موضوع: کمکم کنید بتونم با طلاق کنار بیام

سلام عزیزم خیلی متاسفم اما اگه واقعا دوسش داری بهش بگو تنها در یه صورت برمیگردی در صورتی که باهم نزد مشاور برین تمام جلسات رو و شما تو این مدت منزل پدرت باشی تا خوب تو این مدت فکر کنین
به نظرم از علاقش برای ساختن زندگی از سمت ایشون استفاده کن
اگه موافقی این روشم امتحان کنن صرر نداره
ایشون اگه درست بشه اون حس کینه و انتقامش هم کم میشه

سلام دوستان
سپاس از همراهیتون
امروز ابلاغیه دادگاه به دستم رسید و 20 تیر باید بریم دادگاه..................
حالم خوش نیست نمیتونم باور کنم داره تموم میشه با اینکه میدونم دیگه امیدی به بهبودی این زندگی نیست ولی نمیدونم چرا تا اینحد آشفته م
من که توی این زندگی بیشتر در رنج و عذاب بودم پس چرا الان حالم بده میترسم نتونم دووم بیارم
دوستانی که تجربه جدایی دارید کمکم کنید
مثل مرغ سرکنده شدم نمیخوام مرثیه سرایی کنم ولی نمیدونم چرا نمیتونم خودمو کنترل کنم

نوشته اصلی توسط تنهای63

سلام دوستان
سپاس از همراهیتون
امروز ابلاغیه دادگاه به دستم رسید و 20 تیر باید بریم دادگاه..................
حالم خوش نیست نمیتونم باور کنم داره تموم میشه با اینکه میدونم دیگه امیدی به بهبودی این زندگی نیست ولی نمیدونم چرا تا اینحد آشفته م
من که توی این زندگی بیشتر در رنج و عذاب بودم پس چرا الان حالم بده میترسم نتونم دووم بیارم
دوستانی که تجربه جدایی دارید کمکم کنید
مثل مرغ سرکنده شدم نمیخوام مرثیه سرایی کنم ولی نمیدونم چرا نمیتونم خودمو کنترل کنم

سلام
ان شاءالله هرچی خیر و صلاح شما هست همون پیش بیاد
فکر کنم این حالی که الان دارید بیشتر به خاطر اینه که امیدتون رو از دست دادید و یه جورایی امید داشتید که این رنج سختی هایی که توی زندگی دارید رو اگه تحمل کنید شاید زندگیتون بهتر بشه ولی الان متاسفانه به جایی رسیدید
به چیزهای مثبتی که دارید فکر کنید سعی کنید حتما با یه نفر درد دل کنید که یه جوری این ناراحتی ها و این انرژی منفی که در شما هست تخلیه بشه
فردای بهتری رو براتون ارزوی میکنم
موفق باشید
یاعلی...
ا

32 سال سن دارید.این همه رنج و سختی کشیدید و هفت سال صدا از شما بلند نشده.چه چیزی شوهرتان داشته که شما را نگه داشته؟من چیزی نمیبینم که باعث بشود کسی حتی یک سال این وضعیت را تحمل کند.شما خودتان هم باید مشاوره بروید برای اینکه ارزش خودتان را درک کنید و اگر احتمالا مهرطلب هستید این موضوع را حل و فصل کنید.الآن هم حتی یک درصد فکر برگشت به آن زندگی را نکنید.حق با پدرتان است و این آقا نه تنها درست شدنی نیست بلکه هر بار هم بیشتر در خشونت پیشروی می کند.

فشارها و نگراني هاي شما طبيعي هست و ريشه اش احساس عدم قطعيت و مبهم بودن آينده زندگي شما ، پس از طلاق هست . توصيه ميكنم ذهن خودتون رو نبنديد و تصميم خودتون رو قطعي نكنيد !! بجاش اگر شوهرتون تعهد داد كه خوش رفتار بشه ، باز هم فرصت بديد تا به نقطه اي برسيد كه اگر جلسه ي طلاق رو پيش رو داشتيد ، ديگه دل آشوب نباشيد

وقتي تصميم خودتون رو قطعي نمي كنيد ديگه دليلي براي ترس نداريد . بجاش ميدونيد كه اگر شوهرتون تعهد به اصلاح رفتار نداد ، برگشت به زندگي فاجعه هست و طلاق درست بوده . و اگر قرار بر اصلاح باشه هم شما مسير رو با شرط و شروط هايي مي پذيريد

من تمام تلاشمو کردم حتی توی این 3 ماه که منزل پدرم هستم بهش گفتم برا زندگیمون حاضرم فرصت بدم ازش خواستم این کدورتا رو تموم کنه بهش گفتم خانوادم بخاطر من حاضرن هر

کاری بکنن ولی اون دست بردار نبود و فقط میگفت از خانوادت بدم میاد و هیچوقت دلم باهاشون صاف نمیشه کینه عجیبی ازشون گرفته و میدونم که خانوادم بی تقصیر نیستن ولی نه تا

اینحد که همسرم میگه ، کاری از دستم بر نمیاد طبق گفته یکی از دوستان من شخصیتم مهرطلبه همیشه از خودم گذشتم ولی دیگه نمیخوام بسه تا همینجا بسه، من شاغلم درآمدم

خوبه میتونم رو پای خودم وایسم ازین ببعد برا خودم زندگی میکنم بدون استرس و نگرانی دائم ، فقط از خدا میخوام توی این مدت بهم صبر بده بتونم طاقت بیارم ازینکه این زندگی دیگه

ارزش جنگیدن نداره مطمئنم و میدونم طلاق به نفعمه اون منو از دست میده همسری که براش همه جوره همسر بود بخاطر کینه بیموردش همه چی رو نابود کرد من توی خونه ش

خوشبخت نبودم ولی بازم حاضر بودم باهاش باشم ولی نخواست تمومش کنه و تاسفم از عمریه که بیهوده تلف شد شور و نشاطو جوانیم که از بین رفت حالا هزار جور مشکل روحی و

جسمی برام پیش اومده ولی باید بتونم فراموشش کنم

سلام دوستان خوب همدردی

تالار قبلا اینقدر خلوت نبود الان واقعا سوت و کور شده و ازین بابت متاسفم.........................

نمیخوام متهم به گزارش نویسی بشم ولی جریانی هست میخوام مطرح کنم و نظرتون رو بدونم
1-همونطور که گفتم 20 تیر ماه نوبت دادگاه داریم ولی توی ابلاغیه آدرس شورای حل اختلاف رو نوشتن نمیدونم چرا به جای دادگاه باید اونجا بریم و برام سواله اگه کسی دلیلش رو میدونه ممنون میشم توضیح بده

2-تقریبا یک ماهه گوشیم خاموشه (بنا به دلایلی ناچار شدم خاموشش کنم) و هیچ ارتباطی با همسرم ندارم امروز گوشیمو روشن کردم یک پیام ازش اومد که نوشته بود خبر داری چیکار کردم؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
دلهره و اضطراب غریبی سراسر وجودمو گرفته نمیدونم واقعا کاری کرده یا فقط هدفش ترسوندن منه نمیتونم بیخیال بشم چون واقعا ندانم کاره از طرفی میگم من که دارم جدا میشم مهم نیست هر کاری کرده باشه ولی واقعا بهم ریختم
کاش گوشیمو روشن نمیکردم بیخبری خودش نعمت بزرگیه

من به نوبه ي خودم سعي ميكنم با دوستان تالار در تاپيك هاشون ، همراه بشم و نظرم رو بدم . سوت و كور شدن تالار به وريكردهاي مديران بستگي داره .

در مورد روند طلاق چيزي نميدونم چون توي اين راه نرفتم . در خصوص خاموش كردن گوشي تون فكر ميكنم اگر مصمم به طلاق هستيد ، روش بدي نباشه . چقدر خوب بود همه ما موقع تكانه هاي زندگي بتونيم درست و منطقي رفتار كنيم . با شخص شما نيستم ، با خودم هستم ، با شوهر شما و بعد با شما و ديگران . به هر حال من همراه شما هستم و اگر جايي كمكي از دستم بر بياد ، دريغ ندارم

آقا بهزادعزیز ممنون از توجهتون

من چند ساله که با تالار آشنا شدم و بصورت کاربر خاموش فقط خواننده مشکلات کاربرا بودم
از مقالات سایت خیلی استفاده کردم و سعی کردم برا حل مشکلات ریز و درشت زندگیم ازشون استفاده کنم
ولی دریغ و صد افسوس که هیچیک از زحماتم به بار ننشست
میخوام از دوستانی که تجربه دارن بپرسم چطور میتونم خودمو کنترل کنم و بر خودم مسلط باشم
البته تمام این تشویش و بهم ریختگیم درونیه ظاهرم کاملا آرومه ولی حقیقتا دارم از درون داغون میشم
کاملا هنگ کردم نمیدونم روز دادگاه چی باید بگم اصلا چی میپرسن سردرگمم
نمیدونم کی این رنجها تموم میشه کی نوبت آرامشم میرسه
من که خودمو به خدا سپردم نباید بترسم ،پس چرا میترسم ؟
ازینکه اونهمه حقارت و ذلالت تموم میشه باید خوشحال باشم ، پس چرا خوشحال نیستم؟
نمیدونم کجای این زندگیم؟ این تعلیقو بلاتکلیفی آزار دهنده ست
کسی میتونه درکم کنه؟
ببخشید واقعا قصدم مرثیه سرایی نیست ولی مشکلمو نمیتونم واضحتر ازین بگم مشکل خودمم که نمیتونم خودمو آروم کنم

گوشی تون رو دوباره خاموش کنید چون جز استرس و فشار چیزی براتون نداره.

شما خیلی انتظارتون از خودتون زیاده. این ضربه ای که شما دیدید و مشکلی که دچارش هستید واقعا خیلی بزرگه. یکی دو روزه که نمی شه حالتون کاملا خوب بشه. شما این حق رو دارید و کاملا طبیعی است که ناراحت و متلاطم باشید. گریه کنید و غصه بخورید و ناآرام باشید. به خودتون فرصت بدید و با خودتون مهربان باشید. مطمئن باشید که با گذشت زمان حالتون رو بهبود خواهد رفت.