موضوع: با خيانت، سردى، بى تفاوتى و بدرفتاريهاى همسرم چيكار كنم؟!

ممنون شيداى عزيز، حتما و حتما به توصيه هاتون عمل ميكنم ولى از الان استرس گرفتم كه اگه رفتن من باعث سردى بيشترش بشه چيكار كنم؟! آخه ميگن "از دل برود هر آنكه از ديده برفت" اون دختر از همه لحاظ عاطفى و جنسى تونسته همسرم رو به خودش جذب كنه، اين ميتونه فرصتى باشه واسه همسرم و اون دختر و ميتونه عشقشون رو بيشتر و بيشتر بكنه. خيلى اضطراب دارم. منى كه تا حالا تو عمرم يدونه جوش درنياورده بودم و همه ميگفتن پوستت بلوره، الان از استرس زياد صورتم زخم زخم شده، موهام به شدت ميريزه و حالت تهوع نميذاره هيچى بخورم، از تيپو قيافه افتادم. ميترسم برم استرس زيادى بدتر از اينى كه شدم بكنه.
آخيش محترم، بايد بگم بهتون كه همسرم از دوران دوستى خواستار رابطه جنسى بود باهام كه من سر اين قضيه كلاً باهاش قطع ارتباط كردم ولى يه مدت بعدش عذرخواهى كرد و هيچوقت اون خواسته اش رو مطرح نكرد. بعد از عقدمون به شدت رابطه جنسى كامل ميخواست كه من قانعش ميكردم كه به وقتش اتفاق خواهد افتاد. اما بعد از اون چهار ماه و يك ماه قهرمون و بعد از خيانتش كاملا عوض شد و حتى دوست نداره كنارش بخوابم چه برسه به رابطه

انشاالله دوباره درست میشه، برا استرست یه کاری بکن ، شوهر ت رو فعلا بذار کنار تا بقول شیدا خودش تصمیم بگیره چکار کنه، بخودت برس ، از هر راهی که خودت میدونی آرومت میکنه، خوابت رو تنظیم کن، صبح ها برو پیاده روی ،تو کارهای عام المنفعه مثل حضور تو جمع معلولین بهزیستی رو انجام بده ذهنتو گسترش میده و بهتر میتونی اوضاع ناراحتی رو تحمل کنی،رو بالشتت گلاب بپاش تاشبا خواب راحتی داشته باشی، مرتب وضو بگیر تا طراوت روحی و جسمی بگیری،وقتی دلت مبگیره ذکر لا اله الا انت سبحانک ، انی کنت من الظالمین رو بگو ، برای بهتر شدن اوضاع ذکر استغفار رو زیاد بگو ، احتمال اینکه شوهرو برگرده هست، اما خودت مهمتری، شنا و پیاده روی و کمک به زنان معلولین معجزه میکنه ، توکلت به الله باشه زندگی پستی بلندی زیاد داره ،

سلام،
من و همسرم پنجشنبه رفتيم به يكى از شهرهاى اطرافمون و شب رو مونديم تا جمعه عصر كه برگشتيم. همسرم خيلى مهربون شده بود و خيلى بهم توجه ميكرد و خوشحال بود ميگفت چه كار خوبى كرديم اومديم. متاسفانه همين كه به شهرمون رسيديم گفت يادت كه هست كه فقط پنجشنبه جمعه قراره بياى پيشم و كلاً بقيه روزها كارى به كارم نداشته باشى، گفت خيلى خوشحالم كه ديگه بقيه روزهارو كنارم نيستى، گفت من اين دو روز رو اينقدر بهت محبت كردم و نازتو كشيدم كه تو هم منو رعايت كنى و بقيه روزها اذيتم نكنى. انقدر از اين حرفش ناراحت شدم كه كم مونده بود گريه كنم، گفتم اگه كنار من اينقدر آزار ميكشى كافيه بگى تا همون پنجشنبه جمعه هم نيام پيشت. اونم عصبانى شد گفت چرا آزار بكشم، مطمئن باش روزى كه ازت خسته بشم بهت ميگم. منم شب موندم پيشش كه طبق معمول داد زد سرم و گفت پيشم نخواب.
الان برگشتم خونمون و دست و دلم به هيچ كارى نميره. فكرم خرابه.
شيدا جون ميشه بهم بگى الان كه اومدم خونمون چطورى از حالش باخبر بشم؟ مطمئنم اگه من زنگ نزنم اون عمراً زنگ نميزنه، اينجا كه هيچوقت نمياد. چون هر دفعه دعوت كرديم گفته كار دارم، درگيرم، نميتونم. در كل خونه ما پنج بار اومده كه اونم مثل يك مهمون رسمى مامان يا بابام دعوتش كردن كه اونم سريع شامشو خورده و رفته يعنى اصلا واسه من وقت نذاشته كه بياد ،بشينه پيشم يا بياد تو اتاقم كه باهام حرف بزنه.
به نظرتون من بهش زنگ بزن؟ روزى چندبار زنگ بزنم؟ درمورد چى حرف بزنم؟ (راستش وقتى باهاش حرف ميزنم هيچ حرفى پيدا نميكنم. چون همش از حرف زدنم ايراد ميگيره ميگه دهاتى نباش باكلاس باش. منم از كلاساى الكيش خسته شدم، از افه اومدناش و پز دادناش.) چطورى رفتار كنم كه دلش برام تنگ بشه؟ چيكار كنم اون وقتايى كه ميدونم با اون دختره؟

من فکر میکردم چون سنم کمه وناپخته هستم اعتماد به نفس کمی دارم وخیلی جاها واسه خودم ارزش قائل نیستم!
خیلی ببخشید اماحرفاتون،احساساتتون،کم طاقتی هاتون... کاملا شبیه منه بیست سالست!
شما به نظرم خیلی ویژگی های مثبت دارید که باید اعتماد به نفستونو تقویت میکرد.من تو همین تالار یاد گرفتم تا برای خودم ارزش قائل نشم،کسی برام ارزش قائل نمیشه.شما تاخودتونو دوست نداشته باشید همسرتون سمت شما کشیده نمیشه.
همسر من هم مثل همسر شما فردی مغرور،بااعتماد به نفس وفردی باروابط اجتماعی بالا هستن.البته موقعیت شغلی ومالی آنچنانی ندارند.
من هر وقت بحثمون میشد وایشون سرم داد میزدن یا چیزی میگفتن که تحقیر میشدم گریه میکردم وهمین باعث میشد حالت انزجار بهشون دست میداد واز چشمشون میوفتادم.اگرهم میومدم دفاع کنم دعوا وبحثمون کش دار میشدوایشون هرگز حقو به من نمیدادن،اما چند باری که سکوت کردم وچیزی نگفتم،خونسرد موندم ووقتی ایشون ساکت شدن رفتم به کارای خودم رسیدم واقعا نتیجشو دیدم که همسرم حواسش بهم بودو انگار دنبال فرصت میگشت تا باهام آشتی کنه.این اواخر هم وقتی همسرم سر چیز الکی ناراحت وعصبانی بود مهربانانه رفتار کردم بدون اینکه خودمو بشکنم وچقدر همسرم سریع آروم شد ومن متاسف شدم برای خودم که چرا پیش از این اینکارو نمیکردم.
تو این تالار بهم گفتن وابستگی بیش از حد(آویزوون بودن به شوهر)دوری میاره ونتیجش عکسه.به نظر من شماهم خیلی سمت همسرتون میرید وتو این مدت ایشون همش شما رو پس زدند!خیلی عذر میخوام اما شاید جذابیت هاتون پیشش کمرنگ شده.مثل همون نکاتی که دوستان گفتن از جمله جذابیت های ظاهری.
مشخصه شما همسرتونو خیلی دوست دارید ونمیخوایید از دستش بدید واز طرفی گمانتون به خیانت ایشون روح وروانتونو اذیت میکنه اما مطمئن باشید ایشون کسی نیستند که اگه خیانتشونو خدایی نکرده کشف کنید بیان عذر خواهی کنن و پشیمون بشن وچه بسا شاید خیانتشون رو هم گردن شما بندازن.
شما باید کاملا روشتونو برای برگردوندن همسرتون عوض کنید.باید کاری کنید که کمتر شمارو ببینه،همونطور که دوستان گفتن برید منزل پدرتون..فعالیت هایی خارج از منزل حتما داشته باشید تا کمتر فکرو خیال کنید وهمچنین در زمانی که همسرتون رو میبینید انقدر باایشون مهربون باشید تاایشون در مدتی که نیستید دلتنگتون شن..باید دل بزرگی داشته باشید ومدتی صبوری کنیدوهمچنین حتما توکل کنید به خدا،مطمئن باشید جواب میگیرید..

سلام عزیزم .کاملا حق با یلدا جونه منم همسرم جدا از خانوادش زندگی میکنه و اینم مطمعنم که اصلا دنباله هیچ دختر یا زنی نمیره ولی عصبیه منم خیلی دوست داشتم برم تو خونه اون و باهاش زندگی کنم ولی هیچ وقت این اشتباهو نکردم سعی کن ارتباط تو باهاش کم کنی یخورده اروم باش و هیچ وقت پیشه یه مرد گریه نکن که هیچ مردی از زن ضعیف خوشش نمی یاد سعی کن بهش بفهمونی دنیا بدونه اون واست تموم نمیشه باهاش مهربون باش ولی ببخشید اویزون نباش شما وجودتو وابسته به همسرت کردی و ایشون کاملا اینو متوجه شدن میتونم بهت قول بدم که تقریبا همه مردا زنی رو دوست دارن که اول خودشودوست داشته باشه بعد همسرشونو وقتی میگن دیگه کاری به کارم نداشته باش بگو اتفاقا منم یکم کار دارم تو این مدت سعی میکنم به کارام برسم مواظبه خودت باش عزیزم به همین راحتی هم باهاش مهربون بودی هم یه کار کردی بره تو فکر که چی شده شما دیگه مثل قبل ناراحتو سر خورده نمیشی واسه همین سعی میکنه سر از کارتون در بیاره .نگران نباش عزیزم درست میشه

سلام

صحبت ها و توصیه های شیدای گرامی عالین. برای من که خیلی درس و نکات خوبی بود گرچه اصلا شرایط من مثل شما نیست و من مجردم.

فقط می خواستم تشکر کنم از بانو شیدا

مدیر همدردی معمولا در زمینه تاپیکهایی مثل شما راهنمایی های کلیدی و خیلی خوبی دارند که متاسفانه شما گوش به حرف ما نمیکنی و خودت رو از راهنماییهای ایشان محروم میکنی.
اگه قصد ادامه زندگی داری سعی کن حتما اشتراک آزاد رو پرداخت کنی و به طور خصوصی ازشون راهنمایی بگیری.

ببین گلم ما اینجا که نمیتونیم بر اساس حدسیات به کسی تهمت خیانت بزنیم ولی میتونیم بهت بگیم که اگه ذهنت درگیر خیانت و شک شده، بایه به طور جدی خط قرمزت رو برای همسرت تعریف کنی.

ولی قبل از هر گونه اقدام باید به آرامش برسی، شما الان همش در استرس هستی و شاید بخشی از این شکها زاییده ذهن خودت باشه، به خودت برس از نظر تغذیه جسمی و روحی. جسم شما ضعیف شده و روح شما خسته. فعلا با توجه به وضعیت خودت من فقط توصیه میکنم خودت رو دریاب. یه ذهن خسته نمیتونه خلاقیت داشته باشه.

سلام،
من بنا به توصيه دوستان از روز شنبه، همه وسايلامو جمع كردم و برگشتم خونمون، مامانم تعجب كرد كه چى شده چرا اومدى، براش توضيح دادم كه كار درست اينه و شما و پدرم هيچوقت منو راهنمايى نكردين كه خونه خودمون بمونم و ارزشم رو حفظ كنم، مامانم قانع شد و چيزى نگفت. عصر كه شوهرم رفته بود خونه بهم پيام فرستاد كه "كجايى" منم گفتم خونمون
گفت: كى مياى
گفتم: پنجشنبه جمعه ميام، چون قرارمون اين بود
گفت: پاشو بيا دلم برات تنگ شده
چيزى نگفتم، براش يه شكلك قلب فرستادم و گفتم فداى دلت بشم
دوباره ده دقيقه ديگه گفت جات خيلى خالى هست
چيزى نگفتم و براش يه بوس فرستادم
دوباره يه ربع ديگه پرسيد: عزيزم كى مياى
منم گفتم يا شب ميام يا فردا
بعدشم خداحافظى كرديم.
شب بهم زنگ زد گفت كجايى، گفتم بيرونم با داداشم اينا، گفت مواظب خودت باش و اصلا نگفت كه بيا خونه، و من شك كردم چون آدمى كه عصر ميگفت برم خونه و من گفتم شب ميام (كه الكى گفتم و اصلا قرار نبود برم خواستم عكس العملش رو ببينم) اصلا نپرسيد كه مياى يا نه. حس كردم اصرار عصريش به خاطر اين بوده كه از رفتن يا نرفتن من مطمئن بشه و واسه خودش برنامه هايى ريخته باشه. واسه همين صبح ساعت ده يواشكى رفتم خونه تا ببينم چيزى ميتونم پيدا كنم يا نه؟! فقط يه چيزى پيدا كردم كه ذهنمو درگير كرد كه واقعا با كسى بوده يا خود.... كرده.
برگشتم خونمون تا اينكه طرف ظهر بهم زنگ زد و گفت برنامه مون رو تغيير بديم، جات خيلى تو خونه خاليه، بهتره روزهاى دوشنبه هم بياى، يعنى دوشنبه پنجشنبه جمعه بياى پيشم. منم گفتم باشه. دوباره شب ساعت ده بهم زنگ زد و گفت الان تازه ميرم خونه، چون تو خونه تنهايى عذاب ميكشم، فردا حتما بيا پيشم. منم گفتم باشه ميام
به نظرتون امروز برم پيشش؟ اگه رفتم شب بمونم؟