موضوع: با خيانت، سردى، بى تفاوتى و بدرفتاريهاى همسرم چيكار كنم؟!

آفرین بر شما
ولی چند اشتباه داشتین
همسرت باید بیاد دنبالت تا بری خونش نه که خودت بری. واسه هفته دیگه یکم خودتو لوس کن یا یه دلیل بیار مثلا بگو دیروقته نمیشه تنها بیام که کم کم بهش یاد بدی
اصلا اصلا وقتی اون گفت سه روز با توم نباید میگفتی که نه همه روز باهم باشیم. باید میگفتی باشه منم به کارای خودم میرسم. اصلا تو ازش نخواه که بیشتر پیشت باشه. اصلا
بهش زنگ نزن یا بزار اون سه بار زنگ بزنه تو یه بار
واسه هفته دیگه به خرید و تنوع ادامه بده
یه لباس جدید بخر هفته پیش مانتو خریدی این هفته یه شال بخر و یه لباس تو خونه ای
پیشنهاد میکنم باشگاه ثبت نام کنی یا استخر. حتما حتما این کار رو انجام بده و دفعه بعد همسرتو دیدی و گفت سه روز با توم و بقیش به کلرام میرسم بگو خوبه اتفاقا منم به باشگام میرسم
یه مورد مهم دیگه لطفا اشپزی رو کمتر کن. هفته دیگه خودتو لوس کن و زمان رو لفت بده بگو از بیرون غذا بگیریم امروز.

سلام خوبی حنا جان؟

چه اسم قشنگی حنا...

عزیزم منم مثه شما یه زمونی خیلیییی آویزون شوهرم بودم(ببخشید که از این اصطلاح استفاده میکنم)

هرچقد که من بیشتر به ذم خودم احترامش میذاشتم و میخواستم وقت بیشتری باهاش بگذرونم اون بیشتر ازم دور میشد...

تا اینکه اولویتامو عوض کردم...همسرمو ازون صدرنشینی انداختمش پایین...الان اولویت اول زندگیم خودمم بعد مادرم و در درجات خیلییی پایینتر همسرم

به همین خاطر کارایی که میکنم اول نگاه میکنم که برای خودم یجورایی فایده داشته باشه...

یعنی چی؟یعنی مثلا امروز میخام برا همسرم کادو تولد بگیرم دلیلی نمیبینم خودمو چند ماه بندازم تو زحمت و حقوقمو جمع کنم تا برای ایشون اون چیزیو که دوس داره بخرم...

من فکر میکنم یکم وقت شما زیادی ازاده که اینقدر به همسرت فکر میکنی...از من میشنوی حتما کلاس نقاشی یا خیاطی و... برو.اینطوری همسرتم وقتی ببینه خانمش هنرمنده کلی برات ذوق میکنه...

درمورد داستان کبودی صورتت....اشتباه کردی اجازه ندادی پدر و برادرات بفهمن...من یبار با گریه از شوهرم جداشدم...مامانم وقتی دید گوشی منو ازم گرفتو اجازه هیچ ارتباطی بینمون نداد تا وقتی که شوهرم کلی عذرخواهیی کرد که دیگه این اتفاق تکرار نشد...از اول هر رویه ای رو پیش بگیری تا اخر عمرت همونه....واقعا اصطلاح گربه رو دم حجله کشتن در خیلی از موارد زندگی زناشویی صادقه

یکم ناز داشته باش...مثه مردا رفتار نکن که هر حرفی بهت زد مقاوم باشی...گریه کردنم اصلا به نظر من بد نیست و وسیله دفاعیه زنه...

خدا خودش کمکت کنه

سلام

خوشحالم که با تغییر در خودت تونستی رفتار همسرت رو تغییر بدی . این نشانه خوبیه. ولی کاش وقتی گفت فقط سه روز در هفته با هم باشین به جای اینکه بگی

هر روز با یه کم شیطنت و لبخند میگفتی حالا ببینم چی میشه . یا یه جواب دوپهلوی دیگه . فکر میکنم هر چه بیشتر سعی کنی شاد و بااعتماد به نفس و یه

کوچولو مرموز باشی همسرت بیشتر جذبت میشه.

در کنار همه اینها در آخر برای اینکه حس تامینش رو ارضا کنی ازش به خاطر روز خوبی که برات درست

کرده تشکر کن و بگو که امروز خیلی در کنارت خوشحال بودم و آرامش داشتم.فقط همین.

سلام
همسرم عوض شده، مهربون شده، بهم زنگ ميزنه و خوب حرف ميزنه. مثلا امروز زنگ زد گفت امروز ميام ميبرمت دكتر واسه زخم هاى صورتت (البته بعد از دو ماه تازه يادش افتاده)، اون روز مادرش با من خيلى بد حرف زد (مدلش اينه) همسرم زود طرف منو گرفت و به مادرش گفت حق با حناست. يا شب قبلش به مامانش پيش من گفت كه ديگه حق ندارى پشت سر حنا حرف بزنى. روز جمعه كلى بغلم كرد و به من گفت هر چى تو دلت دارى بهم بگو و با من درد دل كن، گفت هيچى رو تو خودت نريز، افسرده ميشى، منم حرفامو زدم، گفتش تو انتخابم شصت درصد منطقم و چهل درصد از رو احساسم بوده.
راستش من الان اصلا از رابطه ام راضى نيستم، يه حس خيلى خيلى بدى دارم، مثلا امروز بهش زنگ زدم گوشيش خاموش بود، به اون يكى خطش زنگ زدم بعد از كلى بوق جواب داد كه يه جاى خيلى خلوت بود، آروم حرف ميزد گفتم مثل اينكه كار دارى، گفت آره بعدا بهت زنگ ميزنم، بيست دقيقه بعدش زنگ زد، كه بيرون بود تو خيابون، گفتم چرا كارخونه نيستى، گفت يه جايى كار داشتم. يا اينكه روزى دوبار زنگ ميزنه در حد دو دقيقه احوالپرسى ميكنه و بعدش خداحافظى. اصلا خبر نداره من كجام، با كى هستم، كجا ميرم، دلش برام تنگ نميشه. در حاليكه دختر عموم هم مثل من نامزده، هر لحظه بهم اسمس ميدن، هر جا ميره زنگ ميزنه خبر ميده اونم همش پيگيره، نامزد دخترعموم هر روز عصرا ميره خونه عموم اينا به دختر عموم سر ميزنه ميبينتش. هر هفته جمعه ها دوتايى ميرن ميگردن، در حاليكه من همش تنهام، منتظر تماس شوهرمم، هر دفعه هم زنگ ميزنم يا خاموشه يا جواب نميده. هر هفته جمعه ها ميخوايم بريم جايى مامان و باباشم مياره، اصلا تنهايى منو جايى نميبره، منم هميشه عقب ماشين ميشينم، دوست دارم با شوهرم دوتايى كنارش بشينم بريم بگرديم.
من خودمو سعى ميكنم با باشگاه و استخر و بيرون رفتن با دوستام پر كنم، ولى انقدر فكرم پيش همسرمه كه هيچ لذتى از لحظه هام نميبرم، مثلا دوستام ميپرسن چرا شوهرت بهت زنگ نميزنه، قهر كه نيستين. يا وقتى ميخوام برم بيرون اگه به دوستاى متأهلم بگم اونا نميام چون هميشه يا با شوهرشونن، يا كار دارن، يا مهمونين. من بايد با دوستاى مجرد يا مطلقه ام برم بيرون و زمان بگذرونم. حالا تكليف من چيه، من مجردم يا مطلقه؟! شوهر دارم ولى تنهام همش. فقط تو اين دنيا من متاهل بايد تنها باشم؟! اگه قرار بود زمانم رو اينجورى بگذرونم كه مجرد ميموندم.
هيچ رابطه اى با همسرم ندارم يعنى اون نميخواد. الان همسرم حرف عروسى ميزنه، ميخواد تاريخ تعيين كنيم، من ولى هنوز به زندگى كردن باهاش هيچ اعتمادى ندارم، هيچ كدوم از نيازهاى من تأمين نميشن، تنهام و هيچ لذتى از زندگيم نميبرم، بدتر از همه اينها اعتمادم رو به همسرم از دست دادم، حتى زمانى كه محبت هم ميكنه دچار شك و ترديد ميشم كه حتما يه كارى كرده و از عذاب وجدانشه كه مهربون شده. با اين شرايط هيچ تصميمى نميتونم بگيرم، نه واسه طلاق نه واسه عروسى، تو برزخ گير كردم. الان چند روزه از تنهايى همش با پسرخاله ام دارم درد دل ميكنم و از عواقب اين كارم ميترسم. آدمى كه تو دوران عقد زنش رو انقدر تنها بذاره بعد از ازدواج چى ميشه؟!!!!!

حنای عزیز
خداروشکر که همسر شما تا همین حد هم نرم و مهربان شده...مهربون شده و ازت خواسته حرفای دلت رو بهش بزنی...تمایل به تعیین تاریخ عروسی داشته...برای بردن دکتر باهات تماس گرفته ووو
این ها نشانه های خوب و مثبتی هست!

اما چیزی که داره کار رو خراب میکنه الان از سمت شماست...
پالس های منفی زیادی میدی!
کلمات و جملات منفی زیادی رو مدام تکرار میکنی!
خودت رو با دوستان و آشنایان و نامزدت رو با نامزد اونا مقایسه میکنی! (من زوج موفقی میشناسم که در روز که هردو مشغول کار هستند نه تلفنی نه پیامی هیچی بینشون ردو بدل نمیشه مگر با هم کاری داشته باشند (یعنی در روز 14 ساعت) اما این دلیل بر سردی و بی تفاوتی نمیشه ) ، مقایسه متاسفانه برترین چیزی هست که همه چیز رو خراب میکنه (چه در ازدواج چه درس خوندن چه تربیت بچه و ...)
هر کسی شیوه خودش رو داره ، هر زوجی یه مدلی هستن، متاسفانه بعضی از همین دوستای به ظاهر دوست هم آتش دعوا رو با سوال های متعدد و پرس و جوی بیجاشون که ناخواسته منجر به دخالت و یا ناراحتی میشن شعله ورتر میکنن، به اون ها چه ربطی داره که نامزد شما زیاد تماس میگیره یا کم!!!!
از روابط و رفتارهات با همسرت برای دوستانت تعریف نکن ، آنها تخصصی تو این زمینه ندارن و کار رو خرابتر میکنن...

حنا خانم از صحبت های شما مشخصه هنوز ترس و شک و تردید خیانت شدیدا همراهته و با رفتارت(تلفن زدن ها) و تغییر لحن صحبت کردنت احتمال داره به همسرت این حس عدم اعتماد رو مرتبا القا کنی!
از نظر من تمام موارد بالا مخرب رابطه عاشقانه شماست.
حالا که اخلاق همسرت خوب شده یا رو به بهبودی هست، به همسرت اعتماد کن ... با تمام وجود نه فقط در حد حرف!
نه اینکه در ذهنت مدام دنبال پیدا کردن نشانه باشی و نگران و بیقرار باشی...

یه مدت این روش را امتحان کن!

تصور کن و اطمینان داشته باش همسرت پاکه و فقط شما صاحب دل او هستی...تنها با شماست که علاقه به ایجاد رابطه داره و هرچیز خوشایندی که دوست داری رو چشمهاتو ببند و واقعا ببین!
با صبوری و مهربانی با همسرت رفتار کن
اما...این اما خیلی مهمه
به خودت برس،
با مراجعه به مشاور حضوری سعی در کمرنگ کردن زخم های گذشته(شک و تردید نسبت به همسرت و سردی ایشان) داشته باش و اصلا با هدف سرپوش گذاشتن بر آنها به یک مشاور باتجربه مراجعه کن(فراموش کردن برای هیچ زنی امکان پذیر نیست)،

یه مدت زیاد پیش همسرت نرو، همان حدی که ایشان میگه مثلا آخر هفته ها، وقتی رفتی مدام مشغول انجام کارهای خانه اش مثل غذا پختن و ...نشو تا نقش شما رو اشتباه در ذهنش شکل نده،

سعی کن قهر و دلخوری و ...پیش نیاد...مدتی که خانه اش هستی با مهربانی و وضعیتی که ایشان هم آرامه باهاش صحبت کن و بگو چقدر دوست داری دوتایی باهم برید بیرون و خوش باشید (مثل طبیعت، پارک ،دوچرخه سواری، کوه، سینما، بازار یا پاساژ، رستوران و....) غر زدن ونق زدن و بهانه گیری ممنوع،
البته بگو در ماه مثلا یکبار هم پدر و مادرت را همراه خودمان ببریم،کاملا با احترام در مورد خانوادش صحبت کن و بهش اطمینان بده آنها را دوست داری، در مورد مادرش گله نکن و ازش بد نگو، نقطه حساس و انفجاری مردها بدگویی در مورد خانوداده شون و خصوصا خصوصا مادرشونه!

اجازه بده بیشتر ایشان تماس بگیره(از هر چند بار که ایشون تماس گرفتن یکبار شما تماس بگیر) و با همان احوالپرسی دو سه دقیقه ای خوش باش و سعی کن همان دو سه دقیقه ایشان آرامش از شما بگیره (یعنی آنقدر آرام باشی که ایشان هم آرام بشه)و لحظات شیرینی داشته باشین،
همین ها ایشان رو ترغیب میکنه بیشتر و با دقایق بیشتر تمایل به برقراری تماس با شما داشته باشه
درد و دل با پسرخاله ات رو همین الان قطع کن و که هیچ سودی جز نابودی زندگیت برات نداره...

دوست عزیز مهارت های ارتباطیت کمه و باید بیشتر تلاش کنی و تقویت کنی
بارها اینجا دوستای خوب همدردی راهمنماییت کردن دوباره پست های راهنمایی بچه ها رو بخون و با اراده محکم بلند شو و قدم بردار، فایل های ارتباط موثر دکتر فرهنگ دانلود کن و حداقل دو بار گوش کن و مدام تمرین کن.

چند وقت این مدلی باش و تلاش کن به خدا توکل کن و خوبی ها رو بی توقع تمرین کن ...
اگر آن وقت نتیجه نگرفتی فکر دیگری میکنی...
پیرروز باشی

ستاره جان، شما با اين دوبار هست كه مشكل من رو زير سئوال ميبرين، من اينقدر دارم اذيت ميشم و عذاب ميكشم اونوقت شما مياين و تمام مشكلات و مسائل زندگى من رو هيچى ميكنين، خودتون رو بذارين جاى من، با وجود اين همه مشكل اگه كسى بياد بهتون بگه تاپيكت سركاريه، چه حسى بهت دست ميده؟!!!! خدا رو قسم ميخورم ريز به ريز مسائلى كه نوشتم عين حقيقته و همه اينها زندگى منه.
ديشب به همسرم پيام دادم و ازش به خاطر اينكه منو برد دكتر تشكر كردم و گفتم دوستت دارم، برام نوشت خواهش ميكنم شب بخير. اصلا نميگه منم دوستت دارم ديشب هم نگفت، و تا صبح از فكر و غصه نتونستم بخوابم.
من خيلى عوض شدم، آدمى بودم كه مثل يه تكه يخ بودم الان بعد از راهنمايى دوستان همش قربون صدقه اش ميرم و سعى ميكنم خودمو شاد نشون بدم ولى همسرم هيچ عكس العملى نشون نميده كه من بفهمم خوشش مياد يا نه؟!
دوستان ميگن غذا نپز، كارهاى خونه رو نكن، ميدونيد من قبلا مثل مهمون ميرفتم و همسرم ازم پذيرايى ميكرد و ميومدم. يه روز مامانش اومد كلى دعوا كرد كه مامانت هيچى يادت نداده، من نميدونم تو رو چطورى بزرگت كردن هيچى ياد نگرفتى، گفت اينجا الان خونه تو هستش و بايد كار كنى و به غذا و لباس و خونه شوهرت برسى. بعد از اون قضيه من اگه ميرفتم اونجا كارهاشو انجام ميدادم، مامانش هم وسواسيه و به همه چى گير ميده و هفته اى بكبار ميره خونه شوهرم سر ميزنه، الان هر موقع جايى گرد و خاك باشه، يا كارى مونده باشه زود به مامان و بابام توهين ميكنه هم شوهرم هم مادرش كه هيچى يادت ندادن، يا اينكه ميگن كدوم دهات بزرگت كردن، چرا اينقدر بى دست و پايى. منم واسه اينكه اينارو نشنوم كارهاى خونش رو انجام ميدم. چند بار گفتم يكى بيارم كمك كنه همسرم گفت باشه بيار، ولى بعدش مادرش نذاشته بود، الان اگه بگم كسى بياد كمك ميگه تو هنوز به اون درجه نرسيدى كه واسه خودت كمك بيارى، تو الان بايد خودت رو نشون بدى ببينيم بلدى كارى بكنى، چيزى از دستت برمياد يا نه؟! در حاليكه اينا همش حرفاى مامانشه داره به من ميگه و خودش هميشه قبلا ميگفت تو خيلى باسليقه اى حتى از مامانم هم باسليقه ترى. ميگفت من نميدونم مامانم چرا اينقدر بهت گير ميده تو كه كارت عاليه، حتى يكبار گفت اگه يكبار ديگه مامانم بهت گير الكى داد باهاش برخورد شديد ميكنم، ولى الان همسرم حرفاش عوض شده ميگه من هيچى نديدم ازت، تو هيچى بلد نيستى، حتى جديدا تو روى مامانم ميگه شما چرا به دخترتون چيزى ياد ندادين. و همه اينا منو ناراحت ميكنه و از هولم وقتى ميرم اونجا همش كار ميكنم كه مامانم اين حرفارو نشنوه و من توهين شوهرم و مامانشو نشنوم.
كلا اين زندگى اذيتم ميكنه، خسته شدم انرژيم تموم شده. حس ميكنم دارم مريض ميشم و از تو دارم خالى ميشم. واقعا سخته تحملشون

دختر خوب شما مگه زوری عروسشون شدی که اینجوری باهات رفتار میکنن؟
چه دلیلی داره مادر شوهرت بهت امر و نهی کنه که خونه رو تمیز کن و میاد چک میکنه تمیز باشه و اینجوری توهین میکنه؟خیلی ببخشید مگه ازشون حقوق میگیری؟
خیلی منفعلین واقعا که اجازه میدین کار به جایی برسه که بیان شکایتتونم به مادرتون کنن.مادرتونم منفعلن و بی سیاست
حق داری اگر خودتو دست کم گرفتی و حرف مردمو تحمل میکنی چون تو خانواده اینجوری بزرگ شدی.سیاست داشتن و بلند نشدی
وقتی شوهرت همه کاری میکنه و شما سکوت میکنی و مثل یه معذرت میخوام کارمند براشون کارای خونه رو انجام میدین
وقتی کتکتون میزنه و کبود میفرستتون خونه و شما و مادرتون به این نتیجه میرسین که برگردین خونه شوهرتون
وقتی خیانت میکنه و شما سعی میکنی زندگی رو اصلاح کنی نه همسر خاطی شما
و و و ...
خب میگن به به چه زن خوبی میشوره میپزه هرچی میخوایم میگیم نه خودش نه مادر وپدرشم صداشون در نمیاد.خب منم که معشوقمو دارم
چرا میخواین سعی کنین یه انسان با این همه مشکل رو تغییر بدین اونم تو این سن؟
عزیز من شما عقد هستین این دوره شناخته
شما ازدواج کردی که همه بلایی سرت بیاد و کار کنی و توهین کنن و در عوض چیزی هم بهتون ندن؟نه عشق نه محبت نه قدردانی؟
این رفتارای خوب همسرتونم مقطعیه میدونم که باز برمیگردین سر نقطه اول
کسی ارزش وقت گذاشتن و جنگیدن داره که یکی دوتا ایراد قابل حل وبخشش داشته باشه و بخواد که کمکش کنی نه کسیکه هرکار دلش میخواد میکنه و به اشتبهاتشم اعتقادی نداره
داری خودتو الکی داغون میکنی امیدوارم روزی نرسه که به رفتارای امروزت بخندی و حرص بخوری که چرا با خودم اینکارو کردم
کاش میدونستی در درجه اول کسیکه باید نجاتش بدی خودتو نه شوهرت

به نظر من ریشه تموم این رفتارای شوهرت برمیگرده به همون یک ماه قهر !!

عزیزم کسیو که دوست داری مخصوصن مردی که مغروره نباید بذاری قهر طولانی بشه نباید بذاری دلخوری تو دلش بمونه نباید بذاری بدون تو بودن براش عادی بشه و اینجور که از مادرشون برمیاد نباید بذاری جو جوری بشه که بیشتر با مادرش باشه و حرفای اون روش تاثیر بذاره ....

اینو گفتم چون به نظرم میاد گفته بودی قبل اون یک ماه خوب بوده. در هرصورت یه فلاش بک به گذشته بزن ببین به این دلیله یا نه. اگه بود سعی کن به هر نحویه جبرانش کنی و اگه به نظرت دلیلش این نیست فکر دیگه ای کن چون ممکنه بعدن توی زندگی خیلی بیشتر از اینا اذیت بشی.