موضوع: ریزش مو و اعتیاد پدرم و بیزاری از هویتم - چه کنم؟

نوشته اصلی توسط باغبان

سلام پادشاه زرد



در تاپیک جوونی : به شما گفتم انسانها بر اساس هدف هایی که دارنند مسیر زندگیشون را مشخص می کنند ( جوانی - میانسالی و ...)
بر اساس اون هدف ها اوقات خودشون را می گذرانند .


پس اصلی ترین هدف زندگیت اینکه بری انتقام بگیری !
به نظرت بعدش درست میشه !


بعضی موقع ها ما باید فقط زندگی کنیم!


مراقب خودت باش دوست من .

سلام باغبان.کلی میگم.کشتن بهترین نوعه انتقامه اگه زمینه و ظرفیت روحیش رو داشته باشی و بسازی و گرنه جه بسا بدترین مرهم میتونه بشه.خود این وکنش انرژیت رو زیاد میکنه چرا که انرژی مقتول رو می گیری.مثلا یه اسب مسابقه ای.گردنشو کنار حریف میزاره و به چشماش نگاه می کنه و ازش رد میشه.بخوای یه اسب رو خرد کنی لازمه بزاریش کنار حریف و از روحیه اش بمکی و اعتماد به نفسش رو بدی به حریف مقابل با شکست های پیاپی.اعتماد به نفس انسان هم اینجوریه از نظر من.چیزایی که گفته میشه نمیگم تاثیر نمیزاره.کاذبه.مسئله قدرته دیگه!

من موضع اخلاقی نسبت به انتقام ندارم_یا دستکم الان ندارم_ ولی انتقام رو نوعی فرافکنی می دونم.خشمی که در اثر آگاهی ازضعف درونی خودمون روی دیگران پیاده میشه که ممکنه این دیگران همون عوامل آسیب زننده به ما باشن یا نه.باهات موافقم که مساله قدرته ولی میشه به منابع دیگه قدرت هم فکر کرد.این طوری نه چرخه خشونت رو کامل می کنی و نه شانس خودتو برای زندگی دلخواه از دست میدی.این رو هم بگم که برخلاف تمام کلیشه ها توصیه به بخشش رو مساله مضحکی می دونم.بخشش یه احساس درونیه.کسی نمی تونه به فرموده خودشو واجد این احساس کنه و همیشه هم از آنِ کسیه که قدرت بخشندگی داره و مساله تا حدودی براش حل شده باشه،نه کسی که هنوز التیام پیدا نکرده و در واقع داره خودشو فریب میده و روی خشمش سرپوش میذاره.اگر بتونی مدتی از آدمهای دور و برت دور باشی و بعد با قدرت برگردی یه سری از مشکلاتت حل میشه و الا می تونی یک بار برای همیشه حریم ات نشون آدمها بدی و خیلی قاطع مجبورشون کنی پشت این حدود بایستن.لااقل یک بار در زندگی ات این جمله رو خیلی قوی در مقابل آدمها به زبون بیار:به خودم مربوطه.

نوشته اصلی توسط [FONT=&quot

باغبان;415003[/FONT]].........................

سلام عزیز

میشینی فیلم های منفی می بینی ، این جوری میشی ! ( True Detective)

بابا جون ، می خوای فیلم ببینه ، این همه فیلم شاد - چرا اون ؟

تاره داری برای خودت از اون شخصیت هم الگو برداری میکنی !

حالا بی خیال

خب رشته هنر - حوزه و ..... چه کار کردی !
به نتیجه رسیدی !



من بهت پیشنها د می کنم به باشگاه :

بانجی جامپینگ بپیوند


شاید پرش از بام تهران یه شور و نشاط بهت داد - و ازاین فکر ها رها شدی

نظرت چیه ؟

نمیخوام تلقین کنم.مشکلاتم زیاده که اگه اینجا بازش کتم ممکنه تصور بشه میخوام حرافی کنم و همینطور نمیخوام از این حرفم تایید خواهی برای حرافی کنم که اصلا قصد و غرضش رو ندارم.منفی باقیم ربطی به این خوراک ها نداره.سینوسی زیاد و کم میشه.اگه حالم خوب باشه کنار میره و گرنه غلیظ و غلیظ تر میشه.اون کشتنم کلی میگم.تجزیه و تحلیله.فیلم کمدی هم زیاد می بینم. شما هم چندتا معرفی کنین با سلیقه ات آشنا بشم

توی سربازی و خدمت اذیتم میکنن.اینه که نیرویی که جزم کردم تحلیل میره و ملول میشم.نیاز به اکسیژن دارم.فعلا دستم زیر سنگه.گه گاه مثله دمدمی مزاج ها حالم خوش و ناخوش میشه.اگه اعصابم بکشه دو ترم دیگه حوره رو پاس می کنم و گرنه که هیچ.برنامه ثابتم اینه سربازی-کارشناسی هنر - مهارت با مدرک - دبیرستان - .مهارتم که فعلا خوشنویسیه 70 % اومدم.تمومش کنم.برم سراغ یه مهارت فنی مثل مکانیک یا برق یا نصب لوازم برقی ساختمان و اینا.


تو فکر ورزش هستم.میخوام براش برنامه بریزم.الان شهرستانم.امکاناتش رو ندارم مگه برم مرکز استان.فعلا میخوام یه ورزش انتخاب کنم و تحرک داشته باشم.کشتی یا جودو یا کنگ فو.حرفه ای نمیخوام کار کنم.فقط دود مغزمو بگیره کافیه.با تمام این اوصاف من هرگز از این افکار خلاص نمیشم.نه اینکه نخوام.یعنی نمی خوام از طرفی.لذت بخشه.از طرفیم.یه بخشش تو گذشته و کودکیمه.یه بخشش هم فروپاشی بنیان ذهنیمه.به نظر خودم اینم یه مرحله از رشدمه.من دارم به سمت نوعی مثبت اندیشی کشش پیدا میکنم که توش منقی بافی و پوچی و یاس هم چاشنیه و در ستیز نیست.با این حال دلیل نمیشه پشت پا بزنم به حرفای قبلم.هنوزم نظرم درباره کشتار همونه و خیلی چیزای دیگه جز در بعضی امور که کلا عوض شدم و در بعض دیگه کمتر و در بعضی ثابتم.

نوشته اصلی توسط sphinx

من موضع اخلاقی نسبت به انتقام ندارم_یا دستکم الان ندارم_ ولی انتقام رو نوعی فرافکنی می دونم.خشمی که در اثر آگاهی ازضعف درونی خودمون روی دیگران پیاده میشه که ممکنه این دیگران همون عوامل آسیب زننده به ما باشن یا نه.باهات موافقم که مساله قدرته ولی میشه به منابع دیگه قدرت هم فکر کرد.این طوری نه چرخه خشونت رو کامل می کنی و نه شانس خودتو برای زندگی دلخواه از دست میدی.این رو هم بگم که برخلاف تمام کلیشه ها توصیه به بخشش رو مساله مضحکی می دونم.بخشش یه احساس درونیه.کسی نمی تونه به فرموده خودشو واجد این احساس کنه و همیشه هم از آنِ کسیه که قدرت بخشندگی داره و مساله تا حدودی براش حل شده باشه،نه کسی که هنوز التیام پیدا نکرده و در واقع داره خودشو فریب میده و روی خشمش سرپوش میذاره.اگر بتونی مدتی از آدمهای دور و برت دور باشی و بعد با قدرت برگردی یه سری از مشکلاتت حل میشه و الا می تونی یک بار برای همیشه حریم ات نشون آدمها بدی و خیلی قاطع مجبورشون کنی پشت این حدود بایستن.لااقل یک بار در زندگی ات این جمله رو خیلی قوی در مقابل آدمها به زبون بیار:به خودم مربوطه.

هنوزم اون آدمارو که ازم سوء استفاده جنسی کردن رو می بینم مثل پیر مرد جنزر پنزری هدایت نیشخند میزنن و به دوستاشون تعریف میکنن.من اگه ببخشم هم کافی نیست.اونا دست از سرم برنمیدارن.چند بار اخیرا مسخره ام کردن برگشتم با چشم خون آلود بهشون زل زدم و گفتم : چیزی گفتی؟ رنگ رخسارش پرید.از اون به بعد هر موقع می بینه میگه :آقای فلانی سلام.مسئله قدرت هنوز سرجاشه.تا وقتی من زهرم رو نریزم و به نوعی ترسی در وجودشون نندازم ولم نمیکنن.همین الان تو خدمتم اینکارو میکنم وگرنه سوارم میشن.یه جور رندیه که من در طی زمان و تجربه بدست آوردم.من آخر دنبا به دنیا اومدم.جایی که اگه الان لباس بپوشم میتونم پادشاهی کنم چرا که سطح فرهنگ اینجا زیر صفره.تحصیلات نامبر وان اینجا.لیسانسه پیام نوره شهرستان و دولتی استان در بیای میشی نخبه.زیستن بین این موجودات وحشی کمتر از کوه کنی نیست.! منه سرخورده درونم یه جایی باید خشونتش رو نشون بده.خوبه فردا زن بگیرم و با زنم از خیابون رد شم و فصه پیرمرد خنزر پنزری برام تکرار شه ؟ پیش از نه گفتن به خانواده ام لازمه خشونتم رو به دیگران نشون بدم و تا الان اونقدر ادم رو تشنه بردم لب جو و برگردوندم که آوازم پیچیده تو شهر که فلانی خیلی عوضی و زرنگه.


نزدیک به 7-8 سال دور بودم.همین دوریه منو بارور کرد و الا الان حسابم با کرام الکاتبین بود.چیزی که منو ملول کرده زندگیه درجه یکیه که خودش درجه سه جهانه.زندگی تهران منو از خود به بی خود کرد.مشاهده فرم و نُرم زندگی تهرانی مهاجر یا اصیل و چیدمان فرهنگی پایتخت و سطح آرمان ها با زندگی درجه ده شهرستان.نه اینکه تهران به آخوند و طلبه نیاز نداره.نخیر اتفاقا بازاری های تهران سر و دست میشکنن.آدمهایی که از نحصیلات و فهم عاری اند و پول دوست دارند بهشت بخرند و کافیه کمی زبل باشی پوست این جماعت رو بکنی و اگه پاک باشی میشی پیر فرزانه این جماعت که می پرستند مثله اقا مجتبی تهرانی.حالا چرا من نمی خوام این سلوک رو ادامه بدم.اونقدر هم اوضاع بد نیست.هر چند آینده این شغل فاجعه است با برداشتی که من از جامعه دارم و فروپاشی خیلی چیزا مگه خیلی چیزا اصلاح بشه.من میخوام جدا شم چون میخوام بیشتر میخوام.میخوام کامل تر باشم از تعریف خودم.نه نگفتنم برای اینه بین این برزخ گیر افتادم.توضیح این جیزا با دیگرانی دائما به کارات سرک میکشن و رخت خواب مردم رو وارسی میکنن سخته.گفتن نه به این جماعت فضول سخت نیست.همینجور که من دارم هویت زدایی رو شروع می کنم و به همه میگم که من دیگه آخوند نیستم.برید هر ...میخواید بخورید.سختیش اینه که دوست دارن هدایتت کنن با مغز اندازه فنچ شون.هر چی کمتر بهشون بگی یا نه بیشتری بگی فضولی بیشتر میکنن و میشی انگشت نما.فقط ترس که میتونه دورشون کنه.نه گفتن به خانواده ام خیلی آسون تره تا به خاله خان باجی هایی که دائما منتظرن برای این و اون زن و شوهر و کار پیدا کنن.!

هنر همیشه بهترین انتخابه.از جنبه پالایش گرش غافل نشو.
امیدوارم از یه جایی به بعد که احساس تسلای نسبی و کنترل روی زندگی ات داشتی،گذشته رو رها کنی.اونقدر به مغاک خیره نشو که مغاک هم به تو.

سلام.از شما و همه دوستانی که همراهی کردین کمال سپاس رو دارم.موفق باشید.