندگی کنه و ...، واقعیت اینه که خیلی خوب هم می تونه بدون شما زندگی کنه. شما هم می تونید بدون ایشون زندگی کنید. این حرف ها رو کنار بذارید و منطقی در مورد زندگی تون تصمیم بگیرید.

خودش بهم گفته که نمیتونه بدونه من زندگی کنه..ندونسته حرف نزنین..بعدشم.شما دیگه نمیخواد این حرفا رو بزنین.یدفه بگین رابطه رو تموم کن و برو به زندگیت برس..جای امیدوار کردن و دلداریتونه

آدمهای معتاد هم به این دلیل ترک نمیکنن که فکر میکنن نمیتونن بدون مواد زندگی کنند...
در ضمن اینجا سایت مشاوره است
جای امیدوار کردن الکی دلداری دادن نیست
اون دخترخانوم میتونن بدون شما زندگی کنند
حتی ممکنه روزی خودشون رو به شدت سرزنش کنند به خاطر این وابستگی اعتیادگونه به شما

آقا نیما راستش شک داشتم که باز هم جواب پستتون رو بدم چون به سوال من و چند نفر دیگه از دوستان جواب نداده بودین. البته باز هم به سوال من در مورد سنتون و مدت رابطه جواب ندادین.

شما با این پست آخرتون باز هم هیجانی بودن و نپختگی تون رو نشون دادین. مایی که اینجا نظر می ذاریم نفعی از این کار نمی بریم که هیچ، از وقت و شارژ نت و اعصابمون هم خرج می کنیم تا به دوستانی که مراجعه می کنند کمک کنیم. خوبه که این مسئله رو در نظر داشته باشین.

اولین و مهم ترین رکن رابطه تمایل و کشش به طرف مقابله. اینکه چهره ی اون فرد به دل شما بشینه. وقتی این رکن حل نشده، دنبال کردن مسائل دیگه بی فایده است. به زور و اجبار هم جذابیت ایجاد نمی شه. والسلام.

ببینید میخواستم یچیزایی رو بگم و برم کلا..چون میدونم با این حرفا من حالم خوب نمیشه..نگا کنین.من 16 سالمه..اون دختر هم 15سالشه..خودمون هم میدونیم دوستی توی این سن و سال اصلا درست نیست..میدونیم همه چیو.ولی ما بهم وابسته شدیم.ما این یک سال رو با علاقه موندیم باهم..یکاریه که شده.و الانم دیگه نمیشه کاری کرد.من نمیتونم این رابطه رو تموم کنم..چون اون از ته دلش عاشقمه و منم دوسش دارم و خیلی واسم مهمه..ما یه مدت از هم دور بودیم.اون یه مدت پدرمون دراومد..چون خیلی وابسته شدیم..الان نه راه پس دارم نه راه پیش..خیلی هم دارم اذیت میشم..خیلی بدبختم خیلی..خداحافظ همگی..