موضوع: میخوام جدا بشم اما همسرم راضی نمیشه

شوهر شما شخصیت ضعیفی داره به نظرم که لازمه شما بهش اطمینان بدید که آدمی را که به رحمت خدا رفته دوست نداشتید.این برخورد شوهر شما خیلی بچه گانه است و دلیل اینکه به طلاق راضی نمیشه هم همین خصلته به نظرم.بچه ها همه چیز را برای خودشان میخواهند،توی دعوا و درگیری بدون فکر هر حرفی را میزنند و حتی به مادر خودشان میگویند که دوستش ندارند.تصمیمات ناگهانی و بدون فکر میگیرند و کنترل تکانه های مختلف براشون سخت تر هست تا بزرگسال ها.تا جایی که من دیدم شوهر شما بیشتر بچه هستند تا بزرگسال. بچه هم با مادرش قهر میکنه و حتی ممکنه مادر را بزنه ولی به محض اینکه مادر بلند بشه و بخواد محل را ترک کنه خودش را میرسونه و میره بغلش.شوهر شما هم بددهنی می کنه و حرف های نیشدار میزنه ولی راضی نیست جدا بشید.به نظرم ببریدش مشاوره و سعی کنید شخصیت بالغ درونش را تقویت کنید.برای جدایی هم احتمال کمی هست که بتونید راضیش کنید مثل یک بزرگسال بالغ برخورد کنه.ترجیحا منزل پدرتون بمونید و در پروسه طلاق هم پدرتون را جلو بندازید چون ممکنه پدر شما با حس و حال قدرت و مردانگی که داره روی کودک درون شوهرتون تاثیر بیشتری بزاره و کار راحت تر بشه.

خوب شوهرتون در حال مزخرف گفتن هست و چون شما هم متقابلا در تنش ها ، جواب میدی و توی روی ایشون می ایستید ، دیگه این زندگی درست نخواهد شد .

با حرف های کاسپین موافق بودم بجز اون قسمتی که میگه پدرتون رو بندازید جلو . اگر پدر شما قبراق و قوی هم بود باز اینکار غلط در غلط بود . اینکه اومدید خونه پدری کاملا عاقلانه هست و دیگه لازم نیست به شوهرتون خیلی محل بزارید چون تصمیم به جدایی دارید و به نظر میرسه که این تصمیم هم بجا هست

ولی باج بیخودی به شوهرتون ندید . چرا باید خونه ای رو که قبل از ازدواج با ایشون داشتید بفروشید و بخشی رو به ایشون بدید ؟؟ منطقی جدا بشید و باج هم ندید . فردا همین پسر شما هزار جور نیاز و گرفتاری داره و احتیاج مالی خواهید داشت . ممکنه همین پسر به شما سرکوفت بزنه که چرا حق من رو به اون شوهرت دادی!

نکته آخر اینکه شوهرتون حق نداره اون ازدواج قبلی رو توی سر شما بزنه . به دلایل متعدد :

1- شما شوهر قبلیتون رو اذیت نکردید و مشکلی در شما نبوده که به خاطر اون نقطه ضعف ، مطلقه شده باشید . همسر قبلی شما به رحمت خدا رفته

2- شوهرتون از اول این رو میدونسته و اگر الان درونش از اینکه شما قبلا شوهر داشتی ، آزار میکشه ، خوب باید از همون اول میرفت سراغ یک دختر . این دیگه تقصیر شما نیست که چرا مثلا ایشون قبلا مشکلی نداشته ولی الان یادش افتاده که نمیتونه با این قضیه کنار بیاد . این نهایت بی انصافی و کودک صفتی هست . مطلق به ایشون باج ندید که خدا هم راضی نیست

نوشته اصلی توسط آرام 10

سلام به همه دوستان من شش ساله که ازدواج کردم خودم کارمندم و همسرم شغل آزاد داره از ازدواج قبلیم یه پسر دوازده ساله دارم که وقتی 1/5 سالش بود پدرش در یک سانحه از دست دادیم بعد از اون با خانواده ام زندگی میکردم که خیلی ازم حمایت کردند اما بعد از ازدواج در این مدت شش سال همیشه دعوا و کشمکش داشتیم باور کنید دیگه خسته شدم خیلی سعی کردم این زندگی درست بشه اما دیگه به این نتیجه رسیدم بیفایدست و فقط همدیگه رو ازار میدیم و در کنارش پسرم هم کاملا بی گناه داره قربانی میشه من و همسرم کاملا متضاد هستیم متاسفانه به خاطر شرایط من و اصرار همسرم دوران خواستگاری تا عقد کلا یک ماه بود و ما به شناختی که لازم بود از هم نرسیدیم اما بعد از شروع زندگی متوجه اختلافات شدیم همسرم احساساتی شوخ پر انرژی بی پروا بددهن بیخیال و بی مسوولیت بی نظم اما من آرام احساساتی دقیق منظم طی این شش سال همه جوره همدیگه رو ازار دادیم دیگه جدیدا کتک میزنه و سر هر چیزی پرخاش میکنه چند بار مشاوره رفتیم که مشاور هم گفت با وجود اینکه نباید مستقیما این حرف بزنم اما برای اولین بار در مدت 25 سال کارم میگم باید از هم جدا بشید میدونید مثلا تو خونه راه میره و از همه چی ایراد میگیره و مدام حرفای سرد میزنه و تیکه میندازه بعد هم که من ناراحت میشم میگه خوب شوخی کردم بارها باهاش صحبت کردم که این رفتارش درست نیست و باعث میشه احترام و صمیمیت این زندگی نابود بشه اما احساس میکنم از ناراحت کردن من لذت میبره کل کارهای خونه و خرید و همه مسوولیتها با منه شبها تا دیروقت بیرونه و ما اصلا همدیگه رو نمیبینیم حدود دو سال که وضعیت کاریش به هم ریخته و میگه درامدی نداره و مسوولیت خرج و مخارج زندگی هم با منه البته اصلا آدم خسیسی نیست اما فوق العاده بی برنامه و ولخرجه اما من سعی کردم تو این موردم تا میتونم بهش روحیه بدم و کمکش کنم حتی یه سری از بدهیاشو پرداخت کردم خانوادش با ما رفت و امدی ندارن و بعد از ازدواج گفت که ناراضی بودن و فقط به اجبار من اومدن تا دوسال من راه نمیدادن اما انقدر شوهرم تشویق کردم بره سر بزنه و اونقدر به بهانه های مختلف کادو براشون خریدم که حالا یه کم این رابطه بهتر شده اما هنوزم خیلی ناقصه اما کلا از تلاش برای این زندگی ناامید شدم و به این نتیجه رسیدم که شوهرم قلبا من و این زندگی نپذیرفته و سر هر مساله کوچیکی کار به زد و خورد و کتک کاری میکشه تا دعوای اخر که چند روز پیش بود و به دخالت همسایه ها کشید که دیگه اخر ابروریزی بود و واقعا از اون روز فقط به جدایی فکر میکنم شاید به ارامش برسم و خودم و پسرم رو از این جهنم نجات بدم بهش گفتم هیچی ازت نمیخوام فقط بیا جدا بشیم اما راضی نمیشه لطفا راهنمایی کنید چی کار کنم به جدایی رضایت بده مخصوصا اقایان تالار اگه ممکنه کمکم کنن باور کنید میخوام اونم یه زندگی خوب داشته باشه و خوشبخت بشه چون با وجود اینکه عاشق بچه هم هست نخواست که بچه ای داشته باشیم میگه به این زندگی اطمینان ندارم از همه شما عزیزا سپاسگزارم

بدترین اشتباه شما تو این زندگی داشتن نقش مردانتون هست شما خرج ومخارج خونه رو میدین قرض همسرتون و .....
ایشون دیگه حس نمیکنه مرد یه زندگیه مسولیت داره باید بره کار و....
از همه بدتر احساس حقارت میکنه پیش شما
از طرفی شما چونتجربه یه زندگی رو داشتین ایشونخودش در برابر شما کم تجربه و خام حس میکنه و هرروز نقش مادری و مردانگیه شما پررنگتر و نقش بچگانگیه همسرت پررنگتر میشه
شما حتی اگه با مرد متاهل هم ازدواج میکردی یه درصدی از این حسادتها و حساسیتهای ایشون نسبت به زندگی قبلیتون رو داشت این یه خصلت ذاتیه مردهاست و خارجی و ایرانی هم نداره و حتی به میزان علاقشون ططفش متفاوته چون همسرت خیلی دوست داره این براش پررنگتره
چه برسه به اینکه ایشون مجرد بودن پس این حساسیتهای ایشون رو اگه بپذیری دیگه کمی بهش حق میدی و از دید او نگاه خاهی کرد و دیگه لجبازیها ش برات ازاردهنده نخاهد بود
شما اگه مهارتهای ارتباطی رو خوب یاد بگیری و بکار ببری هم همسرت از عشق شما مطمئن میشه هم احساس اقتدار و مردانگی میکنه هم اعتماد بنفس پیدا میکنه و خودش دایم مقایسه نمیکنه هم کارهای عقلانیتری خاهد کرد
اگه قبلا گفتم اشتباهاتی داشتی شاید تعجب کردی اما با یقین میگم پس تلاش دوباره کن
حالا که ایشون راضی به طلاق نیست بهترین فرصته بهش چیزاییکه میگم بگی
بهش بگو یه فرصت دوباره میخای به زندگیت بدی و اینکه ایشون عشقش رو بهت ثابت کنه
اول بگو دوست داری سکان زندگی رو همسرت بعهده بگیرن و ازقن به بعد شما بهش تکیه کنی بگو میخام تکیه گاهم باشی خرج و مخارج خونه با بابای خونه و منم پسنداز مبکنم برا زندگیمون
بگو کارهایی که دوست داری من انجام بدم رو بنویس و کارخایی که من دوست دارم شما انجام بدی رو مینویسم و باید بعد قبول کردن متعهد به انجام بشیم
بگو هرگز تحت هیچ شرایطی ایشون رو شما دست بلند نکن
بگو اگه از هم عصبانی بودیم اون لحظه در موردش حرف نزنیم و بذار یکی دو روز بعد وقتی اروم شدیم
بگو دیگه اسم زندگیه قبلم رو نیار ( هرچند تکرار خاهد کرد اما به مرورزمان با بی تفاوتی شما و جدل نکردنتون کمرنگ وکمرنگ خاهد شد )
بگو من آرامش میخام تو زندگی ازن میخام ارومم کنی
خلاصه با علاقه زیادی که همسرت بهت داره و واقعا اگه یه سری چیزا رو یاد بگیری زندگیت خیلیییی عاللللللی خاهد شد
حتما حتما حتما حتما سخنرانیهای دکتر حبشی بخصوص کلید مرد ایشون و اقتدار مرد دکتر رو گوش کن زندگیت زیر رو میشه ایشالله