موضوع: همسرم باز منو زد

نوشته اصلی توسط Hanli

زندگى من انقدر سخت و غيرقابل تحمله كه به نظر شما غيرواقعى و داستان مياد. شما هر طور دوست دارين فكر كنين. متاسفم كه زندگى منو اينقدر به مسخره گرفتين. اگه خانواده خوبى داشتم جدا ميشدم، اگه مامانم پشتم بود و بهم محبت ميكرد اينقدر آويزون شوهرم نبودم. ميدونين الان چند روزه هيچى نخوردم؟!!!
ابنو مطمئن باشين اونى كه مشكلش كمه نمياد اينجا هى بنويسه و بره، اونى كه از خانواده اش حمايت ميبينه و تكيه گاه محكم داره نيازى نداره بياد اينجا هى بنويسه. اينجا ننويسم چيكار كنم؟ دردمو برم به كى بگم؟
خودتون هم ميدونين مشكلم چقدر سخته، من خيلى تنها و ناچارم.
هيچ وقت در مورد زندگى ديگران اينقدر راحت قضاوت نكنين.

تا حالا چندین پست خوب جهت راهنمایی برای شما ارسال شده ولی بازم میایی اینجا و مرثیه خوانی می کنی و انگار خوشتون میاد که هی کش بدین موضوع رو!!

می خوایید پستایی که دوستان و من جمله مدیر محترم همدردی برای شما ارسال کردند رو دوباره اینجا نقل قول کنم شاید به نتیجه برسید؟!!

مگه شما بچه اید که می گید :

"اگه خانواده خوبى داشتم جدا ميشدم، اگه مامانم پشتم بود و بهم محبت ميكرد اينقدر آويزون شوهرم نبودم. ميدونين الان چند روزه هيچى نخوردم؟!!! "


شما دیگه بچه نیستی. 32 سالته!! مثلاً استاد دانشگاهی! باید دانشجوهاتم راهنمایی کنی! توانایی و قدرت انتخاب و تصمیم گیری و حل مشکلاتت رو نداری و بهونه ش رو گردن مادر و خانواده ت و بقیه می ندازی؟!

کلاً متعجم.. من واقعاً متعجم.

باز هم می گم. داستانت رو خوب تموم کن. ما اینطوری بیشتر دوست داریم!

شما 32 سالتونه؟من فکر میکردم دهه 70ی هستید.

مگه هرکی32سالشه واستاد دانشگاست میتونه مشکلاتشو حل کنه که هرکدومتون یه سنگی برداشتین وتوی سرحنا میزنین؟!!اگه بااین کارا میخواین اونو به خودش بیارین قطعا کار اشتباهیه.اگه هم فکرمیکنین داستان سراییه گزارش بدین جناب مدیر بهتر میدونن چکارکنن.
حناجان گفتنیها رو شما گفتی و همه وحتی مدیرهم شمارو راهنمایی کردند.نگران نباش هیچ کوتاهی دراین زندگی نکردی به جز اینکه زیادی دم دست بودی.بنظرم بهترین توصیه بعد ازمدیر توصیهnardilبود یعنی بروتو خونه بابات وزندگی عادیتو بکن و دیگه هم کاری به کارش نداشته باش انگار محمد نامی تو زندگیت وجود نداشته بالاخره مادرت که نمیتونه به زور ازخونه بیرونت کنه؟!اونم یاسرش به سنگ میخوره ومیاددنبالت( که نیاد بهتره ببخشید اینقدر رک میگم چون اگه حدسیاتت درمورد خیانت وروابط رنگارنگش درست باشه امکان اینکه بیماریهایی ازجمله ایدز وهپاتیت و...هم بگیره یا داشته باشه هست)ویا خونوادت ویااون خسته میشن واین جریان به جدایی ختم میشه.انشالله هرچی که هست آخرش برات خیرباشه

سلام خانوم
من همه پست های شما و راهنمایی دوستان رو میخونم . اما واقعا نمیدونستم چه نظری برات بذارم . چون تورو توی دوراهی های زیادی دیدم . الان توصیه ای که اکثر دوستان گفتن ، رفتن از پیش این آدم برای یه مدتیه . منم همین نظر رو دارم . چون اون روی موندنت مطمئن شده و داره هرکاری دلش میخواد انجام میده ، و واقعا به قول دوستان روی هر چی مرد هست رو سفید کرده !! مادرت هرطوری که هست ، یه مادره و مطمئنا باید تورو بپذیره تا راهت و پیدا کنی ، فقط خودت و از وابستگی به این مرد رها کن . التماس به این مرد برای دریافت محبت و عاطفه ، تورو بیش از پیش میشکنه و ضعیف میکنه !! یکبار محکم و قوی بخودت بگو حنا پاشوووو دیگه باید پاشیییی ، الان وقتشه که بری و ارزش خودت و به خودت و به شوهرت اثبات کنی . پس برگرد خونه پدرت و با موندن اونجا و کار کردن روی خودت ، اعتماد بنفست و برگردون و آرامشت و بدست بیار . اون آدم برگرده هم ، با اون اوصافی که ازش گفتی درست بشو نیست ، بعیده یک آدم تو سن 40 سالگی بتونه تغییر اساسی بکنه ، پس بیشتر ازین زندگیت و تباه نکن ، و خوشبختی واقعی رو حودت پیدا کن . توی اولین پست هات چنین پیشنهادی نمیدادم ، چون هنوز نمیدونستم شوهرت تا این حد اوضاعش داغونه ، اما تو تلاش کافی رو برای درست کردن این زندگی کردی ، دیگه کافیه .
موفق باشی

یادمه تو یکی از پست هات گفته بودی تو دوران دوستی تون یه مدت با ایشون قطع رابطه کرده بودی و به اصرار ایشون برگشتی.در ضمن اشاره کردی که تو رابطه ت با مردها خیلی مغرور بودی.من فکر می کنم کل این جریان یه بازی تکراری بوده با شرکت مردی با اختلال شخصیت خودشیفته و دختری که به دلیل غرور طعمه خوبی برای ایشون بوده.ایشون با شما شروع به بازی کرده و برخلاف انتظارش شما از اواسط بازی یه حرکت غافلگیرانه کردید که بیماران مبتلا به این اختلال رو از پا درمیاره:ترکش کردید.خوب...حالا ایشون برای برد تو این مسابقه یه راه بیشتر نداره.این که مجددا شما رو به بازی برگردونه و این بار مطابق روال این اون باشه که شما رو ترک می کنه تا در بازی برنده بشه.شما اسیر بازی ایشون شدین و ندونسته به خاطر شرایط و موقعیت ات روز به روز بیشتر وابسته شدی.حالا ایشون بازی رو خاتمه یافته می دونه ولی شما نمی خوای این رو بپذیری.اینطور میشه که جای شما عوض میشه.حالا این شما هستین که به ایشون التماس می کنین که بازی رو بهم نزنه در حالی که دیگه عملا بازی وجود نداره و همه چیز تموم شده:اون شما رو بدست آورده و الان باید بره سراغ طعمه بعدی.
من جای شما باشم علی رغم این که از این بازی آسیب دیدم و غرورم لگدمال شده و خیلی چیزها رو از دست دادم ولی آگاهانه این بازی رو ترک می کنم تا آسیب بیشتری نبینم و بتونم فرصتی برای یه زندگی دیگه داشته باشم.مسولیت خودتو تو این شکست به عهده بگیر و بعد هم خودت رو ببخش.اجازه نده اطرافیانی که نصف تو هم درکی از دنیای امروز ندارن برای تو تعیین تکلیف کنن.همه سعی خواهند کرد تو رو شکست خورده نشون بدن.اهمیتی نده.مطمئن باش اون ها شکست های بزرگتری تو زندگی خوردن و کارنامه ای بهتر از تو تو زندگی شخصی شون ندارن و اگه با اعتماد به نفس برای تو نسخه می پیچن به دلیل تفاوت جایگاهشونه نه عقل و درکشون.وقتت رو تلف نکن و پشت توجیهات و بهونه های مثل این که می خوام تمام تلاشمو کرده باشم که بعدا فلان نشه... قایم نشو.هر ثانیه موندن تو تو این زندگی یعنی آسیب ببشتر.

پ.ن:چرا نمیشه با کاربرها تماس مستقیم داشت؟امینا جان می خواستم برات پیام بفرستم که امکانش رو نداشتم.

حنا جان سلام
راستش منم زیاد موافق نیستم ک داستان باشه مشکلت.هرکی یه مشکلی داره دیگه.
ولی راستش رو بخوای من تازه از کربلا برگشتم کلی اونجا برات دعا کردم یعنی برای همه بچه های همدردی ک یادم بود دعا کردم.یادمه اتفاقا همون شبی که تازه میرفتیم بین الحرمین یه پست ازت دیدم در مورد اینکه به حضرت عباس قسم خورده بودی تا مشکلت رو حل کنه.خواستم بگم من یادت بودم همونجاهایی که
خودت خیلی دوست داشتی.

نوشته اصلی توسط donya.

حنا جان سلام
راستش منم زیاد موافق نیستم ک داستان باشه مشکلت.هرکی یه مشکلی داره دیگه.
ولی راستش رو بخوای من تازه از کربلا برگشتم کلی اونجا برات دعا کردم یعنی برای همه بچه های همدردی ک یادم بود دعا کردم.یادمه اتفاقا همون شبی که تازه میرفتیم بین الحرمین یه پست ازت دیدم در مورد اینکه به حضرت عباس قسم خورده بودی تا مشکلت رو حل کنه.خواستم بگم من یادت بودم همونجاهایی که
خودت خیلی دوست داشتی.

سلام عزيزم
بابت محبتى كه در حقم كردى يك دنيا ازت ممنونم، اميدوارم هر آرزويى كه تو دلت دارى برآورده بشه و هميشه خوشبخت باشى.
به انرژى مثبتى كه بهم دادى خيلى نياز داشتم، نميدونم راه درست چيه، از خدا ميخوام هر راهى كه قراره تو سرنوشتم باشه به خير و صلاحم باشه.
اصلا قدرت تصميم گيرى ندارم
پنجشنبه طبق قرار هميشگيمون رفتم خونه محمد براش ناهار درست كردم و رفتم بيرون. اصلا دلم نميخواست خونمون برم، رفتم آرايشگاه موهامو رنگ كردم. داشتم تموم ميشدم برم خونمون محمد بهم زنگ زد، گفت كجايى گفتم آرايشگاه. گفت باشه تموم شدى بيا، الكى گفتم ميرم خونه دوستم. اونم گفت باشه.
از آرايشگاه تموم شدم رفتم خونه خودمون، تا شب هيچى نخوردم. دوباره محمد زنگ زد گفت كجايى گفتم خونمون، گفت پس چرا نيومدى اينجا، گفتم كار داشتم نشد بيام. گفت آماده شو بيام دنبالت بريم خونه مامانم اينا گفتم من نميام. گفت ميريم سر ميزنيم و زود برميگرديم. گفتم آخه سرم درد ميكنه نميخوام بيام. گفت قرص بخور خوب ميشى. اومد دنبالم رفتيم خونه مامانش اينا.
تو راه كه داشتيم ميرفتيم محمد گفت، تو خيلى خوبى، خونه كه رسيدم ديدم نيستى حس كردم خاك عالمو ريختن تو سرم، باورم نشد خونه نباشى، بعدش فكر كردم قايم شدى بهت زنگ زدم ديدم واقعا نيستى خيلى ناراحت شدم.
شب كنارم خوابيد ولى بازم نزديكم نشد، حتى انگشتش هم بهم نزد، حتى منو بوس هم نكرد.
صبح بيدار شديم بهم گفت تو آدم بدبينى هستى بايد حساسيتت رو كم كنى وگرنه وقتى حامله بشى بچمون آسيب ميبينه. گفتم اون حس آرامش رو تو بايد بهم بدى، گفتم من در مورد تو شك دارم اونم به خاطر ك... استفاده شده ايه كه پيدا كردم و هيچ جوابى براش نگرفتم. گفتم من همه چى رو دست خدا سپردم، از خدا خواستم اگه محمد كار اشتباهى انجام داده خود خدا برام فاش كنه وگرنه كه هيچى. اونم عصبانى شد گفت خوب كارى كردم، گفت انقدر ميشينى فكر اينارو ميكنى هر روز لاغرتر ميشى، گفت تو بدنت پر از كرمه و تو آدم حسودى هستى، گفت بايد جدا بشيم چون تو آدم نميشى.
منم هيچى نگفتم، گفتم اگه كار خلافى انجام ندادى لزومى نداره انقدر عصبانى بشى، گفتم من اگه جاى تو بودم با آرامش كامل ميگفتم بشين و منتظر باش كه خدا پاكى منو بهت ثابت ميكنه.
اون ولى هر چى از دهنش دراومد گفت، به منم گفت گمشو برو خونتون. منم شب رفتم تو يه اتاق ديگه خوابيدم كلى گريه كردم، صداى گريه هامو ميشنيد ولى عين خيالش نبود، نشسته بود داشت كيك ميخورد.
صبح هم براش صبحانه آماده نكردم، اونم بدون خداحافظى رفت. آماده شدم رفتم دانشگاه، يادم افتاد راديات پشت تلويزيون آب ميداد، مجبورى زنگ زدم بهش بگم، اولش خوب جواب داد بعدش كه من خشك و ناراحت حرف زدم، خيلى بد حرف زد گوشيو روم قطع كرد.
سر كلاس گريه ام گرفته بود، ازش متنفر شدم كلى تو دلم فحشش دادم.
بعدش زنگ زدم به مامانش حالشو بپرسم ( شب پنجشنبه كه رفتيم خونشون سرما خورده بود) گفتم زنگ زدم حالتونو بپرسم، سرماخوردگيتون بهتر شد. برگشت به حالت مسخره گفت، از اون روز تا الان تازه يادت افتاده زنگ بزنى؟! گفت ديروز منتظرت بودم زنگ بزنى، منم نگفتم ديروز صبح تا شب تو خونه پسرت منو به گريه انداخته بود....
گفت حالا اينم حسابه، مرسى زنگ زدى، گفتم خواهش ميكنم اگه نياز بود بيام ببرمتون دكتر كه گفت نميخواد.
ببخشيد اينقدر طولانى با جزئيات نوشتم، چون به خدا كسى نيست راهنماييم كنه.
به نظرتون رفتارهاى من غيرعاديه يا مال اونا؟! رفتار اشتباه من كجاست؟ من چطورى بايد حرف بزنم و رفتار كنم؟