موضوع: دیگه ناسازگاری های کودک برام قابل تحمل نیست.صبرم داره تمام میشه

پسرتون از لحاظ adhd بررسی شده؟به جز پزشک اطفال با روانپزشک هم مشورت کردین؟
این طور که متوجه شدم خوابش منقطعه که به نظرم نکته جالبی نیست و می تونه روی رشد بچه تاثیر منفی بذاره.البته تخصصی ندارم و نمی خوام نگرانتون کنم ولی جای شما بودم نظر روانپزشک و دکتر مغز و اعصاب رو هم جویا می شدم.

به نظرم از همسرتون بخواید بیشتر تو امور بچه و خانه داری باهاتون مشارکت کنن.در واقع نصف امور مربوط به بچه داری و کار منزل با ایشونه.همونطور که گفتین فشار زیادی روی شما هست و این ممکنه حتی سلامت خودتون رو هم به خظر بندازه.حتما یه روز در هفته بچه رو به کسی بسپرید و به اون چیزی که می خواید و بهش علاقه دارین بپردازین.

نوشته اصلی توسط شیدا.

سلام

پست شماره سه گفتید روابط خوبی با همسرتون دارید و همه چیز هم عالی هست، تا جایی که من فکر کردم فضا و محیطی به این آرومی و خوبی، شاید بچه ی شما واقعا مشکلی داره که پزشکشون متوجه نشدن !!

پست شماره شش از شرایط بد جسمی و روحی خودتون گفتید ... البته بعد از یکسال بی خوابی و بی تابی فرزندتون، این فرسودگی دور از انتظار نیست.

فکر می کنم مشکل شما نیاز به بررسی عمیق تر داره و به راحتی نمی شه نظر داد.

من اگر با شرایط فعلی خودم، جای شما بودم ( منظورم این هست که ممکنه خیلی تفاوتها وجود داشته باشه که من در موضوع نگنجوندم و ازش خبر ندارم )
این کار را می کردم:

1- یک روز که همسرتون خونه هست، یا اگر امکانش باشه یک روز از مادر یا خواهر یا مادرشوهر ... کسی کمک می گرفتم که بچه را اونروز نگه داره.
توی اون یک روز برای یک هفته غذا آماده می کردم. در حدی که تهیه ی غذای هر وعده کمتر از نیم ساعت بیست دقیقه وقت من را بگیره.
آشپزخونه را مرتب می کردم. خریدهای یک هفته ده روز را انجام می دادم و خلاصه خودم را برای یک مرخصی یک هفته ای از کار خونه آماده می کردم ...

2- هفته مذکور از صبح همراه با بیدار شدن پسرم درست مثل یک مربی با حوصله ( و البته بیکار !) تمام مدت در کنارش بودم.
صبحانه که با هم خوردیم با کمک همدیگه سریع جمع می کردم ( یه تیکه نون بهش بدین بگو ببر بذار تو یخچال، یه ظرف نشکن بدین دستش بگو با هم ببریم بذار توی سینک یا ظرفشویی ... تا بخواد این کار را بکنه، شما سریع بقیه را جمع کن )

بعد بشین باهاش یه بازی بکن در حد سنش
بعد براش کتاب بخون
بعد یه کارتون یک ربعی باهاش ببین ( بچه یکساله فکر نمی کنم بتونه یه ربع تمرکز کنه، شاید کوتاهتر لازمه)
بعد باهاش بازیهای بدو بدو و خسته کننده بکن ...
تا می تونی باهاش بازی کن
بعد یه تیکه از بازیهای خودش را براش فیلم بگیر و نشونش بده
خلاصه تا می تونی بر اساس سنش باهاش بازی کن.

ظهر نهار با هم و فقط با تمرکز روی بچه
بعد از نهار هم یه کار کوچیک ازش بخواه و تو اون فاصله خودت سریع جمع کن

براش کتاب بخون و کنارش بخواب. حتما خودت هم بخواب.
بیدار که شد دوباره بازی و زندگی با هم را شروع کنید.

روی خوراکیهای عصرش بیشتر دقت کن که قند و کافین و ... نداشته باشه و سالم باشه، که به خواب آروم کمک می کنه.
میوه و شیر و ...
بازی و سرگرمی را ادامه بدین. بیشتر دنبالش بدو و بیشتر خسته اش کن.

غروب یه دوش آبگرم آروم و بدون هیجان و سرو صدا .... طوری که آرومش کنه و برای خواب آماده بشه
کمی ماساژش بده و با صدای آروم و ملایم باهاش حرف بزن. براش لالایی بخون. موسیقی بدون کلام و آروم براش بذار
کنارش بخواب و سعی کن با هم بخوابید. دوش آب گرم، موسیقی آروم و حضور مادر به خواب کودک خیلی کمک می کنه.

وقتی خوابش برد و خودت هم کمی کنارش استراحت کردی، بلند شو و کارهای نصفه نیمه روزانه ات را تمام کن. البته به خودت فشار نیار. فقط ضروریها

اگر هفته اول به نظرت خوب بود
هفته دوم تکرارش کن

بچه ها سریع رشد و پیشرفت می کنند. بعد از یک ماه می تونی مسولیتهای بیشتری بهش بدی و وقت بیشتری برای خودت باز کنی.
اون یاد می گیره چطور بازی کنه. چطور آروم باشه و چطور لذت ببره.

سنش که بالاتر بره تمرکزش بیشتر می شه.
مدت بیشتری می تونه یک بازی، یک کارتون، یک قصه یا ... را تحمل کنه.
عدم تمرکزش مربوط به سنش هست. شما از یه بچه یه ساله انتظار داری نیم ساعت بشینه تنهایی بازی کنه؟

هر شب نیم ساعت در مورد روانشناسی کودک کتاب و مطلب مفید بخون.
نون و پنیر و خرما و ... شب بیداری و بقیه مسائلی که گفتید شما را ضعیف کرده. فرزندتون تقصیری نداره.

هر هفته یا ده روز، نصف روز از یکی برای نگه داری بچه کمک بگیرید. ببرید خونه مادرشوهرتون یا مادرتون بذارید. اون نصف روز را به خودتون برسید. اگر بیشتر همکاری کردند که چه بهتر.
حتی می تونید با دوستی که فرزند هم سن و سال داره قرار بذارید. یه روز شما هر دو بچه را نگه دارید. یه روز دوستتون. اینطوری بچه ها بازی با همدیگه رو هم یاد می گیرن.

ممنون از شما دوست عزیز.باید بگم من یکی دوبار پسرمو سپردم دست دختر عموم که اونم یه بچه ی کوچیک داره،یه لحظه غفلتش باعث شد پسرم چاقوی میوه خوری رو برداره و سه تا از انگشتاشو ببره.یه بار هم دست خونواده ی شوهرم بود که اونجا هم معلوم نیشت چطور رفت توی اتاق و اتو از توی دستش افتاد روی پاهاش....بهم حق بدید هیچکس مثل خودم نمیتونه مراقب پسرم باشه اون خیلی شیطونه و حتی نمیشه لحظه ای ازش غفلت کرد.و باید بگم که تمااااااام روشهاتون رو امتحان کردم طی این یکسال.اخیرا سعی کردم براش قصه بگم شبها ولی گوش نمیده و میخواد که بغلش کنم و گریه میکنه.هم خودم هم شوهرم مشکل معده داریم و نمیتونم غذا رو بیشتر از یه بار گرم کنم و استفاده کنم.اکثرا صبحها از استراحت کوتاهم میزنم و غذا آماده میکنم،شوهر مهربونم همیشه بهم میگه خودتو اذیت نکن و نمیخواد آشپزی کنی اما دوست ندارم وقتی از سرکار میاد بهش نون ماست بدم.پسرم هم غذا خور شده و باید روزانه براش غذا آماده کنم.باور کنید من تنها مشکلم خواب کمه پسرمه و اینکه نمیدونم چطور بخوابونمش.بقیه ی مسائل رو میتونم به نحوی حل کنم اما نمیدونم با چه روشی آرومش کنم که مثل اکثر بچه ها روی پاهام آروم بخوابه.بخدا وقتی بقیه ی مادرا رو میبینم که بچه هاشون خواب خوبی دارن و راحت میخوابن خیلی غبطه میخورم.یا مادری که با داشتن بچه ی آروم همش شاکیه و حوصلشو نداره.من در طول روز با بازی خیلی چیزها رو سعی میکنم به پسرم یاد بدم هر چند خیلی گریه میکنه اما تحمل میکنم و خداروشکر باهوش هم هست...به نظر شما جایی هست که بتونم پسرمو برای یکی دوساعت تحت نظر خودم ببرم تا با بچه ها بازی کنه؟البته دوست دارم اون جا بیشتر جنبه ی آموزشی داشته باشه

سلام.. همه نوشته هائی که نوشتین در مورد پسر خواهر زاده منم صدق میکنه.. یعنی خواهرزاده من تو این یکسال چن کیلو وزن کم کرده و از شدت بی قراریش به سطوح اومده .. خود ما هم که چن دقیقه ای نگهش میداریم پدرمون و در میاره..
واقعا این جور بچه ها درونشون یه نوع بی قراری هست که هیچ جوره خنثی نمیشه ..نه با بازی نه با خوابیدن و نه شیطنت.. من چن بار بهش گفتم که این ژنتیکیه.. چون پدربزرگش که میشه داماد ما الان که نزدیکه پنجاه سالشه بازم

پر جنب و جوش و فعاله و نمیتونه یه جا بند بشه.. و فک کنم به اون رفته..

پس به خواهرزادمم گفتم که الان اینجوریه ولی بزرگ بشه ادم موفقی خواهد شد ..چون سیستمشون طوریه که دست از تلاش برنمیدارن و صبح تا شب فکر فعالیت و ورزش هستن..به نظر من کمی که بزرگ شد حتما بذاریدش ورزش ..
قطعا ورزشکار خوبی خواهد شد.. پس با این امید این روزهای سخت و تحمل کنید

من فکر میکنم مشکل خاصی نداره
تو دوران بارداری استرس یا اضطرابی داشتین؟